လႊတ္ေတာ္အမတ္ ၂ ဦးနဲ႔ ရွမ္းေျမာက္ေတာင္တန္း မူးယစ္နယ္ေျမ

စစ္အာဏာရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ လူဝတ္လဲၿပီး ဦးေဆာင္ေနတဲ့ လႊတ္ေတာ္ ႀကီးထဲမွာ ရွမ္းျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္း ေတာင္တန္း ေတြေပၚက ဘိန္းရာဇာ ေတြလို႔ နာမည္ႀကီးေနတဲ့ လႊတ္ေတာ္အမတ္ ၂ ဦး ပါဝင္ေနတဲ့ အေၾကာင္း ေဒသခံ တိုင္းရင္းသား ေတြနဲ႔ ေဒသတြင္း ဘိန္းနဲ႔ မူးယစ္ေဆးဝါး ထုတ္လုပ္ ေရာင္းခ်မႈေတြကို ေစာင့္ၾကည့္သူေတြက ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုၾကပါတယ္။

သူတို႔ ႏွစ္ဦးကေတာ့ ကြတ္ခိုင္ၿမိဳ႕နယ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ အမတ္ ဦးတီခြန္ျမတ္နဲ႔ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္အမတ္ ပန္းေဆး ဦးေက်ာ္ျမင့္ (ေခၚ) လီေယာင္က်န္း တို႔ျဖစ္ၾကၿပီး သူတို႔ဟာ အစိုးရ လက္ေအာက္ခံ ျပည္သူ႔စစ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြလည္း ျဖစ္ၾကတယ္၊ ရွမ္းျပည္ ေျမာက္ပိုင္းမွာ ဘိန္းစိုက္ ပ်ိဳးထုတ္လုပ္ သူေတြလို႔လည္း သူတို႔ကို လူသိမ်ားၾကပါတယ္။

ဦးတီခြန္ျမတ္က ကြတ္ခိုင္ၿမိဳ႕နယ္ အေျခစိုက္ “အထူးျပည္သူ႔စစ္အဖြဲ႔” ေခါင္းေဆာင္ တဦးျဖစ္ၿပီး ဦးေက်ာ္ျမင့္ကေတာ့ နမ့္ခမ္း ၿမိဳ႕နယ္အေျခစိုက္ “ပန္းေဆး ျပည္သူ႔စစ္ အဖြဲ႔” ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ ႏွစ္ဦးစလံုးဟာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ျပည္ေထာင္စု ႀကံ့ခိုင္ေရးနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးပါတီ (ႀကံ့ခိုင္ေရးပါတီ) ကေန ဝင္ေရာက္ အေရြးခ်ယ္ ခံခဲ့သူေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

သူတို႔ ထိန္းခ်ဳပ္ခြင့္ ရထားတဲ့ နယ္ေျမအတြင္းက ေတာင္တန္းေတြေပၚမွာ ကိုယ္တိုင္ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိး ထုတ္လုပ္ ျဖန္႔ျဖဴးမႈ၊ အခြန္အခ ေကာက္ယူၿပီး ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးခြင့္ ျပဳမႈ၊ ဘိန္းျဖဴ၊ ဘိန္းမဲ အပါအဝင္ တျခား မူးယစ္ေဆးဝါး ေတြကို လက္သိပ္ထိုးေရာင္းခ်ခြင့္ ျပဳမႈေတြမွာ အဓိက ပါဝင္ပတ္သက္သူ ေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ ေခတ္သစ္ ဘိန္းရာဇာေတြလို႔ ေဒသခံ တခ်ဳိ႕က အမည္ တပ္ ေခၚဆိုၾကတာပါ။

ဒါ့အျပင္ ေဒသတြင္း ေျမေပၚေျမေအာက္ သယံဇာတေတြကို ထုတ္ယူေရာင္း ခ်မႈနဲ႔ ခ်မ္းသာ ႂကြယ္ဝသူေတြ အျဖစ္လည္း သတင္းေမႊးေနသူေတြ ျဖစ္ပါ တယ္။

