ကမၻာ့အလယ္မွာ ျမန္မာ့ပညာေရး ၀င့္ထည္ေစခ်င္လို႔

ႏိုင္ငံတႏုိင္ငံရဲ႕ ပညာေရးစနစ္ ေကာင္းမြန္မွသာ အဲဒီႏိုင္ငံက လူငယ္ေတြရဲ႕ အနာဂတ္ကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဖန္တီးတည္ေဆာက္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မတို႔ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္ ပညာေရးရဲ႕ စမ္းသပ္ခံေတြျဖစ္ေနတာ ၀မ္းနည္းစရာ ေတြ႕ျမင္ေနရပါတယ္။ အရည္အခ်င္းထက္ အေရအတြက္ကို ဦးစားေပးေနတဲ့ ပညာေရးစနစ္ မွန္ မမွန္ ဆန္းစစ္ဖို႔ လိုအပ္လာေနပါၿပီ။

လက္ရွိအခ်ိန္မွာ လႊတ္ေတာ္မွာ ျပ႒ာန္းလုိက္တဲ့ အမ်ဳိးသားပညာေရး ဥပေဒအေပၚ ေက်ာင္းသားထုရဲ႕ မေက်နပ္သံေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ထြက္ေပၚလာေနပါတယ္။ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈမရွိတဲ့ အမ်ဳိးသားပညာေရး ဥပေဒကို ဆရာနဲ႔ ေက်ာင္းသား

ေတြက ကန္႔ကြက္ေနတဲ့ၾကားထဲကပဲ ၂၀၁၄ စက္တင္ဘာ ၃၀ ရက္ေန႔မွာ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က အတည္ျပဳခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိဆိုရင္ ဒီဥပေဒရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြက ဘာရွိသလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားထုက လက္မခံႏုိင္ရတာ လဲဆိုတာ ေလ့လာၾကည့္ရေအာင္ပါ။

အမ်ဳိးသားပညာေရး ဥပေဒဟာ ေက်ာင္းတြင္းအသင္းအဖြဲ႕ေတြကို လြတ္လပ္စြာ ဖြဲ႕စည္းခြင့္ေပးမထားျခင္း၊ ေက်ာင္းသား ေတြရဲ႕ လြတ္လပ္စြာ ပညာသင္ၾကားခြင့္ကို ခ်ည္ေႏွာင္ထားျခင္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ပညာသင္ၾကားခြင့္ကို အျပည့္အ၀ အာမခံ ခ်က္ မေပးႏုိင္ျခင္း၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား တည္ေထာင္ဖြဲ႕စည္းခြင့္ကို ျပ႒ာန္းမထားျခင္းေတြေၾကာင့္ ကန္႔ကြတ္ရတယ္လို႔ ေက်ာင္းသားထုဘက္က ထုတ္ျပန္တဲ့ သေဘာထား ေၾကညာခ်က္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

ႏို၀င္ဘာ ၁၂ ရက္ေန႔နဲ႔ ၁၃ ရက္ေန႔ေတြမွာ တႏုိင္ငံလုံးက ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ေတြ စုေ၀းၿပီး “ႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားထု အေရးေပၚအစည္းအေ၀း” က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအစည္းအေ၀းရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္အရ ႏို၀င္ဘာ ၁၄ ရက္ေန႔ကေန ၁၇ ရက္ေန႔အထိ အမ်ဳိးသားပညာေရး ဥပေဒကို ကန္႔ကြတ္တဲ့ ဆႏၵျပပြဲေတြ က်င္းပခဲ့ၾကတာပါ။ ဆႏၵျပ လႈပ္ရွားမႈေတြကို ဦးေဆာင္တာက ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းခဲ့တဲ့ ၁၅ ဦးပါ၀င္တဲ့ “ဒီမိုကေရစီ ပညာေရးလႈပ္ရွားမႈ ဦးေဆာင္ေကာ္မတီ” ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာ့ပညာေရးဟာ ကမၻာ့အလယ္မွာ ေအာက္တန္း၊ ေနာက္တန္းက်ေနရတယ္လို႔ ေက်ာင္းသားေတြဘက္က ဆိုပါတယ္။ လက္ေတြ႕မွာ တကၠသိုလ္ေတြဟာ ၿမိဳ႕နဲ႔ေ၀းလံတဲ့ ေနရာေတြမွာခ်ည္း ရွိေနတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းတက္ရတာ ပင္ပန္းသလို တကၠသိုလ္ရဲ႕ အေငြ႕အသက္ကိုလည္း ျပည့္ျပည့္၀၀ မရႏုိင္ပါဘူး။ မူလတန္း အခမဲ့ပညာေရးဆိုေပမယ့္ ေက်ာင္းမ တက္ႏုိင္တဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ေက်ာင္းတက္ႏိုင္တဲ့ ကေလးေတြက်ေတာ့လည္း မသက္သာပါဘူး။

