ပုဒ္မ ၄၃၆ ၏ ဇာစ္ျမစ္

ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒပုဒ္မ ၄၃၆ ျပင္ဆင္ေရးအတြက္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္ကျပည္သူ႔ဆႏၵလက္ မွတ္မ်ား ေကာက္ခံေနသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ အစိုးရႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုအခ်ိဳ႕က ျပင္သင့္သည့္ အခ်က္မ်ားကုိသာ ျပင္လုိသည္ဟု ေလသံပစ္သည္။ မၾကာေသးမီကဆုိလွ်င္ သမၼတျဖစ္ခြင့္ ကန္႔သတ္ခ်က္ ပုဒ္မ ၅၉(စ)ကုိ ျပင္မည္မဟုတ္ဟု အေျခခံဥပေဒ ေလ့လာသံုးသပ္ေရးေကာ္မတီထံမွ စကားအစြန္းထြက္ လာခဲ့သည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ပုဒ္မ ၄၃၆ ျပင္ရန္ ဒီခ်ဳပ္ဘက္တြင္ ျပည္သူမ်ားကလဲြ၍ အျခားမည္သည့္ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုမ်ား ရပ္တည္ေနသလဲဆိုသည္ကုိ ေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္လာသည္။

ေလာေလာဆယ္ ျပည္သူသံုးသန္းေက်ာ္ လက္မွတ္ေရးထိုးထားၿပီး ျပင္လုိေၾကာင္း ဆႏၵရိွေသာ ပုဒ္မ ၄၃၆ ကုိ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုေက်ာ္ၾကာ က်င္းပခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသားညီလာခံကတည္းကပင္ ကုိယ္စားလွယ္အမ်ားစု ကန္႔ကြက္ခဲ့ျခင္းမရိွေၾကာင္း ညီလာခံသို႔ တက္ေရာက္ခဲ့သည့္ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းမႈမ်ား၊ ညီလာခံဆုိင္ရာ စာရြက္စာတမ္း အေထာက္အထားမ်ားက အံ့အားသင့္ဖြယ္ ၫႊန္ျပေနသည္။

‘‘ပုဒ္မ ၄၃၆ ကုိ ညီလာခံမွာ စဥ္းစားေတာ့ ျပင္ဖုိ႔ခက္ေအာင္ လုပ္ထားတာကုိ မူအားျဖင့္ လက္မခံခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ျပင္ဖို႔သိပ္လြယ္ေနရင္ ပါတီတစ္ခု တက္လာတုိင္း အေျခခံဥပေဒကုိ ျပင္ျပင္ေနမယ္ဆုိရင္ တည္ၿငိမ္တဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ တပ္ပါ၀င္မႈကုိ အတုိင္းအတာတစ္ခုထိ ေျပာေပမယ့္ လတ္တေလာ ပါ၀င္သင့္တယ္လုိ႔ ေျပာခဲ့တယ္။ ၅၉(စ)ျပင္ဖို႔မလုိဘူးဆိုတာလည္း ဟုိတုန္းကတည္းက ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ပါတီေတြ ေျပာၿပီးသား။ အဲဒီတုန္းက ကုိယ္စားလွယ္အမ်ားစုက အခုေခတ္လို ဘယ္သူ သမၼတျဖစ္လာမလဲဆုိတာေတြးၿပီး ဒါေတြ သေဘာတူခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ ႏိုင္ငံအတြက္ တကယ္လုိအပ္တဲ့ အခ်က္ေတြျဖစ္လို႔ပဲ’’ဟု တုိင္းရင္းသားစည္းလံုးညီၫြတ္ေရးပါတီ ဗဟုိအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မတီ ဦးထြန္းရီကေျပာသည္။

၎က ၁၉၉၃ မွ စတင္ခဲ့ၿပီး ရပ္နားကာ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ေမွာ္ဘီေညာင္ႏွစ္ပင္တြင္ အမ်ဳိးသားညီလာခံ ျပန္လည္စတင္စဥ္မွ ၿပီးဆံုးသည္အထိ တက္ေရာက္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။

သုိ႔ေသာ္ ယင္းပုဒ္မတြင္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္အားလံုး၏ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္က သေဘာတူလက္ခံမွဆုိေသာ စာသားတြင္ ‘‘ေက်ာ္’’ဆုိသည့္ စကားရပ္ကုိ ကန္႔ကြက္ခဲ့သည္ဟု ၎ကဆိုသည္။

