အမ်ိဳးသားညီလာခံမွ ဒီခ်ဳပ္ ဘာေၾကာင့္ထြက္ခဲ့သလဲ

လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ၂၀ ၀န္းက်င္က ပုဒ္မ ၄၃၆ အပါအ၀င္ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ တစ္ခုလံုး ေရးဆဲြခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသား ညီလာခံမွ ဒီခ်ဳပ္က အဘယ္ေၾကာင့္ သပိတ္ေမွာက္ ထြက္ခြာခဲ့သလဲဆုိသည္မွာ သမုိင္းစာမ်က္ႏွာတြင္ အေရးႀကီးေသာ ဇာတ္၀င္ခန္းတစ္ခန္း ျဖစ္ခဲ့သည္။

စစ္အစုိးရက NLD သည္ တစ္ပါတီအလိုက် ညီလာခံမ်ိဳးျဖစ္ေစေရးႏွင့္ အစိုးရကုိ ၾသဇာလႊမ္းမိုးရန္ မျဖစ္ႏုိင္သည့္ ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ား တမင္ေတာင္းဆိုၿပီး ညီလာခံက သပိတ္ေမွာက္ထြက္သြားသည္ဟု သတင္းထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။

ထုိ႔အျပင္ ညီလာခံတက္ေရာက္သူ ကုိယ္စားလွယ္အခ်ဳိ႕ကလည္း ညီလာခံ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားကို ခ်ိဳးေဖာက္ျခင္းေၾကာင့္ NLD ထုတ္ပယ္ခံရသည္ဟု ဆုိသည္။

သုိ႔ေသာ္ ဒီခ်ဳပ္ဘက္ကမူ ညီလာခံတြင္ အာဏာပုိင္မ်ားက ေပးထားသည့္ကတိအတိုင္း လုပ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္းမဟုတ္ဘဲ ႏုိင္ငံေရး ပါတီမ်ား၏ အခန္းက႑ကို ေသးသိမ္႐ႈပ္ေထြးေအာင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သျဖင့္ ေတြ႕ဆံုညိႇႏႈိင္းျခင္းျဖင့္သာ အေျဖရွာႏုိင္ မည္ဟု ခုိင္မာစြာယံုၾကည္ေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။

တကယ္အျဖစ္မွန္မွာေတာ့ NLD သည္ ညီလာခံကုိ သပိတ္ေမွာက္ထြက္ခြာသြားျခင္း မဟုတ္ပါ။ စစ္အစုိးရႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေရး ေတာင္းဆုိထားျခင္းအတြက္ ညီလာခံမတက္ဘဲ ေစာင့္ဆုိင္းေနခ်ိန္တြင္ ညီလာခံဥပေဒအရ ၄၈ နာရီ ခြင့္မဲ့ပ်က္ကြက္သည္ဆိုကာ စစ္အစိုးရအလုိက် အေကာင္အထည္ေဖာ္ေသာ ေကာ္မရွင္က ထုတ္ပယ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း NLD ကုိယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းမႈမ်ား၊ ညီလာခံဆုိင္ရာ သုေတသနစာတမ္းမ်ားက ေဖာ္ျပေနသည္။

‘‘ကြၽန္ေတာ္တို႔က ဒီအခ်က္၊ ဒီအခ်က္ေတြေၾကာင့္ ေတြ႕ဆံုလိုပါတယ္ဆိုၿပီး ေကာ္မရွင္ကုိ ၁၉၉၅ ႏို၀င္ဘာ ၂၇ ရက္စြဲနဲ႔ ေပးပုိ႔တယ္။ စာပို႔ထားလို႔ ညီလာခံကို မတက္ဘဲ ေစာင့္ေနတုန္း ၄၈ နာရီေတာင္ မျပည့္ေသးပါဘူး။ စာပို႔ၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာပဲ ကြၽန္ေတာ္တု႔ိအားလုံးကုိ ညီလာခံကုိယ္စားလွယ္အျဖစ္ကေန ေကာ္မရွင္က ထုတ္ပယ္ပစ္လိုက္တယ္’’ဟု အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္ပါတီမွ ဦး၀င္းျမင့္ကေျပာသည္။

ဒီခ်ဳပ္၏ေတာင္းဆုိမႈကုိ ညီလာခံေကာ္မရွင္က ႏုိ၀င္ဘာ ၂၈ ရက္ ထုတ္ျပန္ခ်က္ျဖင့္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တံု႔ျပန္ခဲ့သည္။

