လြတ္လပ္မႈကို တလြဲသံုးလာၾကတာပါ

လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆုိေရးသားခြင့္ထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီး လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရး တုိက္ခိုက္ေစာ္ကား တဲ့ စကားလံုး၊ စာသား (Hate Speech) ေတြကို အင္တာနက္နဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္သံုးစြဲေနတဲ့ လူမႈေရး ၀က္ဆုိက္ေတြမွာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သံုးစြဲလာသလို ျပင္ပ လူထုၾကားမွာလည္း တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ သံုးစြဲေနတာေတြ ေတြ႔ရပါတယ္။
အဲဒီလို လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရး ပဋိပကၡေတြ ျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ အမုန္းစကားလံုးေတြကို လူထုေတြရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ အလြယ္တကူ မေျပာဖုိ႔ ရည္ရြယ္ၿပီး ‘ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္ ျမန္မာ ICT အဖြဲ႔’ (MIDO) က ကိုေနဘုန္းလတ္တို႔က ဦးေဆာင္ကာ လူထုၾကားမွာ “ပန္းစကား” လႈပ္ရွားမႈကို ဧၿပီလ ၄ ရက္ေန႔က စတင္ၿပီး ရန္ကုန္နဲ႔ နယ္ၿမိဳ႕ေတြမွာ ဆက္တုိက္လႈပ္ရွား ေဆာင္ရြက္ေနပါတယ္။

“ပန္းစကား” လႈပ္ရွားမႈ Campaign အတြက္ ေဆာင္ပုဒ္ကို “လူသားအခ်င္းခ်င္း အမုန္းမပြားဖုိ႔ ငါတုိ႔ႏႈတ္ကို ေစာင့္စည္းစို႔” လို႔ သတ္မွတ္ထားၿပီး Campaign အတြက္ အမွတ္သေကၤတ အေနနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းမွာ ပန္းတမ်ိဳးမ်ိဳးကို ကိုက္ထားတဲ့ ပံုကို သံုးစြဲထားပါတယ္။

Campaign လႈပ္ရွားမႈ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ တျခား လူမႈအဖြဲ႔အစည္းေတြ ျဖစ္တဲ့ ရန္ကုန္ႏိုင္ငံေရး သိပၸံေက်ာင္း (YSPS)၊ ေပါင္းကူး လူမႈအဖြဲ႔အစည္း စတဲ့ အဖြဲ႔ေတြ အပါအ၀င္ ျပည္နယ္၊ တုိင္းအခ်ိဳ႕မွာ ရွိေနတဲ့ လူမႈေရး အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ပါ ပူးေပါင္းၿပီး လုပ္ေဆာင္တာပါ။ Campaign အျဖစ္ လူထုၾကားထဲမွာ အမုန္းစကားေတြ မျဖစ္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းသြားဖုိ႔ကို ရွင္းလင္းေဖာ္ျပထားတဲ့ လက္ကမ္းစာေစာင္ေတြ၊ ပိုစတာေတြ၊ လိုဂို အမွတ္တံဆိပ္ေတြကို ေ၀ငွေပးပါတယ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္းမွာ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆုိေရးသားခြင့္ စည္းေဘာင္ကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး အမုန္းစကားေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သံုးစြဲလာတာေတြ ရပ္တန္႔သြားဖုိ႔ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ေနတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကိုေနဘုန္းလတ္ကို ဧရာ၀တီ သတင္းဌာနရဲ႕ အႀကီးတန္းသတင္းေထာင္ မသူဇာက ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းထား ပါတယ္။

ေမး။  ။ “ ပန္းစကား” လႈပ္ရွားမႈ ကန္ပိန္း လုပ္ဖုိ႔ ဘယ္အခ်က္ေတြက တြန္းအားေပးခဲ့တာလဲ။

