လူကုန္ကူးသူ လင္မယားႏွစ္ေယာက္က မႏၲေလးတြင္ အလုပ္သြင္းေပးမည္ဆိုၿပီး တ႐ုတ္ႏုိင္ငံသုိ႔ ေခၚသြား၍ တ႐ုတ္အမ်ိဳးသားမ်ားႏွင့္ အဓမၼထိမ္းျမားလက္ထပ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းေနျခင္းမွ အသက္ ၂၃ အရြယ္ ခင္ႏု(ကာယံရွင္ဆႏၵအရ အမည္ေျပာင္းထားပါသည္) ကံေကာင္း၍ လြတ္ေျမာက္လာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သူမကလြတ္ေျမာက္လာ၍ ေပ်ာ္ရႊင္ေနခ်ိန္တြင္ လူကုန္ကူးခံရသူမ်ား ေစာင့္ေရွာက္ေသာ ေဂဟာရွိ ဘ၀တူအျခားမိန္းကေလးအခ်ဳိ႕မွာ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံမွ ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ ျပန္ေရာက္လာ၍ ၀မ္းနည္းေနၾကသည့္အတြက္ သူမအံ့ၾသေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထိုသို႔တ႐ုတ္ႏုိင္ငံတြင္ အဓမၼထိမ္းျမား လက္ထပ္ခံခဲ့ရၿပီး သားသမီးမ်ားရၿပီးကာမွ ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ လူကုန္ကူးခံရသူမ်ားအျဖစ္ ျပန္ေရာက္လာေသာ မိန္းကေလးမ်ားမွာ ခင္ႏုကဲ့သို႔ ထြက္ေျပးလာျခင္းမဟုတ္ဘဲ
တ႐ုတ္ရဲမ်ားက ဖမ္းၿပီးျပန္ပို႔သျဖင့္ ေရာက္ရွိလာၾကသူမ်ားသည္။ “သူတို႔က ဟုိမွာက်န္ခဲ့တဲ့ သားသမီးေတြ၊ ေယာက္်ားေတြကို လြမ္းေနတာ။ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းမွာေတြ႕ခဲ႔တဲ့ တ႐ုတ္မွာ လက္ထပ္ခဲ့ရတဲ့ မိန္းကေလးအမ်ားစု ကေလးရထားၾကၿပီးသားေတြမ်ား တယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ေယာက္်ားထက္ ကေလးကို ပိုလြမ္းၿပီး ျပန္ခ်င္ေနၾကတာ”ဟု ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေတာင္ဥကၠလာပၿမိဳ႕နယ္ေန ခင္ႏုက သူမ၏အေတြ႕အႀကံဳကို ျပန္လည္ေျပာျပသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံမွ လူကုန္ကူးခံရေသာ အမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုမွာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသို႔ျဖစ္ၿပီး၊ တ႐ုတ္အမ်ိဳးသားမ်ားႏွင့္ အဓမၼထိမ္းျမားလက္ထပ္ရန္ ေရာင္းစားခံၾကရျခင္းျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ ၁ ရက္မွ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၃၁ ရက္ထိ ေဖာ္ထုတ္ရရွိခဲ့ေသာ လူကုန္ကူးမႈစုစုေပါင္း ၇၃၁ မႈတြင္ ၇၀ ရာခုိင္ႏႈန္းခန္႔မွာ အဓမၼထိမ္းျမားလက္ထပ္ရန္ ေရာင္းစားခံၾကရျခင္းျဖစ္သည္။ အထူးသတိျပဳရမည့္အခ်က္မွာ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ လူကုန္ကူးမႈျဖစ္စဥ္အားလံုး၏ ၈၀ ရာခုိင္ႏႈန္းမွာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသုိ႔ ဦးတည္ခဲ့သည္။
