“ေညာင္ေရသြန္း ပြဲေတာ္ ျဖစ္ေပၚလာရျခင္း ႏွင့္ ေညာင္ေရသြန္း ပူေဇာ္ရက်ိဳး”

“ေညာင္ေရသြန္းပြဲေတာ္ ျဖစ္ေပၚလာရျခင္း”

ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ႔သည္ ေညာင္ေရသြန္းပြဲေတာ္ကို ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း “ကဆုန္လျပည့္ေန႔”၌ က်င္းပ
ပူေဇာ္ေလ့ရွိၾကသည္။ ထိုသုိ႔ က်င္းပပူေဇာ္ရျခင္းမွာ-

ျမတ္ဗုဒၶသည္
●ကဆုန္လျပည့္၊ “ေသာၾကာေန႔”၌ ဖြားျမင္ေတာ္မူ၍ ၊
●ကဆုန္လျပည့္၊ “ဗုဒၶဟူးေန႔”၌ ဘုရားအျဖစ္ကို ေရာက္ေတာ္မူျပီး၊
●ကဆုန္လျပည့္၊ “အဂၤါေန႔” ၌ ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကဆုန္လျပည့္ေန႔သည္ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္တုိ႔အတြက္ အေလးအျမတ္ထားအပ္ေသာ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ျဖစ္ခဲ့သည္။
●ထုိ႔ျပင္ ျမတ္ဗုဒၶသည္ မဟာေဗာဓိေညာင္ပင္ေအာက္၌ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃ခု၊ ကဆုန္လျပည့္၊ ဗုဒၶဟူးေန႔
ေနမ၀င္မီ မာရ္နတ္မင္းႏွင့္ စစ္သည္အေပါင္းကို သစၥာပါရမီအဓိ႒ာန္ျဖင့္ ေအာင္ေတာ္မူ၍ မိုးေသာက္ယံ၌
ဘုရားအျဖစ္သုိ႔ေရာက္ေတာ္မူခဲ့သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေဗာဓိေညာင္ပင္သည္လည္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔အတြက္ အေလးအျမတ္ ပူေဇာ္ရာ ႒ာနတစ္ခုျဖစ္ခဲ့ေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ႔သည္ ႏွစ္စဥ္ ကဆုန္လျပည့္ေန႔သုိ႔ေရာက္တိုင္း
❦ျမတ္ဗုဒၶ၏ ရန္သူအေပါင္းကို ေအာင္ႏုိင္ရာ၊
❦သစၥာ၄ပါး ကိုသိျမင္ရာ၊
❦ဘုရားအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ေတာ္မူရာ ႒ာနျဖစ္ေသာ မဟာေဗာဓိေညာင္ပင္ကို ရည္မွန္းၿပီး မိမိတုိ႔ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ရာ ေက်ာင္းကန္ဘုရားမ်ား၌ စိုက္ပ်ိဳးပူေဇာ္ထားအပ္ေသာ “ေညာင္ပင္”မ်ားကို ေရသြန္းဖ်န္း ပူေဇာ္ေလ့ရွိၾကသည္။ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ေဗာဓိပင္မ်ား မညိႇဳးႏြမ္းမေျခာက္ေသြ႕ေစလိုေရးႏွင့္ ျမတ္ဗုဒၶ ကို အမွတ္ရေစလိုေရးပင္ ျဖစ္သည္။

ဤကဲ့သုိ႔ ေဗာဓိေညာင္ပင္မ်ားကို ေရသြန္းဖ်န္းပူေဇာ္ျခင္းကို“ေညာင္ေရသြန္းပြဲေတာ္”ဟု ေခၚတြင္ကာ ျမန္မာ တုိ႔၏ ၁၂လရာသီပြဲေတာ္အျဖစ္ ပုဂံ၊ ပင္းယ၊ အင္း၀၊ ကုန္းေဘာင္ေခတ္မ်ားမွ ယေန႔ေခတ္အထိ စဥ္လာ မပ်က္ က်င္းပပူေဇာ္ခဲ့ၾကေပသည္။ ဤသည္မွာ ေညာင္ေရသြန္းပြဲေတာ္ျဖစ္ေပၚလာရျခင္း၏ အေျခခံ အေၾကာင္း ပင္ျဖစ္သည္။

