ဓမၼေစတီေၾကာင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ စိတ္၀မ္းမကြဲၾကေစလိုပါ

ယခုရက္ပုိင္းတြင္ ျပည္သူအခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ေရာသတင္းမီဒီယာ အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာပါ အျငင္းပြားဖြယ္ ရာအျဖစ္ဆံုးကိစၥတစ္ခုသည္ ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းႀကီးဆယ္ယူေရးကိစၥပင္ျဖစ္ပါသည္။ ဓမၼ ေစတီ ေခါင္းေလာင္း အမွန္တကယ္ရွိတယ္၊ မရွိဘူး။ နဂါး ေစာင့္ေနတာ ျဖစ္ႏုိင္တယ္၊ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ေခါင္းေလာင္းႀကီး ေတြ႕ထားၿပီဆုိတာ ဟုတ္တယ္၊ မဟုတ္ဘူး စသည္ျဖင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးျငင္းခံုေနၾကသည္။

တခ်ဳိ႕လူမႈကြန္ရက္အေကာင့္ ပုိင္ရွင္မ်ားကလည္း အဆုိပါကိစၥ သည္ အစုိးရရဲ႕လွည့္ကြက္ေတြပါ၊ ပုဒ္မ ၄၃၆ ျပင္ဆင္ေရးအသံကုိ အာ႐ုံေျပာင္းတာပါ။ နတ္နဂါးယံု ၾကည္ကုိးကြယ္မႈ ဝါဒမႈိင္းတုိက္ျခင္း ပါဟူ၍လည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးကဲ့ရဲ႕႐ႈတ္ ခ်ၾကသလုိ တခ်ဳိ႕သတင္းမီဒီယာ မ်ားက 'ဒ႑ာရီကုိျပန္အသက္သြင္း ေနျခင္း ပါ'ဟု ေရးသားေဖာ္ျပသည္အထိ ဓမၼေစတီမင္း ႀကီး၏ေခါင္းေလာင္းျပႆနာ သည္ တစ္ေန႔တစ္မ်ဳိး မ႐ိုး ရေအာင္ ေခါင္းစဥ္အတပ္ခံေနရသည္။ 

အျခားတစ္ဖက္ တြင္ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကိုစိတ္ဝင္စား၍ လာေရာက္ၾကည့္ ႐ႈသည့္ပရိသတ္မ်ားလည္း ေဒါပံုေခ်ာင္းကမ္းပါးတြင္ ေန႔ စဥ္ အမ်ားအျပား ေတြ႕ျမင္ေနရသလုိ ေခါင္းေလာင္းႀကီး အျမန္ဆယ္ယူရရွိႏုိင္ေစရန္ မိမိတို႔ ယံုၾကည္ရာ ဆုိင္ရာ ပုိင္ရာမ်ားအား ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သမႈမ်ား လည္း ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ေတြ႕ျမင္ေနရသည္။ 

ယခုကဲ့သို႔ ဒြိဟသံသယျဖင့္ ႏွစ္ဖက္အခ်င္းမ်ားေန ၾကေသာျမင္ကြင္းကုိ ေန႔စဥ္ ျမင္ေနရ၊ ၾကားေနရေသာ အခါ လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္ေပါင္း ၅ဝဝေက်ာ္က ဟံသာဝတီ မင္းေနျပည္ေတာ္တြင္ ဓမၼေစတီမင္းႀကီးကုိ အေၾကာင္း ျပဳၿပီး မွဴးမတ္ဗုိလ္ပါ မင္းပရိသတ္မ်ားအၾကား အေခ်အ တင္ အျငင္းအခုံပြားခဲ့ၾကေသာ သမုိင္းျဖစ္ စဥ္တစ္ခုကုိ ျပန္ေျပာင္း၍ သတိရမိေစပါသည္။

ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၈၁၄ခုႏွစ္တြင္ ဟံသာဝတီထီးနန္း ကုိအုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ရန္ နန္းေမြဆက္ခံမည့္ မင္းဆက္ပ်က္ သည့္အေရး ႀကံဳခဲ့ရသည္။ ထုိအခါ နန္းတြင္းရွိ မွဴးမတ္ ဗုိလ္ပါအေပါင္းတို႔သည္ သူ႔ရွင္ ရာဇာဓိရာဇ္၏ေသြး၊ အင္း ဝေနျပည္ေတာ္သို႔ ပါေတာ္မူသြားရာမွာ ရဟန္းငယ္ႏွစ္ပါး အကူအညီျဖင့္ ဟံသာဝတီသို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိေနေသာ (ဝီဟာရေဒဝီဘြဲ႕ခံ) ဗညားေထာမင္းသမီးကုိ ဘုရင္မႀကီး အျဖစ္နန္းတင္ရန္ တညီတၫြတ္တည္း ဆံုးျဖတ္လုိက္ၾကသည္။ 

