Programme
for Capacity Building (စြမ္းေဆာင္ရည္ တည္ေဆာက္ျခင္း အစီအစဥ္) သင္တန္းကို
စ,တက္ရတယ္။ သင္တန္းရဲ႕ကာလက ေျခာက္လ သင္တန္း။ တေန႔ ေလးနာရီ၊ တပတ္ ႏွစ္ရက္…။
“အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့
အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္ဖုိ႔နဲ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို အားေကာင္းလာေအာင္ လုပ္ေပးတဲ႔
ကိစၥရပ္ေတြမွာ တဦးခ်င္း ဒါမွ မဟုတ္ အဖြဲ႔အစည္းတခုရဲ႕
ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မႈ စြမ္းရည္ေတြကို ျမႇင္႔တင္ေပးႏုိင္ဖုိ႔” လုိ႔
သင္တန္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေရးထားတာ ေတြ႔ရ တယ္။ ကိုယ္တုိ႔ တုိင္းျပည္ရဲ႕
ေရွ႕ဆက္သြားရမယ္႔ လမ္းေၾကာင္းမွာ စြမ္း ေဆာင္ရည္ တည္ေဆာက္ ျမႇင္႔တင္ျခင္း
(Capacity Building) နဲ႔ လူမႈအေျချပဳ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း (Civil Society) ဆုိတဲ႔
က႑ႏွစ္ခုရဲ႕ အေရးပါမႈဟာ အခရာက်တယ္လုိ႔ အေလးအနက္ထား စဥ္းစားေနမိတဲ႔
ကိုယ္လို လူတေယာက္က ဒီလိုသင္တန္းမ်ိဳးကို တက္ခြင္႔ရလိုက္ ျခင္းဟာ… ‘တုိင္းယက္ထားတဲ႔ ကမၺလာ မုိးရြာတာနဲ႔ အသင္႔’ ဆိုသလို တ ကယ့္ ကိုဝမ္း သာစရာပါပဲ။
အဂၤလိပ္စာ
Four Skills (အေရး၊ အဖတ္၊ အေျပာ၊ နားေထာင္) နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အေရးနဲ႔အဖတ္ကို
အတုိင္းအတာ တခုအထိ အားရေပ မယ္႔ အ ေျပာနဲ႔နားေထာင္တာမွာ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္
အားမလို အားမရ ျဖစ္ေနတဲ့ ကိုယ္က Native Speaker ေတြက အဂၤလိပ္လို ေျပာၿပီး
သင္မွာဆို တာ သိရတဲ့အတြက္ အေျပာနဲ႔ နားေထာင္ျခင္းကို ေလ့က်င္႔ဖုိ႔
အခြင့္အေရးရၿပီ ဆုိၿပီး ႀကိတ္ေပ်ာ္မိေနေသးတယ္။
သင္တန္းခ်ိန္ ၁ဝ နာရီ မထိုးခင္ ၁၅ မိနစ္အလုိမွာပဲ ကိုယ္ ေရာက္သြားတယ္။ သင္တန္း စ,စခ်င္းပဲ သင္မယ္႔ဆရာက “စိတ္လႈပ္ရွားေနလား၊ ေပ်ာ္ေနလား၊ ေၾကာက္ေနလား၊ အရမ္း စိတ္အား ထက္သန္ေနလား”
ဆုိတဲ႔ ေမးခြန္းေလးခုေမးၿပီး အခန္းရဲ႕ ေထာင္႔ေလးခုကို ေနရာခြဲေပး တယ္။
စိတ္လႈပ္ရွားေနရင္ ဒီေထာင္႔မွာေန၊ ေပ်ာ္ေနရင္ ဟုိေထာင္႔မွာ သြားရပ္
ဆိုတာမ်ိဳးေပါ႔။ ကိုယ္ကေတာ႔ “စိတ္အားထက္သန ္ေနတယ္” ဆိုတဲ႔ဘက္မွာ
သြားရပ္လုိက္တယ္။
စိတ္ထဲမွာ ဘယ္သူေတြ ဘာျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာကို အၾကမ္းဖ်ဥ္း သိရၿပီးတဲ႔ေနာက္မွာ ဆရာကေနာက္ထပ္ေမးခြန္းတခုထပ္ေမးတယ္။ “ႏိုင္ငံရဲ႕ အနာ ဂတ္အတြက္ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္က ပိုအေရးၾကီးတယ္ ထင္သလား၊ ကေလး ေတြက ပိုအေရးႀကီးတယ္ ထင္သလား”