လူကုန္ကူးမႈစုစုေပါင္း ၁၃၆ မႈ ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္ခဲ့ေသာ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ တစ္ႏွစ္အတြင္းမွာပင္ ၈၉ မႈမွာ အဓမၼထိမ္းျမားလက္ထပ္ရန္ျဖစ္ၿပီး အားလုံးနီးပါးမွာ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံတြင္ ဦးတည္ျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံမွ အမ်ဳိးသမီးမ်ား တ႐ုတ္ႏုိင္ငံသို႔ အဓမၼထိမ္းျမားလက္ထပ္ရန္ ေရာင္းစားခံရမႈ ျဖစ္ပြားရျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းတြင္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံတြင္ မိသားစုတစ္စု ကေလးတစ္ဦးသာ ယူရေသာ (One Child One Family) ေပၚလစီႏွင့္ မိသားစုအမ်ားစုမွာ သားေယာက်္ားေလးကိုသာ အဓိကရလိုၿပီး ယူၾကသျဖင့္ အမ်ဳိးသားဦးေရမွာ အမ်ဳိးသမီးဦးေရထက္ ပိုမ်ားေနျခင္းမွာ အဓိကျဖစ္သည္။
ထို႔အျပင္ ႏွစ္ႏုိင္ငံနယ္စပ္မွာ လြယ္ကူစြာ သြားလာႏုိင္ျခင္း၊ လူပဲြစားမ်ား၏ စည္း႐ုံးမႈတြင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား အယုံလြယ္ျခင္းႏွင့္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံတြင္ လူကုန္ကူးေသာပဲြစားမ်ားကို အေရးယူအျပစ္ေပးမႈမွာ ျပင္းထန္ထိေရာက္ျခင္း မရွိ၍ျဖစ္ေၾကာင္း လူကုန္ကူးမႈတားဆီးႏွိမ္နင္းေရးအဖဲြ႕ အဖဲြ႕ေခါင္းေဆာင္ဒုတိယရဲမွဴးႀကီးညြန္႔လႈိင္က ေျပာသည္။ ႏုိင္ငံ၏ စီးပြားေရးက်ပ္တည္းမႈေၾကာင့္ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းမ်ား နည္းလြန္းျခင္းမွာလည္း ျမန္မာသမီးပ်ဳိမ်ား ဘ၀တက္လမ္းအတြက္ ရပ္ေ၀းသြားေရာက္ေစရန္ တြန္းပို႔မႈျဖစ္ေစေသာ အေျခအေနျဖစ္ၿပီး လူကုန္ကူးခံေနရျခင္း၏ အဓိကအေၾကာင္းရင္း တစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားက တညီတညြတ္ေျပာ၏။
