စည္းကမ္းက်နၿပီး အဓိပၸာယ္ျပည့္၀သည့္ ဒီမိုကေရစီဟု ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ လမ္းေၾကာင္းကို ငါးႏွစ္တာေလွ်ာက္လွမ္းအၿပီးမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံက သမိုင္းတြင္ရစ္မည့္ ေရြးေကာက္ပဲြ အတြက္ ျပင္ဆင္ေနပါၿပီ။
တကယ္တမ္းဆိုလွ်င္ ၿပီးခဲ့ေသာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြသည္ လူေတြ ေမွ်ာ္လင့္ထားသည္ထက္ပိုၿပီး သိသိသာသာတာသြားခဲ့ပါသည္။ အေျခခံဥပေဒက စစ္တပ္အမတ္ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းကို လႊတ္ေတာ္မွာ ေန ရာေပးလင့္ကစား၊ အတိုက္အခံ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္က ေရြးေကာက္ပဲြကို သပိတ္ေမွာက္ခဲ့လင့္ ကစား၊ ေရြးေကာက္ပဲြရလဒ္က တကယ့္အေျပာင္းအလဲမ်ားကို ျဖစ္ေပၚေစခဲ့၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအ၀င္ ရာႏွင့္ခ်ီေသာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား ျပန္လြတ္လာခဲ့သည္။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေန အရပ္သား သမၼတျဖစ္လာသည့္ ဦးသိန္းစိန္က စာေပဆင္ဆာအဖဲြ႕ကို ပယ္ဖ်က္ခဲ့ၿပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။
ေနာက္ထပ္က်င္းပေသာ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖဲြ႕ခ်ဳပ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား လႊတ္ေတာ္အမတ္ေနရာမ်ားတြင္ အႏုိင္ရခဲ့သည္။
စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားသည္ အာဏာရွိေနဆဲျဖစ္ၿပီး ဘာသာေရးအၾကမ္းဖက္မႈမ်ား တုိးလာေနသကဲ့သို႔ အစိုးရႏွင့္ေပါင္းစားသည့္ ခ႐ိုနီစနစ္ ျမန္မာမွာ ရွင္သန္ႀကီးထြားေနဆဲပါဟု အကဲခတ္အခ်ိဳ႕က ဆိုၾကသည္။ သို႔ေသာ္ အားလံုးက သည္ဇာတ္လမ္းခ်ည္းအတိုင္းေတာ့မဟုတ္။ ျမန္မာသည္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္အနည္း ငယ္ႏွင့္ မတူသည့္ ေနရာတစ္ခုမွာ ေရာက္ေနပါၿပီ။ ႏုိင္ငံ၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈစီရင္ေရးကိုလည္း ျပန္လည္စ တင္ျပဳျပင္ေနၿပီ။ ဒီမိုကေရစီက အက္ေၾကာင္းတစ္ခုကေန စတင္ထိုးေဖာက္အျမစ္တြယ္ရွင္သန္ဖို႔ ႀကိဳးစားလာေနပါသည္။
ျမန္မာ၏ အေျပာင္းအလဲကာလ အရွိန္အဟုန္ရေနခ်ိန္မွာ အေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ျဖစ္ေပၚလာဖို႔ လိုေနပါေသးသည္။ အဓိကအခ်က္မွာ ျမန္မာစစ္တပ္အေနျဖင့္ အာဏာကေန ေနာက္ျပန္ဆုတ္ေပးရန္ ယံုၾကည္ခ်က္ရွိလာဖို႔ လိုေနပါေသးသည္။
လႊတ္ေတာ္ထဲက စစ္တပ္အမတ္ေနရာမ်ား စြန္႔လႊတ္ဖို႔ႏွင့္ အေျခခံဥပေဒေျပာင္းလဲမႈကို အာဏာသံုးၿပီး ပယ္ခ်ႏိုင္သည့္ သူတို႔၏အခြင့္အေရးကို ေပးအပ္ဖို႔ပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား၏ မိခင္အျဖစ္ ရွိေနသည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို သမၼတျဖစ္ဖို႔ တားျမစ္ထားသည့္အခ်က္ ဖယ္ရွားေရးလည္းပါ၀င္၏။