‘‘ဒါကေတာ့ ႏုိင္ငံတကာအေျခခံဥပေဒေတြမွာလည္းမပါလို႔ ကန္႔ကြက္ခဲ့တာ။ ဒါေပမဲ့ မူေတြကုိ အတည္ျပဳ မယ့္ စံုညီအစည္းအေ၀းအထိေတာင္ ပါမလာဘူး။ က်န္ကုိယ္စားလွယ္ေတြက ဘာမွမေျပာေတာ့ ဒီမိုကေရစီနည္းအရ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ စာတမ္းက ျပဳတ္သြားတယ္’’ဟု ဆုိသည္။

အမ်ိဳးသားညီလာခံတြင္ အစုအဖဲြ႕ရွစ္ဖဲြ႕အနက္ ႏုိင္ငံေရးပါတီ အစုအဖဲြ႕တြင္ အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္၊ ရွမ္းတုိင္းရင္းသားမ်ား ဒီမုိကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္၊ ကိုးကန္႔ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ညီၫြတ္ေရးပါတီ၊ တုိင္းရင္းသားစည္းလံုး ညီၫြတ္ေရးပါတီ၊ ျပည္ေထာင္စုကရင္အမ်ိဳးသားမ်ားအဖဲြ႕ခ်ဳပ္၊ ျပည္ေထာင္စုပအုိ၀္းအမ်ိဳးသားအဖဲြ႕ခ်ဳပ္၊ ၿမိဳ(ေခၚ) ခမီအမ်ိဳးသားညီၫြတ္ေရးအဖဲြ႕၊ လားဟူအမ်ိဳးသားဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးပါတီႏွင့္ ‘၀’ အမ်ိဳးသားဖြံ႕ၿဖိဳး တုိးတက္ေရးပါတီ၊ ရွမ္းျပည္ကုိးကန္႔ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီတို႔ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။

အစုအဖဲြ႕ရွစ္ဖဲြ႕တြင္ ႏုိင္ငံေရးပါတီႏွင့္ ေရြးေကာက္ခံအစုအဖဲြ႕မွလဲြ၍ က်န္အဖဲြ႕မ်ားမွာ စစ္အစုိးရအလုိက် ေရြးခ်ယ္ခဲ့ေသာ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း အတိုက္အခံအမ်ားစုက သံုးသပ္ခဲ့သည္။ ထိ႔ုေၾကာင့္ ညီလာခံဆံုးျဖတ္ခ်က္အမ်ားစုမွာ လူအမ်ားစုကုိ ေက်ာ္လြန္ႏုိင္ျခင္းမရိွဟုဆုိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ႏိုင္ငံေရးပါတီ အစုအဖဲြ႕ထဲမွာပင္ ပုဒ္မ ၄၃၆ ကို ထိုစဥ္ကတည္းက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကန္႔ကြက္ခဲ့သူမရိွေၾကာင္း ညီလာခံ တက္ေရာက္ခဲ့သူတုိ႔ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းမႈမ်ားက ၫႊန္ျပေနသည္။

ပုဒ္မ ၄၃၆ ျဖစ္တည္လာမည့္ အေျခခံမူမ်ားကုိ အမ်ိဳးသားညီလာခံတြင္ညီလာခံက်င္းပေရးလုပ္ငန္းေကာ္မတီ ဥကၠ႒ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္ ဦးေအာင္တိုးက တင္သြင္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဦးေအာင္တုိးသည္ ပုဒ္မ ၄၃၆ မူမ်ားသာ မက ၂၀၀၈ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတစ္ခုလံုးအတြက္ အခန္းအလိုက္၊ ေခါင္းစဥ္အလိုက္၊အေၾကာင္းအရာ မ်ားကုိ လမ္းေၾကာင္းေပး စာတမ္းတင္သြင္းခဲ့သူလည္းျဖစ္သည္။

ကမၻာ့အေျခခံဥပေဒ ၁၀၀ ေက်ာ္ကုိ ေလ့လာၿပီးမွ အခန္းလုိက္ေခါင္းစဥ္မ်ားကုိ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္ ဦးေအာင္တိုး က တင္သြင္းသည္။ ဦးေအာင္တုိး တင္သြင္းသည့္ေခါင္းစဥ္မ်ားကုိ ႏုိင္ငံေရးပါတီအစုအဖြဲ႕၊ ေရြးေကာက္ခံ ကုိယ္စားလွယ္အစုအဖဲြ႕၊ တစ္သီးပုဂၢလ၊ တုိင္းရင္းသားအစုအဖဲြ႕ေတာင္သူလယ္သမား အစုအဖဲြ႕၊ လယ္သမားအလုပ္သမား၊ ႏိုင္ငံ့၀န္ထမ္း၊ တတ္သိပညာရွင္ႏွင့္ အျခားဖိတ္ၾကားသင့္သည့္ ပုဂၢိဳလ္ အစုအဖဲြ႕မ်ားက ေဆြးေႏြးၾကသည္ဟုဆုိသည္။

