အမ်ဳိးသမီးပါဝင္ခြင့္ နည္းေနေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္

ရန္ကုန္ (Myanmar Now) ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးမႈ လုပ္ငန္းစဥ္အဆင့္ဆင့္တြင္ အမ်ဳိးသမီးတို႔ ပါဝင္ႏုိင္မႈ အခန္းက ႑ အားနည္းေနဆဲ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူဦးေရ ငါးသိန္းေက်ာ္ ေနရပ္စြန္႔ခြာ ထြက္ေျပးေနရသည့္ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ တုိက္ပြဲမ်ား အဆံုုးသတ္ေရး ေဆြးေႏြးပြဲ ေအာင္ျမင္ေစရန္ အဟန္႔အတားျဖစ္ေစေၾကာင္း အမ်ဳိးသမီး အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူတို႔က ေျပာေနၾကသည္။

ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ႏုိင္ငံ၏ လူဦးေရ ထက္ဝက္ေက်ာ္ခန္႔ရွိေသာ အမ်ဳိးသမီးထု၏ ကိုယ္စားလွယ္ ပါဝင္ခြင့္ နည္းပါးေနၿပီး နယ္စပ္ေဒသမ်ားတြင္ ႏွစ္ ၅ဝ ေက်ာ္ ၾကာျမင့္ေနၿပီျဖစ္သည့္ စစ္ပြဲမ်ားအတြင္း ပိုမို ထိခုိက္စြာ ခံစားရသည္မွာလည္း အမ်ဳိးသမီးမ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္။

အထူးသျဖင့္ တုိင္းရင္းသား အမ်ဳိးသမီးႀကီးငယ္တို႔ လိင္ပိုင္းဆုိင္ရာ ေစာ္ကားခံရမႈ မၾကာခဏေပၚ ေပါက္လ်က္ရွိၿပီး တပ္မေတာ္သည္ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားရာ တုိင္းရင္းသားေဒသမ်ားတြင္ ျပစ္မႈ က်ဴးလြန္ေနေၾကာင္း၊ က်ဴးလြန္မႈမ်ားအတြက္ အေရးယူခံရျခင္းမရွိေၾကာင္း လူ႔အခြင့္အေရး အုပ္စုမ်ားက စြပ္စြဲလ်က္ရွိသည္။ “ေရရွည္ မွာ စစ္ပြဲေတြေၾကာင့္ တႏုံ႔ႏုံ႔ခံစားရတာ အမ်ဳိးသမီးေတြမွာ အနစ္နာဆံုးပါပဲ” ဟု ျပည္တြင္းစစ္ ျဖစ္ပြားလ်က္ရွိ သည့္ ကခ်င္ျပည္နယ္မွ အမ်ဳိးသမီးအေရး လႈပ္ရွားသူ နန္ေရာ္ဇာခြန္က Myanmar Now သို႔ ေျပာသည္။

“အမ်ဳိးသားေတြ ေသသြားတယ္ဆိုရင္ က်န္ခဲ့တာ၊ အိမ္ေထာင္ဦးစီး ျဖစ္သြားတာေတြက အမ်ဳိးသမီး ေတြပဲ။ မေသဘဲ ဒဏ္ရာရတယ္ဆိုရင္လည္း သူတို႔ကို မိန္းမေတြ၊ အေမေတြကပဲ ၾကည့္ေပးရတာ” ဟု Shalom (Nyein) Foundation မွ တာဝန္ခံတစ္ဦးျဖစ္သူ ေဒၚနန္ေရာ္က ေျပာသည္။ သူသည္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အုပ္စုမ်ားက ဖြဲ႔စည္းထားသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ အဖြဲ႔အတြင္း အေရအတြက္ အနည္းမွ်ေသာ အမ်ဳိးသမီး အဖြဲ႔ဝင္မ်ားအနက္မွ အႀကံေပးတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္မွ စတင္ခဲ့သည့္ ႏို္င္ငံ လံုးဆုိင္ရာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ အားလံုးပါဝင္ ခြင့္ျပဳထားသည္ ဆိုေသာ္လည္း တကယ္တမ္းတြင္ အမ်ဳိးသားအမ်ားစုသာ ပါဝင္သည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုိင္ရာ သမုိင္းဝင္ တုိင္းရင္းသား ညီလာခံတစ္ခုကို စတင္ရန္ ရက္သတၱႏွစ္ပတ္ပင္ မလိုေတာ့သည့္ အခ်ိန္တြင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ပါဝင္ ေဆြးေႏြးခြင့္ မရွိဘဲ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ႏုိင္ ရန္မျဖစ္ႏုိင္ ေၾကာင္း အမ်ဳိးသမီးအေရး တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူမ်ားက ေျပာၾကားလ်က္ ရွိသည္။ ၂ဝ၁၁ မွ ၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္အထိ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးေဆြးေႏြးလာခဲ့ သည့္ အစိုးရ၏ အဓိကေကာ္မတီႏွစ္ခုျဖစ္ေသာ အဖြဲ႔ဝင္ ၅၂ ဦးပါ ျပည္ေထာင္စု ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္မႈ လုပ္ငန္းေကာ္မတီ(UPWC)၊ အဖြဲ႔ဝင္ ၁၁ ဦးပါေသာ ျပည္ေထာင္စု ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္မႈ ဗဟိုေကာ္မတီ (UPCC) တို႔တြင္ အမ်ဳိးသမီးႏွစ္ ဦးသာ ပါဝင္ေၾကာင္း Alliance for Gender Inclusion in the Peace Process (AGIPP) အဖဲြ႔က ေထာက္ျပထားသည္။ ထိုႏွစ္ဦးသည္လည္း UPWC မွ ျဖစ္သည္။

