ဆရာၾကီး ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္ရဲ႔ စ်ာပနကို သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈုိင္းရဲ႔ စ်ာပန ႏႈုိင္းယွဥ္ၾကပါတယ္။ ေခတ္ခ်င္းမတူေပမယ့္ ဆရာၾကီး နွစ္ေယာက္ရဲ႔ သမုိင္းျဖတ္သန္းမႈကလည္း အေတာ္ေလး တူညီတာကို စဥ္းစားမိပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္ စလံုးဟာသတင္းစာဆရာဘ၀ကေန ႏိုင္ငံေရးသမား ျဖစ္လာၾကတာခ်င္း အတူတူပါပဲ။
စိတ္ဓာတ္ေရးရာ ႏွလုံးရည္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္တာခ်င္းလည္း တူပါတယ္။ ဒီေန႔ ျမန္မာျပည္မွာ လူ႐ိုေသရွင္႐ိုေသ သိကၡာရွိတဲ့လူ ရွားပါးေနခ်ိန္မွာ ဦး၀င္းတင္ ကြယ္လြန္သြားတာ ၾကီးမားတဲ့ ဆံုးရႈံးမႈျဖစ္ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈုိင္း မေသသလို ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္ မေသပါဘူး။
ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္ရဲ႔ ဂုဏ္ေရာင္ေျပာင္မႈေတြထဲမွာ အေရးအၾကီး ဂုဏ္ပုဒ္တခုက ႏုိင္ငံေရးသီလ ျဖစ္ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ က်င့္၀တ္ပုိင္း ေခါင္းေဆာင္မႈ (Moral Leadership) ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႔ ၂၀ ရာစု လြတ္လပ္ေရး တုိက္ပြဲမွာ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈုိင္းက က်င့္၀တ္သီလပိုင္းမွာ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊ ဒီလုိပဲ ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္ဟာလည္း ဒီေန႔ေခတ္လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီအေရး တိုက္ပြဲမွာ က်င့္၀တ္စံႏႈန္းအရ စံျပတဦးအျဖစ္ သမိုင္း၀င္သြားပါျပီ။
၂၀၁၄ ခုႏွစ္ဟာ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈုိင္း ကြယ္လြန္ျခင္း ႏွစ္ ၅၀ ျပည့္နဲ႔ တုိက္ဆုိင္ပါတယ္။ ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္ ကြယ္လြန္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ ေလာက္က သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈုိင္းနဲ႔အေၾကာင္းကို ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္က ေဆာင္းပါးတပုဒ္ ေရးပါတယ္။ နယ္ခ်ဲ႔ ရန္သူနံပါတ္တစ္ ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ဒီလႈိုင္းစာေစာင္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈုိင္းကို နယ္ခ်ဲ႔အစိုးရက ထိတ္လန္႔ ေၾကာက္ရြံ႔ခဲ့ရတဲ့ ထင္ရွားတဲ့ အင္အားသံုးရပ္ကိ္ု ထုတ္ျပပါတယ္။
(၁) စာေပအင္အား
(၂) ႏိုင္ငံေရးအင္အား
(၃) လူငယ္မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြနဲ႔ လက္တြဲႏိုင္တဲ့ အင္အားတို႔ကို အတိုခ်ဳပ္ ရွင္းျပထားပါတယ္။
ဒီ႐ႈေထာင့္က ၾကည့္ရင္လည္း ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္နဲ႔ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈုိင္းတုိ႔ တူညီပါတယ္။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈုိင္းလိုပဲ ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္ဟာလည္း အုပ္စုိးသူရဲ႔ နံပါတ္တစ္ ရန္သူျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ဦးတင္ဦးတို႔ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ က်ခံေနရခ်ိန္မွာ ဦး၀င္းတင္ကိုေတာ့ နာမည္ဆုိးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ အင္းစိန္ေထာင္ထဲကို ထည့္ထားခဲ့ပါတယ္။ ပိုျပီး ဆုိးတာက နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ စိတ္ပိုင္း၊ ရုပ္ပိုင္း ညွဥ္းပမ္း ႏွိပ္စက္ခဲ့ပါတယ္။