အမ်ားစု၏ သေဘာတူညီခ်က္မ်ားကုိ လက္ရိွသမၼတဦးသိန္းစိန္ ဥကၠ႒တာ၀န္ယူခဲ့သည့္ စံုညီအစည္းအေ၀း တြင္ အေျခခံမူအျဖစ္ ခ်မွတ္သည္။ ယင္းမွာ အမ်ိဳးသားညီလာခံက်င္းပသည့္ပံုစံပင္ ျဖစ္သည္။

‘‘အစုအဖဲြ႕ရွစ္ဖဲြ႕လံုး သူတို႔လူေတြခ်ည္းပဲ။ ေရြးေကာက္ခံကုိယ္စားလွယ္ေတြပဲ အျပင္ကပါတယ္။ ပုဒ္မ ၄၃၆ အပါအ၀င္ အေပၚကခ်ေပးတဲ့ မူေတြကုိ အေျခခံမူအျဖစ္ ခ်မွတ္လိုက္တယ္ဆိုၿပီးလုပ္တာ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က ကန္႔ကြက္တယ္။ မရဘူး။ အကုန္အပယ္ခံရတယ္။ ဘယ္သူကမွလည္း ထပ္မေဆြးေႏြးဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ညီလာခံကထြက္ခဲ့တာ’’ဟု ရွမ္းတုိင္းရင္းသားမ်ား ဒီမိုကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္ (SNLD)မွ အတြင္းေရးမွဴး ဦးစုိုင္းၫြန္႔လြင္က ေညာင္ႏွစ္ပင္ညီလာခံ အေတြ႕အႀကံဳကုိ ျပန္ေျပာင္းေျပာသည္။

၎တုိ႔ခ်မွတ္ထားသည့္ မူမ်ားကုိ စစ္အစိုးရက အထိမခံသည့္အျပင္ ညီလာခံကုိယ္စားလွယ္အမ်ားစုက လည္း ႏႈတ္ဆိတ္မႈမ်ားေၾကာင့္ ဒီခ်ဳပ္ႏွင့္ SNLD တို႔မွာ ညီလာခံမွ ယတိျပတ္ထြက္ခြာခဲ့သည္။

SNLD မွ ဦးခြန္ထြန္းဦးႏွင့္ ပါတီ၀င္အခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္ ညီလာခံမတက္ေတာ့ဟု အေၾကာင္းျပန္သျဖင့္ ၂၀၀၄ တြင္ အံုႏွင့္က်င္းႏွင့္ အဖမ္းခံခဲ့ရသည္။

၁၉၉၃ ခုႏွစ္တြင္ စတင္က်င္းပေသာ အမ်ိဳးသားညီလာခံတြင္ ျပည္သူမ်ားက ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ေသာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ၁၅ ဒသမ ၂၄ ရာခုိင္ႏႈန္းသာ တက္ေရာက္ႏုိင္ခဲ့ၿပီး အားလံုးပါ၀င္ေသာ ေဆြးေႏြးပဲြတစ္ရပ္ ျဖစ္ေျမာက္ေစသည္အထိ ေစာင့္ဆုိင္းမည္ဟုဆုိကာ ၂၇ ရက္ ႏုိ၀င္ဘာ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ တြင္ ဒီခ်ဳပ္က ဦးေအာင္တုိးထံ စာပို႔ခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ညီလာခံကမူ ဒီခ်ဳပ္ကုိယ္စားလွယ္ ၈၆ ဦးကုိ ႀကိဳတင္ အေၾကာင္းၾကားရန္ ပ်က္ကြက္သည္ဟုဆုိကာ ထုတ္ပယ္ခဲ့သည္။