ထို႔ေၾကာင့္ ရာဇာဓိရာဇ္မင္းႀကီး၏သမီးေတာ္ ဗညား ေထာသည္ ရွင္ေစာပုဟူေသာအမည္ျဖင့္ ျမန္မာ့ သမုိင္းတြင္ တစ္ဦးတည္းေသာဘုရင္မႀကီးအျဖစ္ သမုိင္းေမာ္ကြန္းဝင္ခဲ့သည္။

ထုိသို႔ ရွင္ေစာပုဘုရင္မႀကီးသည္ ထီးနန္းစုိးစံခ်ိန္ တြင္ မိမိအား အင္းဝမွ ဟံသာဝတီသို႔ေဆာင္ယူေပးခဲ့ သည့္ (ပိဋိကဓရႏွင့္ ဓမၼÓဏ)ဟူသည့္ ရဟန္းငယ္ႏွစ္ပါးမွ ပိဋိ ကဓရအား လူဝတ္လဲေစၿပီး ဓမၼေစတီ ဟူေသာ ဘြဲ႕အမည္ ကုိေပးကာ သမီးေတာ္ မိပေကာေထာ္ႏွင့္ စံုမက္လက္ထပ္ ေပးလုိက္သည္။ 

ထို႔ေနာက္ မိမိကုိယ္တုိင္ ဒဂံုဆံေတာ္ေျခ ရင္းတြင္ တရားသီလေဆာက္တည္ပြားမ်ားလုိ၍ ဓမၼေစ တီအား အိမ္ေရွ႕စံဥပရာဇာခန္႔ၿပီး တုိင္းေရးျပည္ရာမ်ား ကုိ စီမံခန္႔ခြဲေစမည့္အေၾကာင္း မွဴးမတ္ဗုိလ္ပါအေပါင္းကုိ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ေသာအခါ ဟံသာဝတီ နန္းရင္ျပင္တစ္ခု လံုး အုတ္ေအာ္ေသာင္းတင္း ပြက္ေလာ႐ုိက္သံ မ်ား ဆူညံ သြားပါေတာ့သည္။ ဓမၼေစတီသည္ ဘုရင္မႀကီးအား အင္းဝမွ ဟံသာဝတီသို႔ေဆာင္ယူေပး ခဲ့သည့္ ေက်းဇူးတရား ေၾကာင့္ ဘုရင္ျဖစ္ထုိက္သည္ဟု ေထာက္ခံသူမ်ားကတစ္ ဖက္၊ ဓမၼေစတီသည္ ရာဇေသြးမပါေသာေၾကာင့္ ဘုရင္ မျဖစ္ထုိက္ဟု ကန္႔ကြက္သူမ်ားကတစ္ဖက္ျဖင့္ အေခ် အတင္ ျငင္း ခံုေနၾကေတာ့သည္။

ထုိအခါ ဟံသာဝတီနန္းပလႅင္ထက္တြင္ စံျမန္းေန ေသာ ဘုရင္မႀကီးက သူ၏မွဴးမတ္ဝန္ႀကီးအေပါင္းတို႔ အား ''မင္းႀကီးမ်ား ဟံသာဝတီနန္းၿမိဳ႕႐ိုးအျပင္ မွာရွိတဲ့ ေခ်ာင္း ငယ္ေလးကုိျဖတ္ၿပီး လူကူးတံတားထုိး ထားတဲ့ သစ္တံုးပုိင္း တစ္ပုိင္းကုိ ေတြ႕ၾကပါရဲ႕လား။ အဲဒီသစ္တံုးပုိင္းကုိ နန္း တြင္းသို႔ ေဆာင္ယူၿပီး ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္တစ္ဆူ အျမန္ထု လုပ္ဖို႔ ငါဘုရင္မႀကီး အမိန္႔ေတာ္ခ်မွတ္တယ္''ဟု အမိန္႔ တစ္ခုကုိ ခ်မွတ္လုိက္သည္။ 