ဒီခ်ဳပ္က စစ္မႈထမ္းေဟာင္း၊ အမ်ဳိးသမီးႏွင့္ လူငယ္မ်ား၊ အသက္(၁၈)ႏွစ္ျပည့္ၿပီး ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားကုိပါ ညီလာခံ ဖိတ္ၾကားရန္ အဆိုျပဳသည္။ ညီလာခံတြင္ အခ်ိန္ဇယားသတ္မွတ္ခ်က္မရိွျခင္း၊ ေရြးေကာက္ခံ ျပည္သူ႔ကုိယ္စားလွယ္ ရာခုိင္ႏႈန္းအင္မတန္နည္းပါးျခင္းကုိ ေထာက္ျပသည္။ ယင္းလုပ္ရပ္သည္ တစ္ပါတီစိတ္ႀကိဳက္ မူခ်မွတ္ရန္ႏွင့္ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားကုိ ပါတီအလိုက် ပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖင့္ ဖဲြ႕စည္းရန္ျဖစ္သည္ဟု ေကာ္မရွင္က စြပ္စြဲခဲ့သည္။

ဒီခ်ဳပ္၏ေတာင္းဆိုမႈမ်ားသည္ ညီလာခံမႈမ်ားကို ဖ်က္သိမ္းရန္၊ စိတ္ႀကိဳက္မူမ်ားခ်မွတ္ရန္ ႀကိဳတင္ႀကံစည္မႈျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ေၾကာင္း သံုးသပ္သည္ဟု ေကာ္မရွင္က ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။

အစိုးရအေပၚ ၾသဇာေပးျခယ္လွယ္ႏုိင္ရန္ ရည္ရြယ္၍ မလိုအပ္ဘဲ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးကုိသာ တြင္တြင္ေတာင္း ဆိုေနျခင္းဟု ေကာ္မရွင္ ကေျပာၿပီး ေနာက္တစ္ရက္ ႏုိ၀င္ဘာ ၃၀ ရက္တြင္ သဘာပတိထံ ႀကိဳတင္ အေၾကာင္းမၾကား ဘဲ ညီလာခံတက္ရန္ ႏွစ္ရက္ဆက္တုိက္ပ်က္ကြက္သည္ဟု အေၾကာင္းျပကာ ဒီခ်ဳပ္ကုိယ္စားလွယ္အားလံုးကုိ ထုတ္ပယ္ လိုက္သည္ဟု သတင္းစာမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။

၁၉၉၃ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာတြင္ စတင္ခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသားညီလာခံသုိ႔ ဒီခ်ဳပ္ဥကၠ႒ ဦးေအာင္ေရႊႏွင့္ ကုိယ္စားလွယ္ ၈၆ ဦး တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္ ဧၿပီတြင္ သႀကၤန္ပိတ္ရက္ ညီလာခံေခတၱရပ္နားထားခ်ိန္တြင္ အေျခခံမူ ၁၀၄ ခ်က္ကို ညီလာခံ၌ ခ်ျပျခင္းမရိွဘဲ ျပည္ေထာင္စုႀကံ႕ခုိင္ေရးႏွင့္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအသင္းက ဦးစီး၍ လူထုေထာက္ခံပြဲမ်ား ျပဳလုပ္အတည္ျပဳ လုိက္သည္။ ထု႔ိေၾကာင့္ ညီလာခံထဲတြင္ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ားႏွင့္ စစ္အစိုးရတုိ႔ သေဘာထားကဲြလဲြမႈ စတင္ခဲ့သည္။

ယင္းလုပ္ရပ္မွာ မသင့္ေလ်ာ္သည့္ အလြန္ဆုိးရြားသည့္ အေျခအေနကုိ ဖန္တီးခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း RFA ေတြ႕ဆံုခန္းတြင္ NLD ေျပာခြင့္ရပုဂၢိဳလ္ ဦးလြင္က ေျဖၾကားခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ဦးတင္ဦးတု႔ိမွာ ေနအိမ္အက်ယ္ ခ်ဳပ္မွ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္ခါစလည္း ျဖစ္သည္။