သူတို႔ ၂ ဦး ထိန္းခ်ဳပ္တဲ့ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းက ေနရာေတြဟာ ေပေပါင္းေထာင္ခ်ီျမင့္တဲ့ ေတာင္တန္းေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ ေနၿပီး အဲဒီ ေတာင္တန္းေတြေပၚမွာ ရွမ္း၊ တအာင္း ေခၚ ပေလာင္န႔ဲ ကခ်င္လူမ်ဳိးေတြ အမ်ားစု ေနထိုင္ၾကၿပီး တရုတ္လူမ်ဳိးေတြနဲ႔ လူမ်ဳိးစု တိုင္းရင္းသား တခ်ဳိ႕ ေနထိုင္ၾကပါတယ္။

သူတို႔ဟာ ဒီေတာင္တန္း ေတြကိုပဲ အမွီသဟဲျပဳ ေနထိုင္ၾကၿပီး ပံုမွန္လုပ္ငန္းအျဖစ္ လက္ဖက္လုပ္ငန္းကို အားျပဳ လုပ္ကိုင္ ၾကသူေတြ ျဖစ္တဲ့အျပင္ စပါး၊ ေျပာင္းဖူးနဲ႔ ရာသီေပၚသီးႏွံ တခ်ဳိ႕ စိုက္ပ်ဳိးၿပီး အသက္ေမြး ဝမ္းေက်ာင္းၾကသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ေဒသခံေတြရဲ႕ ေတာင္ယာစိုက္ခင္းေတြနဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာပဲ ဘိန္းစိုက္ခင္းေတြက ေတာင္တန္းေတြ တေလွ်ာက္ ရႈေမွ်ာ္မဆံုး ရွိေနၿပီး ဘိန္းစိုက္ရာသီမွာ စိုက္ထားတဲ့ အဲဒီ ဘိန္းခင္းေတြက အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ရိုးျပတ္ေတြပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္၊ ဘိန္း စိုက္ပ်ဳိးမႈကို မလိုလားတဲ့ ေဒသခံ ရပ္မိရပ္ဖေတြက ဘိန္းခင္ေဟာင္းေတြနဲ႔ ျပည္သူ႔စစ္ တပ္ဖြဲ႔ေတြရဲ႕ သတၳဳတြင္း လုပ္ငန္းခြင္ ေတြကို လိုက္လံညႊန္ျပၾကပါတယ္။

ဘိန္းစိုက္ခင္းေတြ၊ သစ္ထုတ္တဲ့ ေနရာေတြနဲ႔ သတၳဳတြင္းေတြက ၿမိဳ႕ျပနဲ႔ အလွမ္းေဝးၿပီး လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရးေတြက ခက္ခဲလြန္းတာကို ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။

ေဒသကို ထိန္းခ်ဳပ္တဲ့ ျပည္သူ႔စစ္ အဖြဲ႔ေတြအေနနဲ႔ ေဒသတြင္း လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရး၊ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး စတာေတြ ဖြံ႔ၿဖိဳး တိုးတက္ေရးကို လ်စ္လွ်ဴရႈထားတာဟာ မူးယစ္ေဆးဝါး လုပ္ငန္းေတြကို ေရရွည္လုပ္ကိုင္ႏိုင္ေအာင္ လူထုကို အေမွာင္ခ်ထားတာ ျဖစ္တယ္လို႔ ေဒသခံေတြဘက္က စြပ္စြဲ ေျပာဆိုၾကပါတယ္။

ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးထုတ္လုပ္မႈနဲ႔ နာမည္ႀကီးေနတဲ့ ကြတ္ခိုင္၊ နမ့္ခမ္း၊ မန္တံု၊ မူဆယ္ အပါအဝင္ ရွမ္းျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္းမွာ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးတဲ့ ေတာင္တန္း ေတြ ေပၚကေနရာေတြကို ေရာက္ရွိခဲ့သလို ေဒသတြင္း ဘိန္း စိုက္ပ်ဳိးသူ၊ ေရာင္းခ် သူေတြ၊ ဘိန္းခင္းေတြ၊ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈေတြကို ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ဧရာဝတီသတင္းဌာနက ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခြင့္ ရခဲ့တဲ့အျပင္ ေဒသခံ ျပည္သူ႔စစ္စခန္းေတြ အနီးက ဘိန္းခင္းေတြ အပါအဝင္ တျခား ဘိန္းခင္းေတြနဲ႔ မူးယစ္ေဆးဝါး ေရာင္းခ်ေနတဲ့ အိမ္ေတြအထိ ေရာက္ရွိၿပီး ေလ့လာ မွတ္တမ္းယူခြင့္ ရရွိခဲ့ပါတယ္။