‘‘က်န္တဲ့အစုအဖဲြ႕ဆုိတာ လက္ညိႇဳးေထာင္ေခါင္းညိတ္ပဲ။ ဒီခ်ဳပ္က ဘာမွေျပာခြင့္မရဘူး။ သံုးႀကိမ္စာတင္ တယ္။ လက္မခံဘူး။ အဲဒီကတည္းက ပုဒ္မ ၅၉(စ)ဆိုတာ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိ မပါေအာင္လုပ္ထား တယ္ဆိုၿပီး ကန္႔ကြက္ခဲ့တယ္။ ၁၉၄၇ မွာေရာ ၁၉၇၄ ဖဲြ႕စည္းပံုမွာပါ ဒီလို သမၼတကို ကန္႔သတ္ထားတာမွ မရိွဘဲ။ တပ္ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းလည္း ကန္႔ကြက္တယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအပုိင္းအေရာက္မွာပဲ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမႈကုိ ေစာင့္မယ္ဆုိၿပီး စာပုိ႔ခဲ့တာ။ အဲဒါကို စစ္အစိုးရက တစ္ခါတည္း သပိတ္ေမွာက္တာဆုိၿပီး ထုတ္ပစ္လုိက္ တာပဲ’’ဟု ၁၉၉၅ ႏုိ၀င္ဘာတြင္ ညီလာခံေနာက္ဆံုး တက္ေရာက္ခဲ့သည့္ NLD ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ ဦး၀င္းျမင့္ကေျပာသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ၁၉၉၆ ႏွစ္ဦးပုိင္းတြင္ ညီလာခံရပ္နားသြားခဲ့သည္။ ညီလာခံျပန္စသည့္ ၂၀၀၄ တြင္မူ ဖဲြ႕စည္း ပံုအေျခခံဥပေဒေရးဆဲြရန္ အေျခခံမူ ၁၀၄ ခ်က္ကုိ အတည္ျပဳႏုိင္ေၾကာင္း နအဖအစိုးရက ေၾကညာခဲ့သည္။

မဲေပးခြင့္ရိွသူ၏ ၉၂ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္က တစ္ခဲနက္ေထာက္ခံခဲ့သည္ဟုဆိုကာ ၂၀၀၈ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒ အခန္း (၁၂) ပုဒ္မ ၄၃၆ တြင္ အေရးႀကီးပုဒ္မမ်ားကုိ ျပင္ဆင္လုိပါက ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္အားလံုး၏ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္က ျပင္ဆင္ရန္ သေဘာတူလက္ခံၿပီးေနာက္ ျပည္လံုးကြၽတ္ ဆႏၵမဲေပးပုိင္ခြင့္ရိွသူအားလံုး၏ ထက္၀က္ေက်ာ္ဆႏၵမဲျဖင့္သာ ျပင္ဆင္ရမည္ျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္တြင္ တပ္မေတာ္သားကုိယ္စားလွယ္ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ပါ၀င္ေနသည့္ အတြက္ ကိုယ္စားလွယ္ ၇၅ ရာခုိင္ႏႈန္းက သေဘာတူ႐ံုသာမကေသး။ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္၏ အုပ္ခ်ဳပ္ မႈေအာက္ တြင္ရိွေသာ အနည္းဆံုး တပ္မေတာ္သားကုိယ္စားလွယ္တစ္ဦး၏ ေထာက္ခံမႈမျဖစ္မေန လုိအပ္ေနသည္။

‘‘အဲဒီ ၄၃၆ ျဖစ္လာမယ့္ မူေတြကရိွၿပီးသား။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဒီအခ်က္ေတြကုိ ေထာက္ခံတယ္။ အစု အဖဲြ႕အစည္းအေ၀းေတြမွာလည္း ၄၃၆ မူေတြကုိ သိပ္ၿပီးကန္႔ကြက္တာ၊ ခက္ခက္ခဲခဲ ေဆြးေႏြးၾကတာ မရိွဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယူထားတဲ့ အဖဲြဲ႕ေတြက တပ္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ နည္းနည္းပါးပါး ကန္႔ကြက္တာေတာ့ရိွ တယ္’’ဟု နအဖအစိုးရဖိတ္ၾကားမႈေၾကာင့္ အျခားဖိတ္ၾကားသင့္ေသာ အစုအဖြဲ႕မ်ားအေနျဖင့္ ညီလာခံ တက္ေရာက္ခဲ့သူ ကရင္နီအမ်ိဳးသားတုိးတက္ေရးပါတီ (KNPP) နဂါးအဖဲြ႕မွ ဦးလြင္မိုးငိန္းကေျပာသည္။