ဦး၀င္းတင္ကို စစ္အစိုးရက ညွဥ္းပမ္းသလိုမ်ဳိး အဂၤလိပ္အစိုးရကေတာင္ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိုင္းကို မညွဥ္းဆဲခဲ့ပါဘူး။ ေျပာရမယ္ ဆုိရင္ ေတာင္အာဖရိက ေခါင္းေဆာင္ နယ္ဆင္မန္ဒဲလားရဲ႔ ေထာင္သက္ ၂၇ ႏွစ္ဟာလည္း ဦး၀င္းတင္ရဲ့ ေထာင္သက္ ႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ မၾကမ္းတမ္းခဲ့ပါဘူး။ ထပ္ျဖည့္ရရင္ ကိုယ္က်င့္သီလ ခုိင္မာ ျဖဴစင္တာ၊ အာဏာႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ကင္းခဲ့တာ၊ လူထုမ်က္ႏွာက လြဲလို႔ တျခား ဘယ္မ်က္ႏွာမွာ မၾကည့္တာ စတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြအရာမွာလည္း ဆရာၾကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈုိင္းနဲ႔ ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္တို႔ တူညီပါတယ္။
ဒီေန႔ေခတ္ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး ၾကိဳးပမ္းမႈကို ႏွလံုးရည္တုိက္ပြဲအျဖစ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ကင္ပြန္းတပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္တုိင္ကလည္း နယ္ဆင္မန္ဒဲလား၊ မာတင္လူသာကင္းတုိ႔လို က်င့္၀တ္ပိုင္း ေခါင္းေဆာင္တေယာက္လို အေရးေတာ္ပံုကို တေလွ်ာက္လံုး ဦးေဆာင္မႈေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီႏွစ္ပိုင္းေတြအတြင္းမွာေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ မဟာလူသားေတြကို ႏႈုိင္းယွဥ္မႈေတြ ေလွ်ာ့ပါလာပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႔ လက္ေတြ႔ႏိုင္ငံေရးထဲမွာ ေဆာင္ရြက္ေနတာေၾကာင့္ တခ်ဳိ႕စံႏႈန္းေတြ ေလွ်ာ့ပါးသြားတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးသမား ပိုဆန္သြားပါတယ္။
ဒါက သမုိင္းရဲ႔ ေတာင္းဆုိမႈ၊ သမုိင္းလိုအပ္ခ်က္နဲ႔လည္း ဆိုင္ပါတယ္။ အေရးေတာ္ပံု ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ ဆုိရင္ ေခတ္ကို ကိုင္လႈပ္ႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားလိုအပ္သလိုပဲ ေခတ္ကို ၾသဇာလႊမ္းနုိင္တဲ့ က်င့္၀တ္ပိုင္း ေခါင္းေဆာင္ လိုအပ္ပါ တယ္။ ေခါင္းေဆာင္မႈ ႏွစ္မ်ဳိးဟာ ကိုင္းကြ်န္းမီ ကြ်န္းကိုင္းမီ သေဘာ၊ အျပန္အလွန္ ထိန္းညွိထားတဲ့ သေဘာ ေဆာင္ပါတယ္။
ဥပမာအေနနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ႏိုင္ငံေရးသမားကြက္လပ္ကို ျဖည့္ဆည္း ေပးခဲ့ျပီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိုင္းက က်င့္၀တ္ပိုင္း ေခါင္းေဆာင္ ကြက္လပ္ကို ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲက တေယာက္ေယာက္ကို ဖယ္ထုတ္ျပီး ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးကို စဥ္းစားဖို႔ အလြန္ခဲယဥ္း ပါတယ္။
အထင္ရွားဆံုးကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လုပ္ၾကံခံခဲ့ရတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ သခင္ ကိုယ္ေတာင္မႈုိင္း အသက္ရွင္ ေနေပမယ့္ ျမန္မာျပည္ဟာ ျငိမ္ခ်မ္းေရး မရခဲ့ပါဘူး။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး၀ါဒီ ဆရာၾကီး ကိုယ္တုိင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို တမ္းတရင္းနဲ႔ပဲ ေခါင္းခ်သြားရပါတယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို မျမင္ခဲ့ရရွာပါဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္မ်ိးစလံုးမရွိတဲ့ အခ်ိန္ဟာ ျမန္မာျပည္ရဲ႔ အေမွာင္ဆံုး ကာလေတြပါပဲ။