“ေညာင္ေရသြန္း ပူေဇာ္ရက်ဳိး”
•••••••••••••••••••••••••••••••••••
ေညာင္ေရသြန္းပူေဇာ္ရသည့္ အက်ိဳးကို ပိဋိကတ္သံုးပံုတို႕တြင္ “ခုဒၵကနိကာယ္၊ သုတၱႏၲပိဋကေထရာ အပဒါန္ ပါဠိေတာ္”၌ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္ က ရဟႏၲာမေထရ္ႀကီးမ်ားကိုယ္တိုင္ မိမိတုိ႔၏ ဘ၀ျဖစ္ စဥ္မ်ားကို ျပန္လည္ေဟာၾကားထားသည္တုိ႔ကို ေတြ႕ရွိၾကည္ညိဳရေပသည္။

“ဂေႏၶာဒကိယ ရဟႏၲာမထရ္”
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
“ပဒုမုတၱရာ ျမတ္စြာဘုရား” လက္ထက္ေတာ္၍ သူႂကြယ္တစ္ဦးသည္ ျမတ္ဗုဒၶ ပြင့္ေတာ္မူရာ“ထင္းရွဴး ေဗာ ဓိပင္”ပူေဇာ္ပြဲ ျပဳလုပ္ေသာအခါ လွပဆန္းၾကယ္ေသာ အိုးျဖင့္ နံ႔သာရည္တို႕ကို ထည့္ယူကာ သြန္းေလာင္း ပူေဇာ္ခဲ့ေလသည္။ ထိုသုိ႔ပူေဇာ္ေနစဥ္ မိုးသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းၿပီး၊ မိုးႀကိဳးထိမွန္ကာ ေသဆံုးခဲ့ေလသည္။
ထိုဘ၀မွာေသလြန္ျပီးေနာက္ ေညာင္ေရသြန္းရေသာ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ နတ္ျပည္သုိ႔ ေရာက္ကာ“ဘံုအဆင့္ တစ္ရာ” ရွိေသာ နတ္ဗိမာန္၌ နတ္သမီးတစ္သိန္းျခံရံခစားၿပီး အနာေရာဂါမရွိ စိုးရိမ္ပူပန္မႈမရွိဘဲ နတ္သက္ ကုန္သည့္တိုင္ေအာင္ ခံစားစံစားခဲ့ရေလသည္။ နတ္ျပည္မွ စုေတျပီးေနာက္ ဤကမၻာေပါင္း ႏွစ္ေထာင္ ရွစ္ရာ အထက္၌ လူျပည္၀ယ္ ရတနာခုႏွစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုျပီး မ်ားျပားေသာ စစ္သည္ဗိုလ္ပါအင္အားရွိေသာ
“သံ၀သိတ” မည္ေသာ “စၾက၀ေတးမင္း” ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားပြင့္ေတာ္မူေသာ အခါ
“ဂေႏၶာဒကိယမေထရ္” အမည္ျဖင့္ ပဋိသမ႓ိဒါေလးပါး၊ ၀ိေမာကၡရွစ္ပါး၊ အဘိညာဥ္ေျခာက္ပါးတုိ႔ကို ရရွိပိုင္ ဆိုင္ကာ အာသေ၀ါကုန္ခမ္း ရဟႏၲာျဖစ္ေတာ္မူခဲ့ေလသည္။ ဤသည္မွာ ရဟႏၲာမေထရ္ျမတ္ၾကီးကိုယ္တိုင္
ေဟာေတာ္မူခဲ့ေသာ ဘ၀ျဖစ္စဥ္ျဖစ္ေပသည္။

“ေဗာဓိသိဥၥက ရဟႏၲာမေထရ္”
••••••••••••••••••••••••••••••••••••
၀ိပႆီျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္က ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးသည္ ျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူရာ “ေဗာဓိ ပင္ေညာင္ ပင္”ပူေဇာ္ပြဲ က်င္းပေသာအခါ ေဗာဓိပင္သုိ႔ သြားေရာက္ၿပီး-

“ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ေျမာက္ေတာ္မူၿပီးေသာျမတ္စြာဘုရားသည္ ငါတုိ႔ကိုလည္း ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ
လြတ္ေျမာက္ႏုိင္ပါေစသတည္း၊ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ဆင္းရဲဒုကၡမွ ၿငိမ္းေအးေတာ္မူၿပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရား သည္ ငါတုိ႔ကိုလည္း ဆင္းရဲဒုကၡမွ ၿငိမ္းေအးႏုိင္ပါေစသတည္း”ဟု ႏွလံုးသြင္းဆုပန္ကာ ပန္းတုိ႔ျဖင့္ ထံုမႊမ္းထားေသာ ေရျဖင့္ ေဗာဓိပင္ကို သြန္းေလာင္း ပူေဇာ္ခဲ့ေလသည္။