ေျဖ။  ။ က်ေနာ္တုိ႔ ပန္းစကားလႈပ္ရွားမႈေလး လုပ္ျဖစ္သြားတာက အြန္လိုင္းေပၚမွာ ေျပာခ်င္ရာ ေျပာေနတဲ့ စာသားေတြက ေတာ္ေတာ္ေလးကို ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါး ျဖစ္လာတယ္။ မၾကား၀ံ့ မနာသာ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴးေတြ ေတြ႔လာရတယ္။ အမုန္းစကားေတြ မ်ားလာတယ္။ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆုိေရးသားခြင့္ကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး တလြဲသံုးလာတာ ေတြ႔ရတယ္။ အဲဒီလိုေတြ မ်ားလာေတာ့ နည္းနည္း စိုးရိမ္လာတာ။ ေတာ္႐ံုတန္႐ံု မုန္းတာ ေျပာတာေလာက္ေတာ့ စိုးရိမ္စရာ မရွိေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ေျပာဆုိမႈေတြက လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြအတြက္ အႏၱရာယ္ရွိတဲ့ အေနအထားမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ေတြ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆုိခြင့္ကို ေတာင္းတဲ့အခါမွာ အမုန္းစကား (Hate speech) ေတြ ပါလာတယ္။ အဲဒီ အမုန္းစကားေတြထဲမွာမွ တခ်ိဳ႕စကားေတြက ပိုၿပီးမုန္းတယ္ဆုိတာထက္ လြန္ၿပီးေတာ့မွ လူတေယာက္ကို ရိုက္ႏွက္မယ္၊ သတ္ျဖတ္မယ္ ဆုိတာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒါမ်ိဳးေတြက ဘာျဖစ္လာသလဲ ဆုိေတာ့ အမုန္းစကား အဆင့္ကေန အႏၱရာယ္ရွိတဲ့ စကားအဆင့္ (Dangerous Speech) အထိကို ေရာက္လာတယ္။ အဲဒါမ်ိဳးေတြကို အြန္လိုင္းေပၚမွာ တင္မကဘဲ အျပင္ဘက္မွာပါ ေတြ႔လာရတယ္။

အခုဆုိ စင္ေပၚတပ္ၿပီး ေဟာေျပာေနတဲ့ စာေရးဆရာေတြနဲ႔ ဘုန္းႀကီးတခ်ိဳ႕ဆုိရင္ အဲဒီ အမုန္းစကားေတြ၊ အႏၱရာယ္ရိွတဲ့ စကားေတြ ေျပာလာတယ္။ အဲဒါေတြ  ေတြ႔လာရတဲ့အခါမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို စိုးရိမ္လာရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ လူမႈအေျချပဳ အဖြဲ႔အစည္းတခ်ိဳ႕ ေတြ႔ဆံုၿပီး တခုခု လုပ္ၾကမယ္လို႔ တုိင္ပင္လိုက္တဲ့အခါ ပန္းစကားဆုိတဲ့ လႈပ္ရွားမႈ Campaign ေလးတခုကို စဥ္းစားမိၿပီး စလုပ္ျဖစ္တာပါ။

ေမး။  ။ “ ပန္းစကား ” ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းမွာ ပန္းကိုက္ထားတဲ့ အမွတ္တံဆိပ္ ျဖစ္လာပံု ကိုလည္း ေျပာျပေပးပါ။

ေျဖ။  ။ အထူးသျဖင့္ ျဖစ္ေနတာက ႏႈတ္မေစာင့္စည္းလို႔ ျဖစ္ေနတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ေျပာမယ့္ စကားေလးကို ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ေျပာေအာင္ဆုိၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းေတြ တုိင္ပင္ၾကတယ္။  လူထုၾကားကို ဘယ္လို Messages ေတြ ေပးမလဲလို႔ စဥ္းစားေတာ့ “လူသားအခ်င္းခ်င္း အမုန္းမပြားဖုိ႔ ငါတုိ႔ႏႈတ္ကို ေစာင့္စည္းစို႔” ဆိုတဲ့ ဆုိလိုဂရမ္ေလး အရင္ဆံုး ထြက္လာတယ္။ အဲဒါနဲ႔ လႈပ္ရွားမႈလုပ္ဖုိ႔ စာသားေတာ့ ရၿပီ။ ေနာက္ထပ္ ဘယ္လို ဒီဇုိင္းမ်ိဳးနဲ႔ သြားမလဲ ထပ္စဥ္းစား ၾကေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းမွာ ပန္းကိုက္ထားတဲ့ ပံုစံကို က်ေနာ္တုိ႔ အတည္ယူလိုက္ၿပီး လႈပ္ရွားမႈ ေဆာင္ပုဒ္ အေနနဲ႔ “ပန္းစကား” ဆုိၿပီး သတ္မွတ္လိုက္တာပါ။

