ဂ်ာမနီဟာ ျမန္မာရဲ႕ မိတ္ေဆြစစ္ ဟုတ္၊ မဟုတ္

အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဂ်ာမနီႏိုင္ငံကို သြားေရာက္ လည္ပတ္ေတာ့မွာျဖစ္ၿပီး ဂ်ာမနီႏိုင္ငံက ခ်ီးျမွင့္မယ့္ Willy Brandt ဆုကိုလည္း ရ႐ွိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ာမနီႏိုင္ငံဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ဆက္ဆံေရး အေတာ္ကို ေကာင္းခဲ့တဲ့ ဥေရာပႏိုင္ငံထဲက ဓနအင္အားႀကီး ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ တိတိက်က် ဆိုရရင္ေတာ့ အာဏာရွင္ေဟာင္း ဦးေနဝင္းနဲ႔ ဂ်ာမန္ လက္နက္ထုတ္လုပ္တဲ့ ကုမၸဏီျဖစ္တဲ့ Fritz Werner တို႔ဟာ အေတာ္ကို ဆက္ဆံေရး ေကာင္းခဲ့ပါ တယ္။

ဒုတိယ ကမၻာစစ္အၿပီးမွာ Fritz Werner GmbH Company (FWG) ကို အေနာက္ဂ်ာမနီ အစိုးရက ပိုင္ဆိုင္ခဲ့တာပါ။ ၁၉၅၃ မွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္း အပါအဝင္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က အရာ႐ွိႀကီးေတြနဲ႔ FWG တို႔ဟာ ခ်ိတ္ဆက္မိခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာအရာရွိေတြဟာ အီတလီ ကုမၸဏီတခုနဲ႔ လက္နက္ထုတ္ဖို႔အ တြက္ ေျပာဆို ေဆြးေႏြးမႈေတြ ရွိခဲ့ေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘဲ ဂ်ာမနီနဲ႔က်မွ ႏွစ္ဖက္စလံုး ေဆြးေႏြးမႈေတြ ေအာင္ျမင္ခဲ့တာပါ။

ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွာ အသံုးမ်ားခဲ့တဲ့ G3, G4 ေအာ္တုိမက္တစ္ ႐ုိင္ဖယ္ေတြဟာ ဂ်ာမနီရဲ႕ အကူ အညီ ပ့ံပိုးမႈႈနဲ႔ ထုတ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္နဲ႔ တ႐ုတ္ျဖဴေတြရဲ႕ က်ဴးေက်ာ္မႈကို ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ဟာ လက္နက္အကူအညီ နည္းပညာနဲ႔ ထုတ္လုပ္မႈေတြကို အေရးတႀကီး လိုအပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ကာလလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၆၀ မွာေတာ့ အေနာက္ဂ်ာမနီက ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာနနဲ႔ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္အၾကားမွာ ပိုမို ခိုင္မာ တဲ့ သေဘာတူညီခ်က္ ရခဲ့ၿပီး နာမည္ႀကီး G3 ႐ုိင္ဖယ္ကို စတင္ထုတ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလက္နက္ေတြကို ထုတ္ဖို႔အတြက္ ျပည္၊ ဆင္တဲ စတဲ့ေနရာေတြမွာ ျမန္မာတပ္မေတာ္က လက္နက္စက္ ႐ုံေတြ စတင္ တည္ေဆာက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္း ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မတ္လမွာ အာဏာ သိမ္းၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ အေနာက္ဂ်ာမနီက ေပးခဲ့တဲ့ စစ္လက္နက္ပစၥည္း အေထာက္အပ့ံေတြ ခဲယမ္းမီးေက်ာက္ေတြ အေတာ္မ်ားျပားခဲ့တာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အာဏာရခဲ့တဲ့ ဦးႏုအစိုးရကို ျဖဳတ္ခ်ခဲ့တာ၊ သမိုင္းဝင္ေက်ာင္းသားသမဂၢကို ဗံုးခြဲခဲ့တာ ေတြကို ဂ်ာမနီအပါအဝင္ အေနာက္ႏိုင္ငံ အစိုးရေတြက ဘယ္သူမွ ျပစ္တင္႐ႈံ႕ခ်ျခင္း မရွိခဲ့ပါဘူး။