၎တို႔အနက္မွ တစ္ဦးျဖစ္သည့္ ကခ်င္တုိင္းရင္းသူ၊ ေရွ႕ေန၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ေဒၚဒြဲဘူက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ မိမိတို႔ အေနျဖင့္ အမည္ခံသာ ပါဝင္ခြင့္ရခဲ့ေၾကာင္း ဒီဇင္ဘာ ၁၇ ရက္က ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ အမ်ဳိးသမီးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုိင္ရာ အခမ္းအနားတစ္ခုတြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။

“ပါဝင္ခဲ့ရတယ္ဆိုေပမယ့္ နာမည္အရပါပဲ။ တကယ္ပါဝင္ခြင့္မရလို႔ ပါဝင္ေျပာႏုိင္ဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ရပါ တယ္။ ေျပာခြင့္ရေတာ့လည္း ပထမဦးဆံုး ေျပာခြင့္ရတဲ့ ပြဲမွာ ငါးမိနစ္အတြင္း ၿပီးေအာင္ ေျပာခဲ့ရ ပါတယ္။ စစ္ေရးေဆြးေႏြးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ အမ်ဳိးသမီး မပါဝင္သင့္ဘူးဆိုတာမ်ဳိး မၾကာခဏ အေျပာခံရပါတယ္” ဟု ေဒၚဒြဲဘူက ရွင္းျပသည္။ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ား၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးမႈ အဖြဲ႔တြင္လည္း အမ်ဳိးသမီးႏွစ္ဦးတည္းသာ ပါဝင္သည္။ ထုိႏွစ္ဦးအနက္ တစ္ဦးမွာ ကရင္အမ်ဳိးသား အစည္းအ႐ံုး (KNU) ဒုဥကၠ႒ ေနာ္စီဖိုးရာစိန္ ျဖစ္သည္။

ဘက္လိုက္မႈရွိသလား

ေအာက္တိုဘာ ၁၅ တြင္ ျမန္မာအစိုးရႏွင့္ KNU အပါအဝင္ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔ ၈ ဖြဲ႔တို႔ အၾကား တစ္ႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးစာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ေရးထိုးမႈကို တခမ္းတနား အႀကီးအက်ယ္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ အစိုးရက အျခားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔ငယ္မ်ားပါဝင္မည့္ အစီအစဥ္ကို လက္မခံခဲ့ေသာ ေၾကာင့္ အင္အားႀကီးအဖြဲ႔မ်ားျဖစ္သည့္ ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ (KIA)ႏွင့္ ဝျပည္ ေသြးစည္းညီ ညြတ္ေရး တပ္မေတာ္(UWSA)တို႔အပါဝင္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္း ၇ ခု ပါဝင္ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ျခင္း မရွိေပ။

တစ္ႏိုင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး စာခ်ဳပ္အား အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေရးအတြက္ ေကာ္မတီအသစ္ သံုးခုကို ထပ္မံဖြဲ႔စည္းခဲ့ရာတြင္ စုုစုေပါင္းအဖြဲ႔ဝင္ ၉၆ ဦး ရွိလာသည့္အနက္က အမ်ဳိးသမီး ၃ ဦးသာ ပါဝင္ ေၾကာင္း AGIPP က ေဖာ္ျပသည္။ ႏုိင္ငံေရးပါတီမွ တစ္ဦး၊ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွ ႏွစ္ဦးျဖစ္ၿပီး အစိုးရဘက္မွ အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ မပါဝင္ေပ။

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သေဘာတူညီခ်က္သည္ အမ်ဳိးသမီးထုပါဝင္မွသာ ညီညြတ္မွ်တၿပီး ေရရွည္ တည္တံ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း အပစ္ရပ္စာခ်ဳပ္တြင္ လက္မွတ္ေရးထိုးထားသည့္ ပအို႔ဝ္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး အဖြဲ႔ (PNLO) ၏ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး (၂) ေဒၚနန္းနန္းႏြယ္က ေျပာၾကားသည္။ တစ္နုိင္ငံလံုး အပစ္ရပ္ ေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသမီး အေရအတြက္ ခြဲေဝသတ္မွတ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ားသည္လည္း ေအာင္ျမင္မႈ မရွိေသးေပ။ သင့္တင့္ ေလ်ာက္ပတ္သည့္ အမ်ဳိးသမီးကိုယ္စားလွယ္ အေရအတြက္ ေဆြးေႏြးပြဲ တြင္ ပါဝင္သင့္ေၾကာင္း လက္ရွိ သေဘာတူညီခ်က္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ယင္းကဲ့သုိ႔ အေရအတြက္ တိတိက်က် သတ္မွတ္ထားမႈ မရွိျခင္းသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္တြင္ အမ်ဳိးသမီးတို႔ ပါဝင္ေရးအတြက္ အာမခံမႈမရွိသကဲ့သို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံအေနျဖင့္ ႏုိင္ငံတကာ ဥပေဒမ်ားအရ လိုက္နာရမည့္ တာဝန္မ်ားကို ပ်က္ကြက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အမ်ဳိးသမီး အခြင့္အေရးအုပ္စုမ်ားက ေထာက္ျပၾက သည္။

“ကၽြန္မတို႔က စစ္ပြဲရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ဆိုးက်ဳိးေတြကို ခံစားရသူေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ အသိစိတ္က ေတာင့္တပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမ်ဳိးသမီးထုရဲ႕ အင္အားေတြ၊ အျမင္ေတြ၊ ေထာက္ခံ မႈေတြကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြမွာ ထည့္သြင္းသင့္ပါတယ္” ဟု ဒီဇင္ဘာ ၁၇ ရက္က ဆီြဒင္သံ႐ံုးႏွင့္ AGIPP တို႔ ပူးတြဲျပဳလုပ္သည့္ အခမ္းအနားတစ္ခုတြင္ ေဒၚနန္ေရာက ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စားပြဲဝိုင္းတြင္ အမ်ဳိးသမီးပါဝင္ခြင့္ နည္းျခင္းက ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အမ်ဳိးသား ႀကီးစိုးမႈ အ႐ုိး စြဲေနၿပီ ျဖစ္သည့္ လကၡဏာတစ္ခုပင္။ ႏိုဝင္ဘာ ၈ ရက္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အာဏာရပါတီကို မဲအျပတ္အသတ္ ျဖင့္ အနုိင္ရသည့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပင္လွ်င္ လူႀကိဳက္မ်ား ထင္ရွားေနေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လူမႈနယ္ပယ္သည္ ေရွး႐ိုးဆန္ေနဆဲျဖစ္ၿပီး အမ်ဳိးသမီးတို႔၏ ဦးေဆာင္မႈ အခန္းက႑ အလြန္နည္းေနသည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲ

ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲႀကီးကို ၂ဝ၁၆၊ ဇန္နဝါရီ ၁၂ တြင္ က်င္းပမည္ဟု သမၼတ႐ံုးက ၿပီးခဲ့သည့္ သီတင္းပတ္တြင္ ေၾကညာခဲ့သည္။ ထိုပဲြသို႔ အစိုးရ၊ လႊတ္ေတာ္၊ စစ္တပ္၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အျခားဖိတ္ၾကားထားသူမ်ား အပါဝင္ စုစုေပါင္း လူ ၇ဝဝ ခန္႔ တက္ေရာက္လိမ့္မည္ဟု သတင္းမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ေနရာဖယ္ေပးရေတာ့မည့္ အစိုးရက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲအတြက္ တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္ ေဆာင္ရြက္ေနခ်ိန္တြင္ ယင္းေဆြးေႏြးပြဲသို႔ အမ်ဳိးသမီးအေရအတြက္ မည္မွ် ဖိတ္မည္ဆိုသည္မွာ အမ်ဳိးသမီး အခြင့္အေရးဆုိင္ရာ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူမ်ားအတြက္ အဓိက အေၾကာင္းရင္းတစ္ရပ္ ျဖစ္ေနသည္။

ညီလာခံသို႔ အမ်ဳိးသမီး အနည္းငယ္ကိုသာဖိတ္ပါက သတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုျဖစ္သြားၿပီး ေနာက္ေနာင္ တြင္လည္း အမ်ဳိးသမီးတို႔ ပါဝင္ရန္ ပိုမိုခက္ခဲသြားမည္ဟု အမ်ဳိးသမီး အခြင့္အေရးအဖဲြ႔မ်ားက ေျပာသည္။

“အစည္းအေဝးရက္က နီးလာၿပီ။ ကၽြန္မတို႔ကို လာေမးရင္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔က ဒီလူ၊ ဒီလူေတြရွိတယ္ ဆိုၿပီး ေျပာပါတယ္။ သူတို႔တစ္ေတြက အမ်ဳိးသမီးေတြ ပါခ်င္ပါ့မလား၊ လုပ္ခ်င္ပါ့မလား၊ အခ်ိန္ေပးႏုိင္ပါ့မလား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြနဲ႔ အေၾကာင္းျပဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္။ ဒါမ်ဳိးေတြ ကၽြန္မတို႔ ႀကံဳေနရတယ္” ဟု ေဒၚနန္ေရာက ဆိုသည္။

“ဖြဲ႔စည္းၿပီးသြားတဲ့ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ေကာ္မတီေတြဆီမွာရွိတဲ့ အမ်ဳိးသမီးရာခုိင္ႏႈန္းအတုိင္းပဲ ျဖစ္လာဖို႔ အတုိင္းအတာ အေတာ္မ်ားေနတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔ဝုိင္းၿပီး လုပ္ဖို႔ လိုေနတယ္” ဟု ၎က ရွင္းျပသည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္၏ ေနာက္တစ္ဆင့္ျဖစ္သည့္ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲတြင္ အမ်ဳိးသမီး အနည္းဆံုး ၃ဝ ရာခုိင္ႏႈန္း ပါဝင္ခြင့္ျပဳရန္ AGIPP က တိုက္တြန္းထားသည္။ ထိုပမာဏသည္ အစပိုင္း အေရအတြက္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပုိင္းတြင္ ပိုမိုပါဝင္ရန္ အဆိုျပဳထားသည္။ အဖြဲ႔ဝင္ ၄၈ ဦးပါဝင္သည့္ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြး ပြဲ ပူးတြဲေကာ္မတီ (UPDJC) ၏ ဒုဥကၠ႒ ဦးသုေဝက ညီလာခံတြင္ အမ်ဳိးသမီးကိုယ္စားလွယ္အေရအတြက္ ၃ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းပါဝင္ေရးအဆိုကို လက္ခံေၾကာင္း သတင္းဌာနတစ္ခုသို႔ ဒီဇင္ဘာ ၂ဝ တြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။

“အမ်ိဳးသမီးပါဝင္မႈ ၃ဝရာခိုင္ႏႈန္းရွိေအာင္ ႀကိဳးစားပါလို႔ပါတယ္။ ပါကိုပါရမယ္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သက္ဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းေတြျဖစ္တဲ့ အစိုးရဘက္ကေရာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြဘက္ကေရာ အဆိုျပဳတာက အမ်ိဳးသမီးေတြကို ၃ဝရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ပါေအာင္ ထည့္ေပးပါေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ ထည့္ေပးႏိုင္သ ေလာက္ေတာ့ ပါမွာပါ။ တကယ္အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြရွိတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ထည့္ေပးမွာေပါ့” ဟု ၎က ဆိုသည္။