ဘိန္းစိုက္ခင္းေတြ ရွိေနတဲ့ အဲဒီေဒသက ေက်းရြာအမ်ားစုဟာ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ စီးပြားေရး၊ လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရးနဲ႔ စားဝတ္ေနေရး ေတြမွာ ဘက္စံု ခၽြတ္ၿခံဳက် ေနတာကိုလည္း ေတြ႔ရွိခဲ့ရပါတယ္။

ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိး သူေတြထဲမွာ ဦးတီခြန္ျမတ္နဲ႔ ပန္းေဆး ဦးေက်ာ္ျမင့္ တို႔ရဲ႕ ျပည္သူ႔စစ္တပ္ဖြဲ႔က အရာရွိေတြ၊ လက္ရင္းတပည့္ေတြ က အဓိက ပါဝင္တယ္လို႔ စံုစမ္းသိရၿပီး ျပည္သူ႔စစ္တပ္ဖြဲ႔ထဲမွာ တရုတ္ႏြယ္ဖြား ျမန္မာႏိုင္ငံသား ေတြလည္း ပါဝင္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။

သူတို႔ ၂ ဦး ထိန္းခ်ဳပ္တဲ့ နယ္ေျမေတြထဲက ေတာင္တန္းေတြ ေပၚမွာဆိုရင္ ဘိန္းခင္းေတြက လက္ညိႇဳးထိုး မလြဲဘူးလို႔ ေဒသခံေတြက ဘိန္းခင္းေတြကို လိုက္လံ ညႊန္ျပရင္း ေျပာဆိုၾကပါတယ္။

သူတို႔အျပင္ အမ်ားစု စိုက္ပ်ဳိးသူေတြ ကေတာ့ တရုတ္လူမ်ဳိးေတြျဖစ္ၾကၿပီး ရွမ္း၊ ကခ်င္နဲ႔ တအာင္း တုိင္းရင္းသားေတြ ကလည္း တပိုင္တႏိုင္ စိုက္ပ်ဳိးၾကသူေတြ စာရင္းမွာ ပါဝင္ေနပါတယ္။ ပန္းေဆး ဦးေက်ာ္ျမင့္ရဲ႕ ၁၂ မိုင္ ျပည္သူ႔စစ္ စခန္းနဲ႔ ၂ မိုင္အကြာ မွာရွိတဲ့ ေတာင္တန္းေတြ ေပၚမွာလည္း ရိုးတံတခ်ဳိ႕သာ က်န္ေတာ့တဲ့ ဘိန္းခင္းေဟာင္းေတြကို ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။

ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးသူေတြက ဦးတီခြန္ျမတ္နဲ႔ ပန္းေဆး ဦးေက်ာ္ျမင့္တို႔ရဲ႕ ျပည္သူ႔စစ္ တပ္ဖြဲ႔ေတြကို စိုက္ပ်ဳိးခ အခြန္အခ ေပးေဆာင္ၾကရၿပီး ဦးတီခြန္ျမတ္နဲ႔ ပန္းေဆး ဦးေက်ာ္ျမင့္တို႔ ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမ မဟုတ္ရင္ ဘိန္း မစိုက္ရဲဘူးလို႔ေတာင္ ေျပာဆိုသူေတြ ကိုလည္း ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။

စိုက္ပ်ဳိးသူေတြဟာ တရုတ္လူမ်ဳိးအမ်ားစုနဲ႔ ျပည္သူ႔စစ္ တပ္ဖြဲ႔ဝင္ေတြျဖစ္ ၾကေပမယ့္ စိုက္ခင္းေတြ စိုက္ဖို႔ ေျမေတြတူးတဲ့ အခ်ိန္ကေန ဘိန္းအေစး ျခစ္ယူတဲ့ အခ်ိန္အထိ ဘိန္းခင္းေတြ အနီးအနားမွာရွိတဲ့ ရြာေတြက ရြာသူ၊ ရြာသားေတြကို ေခၚယူ အသံုးျပဳၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