က်မတို႔ငယ္စဥ္ကဆိုရင္ စေန၊ တနဂၤေႏြ ေက်ာင္းအားရက္ေတြ၊ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေဆာ့ကစားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ မူလတန္းကေလးကအစ ေက်ာင္းနဲ႔က်ဴရွင္ ဆိုသလိုျဖစ္ေနၿပီး အရြယ္နဲ႔မ လုိက္ေအာင္ ၀န္ပိေနပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ေက်ာင္းေတြဆို တေန႔တာသင္ရမယ့္ ဘာသာရပ္ေတြကို အခ်ိန္ဇယား (Time Table) နဲ႔ မသင္ၾကားပဲ ရွိသမွ် ဘာသာရပ္အားလုံးရဲ႕ ျပ႒ားစာအုပ္ေတြကို ေက်ာင္းသားေတြက အေလးခံသယ္သြားေနရတာ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ ဒီ့ထက္ပိုဆုိးတာက ႏိုင္ငံေတာ္က ထုတ္ေပးထားတဲ့ ျပ႒ာန္းေက်ာင္းသုံးစာအုပ္ေတြဟာ ပုံႏွိပ္အရည္ အေသြး ညံ့ဖ်င္းလြန္းလို႔ ကိုင္တြယ္ရတာ အဆင္မေျပတာပါပဲ။

အေစာပိုင္းက အထက္တန္းမွာ သင္ၾကားရတဲ့ ဓာတုေဗဒ၊ ရူပေဗဒနဲ႔ ဇီ၀ေဗဒ ပညာရပ္ေတြကို အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ သင္ၾကားေနရာကေန ျမန္မာဘာသာနဲ႔ သင္ၾကားမယ္လို႔ ဆိုလာျပန္ပါတယ္။ အဲဒီလို ျမန္မာဘာသာနဲ႔ ျပ႒ာန္းမယ္ဆိုရင္ ေက်ာင္းသားအမ်ားစု နားလည္ေအာင္ ရွင္းလင္းလြယ္ကူစြာ ေရးသားရမွာပါ။ သင္ၾကားေပးမယ့္ ဆရာေတြဘက္ကလည္း အရည္အေသြး ျပည့္မီဖို႔လိုပါတယ္။ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားဟာ ႏုိင္ငံတကာမွာ အသုံးျပဳေနတဲ့ ဘာသာစကားျဖစ္လို႔ ျမန္မာလိုလည္း မကၽြမ္းက်င္၊ အဂၤလိပ္လိုလည္း အားနည္းတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ ျဖစ္မလာဖို႔ ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာနမွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။