အခု လက္ရွိမွာေတာ့ သႀကၤန္ကာလကို ယူၿပီး ပိေတာက္ပန္း သံုးထားတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ပန္းေတြ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္သြားမွာေပါ့။ အဲဒီလႈပ္ရွားမႈကို မတ္လ ၂၉ ရက္ေန႔မွာ မီဒီယာကို ခ်ျပခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဧၿပီလ ၄ ရက္ေန႔မွာ လႈပ္ရွားမႈ Campaign ေတြ စတင္ခဲ့ၾကတယ္။

ရန္ကုန္ အပါအ၀င္ လက္လွမ္းမွီသေလာက္ နယ္ေတြမွာလည္း စတင္ခဲ့တယ္။ မ တည္ေငြကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြကပဲ အလွဴေငြ ထည့္ၾကတယ္။ အဲဒီအလွဴေငြနဲ႔ပဲ က်ေနာ္တုိ႔ အခု စေတကာ Campaign နဲ႔ ပိုစတာ Campaign ေတြနဲ႔ လႈပ္ရွားေနပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဒီ Message အေၾကာင္း ရွင္းျပတဲ့ လက္ကမ္းစာေစာင္ေတြ ေ၀ပါတယ္။

ေမး။  ။ ဒီပန္းစကား လႈပ္ရွားမႈ Campaign ေတြကို ဘယ္အထိ ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္သြားဖုိ႔ ရည္ရြယ္ထားပါသလဲ။

ေျဖ။  ။ အဓိကကေတာ့ ဒီစာသားေလးကို လူေတြၾကား တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ သိသြားေအာင္ လုပ္ေနတာပါ။ ေနာက္ဦးတည္ခ်က္တခုက လူေတြနဲ႔ ထိေတြ႔မႈမ်ားတဲ့ Powerful Speaker ေတြကို အဓိကထားတယ္။ သူတုိ႔ေတြရဲ႕ ရင္ထဲကိုပါ ဒီ Message ေရာက္သြားေအာင္ ေပးခ်င္တာပါ။ သူတုိ႔အေနနဲ႔ ဒီစာသားေလးကို သတိထားလိုက္တဲ့အတြက္ သူတုိ႔ေျပာမယ့္ စကားအေပၚ ႏႈတ္ေစာင့္စည္းမႈေတြ ရွိလာမယ္။ ေနာက္ၿပီး လူထုကလည္း ဒီလို စာသားအေပၚ နားလည္ သေဘာေပါက္လာတဲ့အတြက္ ႏႈတ္မေစာင့္စည္းတဲ့သူေတြရဲ႕ ေျပာစကားေတြ အေပၚ ဆန္႔က်င္လာလိမ့္မယ္။ အဲဒီလိုမ်ိဳး လူထုေရာ၊ Powerful Speaker ေတြကိုပါ အသိဥာဏ္ေလးတခု ေပးခ်င္တဲ့ သေဘာပါ။ ေနာက္ၿပီး လူထုအေပၚ ပါ၀ါရွိေနတဲ့ သူေတြဘက္က ပူးေပါင္းလာဖုိ႔လည္း ႀကိဳးစားသြားမွာပါ။

ေမး။  ။ ဒီ “ပန္းစကား” လႈပ္ရွားမႈကေန အခု ျဖစ္ေနတဲ့ လူေတြၾကားက Hate Speech ကို ေလွ်ာ့နည္းႏုိင္မယ္လို႔ ထင္ပါသလား။