စစ္တပ္အေနျဖင့္ အဆုိပါအာဏာကို ေပးအပ္ရန္ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အေက်ာ္ၾကားဆံုး ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္လို ႏိုင္ငံေရးသမားကို လြတ္လပ္စြာယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ေပးမလားဆိုသည္ကို ဆံုးျဖတ္ရေတာ့မည္။ ထိုဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို လာမည့္ႏို၀င္ဘာ ေရြးေကာက္ပဲြမတုိင္မီ ဆံုးျဖတ္သင့္ပါသည္။
အကယ္၍ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ သမၼတအျဖစ္ ေရြးေကာက္ခံခြင့္မရွိပါက ထိုေရြးေကာက္ပဲြသည္ တရားမွ်တလြတ္လပ္သည္ဟု ဆိုႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အနာဂတ္သည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ မူတည္ေနသည္ဟုလည္း မဆိုႏိုင္ပါ။ အသက္(၆၉)ႏွစ္အရြယ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနျဖင့္ တုိင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္မည္လားဆုိသည္က လည္း စိုးရိမ္စရာရွိေနပါသည္။ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ဆိုတာႏွင့္ တုိင္းျပည္၏ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးျပႆနာ မ်ားကို ကိုင္တြယ္ရမည့္ တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ ကဲြျပားေသာအရာႏွစ္ခုျဖစ္ပါသည္။
သူ႔အေနျဖင့္ သမၼတျဖစ္လာပါက ဘာေတြလုပ္မည္ဆိုသည္ကိုလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနျဖင့္ မေသခ်ာေသးပါ။ သူကိုယ္တိုင္ သမၼတအျဖစ္ အုပ္ခ်ဳပ္ရန္ထက္ အေနာက္ကေနသာ စီမံရမည့္ေနရာမွာေန ဖို႔ကိုလည္း ေရြးခ်ယ္ရန္ျဖစ္လာႏိုင္သည္။
ေျပာရလွ်င္ အေျခခံဥပေဒကိစၥက အေပၚယံသက္သက္ ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ သမၼတျဖစ္လာသည့္ မည္သူမဆို သည္အႏၲရာယ္ရွိသည့္ ျပႆနာအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႕ေျဖရွင္းရေပမည္။ ေျပာစမွတ္ျပဳရ မည့္ ျပႆနာႀကီးက သံုးခုရွိေန၏။ ပထမျပႆနာက တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေပါင္းစံုႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သေဘာတူခ်က္ရေရး ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံအေနႏွင့္ ႏွစ္ငါးဆယ္ေလာက္ ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ ထိခိုက္ခဲ့ရ အၿပီးမွာ ႏိုင္ငံအသစ္ကို တည္ေထာင္ရန္ စစ္မွန္ေသာ ျပည္ေထာင္စုစနစ္က မရွိမျဖစ္လိုအပ္ေနပါသည္။ ဒုတိယအခ်က္က စီးပြားေရးတုိးတက္မႈကို တစ္ႏိုင္ငံလံုး ခံစားလာႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေရးျဖစ္သည္။ လက္ေတြ႕တြင္ တုိင္းျပည္စီးပြားတိုးတက္မႈ အက်ိဳးအျမတ္သည္ စစ္တပ္အုပ္ခ်ဳပ္သည့္ေခတ္က ခ်မ္းသာ လာခဲ့သည့္ စီးပြားေရးသမား အနည္းငယ္ဆီကိုသာ ေရာက္ေနပါသည္။ တတိယျပႆနာမွာ ဘာသာေရး တင္းမာမႈမ်ား ေပၚေပါက္ေစသည့္ အေၾကာင္းရင္းမ်ားကို အာဏာပိုင္မ်ားအေနျဖင့္ ေျဖရွင္းရမည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံကို ကမၻာႀကီးက အေျပာင္းအလဲ၏ စံနမူနာအျဖစ္ စတင္ျမင္လာေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ သို႔ရာ တြင္ ျမန္မာ၏ ေနာက္ထပ္ေျခလွမ္းမ်ားသည္ ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားက ဘာမ်ားဆက္လုပ္မလဲဆိုသည့္ အေပၚမွာ မ်ားစြာမူတည္ေနပါသည္။