တဲ့။ ၿပီးေတာ႔ အေျဖေပၚ မူတည္ၿပီး အခန္းရဲ႕ ေထာင္႔ႏွစ္ခုမွာ
လူခြဲရပ္ခိုင္းျပန္တယ္။ အားလံုး ထင္ထားၾကတဲ႔ အတုိင္းပါပဲ ကေလးေတြက
ပိုအေရးၾကီးတယ္ ဆုိတဲ႔ဘက္မွာ လူက မ်ားေနတာေပါ႔၊ ကိုယ္ အပါအဝင္ေလ။
ဘာေၾကာင္႔လဲ ဆုိတဲ႔ ေမးခြန္းကို ထပ္ေမးေတာ႔ ဒီလိုပဲ တေယာက္တေပါက္ဝိုင္း
ေျဖၾကတဲ႔အခါ ကိုယ္ကလည္း တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ ကို ကေလးေတြရဲ႕လက္ထဲ
အပ္ခဲ႔ရမွာ၊ကေလးေတြကိုအရည္အခ်င္းရွိေအာင္ပ်ိဳးေထာင္ ႏုိင္ၾကမွ
တုိင္းျပည္ရဲ႕အနာဂတ္ လွမွာ ဆုိၿပီး ကိုယ္႔အျမင္ေတြကို ေျပာျပလိုက္တယ္။
သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကပိုအေရးၾကီးတယ္ဆိုတဲ့ဘက္ က သူေတြကလည္း သဘာဝပတ္ဝန္း
က်င္ၾကီး ပ်က္စီးေနၿပီး ရာသီဥတုေတြေဖာက္ျပန္ေနမယ္ဆုိရင္ ကေလးေတြ ဘယ္လုိလုပ္
စာသင္ႏုိင္မလဲ၊ ဘယ္လိုလုပ္ လံုျခံဳမႈရွိမလဲ ဆိုတာေတြကို ေျပာျပတယ္။
စဥ္းစား ေတြးေတာစရာေတြ အမ်ားၾကီး ရခဲ႔ပါတယ္။
သင္တန္းက အခန္းထဲမွာ
ဟုိဘက္ေထာင္႔ေျပးလိုက္၊ ဒီဘက္ေထာင္႔ ေျပးလုိက္၊ ဦးေႏွာက္ကို
အလုပ္ေပးလုိက္နဲ႔ မနားရေအာင္ ျဖစ္ေန ခ်ိန္မွာ ပဲသင္တန္းဆရာက အျငင္းပြားစရာ
ေမးခြန္းတခုကို ထပ္တင္လုိက္ျပန္တယ္။ အခန္းရဲ႕ အလယ္မွာ မ်ဥ္းတေၾကာင္း
ဆြဲလုိက္ၿပီး အမ်ိဳးသား နဲ႔ အမ်ိဳးသမီးမွာ ‘အမ်ိဳးသမီးေတြက ပိုၿပီးထက္ျမက္တယ္’ လို႔ ယူဆရင္ ေရွ႕ဆံုးမွာေနပါ၊ ‘အတူတူပဲ’ လုိ႔ထင္ရင္အလယ္မွာေနပါ၊ ‘အမ်ိဳးသား ေတြက ပိုထက္ျမက္တယ္’
လို႔ ျမင္ရင္ေတာ႔ အေနာက္နားမွာ ေနပါတဲ့။ ဆရာရဲ႕ေမးခြန္းကို ၾကားအ ၿပီးမွာ
ကိုယ္တုိ႔အားလံုးလဲ ျပံဳးစိစိ ျဖစ္သြား ၾကၿပီး ေနရာ ယူလုိက္ၾကေတာ႔
အလယ္ဘက္မွာပဲ စုျပံဳေနၾကတာကို ေတြ႔ရတယ္။
ဆရာက ကိုယ္႔ကို ဘာလုိ႔
အလယ္မွာ ရပ္တာလဲ လို႔ ေမးေတာ႔ လူတေယာက္ရဲ႕ ထက္ျမက္ျခင္း၊
မထက္ျမက္ျခင္းဟာေယာက်္ား၊ မိန္းမ ဆုိတဲ႔ Gender (လိင္) ကြဲျပားမႈနဲ႔
မဆုိင္ဘူး၊ ေယာက္်ားျဖစ္ျဖစ္ မိန္းမျဖစ္ျဖစ္ ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈ ရွိတဲ႔သူက
ထက္ျမက္မွာပဲလို႔ ကိုယ္႔ရဲ႕အျမင္ကို ေျပာလုိက္တယ္။ ကိုယ္တုိ႔ရဲ႕ မိ႐ိုးဖလာ
ယဥ္ေက်းမႈအရ အိမ္ေထာင္ ရွင္မ ျဖစ္သြားၾကတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ဘဝကို မီးဖုိ
ေခ်ာင္ထဲမွာ ထ မင္းဟင္းခ်က္ရင္း၊ ကေလးပုခတ္လႊဲရင္း ကုန္ဆံုး
လုိက္ၾကရတာမ်ိဳးေတြ ရွိေနဆဲ ဆုိေပမယ္႔ အခုေခတ္မွာေတာ႔အ