ေျဖ။  ။ က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ့ တတ္ႏုိင္သမွ် လုပ္သြားမယ္။ လူေတြရဲ႕ စိတ္ကို က်ေနာ္တုိ႔ ျပင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူေတြၾကားထဲမွာ ဘယ္ေလာက္အထိ ေရာက္ရွိသြားတယ္ ဆုိတာကိုေတာ့ တုိင္းတာဖုိ႔ ခက္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ လိုက္လံေ၀ငွေနတဲ့ Campaign လႈပ္ရွားမႈ စာရြက္စာတန္းေတြကို ၾကည့္ၿပီး အရည္အတြက္ အေနနဲ႔ေတာ့ တုိင္းလို႔ရမယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီစာသားနဲ႔ လူေတြရဲ႕ ရင္ထဲ ဘယ္ေလာက္ထိ ေရာက္သြားလဲ ဆုိတာကိုေတာ့ တုိင္းဖုိ႔ နည္းနည္းခက္တယ္။ အဲဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ တုန္႔ျပန္မႈနဲ႔ ၾကည့္တယ္။ အခုခ်ိန္ထိေတာ့ တုန္႔ျပန္မႈေတြက မဆုိးဘူးလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကိုယ့္ႏႈတ္ကို ကိုယ္ေစာင့္စည္းသင့္တယ္ ဆုိတာကိုေတာ့ လက္ခံ သေဘာက်ၾကတယ္။

ေမး။  ။ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆုိေရးသားခြင့္ ဆုိတဲ့ စည္းထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီး ေျပာဆုိလာတာေတြဟာ အခုဆုိ ဘယ္ေလာက္အထိ ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါး ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ျမင္ပါသလဲ။

ေျဖ။  ။ အရင္တုန္းက လံုး၀ပိတ္ထားေတာ့ လူေတြက ေျပာခ်င္ၾကတယ္။ အခု နည္းနည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာလာႏုိင္တဲ့ အခါက်ေတာ့ လူေတြက ေတာ္ေတာ္ေျပာလာၾကၿပီး လြတ္လပ္မႈကို တလြဲသံုးလာၾကတာပါ။ လြတ္လပ္လြန္းခ်င္း အစြန္းကို ေရာက္္သြားတာေပါ့။ က်ေနာ္တုိ႔ လူမ်ိဳးေတြဆုိတာက အရမ္း ထိန္းခ်ဳပ္တာလည္း မႀကိဳက္ဘူး။ ကိုယ့္ပါးစပ္ကို သူမ်ားလာပိတ္တာ မႀကိဳက္ဘူးေပါ့။ အခုက နည္းနည္း လႊတ္ေပးလိုက္တာနဲ႔ ကုိယ့္စကားက ဘယ္ေလာက္ရွိ အက်ိဳးသက္ေရာက္ သြားတယ္ဆုိတာ မၾကည့္ေတာ့ဘူး အကုန္စြတ္ေျပာေတာ့တာပဲ။ ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘူး။ “ငါ့စကား ႏြားရ” ဆိုတဲ့ စကားပံုအတိုင္း အသာကုန္ ေျပာၾကေတာ့တာပဲ။