‘‘အဲဒီ ၄၃၆ အထိေတာင္ မေရာက္ေသးပါဘူး။ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ျပည္နယ္တိုင္းကိစၥေတြမွာ ဦးေအာင္တုိးကို တည့္ေျပာလို႔ စစ္ဥပေဒခ်ဳပ္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္သန္းဦးက ဖမ္းရမလားဆုိၿပီး ထေအာ္တာ။ ေနာက္ အထုတ္ခံလိုက္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီညီလာခံဟာ သူတို႔ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အခ်က္ေတြကုိ အတင္းအတည္ျပဳခုိင္း တဲ့ ညီလာခံပဲ’’ဟု ကယားျပည္နယ္လူမ်ိဳးေပါင္းစံုဒီမိုကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္မွျဖစ္ၿပီး ပါတီဖ်က္သိမ္းၿပီးေနာက္ တစ္သီးပုဂၢလအျဖစ္ ညီလာခံတက္ေရာက္ခဲ့ေသာ ဦးခင္ေမာင္ခ်ိဳကေျပာသည္။

သူက ၁၉၉၄ ခုႏွစ္တြင္ ညီလာခံကုိယ္စားလွယ္အျဖစ္မွ ထုတ္ပယ္ခံရသည္။

အေျခခံဥပေဒေရးဆဲြရန္ ေညာင္ႏွစ္ပင္ညီလာခံက်င္းပစဥ္က ဖိတ္ေခၚခဲ့ေသာ္လည္း မိမိသေဘာျဖင့္ ႏုတ္ထြက္သြားၾကၿပီး ယခုမွ ေတာင္ေျပာေျမာက္ေျပာလာမေျပာႏွင့္ဟု လက္ရိွ ဧရာ၀တီတုိင္းေဒသႀကီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးသိန္းေအာင္က လူထုေတြ႕ဆံုပြဲတစ္ခုတြင္ ေျပာၾကားထားသည္။ ဦးသိန္းေအာင္နည္းတူ အျခားေသာပါတီအခ်ိဳ႕ႏွင့္ ညီလာခံကုိယ္စားလွယ္အခ်ိဳ႕တြင္လည္း အဆိုပါ သေဘာထားမ်ိဳးရိွခဲ့သည္။

‘‘ေျပာတာမရလို႔ ထြက္ရေၾကးဆုိ ကြၽန္ေတာ္တို႔က PR (အခ်ိဳးက်ကုိယ္စားျပဳစနစ္)ကုိ ညီလာခံမွာ တင္ခဲ့ေသး တယ္။ ဒါ့အျပင္ ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးေတြကုိ ေရြးေကာက္ခံေတြနဲ႔ ခန႔္ရမယ္ဆုိတာေတြ မရခဲ့ဘူး။ မရလို႔ သပိတ္ေမွာက္ရင္ ကုိယ္ေျပာခ်င္တာ ဆက္မေျပာရ႐ံုပဲရိွမယ္။ အခုအခ်ိန္က်မွ အ႐ုိးမ်ားတယ္၊ ေခ်းခါးတယ္ လုပ္လို႔မရေတာ့ဘူးေလ’’ဟု တစညပါတီမွ ဦးထြန္းရီကေျပာသည္။

ညီလာခံက ခ်မွတ္သည့္ အေျခခံမူမ်ားကုိ သတင္းစာမ်ားတြင္ အခန္းလိုက္ထည့္သြင္းခဲ့ၿပီး ယခုအေျခခံ ဥပေဒျပင္လုိသည္ဟု ေအာ္ေနသူမ်ားမွာ ထုိစဥ္က ဘာမွ်မကန္႔ကြက္ခဲ့ဟု ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ေရးဆဲြေရး အႀကံေပး၊ အတုိင္ပင္ခံ တကၠသုိလ္ျမတ္သူကေျပာသည္။

သို႔ေသာ္ ထိုစဥ္က ဒီခ်ဳပ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုတုိ႔မွာ ကန္႔ကြက္ခြင့္ပင္မရခဲ့။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အပါ အ၀င္ ႏုိင္ငံေရးသမားအမ်ားစုမွာ စစ္အစိုးရ၏ အက်ဥ္းေထာင္မ်ားအတြင္း ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္မ်ား က်ခံေန ရျခင္းျဖစ္သည္။