အာဏာရွင္ ျဖစ္လာတဲ့ ဦးေနဝင္းကေတာ့ အဲဒီ လက္နက္အကူအညီ  ေတြေၾကာင့္ ပိုၿပီးေတာင့္တင္း ခိုင္မာ တဲ့ စစ္တပ္ကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့သလို ျပည္တြင္းစစ္မွာလည္း တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြကို ေခ် မႈန္းႏိုင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၆၂ ကေန ၁၉၈၈ အထိ အုပ္စိုးခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကာလေတြမွာ အာဏာရွင္ ဦးေနဝင္းဟာ ဒီ လက္နက္ ခဲယမ္းမီးေက်ာက္ အေထာက္အပံ့ေတြေၾကာင့္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ၊ ရဟန္းရွင္လူ၊ အလုပ္သမား လယ္သမား၊ ျပည္သူလူထုေတြရဲ႕ လမ္းေပၚတက္ ဆႏၵျပခဲ့ အံုႂကြခဲ့တာေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ႏွိမ္ႏွင္း ႏိုင္ခဲ့တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၈၈  ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈႀကီးကို ၿဖိဳခြင္းၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ႏိုင္ငံတကာကေရာ ကုလသမဂၢကပါ အႀကီးအက်ယ္ ျပစ္တင္႐ႈံ႕ခ်ခဲ့တဲ့ အတြက္ FWG ရဲ႕ လက္နက္ အေထာက္အပံ့ေတြ ရပ္ဆိုင္းခဲ့ရပါတယ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြက ျမန္မာကိုေပးတဲ့ အေထာက္အပံ့ေတြကို ရပ္ဆိုင္းခဲ့ၿပီး ဒဏ္ခတ္ပိတ္ ဆို႔ခဲ့ပါတယ္။ Fritz Werner နဲ႔ ဦးေနဝင္းတို႔ရဲ႕ ခ်စ္ၾကည္ေရး ဟာ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ႀကိတ္ၿပီး ခ်စ္ၾကရတဲ့ ဘဝကို ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။

မဆလေခတ္ တေလွ်ာက္လံုးမွာ ဦးေနဝင္းဟာ ဂ်ာမနီကို အနားယူဖို႔ မၾကာခဏ သြားခဲ့ပါတယ္။ သြားခဲ့တဲ့ အခါတိုင္းမွာလည္း ဂ်ာမနီအစိုးရအျပင္ FWG ကုမၸဏီက အႀကီးအကဲေတြက အႀကီးအက်ယ္ ဧည့္ခံပြဲေတြနဲ႔ ႀကိဳဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဦးေနဝင္းနဲ႔ သူရဲ႕ ဧည့္သည္ေတာ္ေတြအတြက္ ဟိုတယ္ရဲ႕ အထပ္တထပ္လံုးကို သံုးဖို႔ေပး ထားတဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။

ဦးေနဝင္းကလည္း (ျမန္မာေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း) အျပန္အလွန္ ေက်းဇူးတုံ႔ျပန္ခဲ့တာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဂ်ာမနီမွာရွိတဲ့ Geisenheim ဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕ငယ္ေလးမွာ ျမန္မာပံုစံအတိုင္း ေဆာက္ထားတဲ့ အိမ္ေလးတလံုးရွိပါ တယ္။ အဲဒီအိမ္ေလးကို ေမတၱာေပါင္းကူးဗိမာန္လို႔ အမွတ္တရ ေခၚတြင္ခဲ့ၿပီး ဦးေနဝင္းက FWG ကို ၁၉၇၁ ခုႏွစ္မွာ ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို မန္းေအာင္လြင္က ဧရာဝတီ ဝက္ဘ္ဆိုက္မွာ ေရးသား ထားပါတယ္။

၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္း FWG ဟာ အေနာက္ကို အသာလွ်ိဳၿပီး ေနခဲ့ရေပမယ့္ ဂ်ာမန္နဲ႔ ျမန္မာစစ္ အစိုးရတို႔ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးဟာ လံုးဝျပတ္သြားခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဂ်ာမနီအစိုးရက စစ္အစိုးရနဲ႔ ျပန္လည္ၿပီး ပူေပါင္းရ မယ္၊ ဆက္သြယ္ရမယ္ဆိုတဲ့ ဖက္ကိုပိုၿပီး ယိမ္းတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ Engagement policy ေအာက္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စီးပြားေရးနဲ႔ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ လုပ္ခ်င္တဲ့ ဂ်ာမနီရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က အရင္းခံ အဓိကလို႔ ဆိုရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