လူဦးေရသန္း ၁၃၃၀ ေက်ာ္ရွိေသာ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံတြင္ အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသမီးဦးေရ မမွ်တမႈေၾကာင့္ သတို႔သမီးလိုအပ္ခ်က္ ျမင့္မားေနျခင္း၏ သားေကာင္မ်ားမွာ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံမ်ားျဖစ္ေသာ ျမန္မာ၊ လာအုိႏွင့္ ဗီယက္နမ္တို႔မွ အမ်ဳိးသမီးအခ်ဳိ႕ျဖစ္လာသည္။ ႏုိင္ငံတကာအဖဲြ႕အစည္းအခ်ဳိ႕၏ အစီရင္ခံစာမ်ား အဆိုအရ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေက်ာ္လာေသာအခါ တ႐ုတ္အမ်ဳိးသားသန္း ၄၀ ေက်ာ္သည္ အိမ္ေထာင္ျပဳရန္ သတို႔သမီးမရွိျဖစ္ေနသည္။
သားေယာက်္ားေလးကိုသာ ရယူလိုေသာ ထုံးတမ္းအစဥ္အလာေၾကာင့္ ၂၀၃၀ ခုႏွစ္အေရာက္တြင္ မိန္းကေလး ၁၀၀ ဦးေမြးလွ်င္ ေယာက်္ားေလး ၁၂၀ ေမြးကာ၊ ထို႔ေနာက္ပိုင္း ေယာက်္ားေလးဦးေရက မိန္းကေလးဦးေရထက္ အၾကမ္းဖ်င္း ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္း မ်ားလာဖြယ္ရွိေၾကာင္း ကမၻာေက်ာ္ Forbes မဂၢဇင္းက ခန္႔မွန္းတြက္ခ်က္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။
တ႐ုတ္ႏုိင္ငံတြင္ သတို႔သားမ်ားအတြက္ တ႐ုတ္အမ်ဳိးသမီးကိုယူလွ်င္ အသုံးျပဳရေသာ မဂၤလာေဆာင္ကုန္က်စရိတ္မွာ မနည္းလွ၍ ေက်းလက္မ်ားရွိ ေငြေၾကးမႂကြယ္၀ေသာ တ႐ုတ္အမ်ဳိးသားမ်ားအတြက္ တ႐ုတ္သမီးသတို႔သမီး ရရန္မလြယ္ကူေပ။ တစ္ဖက္တြင္ ျမန္မာ၊ လာအို၊ ဗီယက္နမ္ကဲ့သို႔ ႏုိင္ငံမ်ားမွ အမ်ဳိးသမီးကို ၀ယ္ရေသာႏႈန္းမွာ တ႐ုတ္သတို႔သမီးႏွင့္ မဂၤလာေဆာင္သည္ထက္ မ်ားစြာသက္သာေနျခင္းမွာလည္း အဓမၼထိမ္းျမားလက္ထပ္ေသာ လူကုန္ကူးမႈျဖစ္ေစျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း UNIAP (လူကုန္ကူးမႈတုိက္ဖ်က္ေသာ ကုလသမဂၢစီမံခ်က္)မွ အမ်ဳိးသားစီမံခ်က္ညႇိႏႈိင္းေရးမွဴး ေဒၚဥမၼာအိအိေခ်ာက ေျပာသည္။
“တခ်ဳိ႕ျပန္လာတဲ့သူ၊ အဓမၼထိမ္းျမားလက္ထပ္ရန္ ေရာင္းစားခံရၿပီး လြတ္ေျမာက္လာသူေတြကို ေမးၾကည့္တယ္။ တကယ္ပဲ တ႐ုတ္ရြာေတြမွာ အမ်ဳိးသမီးမရွိေတာ့လို႔ နင္တို႔ကို ယူတာလားလုိ႔ ေမးတဲ့အခါမွာ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ရြာေတြမွာ အမ်ဳိးသမီးေလးေတြရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရြာမွာရွိတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြက သူတို႔ရြာက ဆင္းရဲသားအမ်ဳိးသားေတြကို မလိုခ်င္တဲ့အခါက်ေတာ့ သူတို႔က ၿမိဳ႕ေပၚတက္မယ္။ တျခားေနရာသြားမယ္။ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာတဲ့ ေယာက်္ားကိုပဲ ယူမယ္ေပါ့။ အဲဒါမ်ဳိးေတြ ေတြ႕ရတယ္ဆိုေတာ့ ေနရာတုိင္းမွာလည္း က်ား၊မ မမွ်လို႔ဆိုတာ မဟုတ္ဘူး”ဟု ေဒၚဥမၼာအိအိေခ်ာက ေျပာသည္။
