သမၼတ ဘုရွ္ႏွင့္ စားေသာ ေန႔လယ္စာ

အေမရိကန္သမၼတ ေဂ်ာ့ဂ်္ ဒဗလ်ဴ ဘုရွ္ ၂၀ဝ၈ ခုႏွစ္က တ႐ုတ္ႏိုင္ငံတြင္ က်င္းပေသာ အိုလံပစ္ပြဲေတာ္ကို အသြား ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္မွာ ၁ ရက္ ဝင္နားခဲ့သည္။

အေမရိကန္ သံ႐ံုးမွ အရာရွိက က်ေနာ့္ဆီကို ဖုန္းဆက္ၿပီး သမၼတႀကီးက ေန႔လယ္စာ အတူစားရန္ ဖိတ္ၾကားလိုေၾကာင္း တီးေခါက္ သည့္အခါ က်ေနာ္ ထိုင္းမွာ ရွိေနသည့္အခ်ိန္ ျဖစ္သည့္အျပင္ အေမရိကန္ သမၼတရဲ႕ ဖိတ္ၾကားမႈကိုေတာ့ No လို႔ မေျပာျဖစ္ဘဲ သူတို႔ မိသားစု၊ အထူးသျဖင့္ ဘုရွ္ရဲ႕ဇနီး ေလာ္ရာဘုရွ္က ျမန္မာ့အေရးမွာ အေတာ္ကို တက္တက္ၾကြၾကြ ေျပာဆို လုပ္ေဆာင္ေန တာ ကို သေဘာက်သျဖင့္ တက္ပါမည္ဟု အေၾကာင္းျပန္လိုက္ပါသည္။

ေန႔လယ္စာ ဖိတ္ေကြ်းတဲ့ ေန႔က ဩဂုတ္လ ၈ ရက္ (၈ ေလးလံုး ႏွစ္ ၂၀ ျပည့္) ဆိုေတာ့ အားလံုးက တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဖန္တီး ထားသလို ျဖစ္ေနသည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ အိုလံပစ္ပြဲကို ဖြင့္တာကလည္း ဩဂုတ္လ ၈ ရက္ေန႔ ျဖစ္သည္။ သမၼတဘုရွ္၏ ဧည့္ခံပြဲသို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္ေနသည့္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားသူေတြ၊ မီဒီယာသမားေတြ၊ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္းေတြ၊ တိုင္းရင္းသား တိုင္းရင္းသူေတြကိုပါ ဖိတ္သည့္ အတြက္ သမၼတ တည္ခင္းဧည့္ခံသည့္ ေန႔လယ္စာပြဲကို တက္ေရာက္သူ ၉ ဦးခန္႔ ရွိသည္။

လံုၿခံဳေရးအရ ဘန္ေကာက္က အေမရိကန္ သံအမတ္ႀကီးရဲ႕ အိမ္ကို ၂ နာရီ ၃ နာရီေလာက္ ႀကိဳဝင္ရ၏။ ဒါကေတာ့ ထံုးစံပါပဲ။ အဲဒီတုန္းက သံအမတ္လုပ္ခဲ့သူက Eric John။ သူသံအမတ္ မျဖစ္ခင္ကတည္းက ခ်င္းမိုင္က က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ႐ံုးကို သူ လာလည္ၿပီး ျမန္မာျပည္ အေၾကာင္းေျပာဖူး၊ ေဆြးေႏြးဖူးသည္၊ ဆိုေတာ့ သူနဲ႔ကခင္ၿပီးသား။