ထိုေကာင္းမႈေၾကာင့္ ဤကမ႓ာမွ အထက္ “ကိုးဆယ္တစ္ကမ႓ာ” ကာလပတ္လံုး အပါယ္ငရဲသုိ႔
မက်ေရာက္ရဘဲ လူ႔ျပည္၊ နတ္ျပည္၌ သာက်င္လည္ခဲ့ရေပသည္။ဤ ကမ႓ာမွ အထက္ သံုးဆယ္သံုး ကမ႓ာသုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ လူ႔ျပည္၌ “ဥဒကေသစန” မည္ေသာ “စၾက၀ေတးမင္း”စည္းစိမ္ကို “ရွစ္ႀကိမ္ တိုင္တိုင္”ခံစားစံစားရခဲ့ေလသည္။ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားပြင့္ေတာ္မူေသာအခါ “ေဗာဓိသိဥၶက မေထရ္” အမည္ျဖင့္ ပဋိသမ႓ိဒါေလးပါး၊ ၀ိေမာကၡရွစ္ပါး၊ အဘိညာဥ္ေျခာက္ပါးတုိ႔ကို ရရွိပိုင္ဆိုင္ကာ အာသေ၀ါ ကုန္ခမ္း “ရဟႏၲာ”ျဖစ္ေတာ္မူခဲ့ေလသည္။ ဤသည္မွာ “ရဟႏၲာ”မေထရ္ျမတ္ႀကီးကိုယ္တိုင္ ေဟာေတာ္မူ ခဲ့ေသာ ဘ၀ျဖစ္စဥ္ျဖစ္ေပသည္။

“တိုက္တြန္းလႊာ”
•••••••••••••••••••••••
အထက္ပါ မေထရ္ျမတ္ႀကီးမ်ားနည္းတူ ●ေဗာဓိပင္ကို စိုက္ပ်ဳိးပူေဇာ္ခဲ့ေသာ “အသနေဗာဓိယ ရဟႏၲာ မေထရ္”၊ ေဗာဓိပင္ကို ရွိခိုးပူေဇာ္ခဲ့ေသာ ●“ေဗာဓိ၀ႏၵက ရဟႏၲာမေထရ္ျမတ္ႀကီး” တုိ႔သည္လည္း ထိုကဲ့ သုိ႔ေသာ အက်ိဳးထူး၊ အက်ိဳးျမတ္မ်ားကို ရရွိခဲ့ဖူးၾကေပသည္။ထုိ႔ေၾကာင့္ ေဗာဓိေညာင္ပင္ကို ေရ သြန္းေလာင္းေသာအခါ ယၾတာေက်ရံု၊ ၿဂိဳလ္ေျပ၊ နံေျပရံု၊ အေပ်ာ္တမ္းျဖစ္ရံုသက္သက္သာ မသြန္းေလာင္း ဘဲ ျမတ္ဗုဒၶသည္ ဤေနရာဌာန၌ပင္ မာရ္စစ္သည္အပါင္းကို ေအာင္ျမင္ျပီး၊ ဤေနရာဌာန၌ပင္ သစၥာေလး ပါးကို သိျမင္ကာ၊ ဤေနရာဌာန၌ပင္ ဘုရားအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ေတာ္မူခဲ့ေလသည္ ဟု “ျမတ္ဗုဒၶ၏ ဂုဏ္ေတာ္ ” တုိ႔ကို ေလးေလးနက္နက္ အာရံုယူကာ “သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ ထြက္ေျမာက္ရန္”ဆုပန္ၿပီး၊ ေရွးက ရဟႏၲာ မေထရ္ျမတ္ၾကီးမ်ားကို အတုယူကာ သြန္းေလာင္းပူေဇာ္သင့္ၾကေပသည္ဟု တိုက္တြန္းရင္း ဤေညာင္ေရ သြန္းပြဲ စာစုေလးကို နိဂံုးသတ္လိုက္ပါသည္။ ။

-【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team of
Young Buddhist's Association】
-【အရွင္နာဂ၀ံသ - ေမာင္ကံေကာ္(က်ဳံေပ်ာ္)】
(သဒၶမၼသီတဂူသာသနာရိပ္သာ၊ေတာရေက်ာင္းတိုက္။)