သို႔ေသာ္ ကံအနည္းငယ္ေကာင္းေသာ အဓမၼထိမ္းျမားလက္ထပ္ခံရသူ အမ်ဳိးသမီးမ်ားမွာ ၎တို႔ကို ၀ယ္၍ယူထားေသာ တ႐ုတ္အမ်ဳိးသားက သေဘာေကာင္းၿပီး သံေယာဇဥ္ရွိသြားသျဖင့္ ေကာင္းမြန္စြာ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံသည္လည္းရွိသည္။ စား၀တ္ေနေရး အဆင္ေျပၿပီး သားသမီးမ်ားပင္ရကာ ဘ၀သစ္တြင္ ေပ်ာ္ေမြ႕ေသာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားမွာ အဆင္မေျပမႈ၊ ဆင္းရဲက်ပ္တည္းမႈမ်ား ျပည့္ႏွက္ေနသည့္ ဘ၀ေဟာင္းရွိရာ မိခင္ႏုိင္ငံသို႔ပင္ မျပန္လိုေတာ့။ ထုိကဲ့သုိ႔ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအား တ႐ုတ္ရဲမ်ားက တ႐ုတ္ႏုိင္ငံသူမဟုတ္၍ ဖမ္းဆီးစစ္ေဆးၿပီး မိခင္ႏုိင္ငံျပန္ပို႔ခ်ိန္တြင္
လူကုန္ကူးခံရမႈမွ လြတ္ေျမာက္လာေသာ္လည္း မေပ်ာ္ႏုိင္ဘဲ တ႐ုတ္မွမိသားစုႏွင့္ ဘ၀သစ္ထံသုိ႔သာ ျပန္သြားလုိၾကသည္။
ခင္ႏုတစ္ေယာက္ မူဆယ္ၿမိဳ႕အနီးရွိ လူကုန္ကူးခံရသူမ်ား ေစာင့္ေရွာက္သည့္ေဂဟာတြင္ ေတြ႕ခဲ့ရေသာ တ႐ုတ္သို႔ျပန္လိုသူ အမ်ဳိးသမီးအခ်ဳိ႕သည္လည္း ဘ၀သစ္က ဘ၀ေဟာင္းထက္ မ်ားစြာသာလြန္ၿပီး၊ သားသမီးသံေယာဇဥ္မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
ရပ္ကြက္အတြင္း က်ပန္းေစ်းေရာင္းသလို ေတာင္ဥကၠလာပရွိ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ုံတစ္ခုတြင္ အလုပ္လုပ္ေသာ ခင္ႏုတစ္ေယာက္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ၏ ေန႔တစ္ေန႔တြင္ လမ္းထိပ္လက္ဖက္ရည္ဆုိင္၌ျပေသာ ဗီဒီယိုဇာတ္ကား ၀င္ၾကည့္ရာမွ ဘ၀တစ္ဆစ္ခ်ဳိးခဲ့သည္။ ဇာတ္ကားၾကည့္ေနစဥ္ ေဘး၀ိုင္းရွိ မ်က္မွန္းတန္းမိစ ကိုေမြခမ္းႏွင့္ မေနာ္ေမတို႔ လင္မယားႏွစ္ဦးက စက္႐ုံလက္ရွိလုပ္ခလစာေမး၍ နည္းလြန္းေၾကာင္းေျပာကာ မႏၲေလးရွိ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ုံတြင္ တစ္လက်ပ္ႏွစ္သိန္းခဲြျဖင့္ အလုပ္သြင္းေပးမည္ဟု ဆိုလာသည္။
စာမတတ္ဘဲ လုပ္ခ်င္ရာဇြတ္လုပ္တတ္ေသာ ကေလးတစ္ေယာက္မိခင္ခင္ႏု သူမ(သူမ၏ အမ်ဳိးသားႏွင့္ အိမ္ေထာင္ကဲြေနသည္)က တစ္ထုိင္တည္းဆုံးျဖတ္၍ ထိုလင္မယားေနာက္ကို ညတြင္းခ်င္းလုိက္ရာ မႏၲေလးမေရာက္ဘဲ တ႐ုတ္သို႔ေရာက္သြားသည္။ တ႐ုတ္ေက်းရြာတစ္ခုထိ သူ႔အားေခၚသြား၍ တ႐ုတ္အမ်ဳိးသားတစ္ဦးထံ ေရာင္းစားရန္ ခင္ႏုကိုျပ၍ ေစ်းဆိုၾကသည္။ အေျခအေနမွန္ သိသြားၿပီးေနာက္ ခင္ႏုက လူကုန္ကူးေသာ လင္မယားႏွစ္ဦးဆႏၵအတုိင္း တ႐ုတ္အမ်ဳိးသားႏွင့္ လက္ထပ္ပါမည္၊ သူမအဆင္ေျပရန္ ၀တ္စုံသစ္၀ယ္ေပးရန္ အခ်ဳိသပ္ေျပာၾကား၍ ထုိလင္မယားအ၀တ္အစား ထြက္၀ယ္စဥ္ အိမ္၌က်န္ခ့ဲေသာ တ႐ုတ္အဘြားအိုကို လွည့္စားကာ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