အလုပ္အကုိင္ ရွားပါးတဲ့ ေတာင္ေပၚသား တိုင္းရင္းသားေတြဟာ တရက္ကို လုပ္အားခ ၃၀၀၀ က်ပ္ ေပးတဲ့ ဘိန္းခင္းေတြမွာ သြားေရာက္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ ၾကတယ္လို႔ ကာယကံရွင္ေတြက ေျပာပါတယ္၊ ဘိန္းခင္းက ရရွိတဲ့ ေန႔စားခကလည္း သူတို႔ရြာေတြမွာ လက္ဖက္ခူး၊ ေျပာင္းဖူးခ်ဳိး၊ စပါးရိတ္ လုပ္ငန္းေတြထက္စာရင္ တေထာင္ေလာက္ပိုရတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။

ဘိန္းစိုက္ခင္းေတြအနီးက ေက်းရြာေတြမွာ ဘိန္းျဖဴ၊ ဘိန္းမဲ အပါအဝင္ ရာဘ လို႔ေခၚတဲ့ စိတ္ႂကြေဆးျပားေတြ ေရာင္းဝယ္ ေဖာက္ကားမႈနဲ႔ သံုးစြဲမႈေတြဟာ ရြာတိုင္းနီးပါး ျဖစ္ပြားေနဆဲျဖစ္ၿပီး မူးယစ္ေဆးဝါး သံုးစြဲမႈေတြေၾကာင့္ ေဒသခံေက်းရြာေတြက ရြာသူ၊ ရြာသားေတြမွာ ေနာက္ဆက္တြဲ ဆိုးႀကိဳးအျဖစ္ ထိခိုက္နစ္နာမႈေတြနဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ေနရတယ္၊ နလံမထူႏိုင္ဘဲ ျဖစ္ေနရတယ္လို႔ ကာယကံရွင္ေတြက ေျပာပါတယ္။

ေက်းရြာေတြအထဲမွာ မူးယစ္ေဆးဝါးေတြကို အခ်ိန္အခါမေရြး ဝယ္ယူသံုးစြဲခြင့္ရေနၾကၿပီး ဘိန္းသံုးစြဲသူေတြ မ်ားျပားလာတဲ့ အတြက္ ရပ္ရြာအတြင္း အက်င့္စာရိတၱ ပ်က္ျပားမႈေတြ၊ ပညာေရး ေႏွာင့္ေႏွးမႈေတြ၊ စီးပြားေရးပိုင္း ဆိုင္ရာမွာ က်ဆင္းမႈေတြ၊ က်န္းမာေရး ထိခိုက္မႈေတြ၊ လူမႈေရးနဲ႔ ဘာသာေရးဘက္ ဆိုင္ရာေတြမွာလည္း ယုတ္ေလ်ာ့ပ်က္စီးမႈေတြ ျဖစ္လာတယ္လို႔ ေဒသခံ ရပ္မိရပ္ဖေတြက ညည္းညဴေျပာဆိုၾကပါတယ္။

ေဒသအတြင္းမွာ ကင္ဆာေရာဂါ တခုလို လႈိက္စားေနတဲ့ မူးယစ္ေဆးဝါး စိုက္ပ်ဳိးမႈ၊ ေရာင္းခ်မႈနဲ႔ သံုးစြဲမႈေတြ ပိုမိုျမင့္မားလာ ေနတာနဲ႔အမွ် ေဒသခံ ရပ္မိရပ္ဖေတြက မူးယစ္ေဆးဝါးကို နာက်ည္း မုန္းတီးမႈေတြျဖစ္ေနတဲ့ အျပင္ စိုက္ပ်ဳိးမႈ၊ ေရာင္းခ်မႈနဲ႔ သံုးစြဲမႈ အဆင့္ဆင့္ကို အေရးယူ ေဆာင္ရြက္ျခင္းမရွိဘဲ အဓိက အခန္း က႑က ပါဝင္ေနတဲ့အတြက္ ေဒသခံျပည္သူ႔စစ္ တပ္ဖြဲ႔ေတြ ကိုလည္း ေဒသခံေတြက ျပစ္တင္ေျပာဆိုၾကပါတယ္။