န၀တအစိုးရ၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္ ၁/၉၀ တြင္ ႏုိင္ငံေတာ္ဖဲြ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒကုိ အေရြးခ်ယ္ခံ ျပည္သူ႔ကုိယ္စား လွယ္မ်ား ေရးဆဲြရန္တာ၀န္ဟုဆုိခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ န၀တ၏ အတြင္းေရးမွဴး(၁) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ၫြန္႔ကလည္း ဖဲြ႕စည္း ပံုေရးဆဲြရန္မွာ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားႏွင့္ ေရြးေကာက္ခံကုိယ္စားလွယ္မ်ား တာ၀န္ဟု သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ၌ ေျပာခဲ့သည္။

သို႔ေသာ္ ညီလာခံဦးတည္ခ်က္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ားမွာ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ညိႇႏႈိင္းမႈမရိွျခင္း၊ ျပည္သူ႔ေရြးေကာက္ခံ ကုိယ္စားလွယ္မွာ ၁၅ ဒသမ ၂၄ ရာခိုင္ႏႈန္းျဖင့္ ထာ၀စဥ္လူနည္းစုျဖစ္ျခင္း၊ စာတမ္းမ်ားကုိ လြတ္လပ္မႈမရိွဘဲ အာဏာပုိင္မ်ားအလုိက် စိစစ္ျပင္ဆင္ေပးရျခင္း၊ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ တင္ျပခ်က္အမ်ားစု ဥပကၡာအျပဳခံရျခင္းႏွင့္ ညီလာခံတြင္ အခ်ိန္ဇယားသတ္ မွတ္ထားျခင္းမရိွျခင္းေၾကာင့္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးကုိ NLD က စာပုိ႔ေတာင္းဆုိ ခဲ့သည္။

ထုိ႔အျပင္ အနာဂတ္ႏုိင္ငံေတာ္၏ အမ်ိဳးသားေရးဦးေဆာင္မႈအခန္းက႑တြင္ တပ္မေတာ္က ပါ၀င္ထမ္းေဆာင္ေရး အခ်က္ကို NLD က လက္မခံခဲ့ေပ။

သုိ႔ေသာ္ စစ္အစိုးရကလည္း ထိုအခ်က္မ်ားကုိ တစ္ခ်က္မွအထိမခံခဲ့ဟု ရွမ္းတိုုင္းရင္းသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္ အတြင္းေရး မွဴး ဦးစုိင္းၫြန္႔လြင္ ကေျပာသည္။

‘‘တရားမွ်တမႈမရိွဘဲနဲ႔ တစ္ဖက္သတ္ အႏုိင္က်င့္တဲ့ေနရာေတာ့ ဘယ္သူေနမွာ လဲ။ ကန္႔ကြက္ရဲရမယ္။ ေက်ာခိုင္းရဲရ မယ္။ အစတည္းက အေျခခံမူ နံပါတ္ ၆ ကုိ မႀကိဳက္ခဲ့တာ။ ေနာက္ၿပီး ဒီအလုပ္သမားကုိယ္စားလွယ္၊ လယ္သမား ကုိယ္စားလွယ္အစုအဖဲြ႕ေတြ ေရြးတဲ့အခါ လယ္သမားအစည္းအ႐ံုးသမဂၢမရိွဘဲနဲ႔ ဘယ္လုိေရြးမွာလဲ။ ကန္႔ကြက္ေန တဲ့ၾကားက သူတုိ႔စိတ္ႀကိဳက္ ၇၀၂ ေယာက္ကို ေခါင္းေခါက္ေရြးလာတယ္’’ဟု ဦးစုိင္းၫြန္႔လြင္ကေျပာသည္။ SNLD ကလည္း ၂၀၀၄ တြင္ ညီလာခံကုိ စြန္႔ခြာခဲ့သျဖင့္ ပါတီ၀င္မ်ား အဖမ္းခံခဲ့ရသည္။

အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္ မွားသြားသည့္တစ္ခ်က္မွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊက ညီလာခံက်င္းပေရးအတြက္ ပါတီ ၁၀ ခုႏွင့္ ေတြ႕ဆံုစဥ္ကတည္းက ညီလာခံအေျခခံမူေျခာက္ခ်က္ကုိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ မကန္႔ကြက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ႏုိင္ငံေရးေလ့လာသူအခ်ိဳ႕က သံုးသပ္သည္။ အေျခခံမူေျခာက္ခ်က္အနက္ နံပါတ္ေျခာက္ျဖစ္သည့္ တပ္မေတာ္က ႏုိင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈတြင္ အစဥ္တစုိက္ပါ၀င္ေရးအခ်က္မွာ ဒီမုိကေရစီအေျခခံမႈမ်ားကုိ ခ်ိဳးဖဲ့ဖ်က္ဆီး၍ အာဏာရွင္စနစ္ကို အသက္သြင္းေနမွန္းသိလ်က္ႏွင့္ န၀တ ေၾကညာခ်က္ ၁/၉၀ ကို ယံုၾကည္မိ၍ ညီလာခံကုိ တက္ေရာက္ခဲ့ေၾကာင္း ထုတ္ပယ္ခံရၿပီးမွ ဒီခ်ဳပ္က ေၾကညာခ်က္ျပန္ထုတ္ခဲ့သည္။

‘‘ျမန္မာ့ေျမေပၚမွာ ဘယ္သူမွ တပ္စခန္းမခ်ရတုိ႔၊ ၅၉ (စ)တုိ႔ကုိ အေျခခံမူအျဖစ္ ခ်မွတ္တဲ့သတင္းလည္းၾကားေရာ ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး မယ္ဒလင္းေအာဘ႐ုိက္က ရန္ကုန္ေရာက္ခ်လာတယ္။ ေဒၚစုနဲ႔ေတြ႕လည္းၿပီးေရာ ဦးေအာင္ေရႊဦးေဆာင္တဲ့ NLD ၈၆ ေယာက္ ထြက္သြားၾကတာပဲ။ ညီလာခံကုိ ခြင့္မဲ့ပ်က္ကြက္လုိ႔ သူတုိ႔ကုိထုတ္ပစ္လုိက္ တာ။ ဒါရွင္းပါတယ္။ သူတို႔ျဖစ္ခ်င္တာကုိ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ဖိအားေပးတာေပါ့’’ဟု ညီလာခံတက္ခဲ့သည့္ တတ္သိပညာရွင္ အစုအဖဲြ႕၀င္၊ ဖဲြ႔စည္းပံုေရးဆဲြေရးေကာ္မတီ၀င္ တကၠသုိလ္ျမတ္သူက သူ၏အျမင္ကုိေျပာသည္။

NLD သည္ စည္းကမ္းေဖာက္ဖ်က္ျခင္းေၾကာင့္ ထုတ္ပယ္ခံရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အလုပ္သမားအစုအဖဲြ႕မွ သဘာပတိ ေဒါက္တာမ်ိဳးသန္႔တင္ကလည္း ဆုိသည္။

ညီလာခံတြင္ အစုအဖဲြ႕ရွစ္ဖဲြ႕တြင္ ႏုိင္ငံေရးပါတီအစုအဖဲြ႕ႏွင့္ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ခံ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားအစုအဖဲြ႕ တုိ႔ကလဲြ၍ က်န္အစုအဖဲြ႕မ်ားမွာ စစ္အစိုးရအလုိက်လူမ်ားသာျဖစ္ေၾကာင္း ဒီမုိကေရစီအင္အားစုတုိ႔က ေ၀ဖန္ခဲ့သည္။ ေဒါက္တာမ်ိဳးသန္႔တင္ကမူ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားကို လြတ္လပ္စြာတင္ျပႏုိင္ေၾကာင္း ေျပာသည္။

‘‘NLD က ေဆြးေႏြးတာ သိပ္မၾကားရပါဘူး။ သူတု႔ိက စည္းကမ္းခ်ိဳးေဖာက္လုိ႔ ထုတ္ခံရတာ။ ဘယ္အဆိုမဆို အစုအဖဲြ႕မွာ ေဆြးေႏြးတင္ျပလို႔ရတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ အလႊာအသီးသီးကလူေတြ ပါတယ္။ အစိုးရကေရြးတဲ့လူေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ အစိုးရ၀န္ထမ္းတို႔၊ ဘာတုိ႔ေတာ့ ပါတာေပါ့။ ညီလာခံတက္ဖုိ႔ဆုိတာ အေပၚက ေခါင္းေခါက္ေရြးလို႔ရတာမွ မဟုတ္တာ။ အဆင့္ဆင့္ျဖတ္သန္းရေသးတာ’’ဟု ၎ကဆုိသည္။ တကၠသုိလ္ျမတ္သူ၊ ေဒါက္တာမ်ိဳးသန္႔တင္တို႔ ေျပာသကဲ့သုိ႔ ေညာင္ႏွစ္ပင္ညီလာခံမွာ ပြင့္လင္းလြတ္လပ္စြာ ေဆြးေႏြးတင္ျပ၍မရေၾကာင္း ညီလာခံတက္ေရာက္ခဲ့ေသာ ဒီမုိကေရစီ အင္အားစုမ်ားက တညီတၫြတ္တည္းေျပာသည္။