၂၀၁၁ ခုႏွစ္တုန္းက ဂ်ာမနီရဲ႕ လူ႔အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္က ေဒါက္တာ Markus Loening  ျမန္မာျပည္ကို လည္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း Financial Times သတင္းစာႀကီးမွာ ေရးခဲ့တာကေတာ့ ျမန္မာလူ႔အဖြဲ႕ အစည္းနဲ႔ “Intelligent dialogue” ျပဳလုပ္ေရးပဲ ျဖစ္တယ္လို႔ ေရးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဂ်ာမနီရဲ႕ ျမန္မာစစ္အစိုးရ အေပၚ ထားတဲ့ Policy က စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။

သူတို႔ဟာ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို တျခား အတိုက္အခံအဖြဲ႔ေတြတန္းတူ ဆက္ဆံရမယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာထားကုိ ၂၀၁၁ မွာ ဥေရာပ သမဂၢ သံအမတ္ေတြျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ တံခါးပိတ္ အစည္းအေဝးတခုမွာ တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ သေဘာကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုလည္း အျခားအတိုက္ ခံေတြနဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခါ အတူတူေတြ႔ၿပီးေတာ့ သေဘာထား တမ်ဳိးထားၿပီးေတာ့ ဆက္ဆံရမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာ မ်ဳိးကို ဂ်ာမဏီသံ႐ံုးက တင္ျပတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို မေက်နပ္တဲ့ သံအမတ္တဦးက ဒီသတင္းကို ဧရာဝတီ ကို ေဖာက္သည္ခ်ခဲ့လို႔ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ျမန္မာအတိုက္အခံေတြနဲ႔ တိုးတက္ပြင့္လင္းတဲ့ အျမင္ရွိတဲ့သူေတြ စစ္အစိုးရကို အၾကည္ အညိဳ လံုးဝေပ်ာက္ေနတဲ့ သူေတြရဲ႕အၾကား လူ႔အခြင့္အေရး အဖြဲ႔ေတြၾကားမွာေတာ့ ရန္ကုန္အေျခစိုက္ ဂ်ာမန္သံ႐ုံးရဲ႕ Policy အေပၚ အျမင္ေတာ့ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ႐ွိခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ပါ။

ဒါေၾကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ၂၀၁၁ လြတ္လာခ်ိန္မွာ သံတမန္ အသိုင္းအဝိုင္းက သူ႔ကို ေတြ႕ဆံု ခ်ဥ္းကပ္ၾကခ်ိန္မွာ အေနာက္အုပ္စုေတြ ထဲမွာ ဂ်ာမန္သံ႐ုံးနဲ႔ေတာ့ ဆက္ဆံေရး ထစ္ေငါ့မႈရွိတယ္ဆိုတဲ့ အသံေတြ ထြက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ (သံအမတ္ ေျပာင္းသြားၿပီး ေနာက္ပိုင္း) ဆက္ဆံေရး ပိုၿပီး ေျပျပစ္လာတယ္လို႔ အတိုက္အခံ သတင္းရပ္ကြက္က ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီခရီးစဥ္ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လက္ခံခဲ့ၿပီး ဂ်ာမနီဖက္ကလည္း ဖိတ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ တံခါးပြင့္လာၿပီးေနာက္ပိုင္း ဂ်ာမနီရဲ႕ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ဆက္ဆံေရးဟာ တိုးျမႇင့္လာခဲ့ၿပီး မၾကာခင္ ကပဲ ဂ်ာမန္သမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံကို လာေရာက္လည္ပတ္ခဲ့ပါတယ္။

ဂ်ာမနီနဲ႔ ျမန္မာအၾကားမွာ စီးပြားေရးအရရင္းႏီွးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြ မ်ားျပားလာႏိုင္သလို တျခားပူး ေပါင္းေဆာင္ ရြက္မႈေတြ၊ ဆက္သြယ္မႈေတြလည္း အမ်ား အျပား ရွိလာႏိုင္ပါတယ္။ အျခားနယ္ပယ္ေတြမွာလဲ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ မႈေတြ ဆက္သြယ္မႈေတြ ရွိလာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ Fritz Werner နဲ႔ အာဏာရွင္ ဦးေနဝင္း ရဲ႕  ဆက္သြယ္မႈမ်ဳိးေတာ့ ထပ္မလိုေတာ့ဘူးလို႔ပဲ ေျပာပါရေစ။

ဧရာ၀တီ