မူးယစ္ေဆးဝါး ျဖန္႔ျဖဴးေရာင္းခ်မႈေတြဟာ ေတာင္တန္းေတြေပၚက ေက်းရြာေတြမွာတင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနရုံမကဘဲ ဦးတီခြန္ျမတ္၊ ပန္းေဆးဦးေက်ာ္ ျမင့္တို႔နဲ႔ အစိုးရ စစ္တပ္၊ ရဲနဲ႔ မူးယစ္ႏွိမ္ႏွင္းေရးအဖြဲ႔ေတြ ထိန္းခ်ဳပ္တဲ့ နမ့္ခမ္းနဲ႔ မန္တံုၿမိဳ႕ေပၚေတြမွာလည္း မူးယစ္ေဆးဝါးမ်ဳိးစံုကို ေပၚေပၚ ထင္ထင္ ေရာင္းခ်ေနၾကတာေတြလည္း ကိုယ္တိုင္ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။

ဦးတီခြန္ျမတ္နဲ႔ ပန္းေဆး ဦးေက်ာ္ျမင့္တို႔ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ ကြတ္ခိုင္၊ နမ့္ခမ္းနဲ႔ မန္တံုၿမိဳ႕နယ္ေတြထဲမွာ တပ္အင္အားေတြ အသံုးျပဳ၊ ဘိန္းခင္းေတြကို လိုက္လံဖ်က္ဆီးၿပီး ျဖန္႔ျဖဴး ေရာင္းခ်သူေတြနဲ႔ သံုးစြဲသူေတြကို ဖမ္းဆီး အေရးယူမႈေတြ ျပဳလုပ္ေနတဲ့ တပ္ဖြဲ႔တခုေတာ့ ရွိပါတယ္။

သူတို႔က အစိုးရ စစ္တပ္နဲ႔ လက္ရွိ တိုက္ပြဲဝင္ေနတဲ့ တအာင္း (ပေလာင္) အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ (TNLA) ျဖစ္ၿပီး သူတို႔ထိန္းခ်ဳပ္ လႈပ္ရွားနယ္ေျမေတြဟာ ျပည္သူ႔စစ္တပ္ဖြဲ႔ေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားနယ္ေျမေတြနဲ႔ ထိစပ္ ေရာယွက္ေနပါတယ္။

TNLA က သူတို႔ ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမအတြင္းမွာ ဘိန္းနဲ႔ မူးယစ္ေဆးဝါးေတြကို စိုက္ပ်ဳိးျခင္း၊ ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်ျခင္းႏွင့္ သံုးစြဲျခင္း မျပဳဖို႔ ဥပေဒထုတ္ျပန္ၿပီး ေက်းရြာေတြနဲ႔ ေတာင္တန္းေတြေပၚက လူျမင္သာတဲ့ ေနရာေတြမွာ ဆိုင္းဘုတ္ေတြစိုက္ထူထားၿပီး ကြင္းဆင္း ပညာေပး လႈံ႔ေဆာ္မႈေတြ ရွိသလို ေရာင္းဝယ္ျဖန္႔ျဖဴးသူေတြနဲ႔ သံုးစြဲသူေတြကို အေရးယူ ေဆာင္ရြက္တာ ေတြလည္း ရွိပါတယ္။