ဒီခ်ဳပ္သည္ အခြင့္အေရးကုိ ဆံုး႐ႈံးခံခဲ့ျခင္းမဟုတ္ဘဲ။ ေျပာေရးဆုိခြင့္အတြက္ ေတာင္းဆိုရင္းကပင္ အထုတ္ခံခဲ့ရျခင္းျဖစ္ သည္။ ညီလာခံတစ္ေလွ်ာက္လံုးတြင္ ဒီခ်ဳပ္ေျပာဆုိေဆြးေႏြးမႈမ်ား အရာမထင္ခဲ့။ စစ္အစိုးရအလုိက် လူပုဂၢိဳလ္အမ်ားစု၏ ဆႏၵသေဘာထားမ်ားကသာ ညီလာခံတြင္ လႊမ္းမိုးခဲ့သည္။

‘‘ဒီေန႔စာတင္ထားတုန္းပဲ ေနာက္ေန႔မနက္ခ်က္ခ်င္း ညီလာခံထဲကေန ဒီခ်ဳပ္ကုိယ္စားလွယ္ထုိင္ခံုေတြကုိ ဆဲြထုတ္သြားတာ ပဲ’’ဟု ဒီခ်ဳပ္ဗဟုိအလုပ္အမႈေဆာင္ ေဒၚနန္းခင္ေထြးျမင့္ကေျပာသည္။

၁၉၉၃ မွ ၁၉၉၆ အထိ ညီလာခံမွတ္တမ္းမ်ားတြင္လည္း ဒီခ်ဳပ္ႏွင့္ တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ား တင္ျပေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားအေပၚ စစ္အစိုးရက လက္သင့္မခံဘဲ သူတုိ႔လုပ္ခ်င္ရာသာ လုပ္ခဲ့သည္မွာ ထင္ရွားေၾကာင္း ႏိုင္ငံေရးေလ့လာသံုးသပ္သူ ေဒါက္တာရန္မ်ိဳးသိမ္းကေျပာသည္။

‘‘၁၉၉၆ မွာ ဒီခ်ဳပ္ အမ်ိဳးသားညီလာခံကုိ ဆက္မတက္တာ ႏုိင္ငံေရးအရ မွန္ကန္တယ္လုိ႔ ျမင္တယ္။ စစ္အစိုးရက ေျပာခ်င္တာေျပာ၊ ငါတုိ႔က ငါတို႔အစီအစဥ္တိုင္းပဲလုပ္မယ္ဆုိတဲ့ သေဘာပဲရိွခဲ့တယ္’’ဟု ၎ကေျပာသည္။

‘‘ဒီခ်ဳပ္ထြက္ၿပီးမွ ကြၽန္ေတာ္က ညီလာခံတက္တယ္။ ႏွစ္ဖက္ ဘယ္သူမွားတယ္၊ မွန္တယ္ေတာ့ ေသခ်ာမေျပာႏုိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီခ်ဳပ္ေတာင္းဆုိမႈထဲမွာပါတဲ့ စာတမ္းေတြကုိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တင္ျပခြင့္မရခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပဲ။ အဆုိေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ မွတ္တမ္းအျဖစ္ပဲ ရိွခဲ့ၾကတယ္။ ဘယ္လုိပဲ ဒီမုိကေရစီစနစ္နဲ႔ လုပ္တယ္လို႔ အစိုးရကေျပာေျပာ ဒီမိုကေရစီစနစ္နဲ႔ ကုိက္ညီတဲ့ ညီလာခံအဆင့္ လံုး၀မဟုတ္ခဲ့ဘူး’’ဟု ညီလာခံသုိ႔ ဖိတ္ၾကားခံခဲ့ရသူ ကခ်င္အထူးေဒသ (၂)မွ ေဒါက္တာတူးဂ်ာကေျပာသည္။