မ်ဳိးဆက္ကြာဟခ်က္အရ ေျပာရရင္လည္း သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈုိင္းနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အတြဲအစပ္လိုပဲ ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ အတြဲအစပ္က ဆင္တူပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ေ၀ဖန္သူဟာ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေ၀ဖန္သူက ဦး၀င္းတင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အျမဲတမ္း သူကိုယ္သူ ႏွိမ့္ခ်တတ္တဲ့ ဦး၀င္းတင္က သူဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ “ႏိုင္ငံေရးေနာက္လုိက္” လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါ ႏိုင္ငံေရးသမား ေနာက္လုိက္နဲ႔ မတူပါဘူး။
“ႏိုင္ငံေရးေနာက္လုိက္” ဆိုတာ ေခါင္းေဆာင္ရဲ့ ႏိုင္ငံေရးအယူအဆ၊ အေတြးအေခၚကို အစဥ္မျပတ္ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ျပီးမွ ေနာက္က လိုက္သူျဖစ္ျပီး၊ ႏိုင္ငံေရးသမား ေနာက္လုိက္ဆုိတာက ရာထူး၊ ေနရာအတြက္ ေခါင္းေဆာင္ေနာက္က လုိက္သူလို႔ ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္က မၾကာခဏရွင္းျပပါတယ္။ ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္ဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္တဲ့ ႏွလံုးရည္တုိက္ပြဲမွာ ႏုိင္ငံေရးေနာက္လုိက္ျဖစ္သလုိ၊ အင္အားအၾကီးမားဆံုး စစ္သူၾကီးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာသလို ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္ ကြယ္လြန္သြားေပမယ့္ ဆရာၾကီးရဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ၊ စံနမူနာ၊ ၾသ၀ါဒေတြေတာ့ ေသဆံုးသြားမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမ့ယ္ ဒီမုိကေရစီ အေရးေတာ္ပံုမွာ လက္ေတြ႔ ႏိုင္ငံေရးမွာေရာ၊ က်င့္၀တ္ပိုင္းေရာ ဟာကြက္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ေပၚေနပါတယ္။ ဒါေတြကို အစားထုိးဖုိ႔ အခ်ိန္အေတာ္ယူရမယ့္ သေဘာရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဦး၀င္းတင္လို သမုိင္းျဖတ္သန္းမႈမ်ဳိးကို အစားထုိးဖို႔ ဆုိတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတြက္ ပို တာ၀န္ၾကီးသြားပါျပီ။ လက္ေတြ႔ႏုိင္ငံေရး ဦးေဆာင္မႈနဲ႔ က်င့္၀တ္ ေခါင္းေဆာင္မႈကို တျပိဳင္တည္း ထမ္းေဆာင္ဖုိ႔ ခက္ခဲပါတယ္။ ဆရာၾကီး ဦး၀င္းတင္က ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ “ေဒၚေအာင္္ဆန္းစုၾကည္ကို ယံုၾကည္တယ္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လုပ္ႏိုင္မယ္လို႔ ယံုၾကည္တယ္”လုိ႔ ေျပာသြားပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ဦးေဆာင္မႈေနာက္မွာ စည္းစည္းလံုးလံုး လုိက္ဖို႔လည္း မွာၾကားသြားတယ္လုိ႔ ၾကားရပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတြက္လည္း တျခား ေရြးစရာလည္း မရွိလွပါဘူး။ ေတာင္အာဖရိက ေခါင္းေဆာင္ၾကီး နယ္လ္ဆင္မန္ဒဲလားလို ဒီတာ၀န္ ႏွစ္ရပ္ကို တျပိဳင္တည္း ထမ္းေဆာင္ရပါလိမ့္မယ္။
ဧရာ၀တီ
No comments:
Post a Comment