သံအမတ္ႀကီးရဲ႕ ေနအိမ္ အေပၚထပ္မွာ ထမင္းစားပြဲကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျပင္ထားသည္။ သံ႐ံုး အတြင္းဝန္က နံနက္က ေတြ႔ကတည္း က မီဒီယာနဲ႔ ေတြ႔ရင္ စကားအနည္းငယ္ ေျပာေပးဖို႔ မွာထားသည္။ က်ေနာ္ ကလည္း အလြယ္တကူပဲ ေခါင္းညိတ္ လိုက္ မိသည္။ ထမင္းစားပြဲ ကိုေတာ့ သမၼတက ေရာက္မလာေသး။ က်ေနာ္တို႔က Table Setting ျပင္ဆင္ ထားပံုကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ႕နာမည္က သမၼတရဲ႕ေဘးမွာ။ ဒီလိုဆိုေတာ့ ထမင္းစားခ်ိန္မွာ သူ႔နားမွာ ထိုင္ရမည္၊ စကားေျပာရမည္။ စာနယ္ဇင္းေတြ တက္လာခ်ိန္မွာ ဘုရွ္နဲ႔အတူ ဓာတ္ပံုအ႐ိုက္ခံ ရမည္။ ဒါက နည္းနည္းေတာ့ Pressure မ်ားသည္၊ ကိစၥေတာ့ မရွိ။

သမၼတကေတာ့ ေရာက္မလာေသး။ သူက နံနက္ပိုင္းမွာ ဘန္ေကာက္ အေျခစိုက္ သံတမန္ေတြ၊ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို ေတြ႔ဆံု စကားေျပာမည္။ ၿပီးေတာ့ ဘန္ေကာက္က နာမည္ႀကီး က်ဴးေက်ာ္ ရပ္ကြက္ကို သြားေရာက္ ေလ့လာဦးမည္။ အဲဒီမွာ က်ဴးေက်ာ္ေနထိုင္ေနသူေတြကို ကူညီသူက အေမရိကန္ ဘုန္းေတာ္ႀကီး Father Joe ျဖစ္သည္။ Secret Service က လူတခ်ိဳ႕ ကေတာ့ သံ႐ံုးဝင္းထဲ ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီ။

သမၼတရဲ႕ကား ဝင္လာခါနီး မွာေတာ့ အားလံုးက လႈပ္လႈပ္ရွားရွား။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာေတြလည္း စကားေျပာတာေတြ ရပ္၊ ေဆြးေႏြးေနတာေတြ ရပ္၊ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာဆိုေနာက္ေျပာင္ ေနတာေတြ ရပ္။

ပထမ သစ္သားေလွကားေပၚကို အေျပးတက္လာတဲ့ ဖိနပ္သံ၊ စကားေျပာသံေတြ။ ၿပီးေတာ့ ေလွကားထိပ္ကေန အားလံုးကို လွမ္း ေအာ္ ႏႈတ္ဆက္သည္။ Texas သားေတြ ထံုးစံမတ္တတ္ရပ္ၾကသည္။ သူက ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ေနေသာ တဦးခ်င္းစီကို လိုက္ၿပီး ေႏြးေႏြးေထြးေထြး၊ တခ်ိဳ႕ကို လက္ဝါးခ်င္း႐ိုက္သည့္ ပံုစံျဖင့္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ပံုစံျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္သည္။

“႐ုပ္ျမင္သံၾကားမွာ ျမင္ရသလို သူကေၾကာက္စရာ မေကာင္းပါဘူး” ဟု အိမ္ျဖဴေတာ္က Intern ေကာင္ေလးက နံနက္ခင္းက ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ က်ေနာ့္ကို ေျပာခဲ့တာ ျပန္သတိရမိသည္။ “လူခ်င္းေတြ႔ရရင္ သူ႔ကို သေဘာက်မွာပါ” လို႔ သူက ထပ္ၿပီးေျပာ လိုက္ေသး။

ဘုရွ္က ရယ္ရယ္ေမာေမာ၊ ဟိတ္ဟန္မရွိ၊ Relax  ျဖစ္ေနေတာ့ ျမန္မာအဖြဲ႔လည္း Relax  ျဖစ္သြားသည္။ သူ႔အတြက္ သတ္မွတ္ ထားတဲ့ ခံုမွာ ဝင္ထိုင္ၿပီး က်ေနာ့္ကို ထပ္ႏႈတ္ဆက္သည္။ “ေနေကာင္းရဲ႕လား၊ ထိုင္းမွာ ေနရတာ အဆင္ေျပရဲ႕လား၊ မင္းကို ေႏွာင့္ ယွက္တဲ့သူေတြ ရွိလား” တဲ့။