TNLA က ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၂-၂၁၀၃ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိး ရာသီေတြမွာ ပန္းေဆး ဦးေက်ာ္ျမင့္နဲ႔ ဦးတီခြန္ျမတ္တို႔ရဲ႕ ျပည္သူ႔စစ္တပ္ဖြဲ႔ေတြ အခြန္ေကာက္ယူ စိုက္ပ်ဳိးခြင့္ျပဳထားတဲ့ နမ့္ခမ္းနဲ႔ ကြတ္ခိုင္ ၿမိဳ႕နယ္ေတြထဲက ဘိန္းခင္းေတြကို ဝင္ေရာက္ဖ်က္ဆီးခဲ့သလို ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ဘိန္းစိုက္ရာသီမွာ စုစုေပါင္းဧက ၃၀၀၀ ေက်ာ္ ဖ်က္ဆီးခဲ့ၿပီး ဒီႏွစ္ ဧၿပီလထဲမွာပဲ ပန္းေဆး ဦးေက်ာ္ျမင့္ရဲ႕ ျပည္သူ႔ စစ္တပ္ဖြဲ႔တခု အေျခခ်ေနတဲ့ ဘိန္းခ်က္စခန္း တခုကိုလည္း တိုက္ခိုက္သိမ္းယူခဲ့တယ္လို႔ TNLA စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဒုဗိုလ္မႉးႀကီး တာဟိုပလန္က ေျပာပါတယ္။

ဒီေဒသတြင္းက ေက်းရြာေတြမွာ တအာင္းလူမ်ဳိးေတြလည္း အမ်ားစု ေနထိုင္ေနၾကတာျဖစ္ၿပီး ေဒသခံ တအာင္းလူမ်ဳိး လူငယ္ ၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ ဘိန္းနဲ႔ တျခား မူးယစ္ေဆးဝါး သံုးစြဲေနၾကတဲ့ အတြက္ TNLA အေနနဲ႔ မူးယစ္ေဆးဝါးကို ပထမ ဦးစားေပး အျဖစ္ သတ္မွတ္၊ တိုက္ဖ်က္မႈေတြ ျပဳလုပ္ေနရတာျဖစ္ၿပီး ဒီလိုလုပ္ေဆာင္မႈေတြေၾကာင့္ ျပည္သူ႔စစ္ အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ရန္စ ပိုမိုႀကီးမားလာေၾကာင္း၊ TNLA အေနနဲ႔ လာမယ့္ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္မွာ ဘိန္းတိုက္ဖ်က္ေရးေတြ တိုးျမႇင့္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ အစီအစဥ္ေတြ ေရးဆြဲထားသလို၊ တခ်ိန္တည္း မွာပဲ ျပည္သူ႔စစ္တပ္ဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ဘိန္းစစ္ပြဲေတြ ဆင္ႏႊဲရဖို႔ ရွိေၾကာင္း စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္က ေျပာပါတယ္။

ရွမ္းျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္းမွာ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိး ထုတ္လုပ္မႈေတြနဲ႔ နာမည္ေက်ာ္ ေနတဲ့ လႊတ္ေတာ္အမတ္နဲ႔ ျပည္သူ႔စစ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္တဲ့ ဦးတီခြန္ျမတ္နဲ႔ ပန္းေဆး ဦးေက်ာ္ျမင့္ တို႔ဟာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ကာလမတိုင္ခင္ ကတည္းက ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈနဲ႔ ေမွာင္ခိုလုပ္ငန္းေတြမွာ ေျခလွမ္းက်ဲခဲ့ သူေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

သူတို႔ ၂ ဦး လႊတ္ေတာ္အမတ္ ျဖစ္လာၿပီးေနာက္ပိုင္း ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း ေဒသေတြမွာ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈေတြ ပိုၿပီးတိုးပြား လာခဲ့ တယ္လို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံ အေျခစိုက္ ပေလာင္အမ်ဳိးသမီးအစည္းအရုံး (PWO) က ၂၀၁၁ မွာ အစီရင္ခံစာ ထုတ္ျပန္ခဲ့ ပါေသးတယ္။

ကမၻာ့ကုလသမဂၢ မူးယစ္ေဆး၀ါးနဲ႔ ရာဇ၀တ္မႈ ႏွိမ္နင္းေရး႐ုံး (UNODC) ရဲ႕ ၂၀၁၃ ဇြန္လ ၂၆ ရက္ေန႔ ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ ကမၻာေပၚက ဘိန္းထုတ္လုပ္မႈ အမ်ားဆံုး ႏိုင္ငံေတြ စာရင္းထဲမွာ အာဖဂန္နစၥတန္ၿပီးရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဒုတိယေနရာမွာ ရပ္တည္ေနဆဲျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားၿပီး တကမၻာလံုးမွာ ဘိန္းသံုးစြဲမႈေၾကာင့္ ႏွစ္စဥ္ တႏွစ္ကို ၂ သိန္းႏႈန္း ေသဆံုး ေနတယ္လို႔ ထုတ္ျပန္ထားပါတယ္။

အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ မူးယစ္ေဆးဝါး အသံုးျပဳမႈနဲ႔ ထုတ္လုပ္မႈ ျမင့္တက္ရာမွာ ျမန္ဆန္လာတဲ့အတြက္ ေဒသတြင္း ဖြံ႔ၿဖိဳး တိုးတက္မႈကို ၿခိမ္းေျခာက္ လာတာေၾကာင့္ မဟာမဲေခါင္ ေဒသ ကိုယ္စားျပဳႏိုင္ငံေတြ ျဖစ္တဲ့ ကေမၻာဒီးယား၊ တ႐ုတ္၊ လာအို၊ ျမန္မာ၊ ထိုင္း၊ ဗီယက္နမ္ ႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ကုလသမဂၢ မူးယစ္ေဆး၀ါးနဲ႔ ရာဇ၀တ္မႈ တိုက္ဖ်က္ေရးအဖြဲ႕ (UNODC) တို႔ တရားမဝင္ မူးယစ္ေဆးဝါး ထုတ္လုပ္မႈ၊ ျဖန္႔ျဖဴး ေရာင္းခ်မႈနဲ႔ အသံုးျပဳမႈ အႏၱရာယ္ကို တိုက္ဖ်က္ဖို႔အတြက္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ ၾကဖို႔ ဒီႏွစ္ေမလ ၉ ရက္ေန႔က သေဘာတူ လက္မွတ္ေရး ထိုးခဲ့ၾကပါတယ္။

ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ကေတာ့ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္မွာ ႏိုင္ငံအတြင္း မူးယစ္ေဆးဝါး တိုက္ဖ်က္ေရး ေအာင္ျမင္ရမယ္လို႔ ေျပာဆို ထားပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္တုန္းကလည္း ၁၅ ႏွစ္ စီမံကိန္းခ် က်ဳိးပမ္းခဲ့ေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့အျပင္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈေတြက ပိုမိုမ်ားျပားလာခဲ့ပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ လက္ရွိအေျခအေနမွာ ျမန္မာအစိုးရ အေနနဲ႔ မူးယစ္ေဆးဝါး တိုက္ဖ်က္ေရးေတြ လုပ္ေဆာင္ေနတယ္လို႔ အေပၚယံ ေျပာဆိုမႈေတြ ရွိေနေပမယ့္ ရွမ္းျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္းမွာေတာ့ စိုက္ပ်ဳိးထုတ္လုပ္မႈ၊ ျဖန္႔ျဖဴးေရာင္းခ်မႈ၊ သံုးစြဲမႈေတြဟာ ေလ်ာ့က် မသြားဘဲ ပိုမိုျမင့္တက္လာေနတယ္လို႔ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ မူးယစ္ေဆးဝါး ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာသူ ေတြကလည္း ေျပာပါတယ္။

အစိုးရ အဖြဲ႔ေပါင္းစံုနဲ႔ ျပည္သူ႔စစ္အဖြဲ႔ေတြ ရွိတဲ့ နမ့္ခမ္း၊ မူဆယ္၊ မန္တံု အပါအဝင္ တျခား ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းက ၿမိဳ႕ေတြေပၚမွာ မူးယစ္ေဆးဝါးကို တရားဝင္ ခြင့္ျပဳခ်က္ရလို႔ ေရာင္းေနသလိုကို ေပၚေပၚတင္တင္ ေရာင္းခ်ေနတာကို ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရသလို အထူးသျဖင့္ နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕ေပၚက နမ့္ခမ္း ေခ်ာင္းနံေဘးမွာ ဆိုရင္ မူးယစ္ေဆးဝါးကို ေစ်းတန္းလိုဖြင့္ေရာင္းေနတာကို ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။ နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕ဟာ ပန္းေဆး ဦးေက်ာ္ျမင့္ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ခဲ့တဲ့ေနရာျဖစ္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ ျပည္သူ႔စစ္တပ္ဖြဲ႔ေတြလည္း လႈပ္ရွားေနပါတယ္။