တခ်ိဳ႕ဆုိ Facebook မွာ ေရးသားမႈေတြက ေတာ္ေတာ္ဆုိးတယ္။ တခ်ိဳ႕စာသားေတြဆုိ တဘက္ေဘးကလူကို ျပန္ျပလို႔ မရေလာက္ေအာင္ ရွက္စရာေကာင္းတဲ့ အေရးအသားေတြကို ေတြ႔ရတယ္။ လူမႈေရး မုန္းတီးမႈ စာသားေတြလည္း ေရးသားထားတာ ေတာ္ေတာ္ဆုိးၾကတယ္။ အဲဒီရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကို ၾကည့္ရင္ အင္တာနက္ေပၚက သတ္မယ္၊ ျဖတ္မယ္၊ ရိုက္မယ္၊ ပုတ္မယ္ဆုိတဲ့ စကားေတြက အျပင္ကိုပါ သက္ေရာက္လာတယ္။ ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ တင္တဲ့ သတင္းေတြကို အျပင္ေလာကမွာ အင္တာနက္သတင္းဆုိၿပီး ေရာင္းလာတယ္။ ေနာက္ၿပီး အင္တာနက္ထဲက ဗီဒီယိုေတြ၊ စာေတြကို ေဒါင္းၿပီး အျပင္မွာ ျဖန္႔လာၾကတယ္။ အဲဒါတင္မကေသးဘူး ေဟာေျပာပြဲ စင္ျမင့္ေတြေပၚမွာလည္း Hate Speech ေတြ၊ Dangerous Speech ေတြ ပါတာ ေတြ႔လာရတယ္။ ဒီဟာေတြဟာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ပဋိပကၡေတြ၊ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ ျဖစ္မႈေတြက ဒီအခ်က္ေတြရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈေတြ အမ်ားႀကီး ပါေနတယ္။

ေမး။  ။ ေဖ့စ္ဘုတ္ အသံုးအႏႈန္းေတြထဲက ဘယ္လို အခ်က္အလတ္ေတြက လူေတြကို အားေပးအားေျမွာက္ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ေျပာႏုိင္တာလဲ။

ေျဖ။  ။ တေလာက လိင္တူ ႏွစ္ေယာက္ ၁၀ ႏွစ္ျပည့္ မဂၤလာ အခမ္းအနားဆုိၿပီး လုပ္တယ္။ အဲဒီဓာတ္ပံု၊ သတင္းေတြက ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ တက္လာတယ္။ အဲဒီကေန ေဖ့စ္ဘုတ္ ေကာ္မန္႔ထဲမွာ ဘယ္လိုေတြ ေရးလာသလဲ ဆုိေတာ့ အဲဒီေကာင္ေတြကို ဖမ္းပစ္၊ ဖမ္းလို႔မွ ဆႏၵျပရင္ ရိုက္သတ္ပစ္ဆုိတာေတြ ေရးၾကတယ္။ အဲဒီေအာက္က ေကာ္မန္႔ေတြကလည္း မင္းတုိ႔သြားရင္ ငါ့ကိုလည္းေခၚ၊ ငါလည္း လိုက္ရိုက္မယ္ဆုိတာမ်ိဳးေတြ ၀င္ေရးၾကတယ္။ အဲဒါက Gay ဆုိတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို မလိုလားဘူး။ ေခ်မႈန္းပစ္မယ္ဆုိတဲ့ သေဘာတရားမ်ိဳးေတြ ေရးလာတဲ့အျပင္ အျခားလူေတြကိုပါ ဖိတ္ေခၚလာတယ္။ အဲဒါေတြက ဒီ Gay ဆုိတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ပါ အႏၱရာယ္ရွိတာ မဟုတ္ဘူး၊ နီးစပ္တဲ့ တျခား လူ႔အသိုင္းအ၀ုိင္းအတြက္ပါ အႏၱရာယ္ရွိတယ္။ ေနာက္တခုက ရခိုင္မွာ ႏုိင္ငံျခားအမ်ိဳးသမီးက သာသနာ့အလံကို ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ ထည့္တယ္ဆုိၿပီးေတာ့ ျဖစ္တဲ့ျပႆနာ၊ အဲဒီမွာလည္း ဘာေတြ ေတြ႔ရသလဲဆုိေတာ့ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ လူပါး၀တယ္၊ သတ္ပစ္ဆုိတဲ့ စကားမ်ိဳးေတြ အျပင္ မင္းတုိ႔ သတ္ပစ္လည္း ေထာင္ ၇ ႏွစ္ပဲ က်မယ္ ဆုိတာမ်ိဳးေတြ ေတြ႔ရတယ္။ ဒါေတြက ႏုိင္ငံျခားသားဆုိရင္ သတ္ပစ္ဆုိတဲ့ Message ဆုိတာကို ေပးေနသလို ျဖစ္ေနတယ္။ အဲလိုစကားမ်ိဳးေတြက လြတ္လပ္မႈကို တလြဲသံုးၿပီးေတာ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ကို တကယ္ဆုိး၀ါးတဲ့ Message မ်ိဳးေပးေနတဲ့ ဒီကိစၥေတြကို ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း လုပ္ဖုိ႔ေတာ့ လိုတယ္။ ဒါေတြကို အေရးယူေဆာင္ရြက္သြားဖုိ႔ အစိုးရမွာ တာ၀န္ရွိတယ္။