“တစ္နာရီခဲြ၊ ႏွစ္နာရီေလာက္ ေျပးတယ္။ အဲဒီအိမ္မွာရွိတဲ့ ေယာက်္ားႀကီးတစ္ဦးက လက္ထဲအခၽြန္ႀကီးကိုင္လာၿပီး လုိက္လာတာေၾကာက္လို႔ တအားေျပးတယ္။ လူေတြရွိတဲ့တစ္ေနရာ သူကမီေတာ့ အုတ္ခဲေကာက္ကိုင္ၿပီး လာခဲ့ထုလုိက္မယ္ေျပာတယ္။ ေဘးကလူေတြက ဒီအတုိင္းၾကည့္ေနတာ။ သူလည္း အနားမကပ္ရဲဘူး။ သူ႔ကို မ်က္ျခည္ျပတ္ေအာင္ တစ္အိမ္၀င္ တစ္အိမ္ထြက္ေျပးရင္း တစ္အိမ္ေရာက္ေတာ့ ျမန္မာကေလးအေမတစ္ေယာက္က ပိုက္ဆံေခ်းေပးလို႔ တကၠစီငွားၿပီး ခိုးေပါက္ကို ပို႔ထြက္ေျပးခုိင္းလုိ႔ လႊတ္လာတာ”ဟု ခင္ႏုက သူမအေတြ႕အႀကံဳကို ျပန္ေ၀မွ်သည္။ သူမနယ္စပ္စည္း႐ုိး ခိုးေက်ာ္ေသာေနရာမွာ က်ယ္ေဂါင္ၿမိဳ႕(တ႐ုတ္ဘက္ျခမ္း)၊ မူဆယ္ၾကားရွိ စည္း႐ိုးျဖစ္ၿပီး ထိုမွတစ္ဆင့္ မူဆယ္ရဲစခန္း၊ ထုိမွ လူကုန္ကူးခံရသူမ်ား ေစာင့္ေရွာက္ေသာ ေဂဟာတြင္ တစ္လ၀န္းက်င္ ေနခဲ့သည္။
ခင္ႏု ထိုေဂဟာတြင္ ရင္းႏွီးခဲ့သူတစ္ဦးျဖစ္ေသာ ရွမ္းတုိင္းရင္းသူနန္းေ၀(အမည္ေျပာင္းထား) မွာ တ႐ုတ္ရဲက ဖမ္းၿပီးျပန္ပို႔၍ ေဂဟာသို႔ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ နန္းေ၀အသက္ငါးႏွစ္ခန္႔တြင္ တ႐ုတ္အမ်ဳိးသမီးႀကီးတစ္ဦးက ေမြးစားမည္ဆိုၿပီး တ႐ုတ္ျပည္ေခၚသြားကာ ၁၄ ႏွစ္အရြယ္ရွိေသာအခါ တ႐ုတ္အမ်ဳိးသားတစ္ဦးထံေရာင္း၍ အဓမၼလက္ထပ္ခံခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ အိမ္ေထာင္သက္ ၆ ႏွစ္ခန္႔ရွိၿပီျဖစ္ၿပီး အမ်ဳိးသားက သူမအေပၚေကာင္းသလို ကေလးတစ္ေယာက္ရွိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အသက္(၂၀)အရြယ္ ကေလးမိခင္မွာ ကေလးကိုလြမ္း၍ မၾကာခဏငိုသည္။
“စခန္းမွာေတြ႕တဲ့ လူကုန္ကူး ခံရတဲ့သူေတြထဲမွာ ကေလးရခဲ့တဲ့ ကေလးမေအေတြ မ်ားတယ္။ တခ်ဳိ႕က သူ႔ကေလးကို မျပတ္ႏုိင္ဘူး။ သူ႔ေယာက်္ားကိုလည္း မျပတ္ႏုိင္ဘူး ျဖစ္ေနၾကတာ။ အညာကအမ်ဳိးသမီး ၅ ဦး၊ ၆ ဦးေရာက္လာတာလည္း ေတြ႕ရတယ္။ သူတို႔ကေၾကာက္လို႔ လမ္းကေန လြတ္ေအာင္ေျပးလာတာ၊ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံမေရာက္ဘူး။ အမ်ားစုကေတာ့ အသက္၂၀