အရင္တုန္းက ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈမွာ ဘိန္းဘုရင္လို႔ေခၚတဲ့ ဦးခြန္ဆာနဲ႔ ဝ ျပည္ ေသြးစည္းညီညြတ္ေရး တပ္မေတာ္ (UWSA) တို႔သာ နာမည္ ထင္ရွားခဲ့ေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ လႊတ္ေတာ္ အမတ္ေတြလည္းျဖစ္၊ ျပည္သူ႔စစ္ ေခါင္းေဆာင္ ေတြလည္း ျဖစ္တဲ့ ပန္းေဆး ဦးေက်ာ္ျမင့္နဲ႔ ဦးတီခြန္ျမတ္တို႔တေတြက ဘိန္းထုတ္လုပ္မႈေတြကို လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့ၿပီး ေခတ္သစ္ ဘိန္းရာဇာေတြအျဖစ္ နာမည္ႀကီးလာခဲ့တာပါ။

မၾကာေသးခင္ကဆုိရင္ လူသတ္မႈနဲ႔ မူဆယ္ တရားရံုး အခ်ဳပ္မွာ တရားရင္ဆုိင္ဖုိ႔ ရံုးထုတ္လာတုန္း ရဲေတြကို တြန္းတုိက္ ထြက္ေျပးသြားတဲ့ တရားခံ ေတြထဲမွာ ပန္းေဆး ဦးေက်ာ္ျမင့္ရဲ႕တူ လီဖန္ဆိုသူ ပါဝင္ခဲ့တာပါ။ ထြက္ေျပးတရားခံေတြထဲက တေယာက္ကိုပဲ ျပန္ဖမ္းမိၿပီး ပန္းေဆးဦးေက်ာ္ျမင့္ရဲ႕ တူကေတာ့ အခုထိ လြတ္ေျမာက္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘိန္းရာဇာေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ အဆြယ္အပြားေတြ အေနနဲ႔ ဒီလို ရာဇဝတ္မႈေတြကို ေပၚေပၚတင္တင္ က်ဴးလြန္ေပမယ့္ ဥပေဒနဲ႔ လက္တလံုးျခား လြတ္ေျမာက္ႏုိင္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ အျပင္၊ မေန႔တေန႔ကပဲ နမ့္ခမ္းမွာ မူးယစ္ႏွိမ္နင္းေရးအဖြဲ႕ တဖြဲ႕ ဗံုးခြဲတုိက္ခိုက္ ခံရတယ္ဆုိတဲ့သတင္း ၾကားလိုက္ရပါေသးတယ္။ ဘယ္သူ က်ဴးလြန္တယ္ ဆုိတဲ့ တရားခံကုိ မသိပါဘူး။ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းမွာ မူးယစ္ေဆးဝါးကို တရားဝင္ နီးပါး ေရာင္းဝယ္ ေဖာက္ကားေနၾကတာ ေဒသခံေတြ အားလံုးအသိ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကား စိုက္ပ်ဳိးထုတ္လုပ္မႈ အတြက္ အစြန္အဖ်ားေလာက္ပဲ တာဝန္ရွိသူေတြသာ ဖမ္းမိၾက ေပမယ့္၊ မူးယစ္ေဆးဝါး တုိက္ဖ်က္ မႈေတြ လုပ္ေနၾကေပမယ့္ မူးယစ္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ေတြကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ဖမ္းမမိဘူးလုိလည္း ေဒသခံေတြဆီက သိရပါတယ္။

မူးယစ္ရာဇာေတြဟာ ဘယ္သူဆိုတာ ေဒသခံေတြေကာ၊ ေဒသအာဏာပိုင္ေတြ အားလံုးပါ သိေနၾကေပမယ့္ ဒီ မူးယစ္ ရာဇာေတြကို ဘာေၾကာင့္ ဖမ္းဆီး အေရးမယူ တာလဲ ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းရဲ႕ အေျဖကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ မသိႏုိင္သလို အားလံုးသိခ်င္ေနတဲ့ အေျဖလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဧရာဝတီ