ႏွစ္ေပါင္း ၁၆၅ ႏွစ္ သက္တမ္းရွိ ကမာၻေက်ာ္ သစ္သားတံတား တစ္ခုျဖစ္ေသာ ဦးပိန္တံတား တည္ရွိရာ မႏၲေလးၿမဳိ႕ေတာ္ ေတာင္သမံအင္းမွာ ေရျမင့္တက္သည့္ ကာလ ေရာက္ရွိေနသျဖင့္ ေရွးေဟာင္းသုေတ သနႏွင့္ အမ်ဳိးသားျပတိုက္ဦးစီးဌာန (မႏၲေလးဌာနခြဲ) ႏွင့္ ဦးပိန္တံတား ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရး အက်ဳိးေဆာင္အဖြဲ႔တို႔ ပူးေပါင္း၍ တစ္ပတ္လွ်င္ ႏွစ္ႀကိမ္ ကြင္းဆင္းကာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ႏွစ္ဆတိုးျမႇင့္ လုပ္ေဆာင္လ်က္ရွိေၾကာင္း အဆိုပါဌာန တာဝန္ရွိသူက The Voice သို႔ ေျပာၾကားသည္။
“အဖြဲ႔ဝင္ေတြက အၿမဲေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္။ ဦးပိန္တံတားနားက ဆရာေတာ္ႀကီးေတြကလည္း အၿမဲ စႀကၤ ံႂကြၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတယ္။ တစ္ခုခု ပ်က္စီးတာ ျဖစ္လာရင္၊ အေရးေပၚ အေျခအေနနဲ႔ ႀကံဳလာရင္ ခ်က္ခ်င္း ဆက္သြယ္ အေၾကာင္းၾကားလို႔ ရေအာင္ပါ” ဟု ၎ကဆိုသည္။
ယင္းဦးပိန္တံတား ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရး အတြက္ အလွဴေငြ လာေရာက္လွဴဒါန္းမႈမ်ား ရွိကာ ရရွိသည့္ ေငြေၾကးမ်ားအနက္မွ ႏွစ္သိန္းက်ပ္ကို တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရထံသို႔ လႊဲေျပာင္းအပ္ႏွံၿပီး က်န္ေငြတစ္သိန္းကို လက္ရွိ ျပဳျပင္ေနသည့္ က႑မ်ားအလိုက္ ခြဲေဝသုံးစြဲမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ၎က ဆက္လက္ရွင္းျပသည္။
လက္ရွိ ေတာင္သမံအင္း၏ ေရမ်က္ႏွာျပင္မွာ ဦးပိန္တံတားေအာက္ ေျခာက္ေပခြဲခန္႔ အျမင့္ထိ ေရျမင့္တက္ ဝင္ေရာက္လ်က္ရွိေၾကာင္း ဦးပိန္တံတား ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေရး အက်ဳိးေဆာင္အဖြဲ႔ ဥကၠ႒က ဆိုသည္။
လက္ရွိ၌ ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ ျဖစ္ေသာ ေတာင္သမံအင္းႏွင့္ ဦးပိန္တံတားတို႔၏ ျပယုဂ္ကို ထိန္း သိမ္းျခင္း၊ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းမ်ားမွာ လက္ရွိတြင္ အားနည္းေနကာ ယင္းတံတားအေရွ႕ဘက္၌ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေနသည့္ ေျမကြက္ကိစၥမ်ားသာ စိတ္ဝင္စားမႈ မ်ားေနၾကဟန္ ရွိေၾကာင္း သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ေရးရာမ်ား ေဆာင္႐ြက္ေနသည့္ စိမ္းေရာင္စို Activities မွ တာဝန္ရွိသူ ဦးေမာင္ေမာင္ဦးက သုံးသပ္ ေျပာၾကားသည္။
“ခုခ်ိန္ ေရက အရမ္းမတက္ေသးဘူး။ ဝါဆိုဝါေခါင္ ေလာက္မွေပါ့။ ၂၀၀၄ တုန္းက ေရႀကီးခဲ့တာေၾကာင့္ ေရလယ္ေကာင္ သစ္တုံးခုံပိုင္း ေမ်ာပါသြားခဲ့ဖူးတယ္။ ေရဒဏ္ေၾကာင့္ေတာ့ သစ္သားေတြ အပ်က္အစီး ကေတာ့ ရွိမွာပဲ။ တစ္ႏွစ္ခ်င္း မဟုတ္တဲ့ ႏွစ္ရွည္စီမံကိန္းလိုမ်ဳိး Master Plan နဲ႔ ေဆာင္႐ြက္သင့္တဲ့ ကိစၥပါ” ဟု ၎က ထပ္ေလာင္း ေျပာဆိုသည္။
ဦးပိန္တံတားကို ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၁၁-ခုႏွစ္ (ခရစ္ႏွစ္- ၁၈၄၉) ၌ ပုဂံမင္း၏ ငယ္ကြၽန္မ်ား ျဖစ္ၾက သည့္ ၿမဳိ႕ဝန္ဘိုင္ဆပ္ႏွင့္ ၿမဳိ႕စာေရး ေမာင္ပိန္တို႔သည္ မင္းႏွင့္ အကြၽမ္းဝင္ၾကသည့္အတြက္ အင္းဝ နန္းေတာ္ေဟာင္း၊ အိမ္ေတာ္ေဟာင္းတို႔မွ စြန္႔ပစ္ရမည့္ သစ္တို႔ကို ဘုရင္၏ ခြင့္ျပဳမိန္႔ကို ရယူကာ စတင္ေဆာက္လုပ္ခဲ့၍ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၁၃-ခုတြင္ ၿပီးစီးခဲ့သည္။ တံတားအရွည္မွာ ၃၃၉-တာႏွင့္ ၂-ေတာင္ (၃၉၆၇-ေပ) ရွိ၍ တိုင္ေပါင္း ၁၀၈၆-တိုင္ႏွင့္ အခန္းေပါင္း ၄၈၂-ခန္း ရွိသည္။ လိႈင္းဒဏ္၊ ေလဒဏ္တို႔ကို ႀကံ့ႀကံ့ခံႏိုင္ေစရန္ ရည္႐ြယ္၍ ေျဖာင့္တန္းစြာ မတည္ေဆာက္ဘဲ ေတာင္ဘက္သို႔ ဦးေမာ့၍ ေကြ႔ဝိုက္ၿပီး က်င္တြယ္ခ်ဳိးပုံစံ တည္ေဆာက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
The Voice Weekly
No comments:
Post a Comment