ေက်ာ္ ၃၀ အတြင္းေတြပဲ။ ရွမ္းေတြ၊ ပေလာင္ေတြ၊ ဗမာအမ်ဳိးသမီးေတြမ်ားတယ္။ ၁၇ ႏွစ္ပဲရွိေသးတဲ့ လႈိင္သာယာက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လည္း ေတြ႕ခဲ့တယ္။ သူလည္း ေယာက်္ားယူခံရတာပဲတဲ့။ သူကတအားေဆာ့တာ။ သူ႔ေယာက္်ားက ေဆာ့လြန္းလို႔ မ်က္စိေနာက္တယ္ဆိုၿပီး ျပန္ပို႔တာလို႔ ေျပာတယ္”ဟု ခင္ႏုက လူကုန္ကူးခံရသူမ်ား ေစာင့္ေရွာက္ေသာ ေဂဟာတြင္ ႀကံဳခဲ့ရသည့္ အေတြ႕အႀကံဳကို ရယ္ရယ္ေမာေမာေျပာသည္။
အဓမၼထိမ္းျမားလက္ထပ္မႈမ်ားတြင္ မုဆိုးကိုယ္တုိင္၊ သားေကာင္ျဖစ္ရသည္မ်ားလည္း ရွိသည္။ လူကုန္ကူးခံရသည္ဆုိေသာ အမ်ဳိးသမီးကိုယ္တုိင္က လူပဲြစားႏွင့္ ႀကိဳတင္အကြက္ဆင္၍ တ႐ုတ္အမ်ဳိးသားထံ ေရာင္းစားခံကာ ေခတၱေပါင္းသင္းၿပီးေနာက္ ထြက္ေျပးလာျခင္းမ်ဳိးျဖစ္သည္။
“၂၀၁၀ ေနာက္ပိုင္းကစၿပီး ပဲြစားက စစည္း႐ုံးကတည္းက တ႐ုတ္အမ်ဳိးသားနဲ႔ လက္ထပ္ရမယ္။ က်ပ္ ၁၀ သိန္း၊ က်ပ္ ၁၅ သိန္းရမယ္။ ေျခာက္လေလာက္ေပါင္းၿပီး ျပန္လာလို႔ရမယ္။ ကေလးတစ္ဦး ေမြးၿပီးရင္ ျပန္လာလို႔ရမယ္ဆိုၿပီး သေဘာတူညီမႈနဲ႔ ပုိ႔ေရာင္းစားတာေတြ ေတြ႕လာရတယ္”ဟု ဒုတိယရဲမွဴးႀကီးညြန္႔လႈိင္က ေျပာသည္။
“တစ္ခါတေလက်ေတာ့လည္း အတုိင္းအတာတစ္ခုထိ တ႐ုတ္ေတြနဲ႔ ယူရမယ္ဆိုတာ သိတယ္။ ပဲြစားကိုယ္တုိင္က သင္ေပးလုိက္တာမ်ဳိးေတြ ရွိတယ္။ နင္တို႔ျပန္ထြက္ေျပးလာလုိ႔ ရတယ္။ ဘာညာဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့။ တခ်ဳိ႕တ႐ုတ္အမ်ဳိးသားေတြလည္း အဲဒီလိုမ်ဳိးမွာ ဒုကၡေရာက္တဲ့သူေတြရွိတယ္။ သူလယ္ရင္ ကိုယ္ခံ၊ ကိုယ္လယ္ရင္လည္း သူခံသြားရတာမ်ဳိးေတြ ရွိတာေပါ့ေနာ္”ဟု ေဒၚဥမၼာအိအိေခ်ာကလည္း သုံးသပ္ျပသည္။
စီးပြားေရးက်ပ္တည္းမႈေၾကာင့္ ထြက္ေပါက္အျဖစ္ ပဲြစားႏွင့္တုိင္ပင္ကာ ထုိသို႔ျပဳလုပ္ ၀င္ေငြရွာေဖြမႈမွာ အေျဖေကာင္းမဟုတ္ပါ။ လူကုန္ကူးမႈ တုိက္ဖ်က္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားအတြက္လည္း ထုိအေျခအေနက အဟန္႔အတားသစ္ ျဖစ္လာေစသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ လူကုန္ကူးမႈ ကာကြယ္တားဆီးတုိက္ဖ်က္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားမွာ အစိုးရ၊ ႏုိင္ငံတကာအဖဲြ႕အစည္းမ်ား ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈမ်ားအရ ေအာင္ျမင္မႈမ်ား ရရွိေနၿပီျဖစ္သလို စိန္ေခၚမႈမ်ားစြာလည္း ရွိပါေသးသည္။