ရွင္ေစာပုဘုရင္မႀကီး အမိန္႔ေတာ္ခ်မွတ္ၿပီးၿပီးခ်င္း ဟံသာဝတီမွဴးမတ္ဗုိလ္ပါ အေပါင္းတို႔သည္ နန္းၿမိဳ႕႐ိုး အျပင္ က ေခ်ာင္းကူးသစ္သားတံုးကုိ နန္းတြင္းေဆာင္ယူၿပီး ဗုဒၶ ဆင္းတုေတာ္ အျမန္ထုလုပ္ၾကသည္။ အဆုိပါဆင္းတု ေတာ္ ထုလုပ္ၿပီးေသာအခါ ဘုရင္မႀကီး မိန္႔မွာခ်က္ျဖင့္ ဘုရားအေနကဇာတင္ၿပီး ဘုရင့္နန္းေဆာင္ ဘုရားစင္ေပၚ တြင္ အပူေဇာ္ခံထားေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နန္းတြင္းဝင္ ေရာက္ခစား ၾကသာ ဟံသာဝတီမွဴးမတ္ဗုိလ္ပါမ်ားႏွင့္ မင္း ပရိသတ္အေပါင္းတို႔သည္ အဆုိပါဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္ကုိ လာလာသမွ်လူတုိင္း ရွိခုိးဦးခုိက္ရေလေတာ့သည္။

တစ္ေန႔တြင္ ဘုရင္မႀကီးသည္ မွဴးမတ္တို႔အားဖိတ္ ၾကားၿပီး နန္းတြင္းညီလာခံတစ္ခု က်င္းပသည္။ ညီလာခံတြင္ ဘုရင္မႀကီးက ''မင္းႀကီးမ်ား အခုနန္းေဆာင္ ဘုရား စင္မွာ အပူေဇာ္ခံထားတဲ့ ဗုဒၶ ႐ုပ္ပြားေတာ္ဟာ တစ္ခ်ိန္က ေခ်ာင္းကူးတံတားအျဖစ္ခင္းထားတဲ့ သစ္တုံးပုိင္းမို႔ လူအမ်ား ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ နင္းေလွ်ာက္သြားလာခဲ့ၾကတယ္။ အခု အဲဒီသစ္တံုးပုိင္းကုိ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္ထုလုပ္လုိက္ၿပီး ဗုဒၶဘိေသက ဘုရားအေနကဇာတင္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အရင္လုိ ေခ်ာင္းကူးသစ္သားတံုး အမွတ္နဲ ့ သင္တို႔ နင္းဝံ့ၾကပါ ေသးရဲ႕လား။ နင္းျဖတ္ေက်ာ္သြားဝံ့သူရွိရင္ ေရွ႕ေတာ္ထြက္ခဲ့ပါ''ဟု မိန္႔ၾကားလုိက္ေလသည္။ 

ထုိအခါက်မွသာ မွဴး မတ္ဗုိလ္ပါအေပါင္းတို႔သည္ ဘုရင္မႀကီး၏အေတြးေတာ္ကုိ ေကာင္းစြာနားလည္ သေဘာေပါက္ၾကၿပီး သကၠရာဇ္ ၈၂၁တြင္ ဓမၼေစတီကုိ ဟံသာဝတီျပည့္ရွင္အျဖစ္ တညီ တၫြတ္တည္း နန္းတင္လုိက္ၾကေတာ့သည္။ 

ဆုိလုိသည္မွာ ရွင္ပိဋိကဓရသည္ တစ္ခ်ိန္က ရာဇ ေသြးမပါသည့္ သာမန္လူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ျပည္သူ မ်ား ရွိခုိးဦးခုိက္ရန္ လက္မခံႏုိင္ေသာ္လည္း အမွန္ တကယ္ ရာဇဘိေသကမင္းအျဖစ္ ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး ခ်ိန္တြင္ ျပည္သူအားလံုး အလုိအေလ်ာက္ ရွိခုိး ဦးခုိက္ရေတာ့မည့္ သေဘာပင္ျဖစ္သည္။ အဆုိပါျဖစ္စ ဥ္သည္ ဓမၼေစတီမင္းႀကီး ထီးနန္းဆက္ ခံရရွိေရးကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဟံသာဝတီမင္း ေနျပည္ေတာ္တြင္ ကန္႔ကြက္သူႏွင့္ ေထာက္ ခံသူမ်ားအၾကား ႏွစ္ဖက္အျငင္းအခုံပြားခဲ့ၾကရသည့္ ပထမျဖစ္စဥ္ဟု ဆုိႏုိင္ သည္။