ေမး။  ။ ဒီလို အေျခအေနေတြ မျဖစ္ေအာင္ အစိုးရအေနနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ိဳး ထိန္းသိမ္းဖုိ႔ လိုအပ္ေနၿပီလဲ။

ေျဖ။  ။ အစိုးရအေနနဲ႔ ဒီလို အြန္လုိင္းေပၚမွာ ျဖစ္ေနတာေတြကို ထိန္းသိမ္းဖုိ႔ ဥပေဒေတြ ရွိတာပဲေလ။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေလာက္တုန္းကေတာ့ အီလက္ထေရာနစ္ ဥပေဒနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို  ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ ေထာင္ခ်ခဲ့တာပဲ။ အဲဒီဥပေဒ ရွိေနပါလ်က္နဲ႔ ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ တခ်ိဳ႕ေတြဆုိ နာမည္၀ွက္နဲ႔ မဟုတ္ဘဲ နာမည္အတိအက် ပရိုဖိုင္းအတိအက်နဲ႔ သံုးၿပီး Dangerous Speech ေတြ ေရးေနတာပဲေလ။ ဒါေတြကို အစိုးရအေနနဲ႔ တကယ္ပဲ မသိတာလား။ သိလ်က္နဲ႔ ဘာမွ အေရးမယူတာလား ဆုိတာကိုေတာ့ အစိုးရကို ေမးခြန္းထုတ္ရမွာေပါ့။ အမွန္တကယ္တမ္း အစိုးရအေနနဲ႔ ျပည္သူယံုၾကည္လာေအာင္ ဒီကိစၥေတြအမ်ားႀကီး လုပ္ျပလို႔ ရတယ္။

ေမး။  ။ ဒီလို က်ဴးလြန္မႈေတြ အေရးယူဖုိ႔ဆုိရင္ လက္ရွိ ျပဌာန္းထားတဲ့ အီလက္ထေရာနစ္ ဥပေဒ တခုတည္းနဲ႔ လံုေလာက္မႈ ရွိမလား။

ေျဖ။  ။ အီလက္ထေရာနစ္ နည္းပညာကို အသံုးျပဳၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းေရးကို ေႏွာက္ယွက္ ဖ်က္ဆီးတယ္ဆုိၿပီး အီလက္ထေရာနစ္ ဥပေဒနဲ႔ တရားစြဲလို႔ရႏုိင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီဥပေဒတခုတည္းနဲ႔ ဆုိရင္ေတာ့ လံုေလာက္မႈ မရွိဘူး။ ႏုိင္ငံတကာမွာေတာ့ Hate Speech နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ ဥပေဒေတြ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တဖက္ကိုၾကည့္ရင္ Hate Speech ကို ဖိႏွိပ္တားျမစ္ရင္းနဲ႔ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆုိခြင့္ကိုပါ ထိခိုက္လာႏုိင္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔အေနနဲ႔ ဒါမ်ိဳးေတြကိုလည္း မလိုလားဘူး။ တကယ္လို႔ အစိုးရအေနနဲ႔ Hate Speech နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဥပေဒသစ္ေတြ ျပဌာန္းမယ္ဆုိရင္ ႏုိင္ငံ တကာက တကယ္တတ္ကၽြမ္းတဲ့နည္းပညာကၽြမ္းက်င္ပညာရွင္ေတြ၊ ဥပေဒပညာရွင္ေတြကို ဖိတ္ေခၚ ႏိုင္ငံ တကာ ဥပေဒေတြကို ေလ့လာၿပီး ေရးဆြဲသင့္တယ္။

ဧရာ၀တီ