သို႔ေသာ္ AGIPP တည္ေထာင္သူတစ္ဦးတြင္ ပါဝင္သူ ေဒၚနန္ေရာ္က စြမ္းေဆာင္ႏုိင္မႈအေပၚ သတ္မွတ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္သည္ လက္ေတြ႔ အဆင္မေျပေၾကာင္း ရွင္းျပသည္။ “အရည္အခ်င္းရွိတယ္ဆိုတာ ဘာကိုၾကည့္ၿပီး သတ္မွတ္မွာလဲ။ ဘြဲ႔ေတြဘာေတြ ၾကည့္မွာလား။ ႏိုင္ငံေရးမွာ ဘယ္ႏွႏွစ္ လုပ္ဖူးမွလား။ ဒီအစည္းအေဝးမွာ ေဆြးေႏြးမယ့္အေၾကာင္းအရာေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးမႈရွိတာကို ေျပာတာလား” ဟု ေဒၚနန္ေရာ္က Myanmar Now သို႔ ေျပာၾကားသည္။

ေယာက်္ားတု႔ိ ႀကီးစိုးရာ

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားတြင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ပါဝင္ခြင့္နည္းျခင္းသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္း အမ်ဳိးသ မီးမ်ား၏ လံုျခံဳစိတ္ခ်ရမႈမရွိသည့္ အေျခအေနကို ျပေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း AGIPP က ေဖာ္ျပထားသည္။ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ လူမႈအသိုင္းအဝိုင္းတြင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား၏ ပါဝင္ႏုိင္မႈသည္ အကန္႔အသတ္ႏွင့္သာ ရွိေန ေသးသည္။ အမ်ဳိးသမီး ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ား ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္ခံရမႈ၊ ၿခိမ္းေျခာက္ခံရမႈ၊ ေႏွာက္ယွက္ ခံရမႈ၊ အမ်ဳိးသမီးမ်ားသည္ ႏုိ္င္ငံေရးႏွင့္ မသက္ဆုိင္ဟု လက္ခံထားသည့္ ခင္ပြန္းႏွင့္ မိသားစုမ်ားရွိေနသည့္အျပင္ အျခားႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားႏွင့္ မီဒီယာတို႔၏ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ အပုပ္ခ် တုိက္ခုိက္မႈမ်ားကို ႀကံဳေတြ႔ရသည္။

ျပည္ေထာင္စုအဆင့္တြင္ အမ်ဳိးသမီးဝန္ႀကီးႏွစ္ဦးသာ ရွိေနသည္။ အမ်ဳိးသမီး လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စား လွယ္ အေရအတြက္ ကုိယ္စားလွယ္အားလံုး၏ ၅ ရာခုိင္ႏႈန္းသာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဇန္နဝါရီလကုန္တြင္ စတင္ မည့္ လႊတ္ေတာ္အတြင္း ၁၂ ရာခုိင္ႏႈန္းသို႔ ေရာက္ရွိလာမည္ ျဖစ္သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္တြင္ အမ်ဳိးသ မီး မပါဝင္ရန္ မၾကာခဏေျပာေလ့ရွိျခင္းသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အမ်ဳိးသမီးတို႔ကို ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း UPWC အဖြဲ႔ဝင္တစ္ဦးျဖစ္သူ ကခ်င္ျပည္နယ္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ေဒၚဒြဲဘူက မွတ္ခ်က္ခ်သည္။

“အမ်ဳိးသားေတြက အၿမဲေျပာတယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးတဲ့ ေနရာေတြက လမ္းမေကာင္းဘူး၊ အမ်ဳိးသမီးေတြအေနနဲ႔ သြားဖုိ႔ မသင့္ေတာ္ဘူး၊ ခက္တယ္ ဆိုတာေတြ။ ကၽြန္မက ေျပာပါတယ္၊ ကၽြန္မရဲ႕ မဲဆႏၵနယ္ကေဝးလံေခါင္ဖ်ားၿပီး ခက္ခဲပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မသြားေနက်ပါလို႔” ဟု ေဒၚဒြဲဘူက မၾကာေသး မီကေျပာခဲ့သည္။ “ေခၚေနတာကို မေစာင့္နဲ႔။ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ တိုက္တိုက္တြန္းတြန္းေတာင္းဆို ရပါမယ္” ဟု ေဒၚဒြဲဘူက အမ်ဳိးသမီး ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ား၊ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူမ်ားကို အႀကံေပးလိုက္သည္။

Mizzima - News in Burmese