အစိုးရက ႏုိင္ငံတကာလက္ခံေသာ လူကုန္ကူးမႈတားဆီးကာကြယ္ေရးဥပေဒကို ၂၀၀၅ ခုႏွစ္တြင္ စက္တင္ဘာ ၁၃ ရက္က ျပ႒ာန္းခဲ့ၿပီးေနာက္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္မွ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္အထိ ေျခာက္ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း လူကုန္ကူးမႈ ၇၇၇ မႈကို ေဖာ္ထုတ္အေရးယူႏုိင္ခဲ့သည္။ တရားခံ ၂,၁၆၄ ဦးကို ဖမ္းဆီးအေရးယူႏုိင္ခဲ့ၿပီး၊ လူကုန္ကူးခံရသူ ၁,၃၃၁ ဦးကို ကယ္တင္ေပးႏုိင္ခဲ့သည္။
လူကုန္ကူးမႈ တားဆီးကာကြယ္ေရးဥပေဒအရ လူကုန္ကူးသူမွာ ျပစ္ဒဏ္ထင္ရွားလွ်င္ ေထာင္ဒဏ္ငါးႏွစ္မွ ဆယ္ႏွစ္အထိ ခ်မွတ္အေရးယူၿပီး၊ အျခားျပစ္မႈမ်ားပါ က်ဴးလြန္လွ်င္ အျမင့္ဆုံးေသဒဏ္အထိ ခ်မွတ္သည္ကို ေတြ႕ရသည္။
လူကုန္ကူးမႈ တားဆီးကာကြယ္ေရးဗဟိုအဖြဲ႕က လူကုန္ကူးမႈ တားဆီးႏွိမ္နင္းေရးအထူးအဖြဲ႕ ၂၄ ဖြဲ႕ကို ဖြဲ႕စည္းျခင္း၊ လူကုန္ကူးမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆက္သြယ္သတင္းေပး တုိင္ၾကားႏုိင္ရန္ အေရးေပၚဖုန္းနံပါတ္မ်ား (Hot Line) ထားရွိေပးျခင္း၊ ႏုိင္ငံတကာအဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ ပညာေပးလုပ္ငန္း၊ ႀကိဳတင္ကာကြယ္ေရးႏွင့္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ျခင္း စသည္တုိ႔ကို ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိ႔ုအျပင္ ထုိင္းႏုိင္ငံသို႔ ေရာက္ရွိေနေသာ တရားမ၀င္ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားအတြက္ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ျပဳလုပ္ေပးျခင္းမွာလည္း လူကုန္ကူးကာကြယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ အေထာက္အကူျပဳသည္။
ထုိသို႔ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၏ ၂၀၁၂ လူကုန္ကူးမႈဆုိင္ရာ အစီရင္ခံစာတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံကို လူကုန္ကူးမႈအႏၲရာယ္ အမ်ားဆံုးႏုိင္ငံမ်ားစာရင္းမွ အဆင့္ျမႇင့္၍ ေစာင့္ၾကည့္အဆင့္-၂ သို႔ သတ္မွတ္ေပးခဲ့သည္။
လူကုန္ကူးမႈမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံကဲ့သုိ႔ ဆင္းရဲေသာ ႏုိင္ငံမ်ားသာမက ခ်မ္းသာေသာႏုိင္ငံမ်ား၌ပင္ ျဖစ္ပြားသည္။ ကမၻာတြင္ ႏွစ္စဥ္လူ ၂ ဒသမ ၅ သန္း ေန႔စဥ္ ၆၈၀၀ လူကုန္ကူးခံေနရသည္။ ျပည္တြင္း၌ ျဖစ္ပြားေသာလူကုန္ကူးမႈပုံစံမ်ားမွာ အဓမၼထိမ္းျမားလက္ထပ္ျခင္း၊ ျပည့္တန္ဆာျပဳျခင္း၊ လုပ္အားေခါင္းပုံျဖတ္ျခင္း၊ ကေလးလူကုန္ကူးျခင္း၊ အဓမၼေတာင္းရမ္းခုိင္းျခင္း၊ အဓမၼေမြးစားျခင္း၊ လိင္ေခါင္းပုံျဖတ္ျခင္းတုိ႔ျဖစ္သည္။ အဓမၼထိမ္းျခားလက္ထပ္ျခင္းမွာ အမ်ားဆုံးျဖစ္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ ႏုိင္ငံ့စီးပြားေရး က်ဆင္းေနျခင္းေၾကာင့္ အလုပ္အကုိင္အခြင့္အလမ္းမ်ား နည္းပါးေနျခင္း၊ လူကုန္ကူးမႈ အမ်ားဆံုးဦးတည္ရာ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံတြင္ ပြဲစားမ်ားႏွင့္ လူကုန္ကူးတရားခံမ်ားအား ထိေရာက္စြာ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ေသာ ဥပေဒမ်ား မရွိေသးျခင္း၊ လူကုန္ကူးခံရသူမ်ားကို ကယ္တင္ၿပီးပါက ဘ၀ရပ္တည္ႏုိင္ေရးအတြက္ မေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္ေသးျခင္း၊ လူကုန္ကူးမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ လူအမ်ားစု ဗဟုသုတနည္းေနျခင္း ျပည္တြင္း၌ျဖစ္ေသာ လူကုန္ကူးမႈမ်ား တုိးလာျခင္း စသည္တုိ႔မွာလည္း စိန္ေခၚခ်က္မ်ားျဖစ္ပါသည္။
အစုိးရသစ္လက္ထက္တြင္ ေပၚေပါက္လာေသာ လႊတ္ေတာ္မ်ားမွာလည္း တစ္ႀကိမ္ထက္တစ္ႀကိမ္ ေမးခြန္း၊ အဆုိ၊ ဥပေဒၾကမ္းမ်ား ပိုမိုတင္သြင္း ေဆြးေႏြးလာေသာ္လည္း ယေန႔အထိ လူကုန္ကူးမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးမႈလံုး၀မရွိေသးေပ။ လူကုန္ကူးမႈမွာ စီးပြားေရးနိမ့္က်မႈေၾကာင့္ ေပၚထြက္လာေသာ ျပႆနာတစ္ရပ္ျဖစ္ၿပီး၊ စီးပြားဖြံ႕ၿဖိဳးေအာင္ လုပ္ႏုိင္သည္ႏွင့္ ထုိျပႆနာေျဖရွင္းၿပီး ျဖစ္မည္ဟုလည္း ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးရဲထြန္းကေျပာသည္။
လူကုန္ကူးသူမ်ားလက္မွ စြန္႔စြန္႔စားစား ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္လာေသာ္လည္း ခင္ႏုတစ္ေယာက္ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္၍ ကိုးလၾကာသည့္တုိင္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းအတြက္ အလုပ္တစ္ခုရရန္ သူမစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ေသးပါ။ သက္ဆုိင္ရာ တာ၀န္ရွိသူမ်ားကလည္း သူ႔ကို ေထာက္ပံ့ေၾကးငါးေထာင္ေပး၍ အိမ္အေရာက္ ေကာင္းမြန္စြာ ေစာင့္ေရွာက္ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့သည္။ အလုပ္ရရန္ေတာ့ ကူညီႏုိင္မည့္သူ မရွိေသးပါ။ ေဆြမ်ဳိးမ်ား မရွိေတာ့ေသာ နန္းေ၀တစ္ေယာက္ ဘယ္ဆီေရာက္ေနသည္ကုိ ခင္ႏုလည္းမသိေတာ့ပါ။
ေရးသားသူ-အားမာန္
No comments:
Post a Comment