ယခု ေခါင္းေလာင္းျပႆနာသည္ ဓမၼေစတီမင္းႀကီးကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေထာက္ခံသူႏွင့္ကန္႔ကြက္သူမ်ား အၾကား အျပန္အလွန္ ျငင္းခုံၾကရသည့္ ဒုတိယ ျဖစ္စဥ္ဟု ဆုိရေပေတာ့မည္။ ယခင္ ပထမျဖစ္စဥ္တြင္ အဓိကအဆံုးအ ျဖတ္ေပးခဲ့သူမွာ ဥာဏ္အေျမာ္အျမင္ ႏွင့္ ၿပီးျပည့္စံုေသာ ရွင္ေစာပုဘုရင္မႀကီးျဖစ္ သည္။ ယခုျဖစ္စဥ္ကုိ မည္ သူက အဓိကေျဖရွင္းေပးႏုိင္မည္ နည္း။ ႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရလား၊ ဦးစံလင္း လား၊ ျပည္သူေတြ လား၊ ၤေခနဘသသု ေပၚက အမ်ဳိးမ်ဳိး ေဝဖန္ေနၾကသူ ေတြလား။ 

ႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရသည္ အမ်ဳိးသားေရး လကၡဏာမ်ား၊ ယဥ္ ေက်းမႈအေမြအႏွစ္မ်ား မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရးကုိ လူမႈေရး ဦးတည္ခ်က္အျဖစ္ ျပ႒ာန္းေဆာင္ရြက္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔ျပ႒ာန္းထားသည့္ ဦးတည္ခ်က္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္းတစ္စိတ္တစ္ပုိင္းအျဖစ္ သမုိင္းအေမြ အႏွစ္ ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းႀကီးကုိ ျပန္လည္ဆယ္ယူေပးရန္ အစုိးရတြင္ သမုိင္းေပး တာဝန္ရွိေန သည္။ သို႔ေသာ္ အစုိးရသည္ အထက္ပါတာ ဝန္ကုိ တစ္စံုတစ္ရာ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ျခင္းမရွိေသာအခါ ဦးစံလင္း(ေကာ့ေသာင္း)က မိမိအသိစိတ္ျဖင့္ ေခါင္းေလာင္း ဆယ္ယူေရးတာဝန္ကုိ ပခံုးထမ္းရယူလုိက္ သည္။ 

အစုိးရကုိယ္တုိင္ တာဝန္ယူလုိျခင္းမရွိသည့္ကိစၥ တစ္ခုကုိ ဦးစံလင္းက ေခါင္းခံၿပီးလုပ္ေဆာင္လုိက္သည္ ဟုလည္း ဆုိႏုိင္သည္။ ဤေနရာတြင္ သတိျပဳရမည့္အခ်က္ တစ္ခုမွာ ဦးစံလင္းသည္ ဓမၼေစတီေခါင္း ေလာင္းႀကီးကုိ ဆယ္ယူမည္ဟု စတင္ေျပာဆုိကတည္းက ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ျဖင့္ ဆယ္ယူမည္ဟု အတိအလင္းေၾကညာ ထားသည့္အခ်က္ျဖစ္သည္။ အဆုိပါ ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္သည္ မည္သို႔မည္ ပံုျဖစ္သည္ကုိ မည္သူမွ ဂဃနဏ သိရွိခဲ့ၾကျခင္းမရွိပါ။ ယခု အမွန္တကယ္ ဆယ္ယူရန္ႀကိဳး စားသည့္ အခါ သူ(ဦးစံလင္း)၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားသည္ ေခတ္ႏွင့္လုိက္ေလ်ာညီေထြမႈမရွိေသာ အစီအမံမ်ားျဖစ္ ေနသည္ဟုဆုိၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေဝဖန္တုိက္ခုိက္ၾကသည္ကုိ ျမင္ေတြ႕ေနရေသာအခါ ဓမၼေစတီ မင္းေၾကာင့္ ျပည္သူမ်ား ဒုတိယအႀကိမ္ စိတ္ဝမ္းကြဲခဲ့ရၿပီဟု ဆုိရေတာ့ မလုိျဖစ္ေနသည္။