Eric John  က က်ေနာ့္ေရွ႕တည့္တည့္မွာ ဝင္ထိုင္သည္။ ၿပံဳးၿပီး မ်က္စိတဖက္ မွိတ္ျပသည္။ အမ်ိဳးသားလံုၿခံဳေရး ေကာင္စီက အရာရွိႀကီး ႏွစ္ဦးပါ ထမင္းစားပြဲကို တက္ေရာက္ၿပီး အိမ္ျဖဴေတာ္ရဲ႕ Press Secretary Dana Perino (Tony Snow ကို အစားထိုး တဲ့သူ) လည္း ဝင္ထိုင္သည္။

ထမင္းပြဲကေတာ့ အေမရိကန္က တင္ပို႔ေရာင္းခ်တဲ့ အမဲသား။ စားလို႔ေကာင္းမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေၾကာင္း ဘုရွ္က ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာသည္။ စာနယ္ဇင္းေတြကို ၂ မိနစ္ေလာက္ တက္လာခိုင္းၿပီး ဓာတ္ပံု ႐ိုက္ခိုင္းသည္။ တဝုန္းဝုန္းနဲ႔ တက္လာၿပီး ဓာတ္ပံု႐ိုက္။ က်ေနာ္တို႔က အနည္းငယ္စီ စာနယ္ဇင္းကို စကားေျပာၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ Service ေတြက ျပန္ေမာင္းခ်လိုက္သည္။ သမၼတဘုရွ္က က်ေနာ္နဲ႔ ပေလာင္တိုင္းရင္းသူ လြယ္ေအးနန္းကို စကားေျပာၿပီး ထမင္းစားပြဲစသည္။ ကိန္းႀကီးခန္းႀကီး မႏိုင္ပါ။

အားလံုးက ေလးေလးနက္နက္ တက္တက္ႂကြႂကြ ျမန္မာႏိုင္ငံအေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးႏွင့္ အေမရိကန္က ထားရွိသင့္တဲ့ သေဘာထားေတြကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာၾကသည္။ ေဘးက ရပ္ေစာင့္ေနေသာ စားဖိုမႉး တဦးကိုေတာ့ ဘုရွ္က သူ႔အတြက္  Diet Coke တဘူးေလာက္ ယူလာေပးဖို႔ လွမ္းေျပာလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ တံခါးပိတ္ ေတြ႔ဆံုပြဲ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လံုၿခံဳေရးမ်ား၊ စားဖိုမႉးမ်ား အကုန္အျပင္ ထြက္ေပးရသည္။

အမဲသားရဲ႕ အရသာကိုေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ မခံစားမိ။ အားလံုးက စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႔ခ်င္ေနၾကသည္။ စိတ္လႈပ္ရွား ေနၾက သည္။ ကမၻာႀကီး အေၾကာင္း သိပ္မသိဘူးဟု ေဝဖန္ခံထားရေသာ Texas နယ္သား ေကာင္းဘြိဳင္မင္းသားက ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း ကို ေမးခြန္းေတြ ထုတ္လိုက္၊ ေျပာလိုက္။ အားလံုးက ေဆြးေႏြးလိုက္။ Working Lunch ဆိုေတာ့ ဘုရွ္ရဲ႕ လက္သံုးစကားျဖစ္တဲ့ Tyranny  ျဖဳတ္ခ်ေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီေရး၊ ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရးပဲ ျဖစ္သည္။

အခုအခါ ပန္းခ်ီဆြဲေနတယ္ဆိုတဲ့ သမၼတဘုရွ္ တည္ခင္း ဧည့္ခံခဲ့တဲ့ ထမင္းစားပြဲက အေမရိကန္ အမဲသား ရဲ႕ အရသာကေတာ့ အဲဒီေန႔ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးတဲ့ စကားဝိုင္းထဲမွာ ေပ်ာက္ရွသြားခဲ့သည္။  

ဧရာ၀တီ