‘‘ျပည္ေထာင္စုက ခဲြမထြက္ရတုိ႔၊ အာဏာသံုးရပ္ ပုိုင္းျခားက်င့္သံုးတာ၊ ႏုိင္ငံျခားေရးမူ၀ါဒ၊ ျမန္မာ့ေျမမွာ ဘယ္ႏုိင္ငံျခားတပ္မွ တပ္မခ်ရဆုိတဲ့မူေတြ လြယ္လြယ္အျပင္မခံႏုိင္ဘူး။ ၅၉(စ) အပါအ၀င္ အခန္း (၁)၊ (၂)၊ (၃) ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ အေျခခံမူေတြ တစ္ခုမွအျပင္မခံႏုိင္ဘူး။ အားလံုးသေဘာတူလုိ႔ ဆံံုးျဖတ္လို႔ စံုညီအစည္းအေ၀းက အေသးစိတ္မူေတြအျဖစ္ ခ်မွတ္ခဲ့တာေပါ့’’ဟု ညီလာခံက်င္းပသည့္ ၁၄ ႏွစ္လံုးလံုး တစ္ရက္မွ်ခြင့္မယူဘဲ တက္ေရာက္ခဲ့သည့္ သတင္းစာဆရာႏွင့္ ႏုိင္ငံပုိင္သတင္းစာမ်ားတြင္ ပင္တုိင္ေဆာင္း ပါးေရးသားခဲ့သူ တကၠသုိလ္ျမတ္သူကဆုိသည္။

‘‘၄၃၆ အေျခခံမူေတြက အရင္ကတည္းက ခ်ထားၿပီးသား။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကေတာ့ နည္းနည္းပါးပါးေဆြးေႏြး ဖူးတယ္။ အေသးစိတ္ေတာ့ မမွတ္မိဘူး။ ကြၽန္ေတာ္က ဦးသိန္းစိန္ဆီကုိ အေသးစိတ္အေျခခံမူ ေနာက္ဆံုး အပ္ရတာ ကလည္း အလွည့္က်သဘာပတိမို႔ အပ္ရတာပဲ’’ဟု အေျခခံဥပေဒေရးဆဲြရန္ အေျခခံရမည့္မူ မ်ားကုိ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာတြင္ အၿပီးသတ္ေရးဆဲြခဲ့သည့္ ကခ်င္ျပည္နယ္ အထူးေဒသ(၂)မွ ေဒါက္တာ တူးဂ်ာကေျပာသည္။

NLD ပါတီ၏ ပုဒ္မ ၄၃၆ ျပင္ေရးလႈပ္ရွားမႈမွာ လႊတ္ေတာ္သို႔ သက္ေရာက္မႈ မရိွႏုိင္ဟု ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္နာယက သူရဦးေရႊမန္းက အတိ အလင္းေျပာၾကားၿပီး ၎၏သေဘာဆႏၵကုိ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ထံ သတင္းစကားပါးလုိက္ၿပီျဖစ္သည္။ သမၼတဦးသိန္းစိန္ကလည္း တစ္ဦးတစ္ေယာက္ တည္းကုိ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ခြင့္ ပိတ္ပင္ထားျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ဥပေဒႏွင့္အညီ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒျပင္ ဆင္ေရးကုိ လုိလားေၾကာင္း ဆုိထားသည္။ အစိုးရႏွင့္ လႊတ္ေတာ္၏ သတင္းစကားေၾကာင့္ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ကလည္း ပုဒ္မ ၄၃၆ ျပင္ဆင္ေရး လႈပ္ရွားမႈကို အရိွန္ျမႇင့္မည္ဟု လူငယ္ညီလာခံတြင္ေျပာ သည္။

ေလ့လာမိသမွ်ဆိုလွ်င္ ဦးေအာင္တိုးတင္လာသမွ် မည္သည့္ေခါင္းစဥ္မဆုိ ေက်ာ္လြန္ေအာင္ ေဆြးေႏြးႏုိင္ သည့္၊ ကန္႔ကြက္ႏုိင္သည့္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ိဳး ညီလာခံတြင္ မေတြ႕ခဲ့ရဟု ႏုိင္ငံေရးေလ့လာသူဇာဂနာ ကေျပာသည္။

‘‘အခုတိုင္းျပည္အတြက္လို႔ ေအာ္ေနတဲ့သူေတြ အမ်ိဳးသားညီလာခံမွာ ကတည္းက ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကပါလားဗ်ာ။ ဒါသမုိင္းပဲဗ်’’ဟုလည္း သူက မခ်င့္မရဲ မွတ္ခ်က္ျပဳသည္။

7Day News Journal