ထို႔ျပင္ ေခါင္းေလာင္းႀကီးဆယ္ယူေန မႈအေျခအေနကုိ ပြင့္လင္းျမင္သာစြာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိ ျခင္းမျပဳဘဲ နဂါးတို႔၏အလုိဆႏၵအရ ျပဳမူလုပ္ကုိင္ေနရပါ သည္ဟု သူ၏ေျပာဆုိမႈအတြက္ သတင္းမီဒီယာမ်ားက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေဝဖန္ေထာက္ျပေနျပန္ရာ အေျခအေန မွာ ပုိ၍ဆုိးရြားသြားခဲ့ရၿပီျဖစ္သည္။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆုိေသာ္ ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္း ႀကီးသည္ မြန္လူမ်ဳိးတို႔၏ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္တစ္ခု ျဖစ္သကဲ့သို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ သမုိင္းျပယုဂ္တစ္ခုလည္းျဖစ္ သည္။ မြန္အမ်ားစုသည္ မိမိတို႔၏ဘုိးေဘးဘီ ဘင္လက္ ထက္က သြန္းလုပ္ခဲ့ေသာ ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းႀကီးကုိ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႕ျမင္ၾကည့္႐ႈ လုိၾကသလုိ တစ္ေခတ္ တစ္ခါက မိမိတို႔၏ယဥ္ေက်းမႈအဆင့္အတန္း မည္မွ်ထြန္း ကားခဲ့သည္ကုိ ေတြးဆဂုဏ္ယူခ်င္ေနၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေခါင္းေလာင္းႀကီးျပန္လည္ဆယ္ယူရရွိႏုိင္ရန္ မိမိတို႔ယံု ၾကည္ကုိးကြယ္ရာကုိ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ပူေဇာ္ပသမႈျပဳလုပ္ ၿပီး ဆုေတာင္းပတၴနာ ျပဳလုပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္ သည္။ ဓမၼ ေစတီမင္းႀကီးသည္ ရာဇေသြးမပါဘဲ ထီးနန္းအုပ္စုိးခြင့္ ရခဲ့သူျဖစ္သည္။ ဆုိရေသာ္ အစဥ္ အလာဓမၼတာအတုိင္း မင္းစည္းစိမ္ ခံစားခြင့္ရခဲ့သူတစ္ဦးမဟုတ္ဟု ဆုိႏုိင္သည္။ 

သို႔ေသာ္ သူသည္ ျမန္မာ့သမုိင္းတြင္ အလြန္ တရာ ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ေသာ သာသနာျပဳမင္းတစ္ပါး ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထို႔အတူ ယခု သူ၏ေခါင္းေလာင္းႀကီး ကုိ ျပန္ဆယ္ယူရန္ ႀကိဳးစားရာတြင္လည္း အစဥ္ အလာမဟုတ္ေသာနည္းလမ္းမ်ား ပါဝင္လာျပန္ရာ ထူးျခားေသာ တုိက္ဆုိင္မႈတစ္ခုဟု ဆုိရေပေတာ့ မည္။ မည္သို႔ပင္ဆုိေစကာမူ ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္း ႀကီးကုိ ျပည္သူမ်ား မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႕ျမင္ခ်င္ ေနၾကသည့္အခ်က္မွာ ျငင္းဆန္၍မရပါ။ ထို႔ျပင္ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကုိ သူ၏မူလေနရာျဖစ္ေသာ ေရႊတိဂုံ ကုန္းေတာ္ေပၚတြင္ ျပန္လည္ေရာက္ ရွိေစခ်င္သည့္ဆႏၵမ်ား ရွိေနၾကသည္။ 

ထုိျပည္ သူတို႔၏ဆႏၵကုိ ျဖည့္ဆည္းေပးႏုိင္ရန္ လက္ ေတြ႕ဆန္ေသာ ႀကိဳးပမ္းခ်က္အားလံုးကုိ (လံုးဝ မႀကိဳးပမ္းေပးေသာအေျခအေနထက္စာလွ်င္) ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႀကိဳဆုိရမွာျဖစ္သကဲ့သို႔ ၄င္းအျခင္းအရာေပၚ အေၾကာင္း ျပဳၿပီး ျပည္သူမ်ားအၾကား အခ်င္းခ်င္းစိတ္ဝမ္းကြဲျပားမႈကုိ ေရွာင္ရွားၾကေစလုိေၾကာင္း တုိက္ တြန္းေရးသားလုိက္ ရပါသည္။

Yangon Media Group