(The Financial Times သတင္းစာ၏ အာေဘာ္ Myanmar's next steps depend on the generals ကို ထားထားျမင့္ ဘာသာျပန္ဆုိသည္)
7Day News Journal
တကယ္တမ္းဆိုလွ်င္ ၿပီးခဲ့ေသာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြသည္ လူေတြ ေမွ်ာ္လင့္ထားသည္ထက္ပိုၿပီး သိသိသာသာတာသြားခဲ့ပါသည္။ အေျခခံဥပေဒက စစ္တပ္အမတ္ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းကို လႊတ္ေတာ္မွာ ေန ရာေပးလင့္ကစား၊ အတိုက္အခံ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္က ေရြးေကာက္ပဲြကို သပိတ္ေမွာက္ခဲ့လင့္ ကစား၊ ေရြးေကာက္ပဲြရလဒ္က တကယ့္အေျပာင္းအလဲမ်ားကို ျဖစ္ေပၚေစခဲ့၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအ၀င္ ရာႏွင့္ခ်ီေသာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား ျပန္လြတ္လာခဲ့သည္။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေန အရပ္သား သမၼတျဖစ္လာသည့္ ဦးသိန္းစိန္က စာေပဆင္ဆာအဖဲြ႕ကို ပယ္ဖ်က္ခဲ့ၿပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။
ေနာက္ထပ္က်င္းပေသာ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖဲြ႕ခ်ဳပ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား လႊတ္ေတာ္အမတ္ေနရာမ်ားတြင္ အႏုိင္ရခဲ့သည္။
စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားသည္ အာဏာရွိေနဆဲျဖစ္ၿပီး ဘာသာေရးအၾကမ္းဖက္မႈမ်ား တုိးလာေနသကဲ့သို႔ အစိုးရႏွင့္ေပါင္းစားသည့္ ခ႐ိုနီစနစ္ ျမန္မာမွာ ရွင္သန္ႀကီးထြားေနဆဲပါဟု အကဲခတ္အခ်ိဳ႕က ဆိုၾကသည္။ သို႔ေသာ္ အားလံုးက သည္ဇာတ္လမ္းခ်ည္းအတိုင္းေတာ့မဟုတ္။ ျမန္မာသည္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္အနည္း ငယ္ႏွင့္ မတူသည့္ ေနရာတစ္ခုမွာ ေရာက္ေနပါၿပီ။ ႏုိင္ငံ၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈစီရင္ေရးကိုလည္း ျပန္လည္စ တင္ျပဳျပင္ေနၿပီ။ ဒီမိုကေရစီက အက္ေၾကာင္းတစ္ခုကေန စတင္ထိုးေဖာက္အျမစ္တြယ္ရွင္သန္ဖို႔ ႀကိဳးစားလာေနပါသည္။
ျမန္မာ၏ အေျပာင္းအလဲကာလ အရွိန္အဟုန္ရေနခ်ိန္မွာ အေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ျဖစ္ေပၚလာဖို႔ လိုေနပါေသးသည္။ အဓိကအခ်က္မွာ ျမန္မာစစ္တပ္အေနျဖင့္ အာဏာကေန ေနာက္ျပန္ဆုတ္ေပးရန္ ယံုၾကည္ခ်က္ရွိလာဖို႔ လိုေနပါေသးသည္။
လႊတ္ေတာ္ထဲက စစ္တပ္အမတ္ေနရာမ်ား စြန္႔လႊတ္ဖို႔ႏွင့္ အေျခခံဥပေဒေျပာင္းလဲမႈကို အာဏာသံုးၿပီး ပယ္ခ်ႏိုင္သည့္ သူတို႔၏အခြင့္အေရးကို ေပးအပ္ဖို႔ပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား၏ မိခင္အျဖစ္ ရွိေနသည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို သမၼတျဖစ္ဖို႔ တားျမစ္ထားသည့္အခ်က္ ဖယ္ရွားေရးလည္းပါ၀င္၏။
စစ္တပ္အေနျဖင့္ အဆုိပါအာဏာကို ေပးအပ္ရန္ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အေက်ာ္ၾကားဆံုး ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္လို ႏိုင္ငံေရးသမားကို လြတ္လပ္စြာယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ေပးမလားဆိုသည္ကို ဆံုးျဖတ္ရေတာ့မည္။ ထိုဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို လာမည့္ႏို၀င္ဘာ ေရြးေကာက္ပဲြမတုိင္မီ ဆံုးျဖတ္သင့္ပါသည္။