ရွစ္ႏွစ္ၾကာရပ္နားၿပီး ၂၀၀၄ တြင္ ျပန္စေသာ ညီလာခံတြင္ ဒီခ်ဳပ္ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ား လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ဦးတင္ဦးတုိ႔ကုိ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းထားသျဖင့္ ဒီခ်ဳပ္က ညီလာခံဖိတ္ၾကားခ်က္ကုိ လက္မခံေတာ့ေပ။

‘‘တပ္က ႏုိင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈမွာ ပါ၀င္တယ္ဆုိတဲ့အခ်က္ကုိ ဦးေအာင္ေရႊတို႔က သေဘာမတူလို႔ထြက္တာ။ ေနာက္ေတာ့ အျပင္မွာ ပါတီ၀င္ေတြ သေဘာထားေတြညိႇၿပီး ဦးေအာင္ေရႊတုိ႔က ျပန္၀င္မယ္အလုပ္မွာ ေကာ္မရွင္က လက္မခံေတာ့ တာ။ ထြက္သြားလည္း ေအးတယ္ဆိုတဲ့ပံုစံမ်ိဳး လုပ္လုိက္တာ။ ဦးေအာင္ေရႊတို႔ ဘာမွလုပ္လို႔မရဘူး ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါကုိ န၀တအႀကီးအကဲေတြက သတင္းထုတ္ျပန္ေတာ့ NLD က ထြက္သြားတယ္။ ေနာက္ျပန္ေခၚလည္း မလာေတာ့ဘူးဆုိၿပီး သမုိင္းအမွားေတြကုိ လူငယ္ေတြ ေကာက္ခ်က္ခ်မွာစိုးတယ္။ အဲဒီတုန္းက န၀တအႀကီးအကဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫြန္႔နဲ႔ ဦးေအာင္ေရႊက ပုဂၢိဳလ္ေရးကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္ တီဗီေပၚကေတာင္ စိန္ေခၚခဲ့ေသးတယ္။ ဒါ ပုဂၢိဳလ္ေရးအၿငိဳးေတြနဲ႔ကုိ လုပ္ပစ္လုိက္တာ’’ဟု တပ္မေတာ္အၿငိမ္းစား စစ္သည္တစ္ဦးက ညီလာခံတြင္ ဒီခ်ဳပ္ပါ၀င္ခြင့္မရခဲ့သည့္အေၾကာင္း ေျပာၾကားသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲရန္ ကမၻာတြင္ အရွည္ၾကာဆံုးညီလာခံ က်င္းပၿပီး ဥပေဒေရးဆဲြကာ ထိုဥပေဒအတုိင္း ႏိုင္ငံအေျပာင္းအလဲမ်ား အေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္းမွာ စစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္အခ်ိဳ႕၏ စနစ္တက် အကြက္ခ်စီမံခဲ့ေသာ ႏွစ္ရွည္စီမံကိန္းတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ေညာင္ႏွစ္ပင္ညီလာခံမွာလည္း ၎တို႔ ျပ႒ာန္းလိုေသာဥပေဒ ျပ႒ာန္းႏိုင္ရန္ ကစားကြက္တစ္ခုသာ ျဖစ္ခဲ့သည္။

လက္ရိွ ပုဒ္မ ၄၃၆ အပါအ၀င္ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရး ေဆာင္ပုဒ္ျဖင့္ ေရြးေကာက္ပဲြ၀င္လာေသာ ဒီခ်ဳပ္၏ ေရွ႕အနာဂတ္ခရီးလမ္းမွာ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပတြင္ ေအာင္ျမင္မႈ အထိုက္အသင့္ ရရိွထားၿပီျဖစ္သည္။

၅၄ ရက္အတြင္း အေျခခံဥပေဒမွ ပုဒ္မ ၄၃၆ ျပင္ဆင္ရန္ အခ်က္ကို ျပည္သူငါးသန္းေက်ာ္မွ လက္မွတ္ေရးထုိးထားၿပီး ဒီခ်ဳပ္ႏွင့္ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ပြင့္လင္းလူ႔အဖဲြ႕အစည္းတုိ႔၏ ႀကိဳးပမ္းမႈ၊ ျပည္သူငါးသန္းေက်ာ္၏ သေဘာထားကုိ လႊတ္ေတာ္က မည္သုိ႔တံု႔ျပန္မည္ဆိုသည္မွာ မၾကာမီ အေျဖေပၚေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ 

7Day News Journal