ေက်ာင္းစရိတ္ေတြ အမ်ားႀကီးရင္းႏွီးၿပီး သင္ယူခဲ့ရတဲ့ ပညာေတြကေရာ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းနဲ႔ တထပ္တည္းက်ရဲ႕လား စဥ္းစားစရာပါ။ ရူပေဗဒအဓိကနဲ႔ ဘြဲ႕ရၿပီး ေစ်းေရာင္းေနရတဲ့သူေတြ ရွိသလို ျမန္မာစာ အဓိကနဲ႔ဘြဲ႕ရၿပီး ျမန္မာစာကို သတ္ပုံမွန္ေအာင္ မေရးႏုိင္တဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ အဂၤလိပ္စာ အဓိကနဲ႔ ဘြဲ႕ရေပမယ့္ တကၠသိုလ္မွာ နည္းျပရာထူးေတာင္မရဘဲ အျပင္မွာ စာသင္စားေနရသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ တကၠသိုလ္မွာ သင္ယူခဲ့ရတဲ့ ဘာသာရပ္ေတြဟာ အလုပ္အတြက္ အေထာက္အကူမျပဳဘဲ ဘြဲ႕၀တ္စုံဓာတ္ပုံ ခ်ိတ္ထားရုံေလာက္ပဲဆိုရင္ ဘာမွအဓိပၸါယ္မရွိပါဘူး။

သက္ဆုိင္ရာတကၠသိုလ္ေတြက ဘြဲ႕ရတဲ့သူေတြေတာ့ ထြက္ေပၚလာပါရဲ႕၊ ဒါေပမယ့္ အေရအတြက္သာ မ်ားေနၿပီး ဘ၀ရပ္တည္မႈအတြက္လည္း ဘာအာမခံခ်က္မွ မရွိပါဘူး။ ဘြဲ႕ရပညာတတ္၊ မဟာဘြဲ႕အထိေတာင္ ရခဲ့တဲ့ မိန္းကေလးေတြ ေဟာင္ေကာင္မွာ အိမ္အကူသြားလုပ္ေနရတာ ရင္နင့္စရာေကာင္းပါတယ္။ PhD အထိရတဲ့သူေတြဲရဲ႕ လစာ၀င္ေငြကလည္း အားရစရာမေကာင္းပါဘူး။ ေနာက္တခ်က္ ေ၀ဖန္စရာရွိတာက ပညာေရးအတြက္ ခ်ေပးတဲ့ဘတ္ဂ်တ္ပါ။ ပညာေရးအတြက္ အသုံးစရိတ္ဟာ ဘတ္ဂ်တ္ရဲ႕ ၂ ရာခိုင္ႏႈန္းပဲ ရွိပါတယ္။

ခုထက္ထိ ေက်ာင္းသုံးပုံႏွိပ္စာအုပ္ မရေသးတဲ့ေက်ာင္းေတြ၊ ခေနာ္နီ ခေနာ္နဲ႔ ေက်ာင္းေလးေတြမွာ ပညာသင္ယူေနရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံ အႏွံ႔အျပားမွာ ရွိေနပါေသးတယ္။ တခ်ဳိ႕ေဒသေတြမွာဆိုရင္ ေက်ာင္းသားဦးေရနဲ႔ ဆရာဦးေရ မမွ်တာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ဘြဲ႕ရသူေတြအတြက္ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အေရး ဖန္တီးမေပးႏုိင္တဲ့အတြက္ လက္ရွိ ပညာေရးစနစ္အေပၚ အယုံအၾကည္မဲ့လာတာ မဆန္းဘူးလုိ႔ ဆိုရမွာပါ။

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လူတန္းစားကြာဟမႈ ႀကီးမားလာေနသလို ေငြေၾကးတတ္ႏုိင္တဲ့ မိဘေတြက သူတို႔ရဲ႕ သားသမီးေတြကို ပုဂၢလိကေက်ာင္းေတြမွာပဲ ေရြးခ်ယ္အပ္ႏွံလာၾကျပန္ပါတယ္။ ပုဂၢလိကေက်ာင္းေတြမွာ အပ္ႏွံတာက ႏိုင္ငံတကာက ေက်ာင္းေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ႏုိင္ဖို႔ ပိုလြယ္ကူမယ္လို႔ ထင္မွတ္လာၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပုဂၢလိကေက်ာင္းေတြမွာထားႏိုင္တဲ့၊ ႏုိင္ငံရပ္ျခားကို ပညာသင္ယူဖို႔ လႊတ္ႏိုင္တဲ့ လူတန္းစားက လူနည္းစုပဲဆိုေတာ့ သာမန္လူတန္းစားက အာမခံခ်က္မရွိတဲ့ ပညာေရးကိုပဲ ကိုယ့္ရဲ႕သားသမီးေတြကို သင္ယူဖို႔ ခြင့္ျပဳေနရတဲ့သေဘာ ရွိပါတယ္။