အကယ္၍ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ သမၼတအျဖစ္ ေရြးေကာက္ခံခြင့္မရွိပါက ထိုေရြးေကာက္ပဲြသည္ တရားမွ်တလြတ္လပ္သည္ဟု ဆိုႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အနာဂတ္သည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ မူတည္ေနသည္ဟုလည္း မဆိုႏိုင္ပါ။ အသက္(၆၉)ႏွစ္အရြယ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနျဖင့္ တုိင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္မည္လားဆုိသည္က လည္း စိုးရိမ္စရာရွိေနပါသည္။ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ဆိုတာႏွင့္ တုိင္းျပည္၏ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးျပႆနာ မ်ားကို ကိုင္တြယ္ရမည့္ တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ ကဲြျပားေသာအရာႏွစ္ခုျဖစ္ပါသည္။
သူ႔အေနျဖင့္ သမၼတျဖစ္လာပါက ဘာေတြလုပ္မည္ဆိုသည္ကိုလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနျဖင့္ မေသခ်ာေသးပါ။ သူကိုယ္တိုင္ သမၼတအျဖစ္ အုပ္ခ်ဳပ္ရန္ထက္ အေနာက္ကေနသာ စီမံရမည့္ေနရာမွာေန ဖို႔ကိုလည္း ေရြးခ်ယ္ရန္ျဖစ္လာႏိုင္သည္။
ေျပာရလွ်င္ အေျခခံဥပေဒကိစၥက အေပၚယံသက္သက္ ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ သမၼတျဖစ္လာသည့္ မည္သူမဆို သည္အႏၲရာယ္ရွိသည့္ ျပႆနာအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႕ေျဖရွင္းရေပမည္။ ေျပာစမွတ္ျပဳရ မည့္ ျပႆနာႀကီးက သံုးခုရွိေန၏။ ပထမျပႆနာက တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေပါင္းစံုႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သေဘာတူခ်က္ရေရး ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံအေနႏွင့္ ႏွစ္ငါးဆယ္ေလာက္ ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ ထိခိုက္ခဲ့ရ အၿပီးမွာ ႏိုင္ငံအသစ္ကို တည္ေထာင္ရန္ စစ္မွန္ေသာ ျပည္ေထာင္စုစနစ္က မရွိမျဖစ္လိုအပ္ေနပါသည္။ ဒုတိယအခ်က္က စီးပြားေရးတုိးတက္မႈကို တစ္ႏိုင္ငံလံုး ခံစားလာႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေရးျဖစ္သည္။ လက္ေတြ႕တြင္ တုိင္းျပည္စီးပြားတိုးတက္မႈ အက်ိဳးအျမတ္သည္ စစ္တပ္အုပ္ခ်ဳပ္သည့္ေခတ္က ခ်မ္းသာ လာခဲ့သည့္ စီးပြားေရးသမား အနည္းငယ္ဆီကိုသာ ေရာက္ေနပါသည္။ တတိယျပႆနာမွာ ဘာသာေရး တင္းမာမႈမ်ား ေပၚေပါက္ေစသည့္ အေၾကာင္းရင္းမ်ားကို အာဏာပိုင္မ်ားအေနျဖင့္ ေျဖရွင္းရမည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံကို ကမၻာႀကီးက အေျပာင္းအလဲ၏ စံနမူနာအျဖစ္ စတင္ျမင္လာေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ သို႔ရာ တြင္ ျမန္မာ၏ ေနာက္ထပ္ေျခလွမ္းမ်ားသည္ ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားက ဘာမ်ားဆက္လုပ္မလဲဆိုသည့္ အေပၚမွာ မ်ားစြာမူတည္ေနပါသည္။
(The Financial Times သတင္းစာ၏ အာေဘာ္ Myanmar's next steps depend on the generals ကို ထားထားျမင့္ ဘာသာျပန္ဆုိသည္)
7Day News Journal
No comments:
Post a Comment