တခ်ိန္က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ဟာ အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ အေကာင္းဆုံးတကၠသိုလ္ေတြထဲမွာေတာင္ ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ ေခတ္ကစၿပီး ပညာေရးကို စနစ္တက် ဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့အတြက္ ပညာရဲ႕တန္ဖိုးအစစ္အမွန္ ေပ်ာက္ကြယ္ေနရပါတယ္။ ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြမွာပါ၀င္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ဖိအားေပးတာေတြ၊ ၿခိမ္းေျခာက္တာေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။

အစိုးရရဲ႕ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈ မ်ားေနသမွ်၊ ပညာေရးအသုံးစရိတ္ ေလ်ာ့နည္းေနသမွ်၊ တကၠသိုလ္ေတြကို ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ မေပးသမွ် ပညာေရးဟာ ေအာင္ျမင္တဲ့ပညာေရးစနစ္ ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ပါဘူး။

“အမ်ဳိးသားပညာေရး ဥေပဒ” ကို ျပင္ဆင္ႏုိင္ဖို႔ လႊတ္ေတာ္မွာ အေရးႀကီးအဆို တင္သြင္းၿပီး နည္းလမ္းတခုရွာေဖြဖို႔ ေက်ာင္းသားေတြဘက္က လုိလားေနၾကတာပါ။ တကယ္လို႔ သပိတ္ေမွာက္ေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ သေဘာထားသံကို လ်စ္လ်ဴရႈေနမယ္ဆိုရင္ ရက္ေပါင္း ၆၀ အတြင္း တာ၀န္ရွိသူေတြအေနနဲ႔ လာေရာက္ေစ့စပ္ ညွိႏႈိင္းတာမလုပ္ဘူးဆိုရင္ ပိုမိုက်ယ္ျပန္႔တဲ့ သပိတ္တိုက္ပြဲေတြကို ဆင္ႏႊဲသြားမယ္လို႔ ေက်ာင္းသားထုက ထုတ္ျပန္ေၾကညာထားပါတယ္။ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ေနၾကတဲ့၊ သပိတ္ေမွာက္ေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြအေပၚ အၾကမ္းဖက္တုံ႔ျပန္တာမ်ဳိး မလုပ္ဘဲ သိမ္ေမြ႕စြာ အေျဖရွာေစခ်င္ပါတယ္။

ပညာေရးစနစ္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို တာ၀န္ရွိသူေတြအေနနဲ႔ သက္ဆိုင္သူ အားလုံးနဲ႕ လက္တြဲေဆာင္ရြက္မွ ေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါမယ္။ ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဖြဲ႕စည္းခြင့္ေပးမွွ၊ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈ ေလွ်ာ့ခ်မွွွ၊ လြတ္လပ္စြာ ပညာသင္ၾကားႏိုင္မွ အမ်ဳိးသားပညာေရးဟာ ေက်ာင္းသားေတြကို ပညာရဲရင့္ ပြဲလည္တင့္ျပီး လူရာဝင္ေစမွာပါ။ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘဲ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈ မ်ားေနမယ္၊ အရည္အခ်င္းထက္ အေရအတြက္ကို ဦးစားေပးမယ္၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြ ဖြဲ႕စည္းတာကို တရားမ၀င္ဘူးလုိ႔ သတ္မွတ္မယ္၊ ကိုယ့္အခြင့္အေရးအတြက္ ေတာင္းဆိုေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ရန္သူလို သတ္မွတ္ေနမယ္ဆိုရင္ ေကာင္းမြန္တဲ့ ပညာေရးစနစ္ ဘယ္လိုမွ အေကာင္အထည္ေပၚမလာႏုိင္ဘဲ ကမၻာမွာ ျမန္မာ့ပညာေရးဟာ မ်က္ႏွာငယ္ေနရဦးမွာျဖစ္ေၾကာင္း သုံးသပ္တင္ျပလိုက္ရပါတယ္ရွင္။

ဧရာ၀တီ