ေျပာင္းအလဲကအုံနဲ႔က်င္း နဲ႔ေျပာင္းလဲလာေနၿပီလို႔ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။ ကိုယ္ကေတာ႔
အမ်ိဳးသမီးေတြကို ႏွိမ္႔ခ်ဆက္ဆံတာကို ဆန္႔က်င္သ လုိပဲအမ်ိဳးသမီး
ေတြကိုခ်ည္းသီး ျခားဦးစားေပးၿပီး ခြဲျခားဆက္ဆံတာမ်ိဳးကိုလည္း
သိပ္မၾကိဳက္လွတဲ႔သူပါ။ ရင္ထဲကလာတဲ႔ ေမတၱာ တ ရားအရ၊ စာနာနား လည္မႈအရ ဦးစား
ေပးဆက္ဆံတာမ်ိဳးကို လက္ခံေပမယ္႔ သီးျခားခြဲထုတ္ၿပီး
သီးသန္႔အခြင္႔အေရးေတြေပးေနတာက လည္း တနည္းအားျဖင္႔ ခြဲျခား ဆက္ဆံ ေန
ျခင္းတမ်ိဳးပဲလို႔ ျမင္ပါတယ္။
ဟုိေထာင္႔ ေျပးရပ္၊
ဒီေထာင္႔ေျပးရပ္ကိစၥ ၿပီးသြားတဲ႔အခါမွာေတာ႔ စားပြဲေတြ အားလံုးကို
အခန္းအလယ္မွာ စုခုိင္းၿပီး ကိုယ္တုိ႔အားလံုးကို မတ္ တပ္ရပ္ခုိင္းပါတယ္။
စာရြက္အျဖဴႀကီးတခုကို စားပြဲေပၚ ျဖန္႔ခင္းလိုက္ၿပီး လူတေယာက္ခ်င္းစီကို
နာမည္နဲ႔လုပ္ေနတဲ႔အလုပ္ေတြ၊ ပါ ဝင္ပတ္ သက္ေနတဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို ပံုေလး
ဆြဲခုိင္းပါတယ္။ ၿပီးေတာ႔ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ဘယ္လိုဆက္စပ္ေနသလဲ ဆုိတာ ကို
ရွာခိုင္း ၿပီး Network (ကြန္ယက္)ပံုစံ လွမ္းခ်ိတ္ခိုင္းတယ္။
ဒီသင္ၾကားမႈ
အစီအစဥ္ေလးကေတာ႔ ကိုယ္ သိပ္စိတ္ဝင္စားမိတဲ႔ အစီအစဥ္ေလးပါပဲ။
ကိုယ္တို႔တုိင္းျပည္ရဲ႕ ေရွ႕ဆက္ သြားရမယ့္ ႏုိင္ငံ ေရး ခရီးရွည္ၾကီးမွာ
ႏုိင္ငံတဝွမ္း ဒီမိုကေရစီ စနစ္ ထြန္းကားျဖစ္တည္ႏုိင္ဖုိ႔၊
အဓြန္႔ရွည္တည္တံ့ဖုိ႔နဲ႔ တႏိုင္ငံလံုး တေျပးညီ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ဖို႔ ဆုိတဲ့
မျဖစ္မေန ဝိုင္းဝန္းၾကိဳးစား အေကာင္အထည္ေဖာ္ရမယ္႔ ကိစၥေတြမွာ
နယ္ပယ္အရပ္ရပ္မွာရွိတဲ႔ အသင္းအဖြဲ႔ေလးေတြအေနနဲ႔ အ ခ်င္းခ်င္း
ကြန္ယက္ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ႏုိင္ၾကဖုိ႔ သိပ္ကို အေရးၾကီးတယ္လို႔ ကိုယ္
ျမင္တယ္ေလ။ ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ကိုယ္ေရွ႕ဆက္လုပ္ကိုင္ ေနၾကတယ္ ဆုိေပမယ္႔
အခ်င္းခ်င္း ခ်ိတ္ဆက္ထားတဲ႔အတြက္ တဦးကိုတဦး၊ တဖြဲ႔ကိုတဖြဲ႔ အျပန္အလွန္
အက်ိဳးျပဳႏုိင္တဲ အျပင္ တဦးတဖြဲ႔ရဲ႕ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြရဲ႕ အားကို
အျခားတစ္ဦးတဖြဲ႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြမွာ ေဆာင္ယူအသံုးျပဳႏုိင္တာေၾကာင္႔
ကြန္ယက္ထဲ ဝင္ခ်ိတ္ ထားတဲ႔ ဘယ္သူ႔ကိုမဆို၊ ဘယ္အစုအဖြဲ႔ကိုမဆို ပိုၿပီး
အားေကာင္းလာေစ ပါတယ္။ ကြန္ယက္ပံုစံ ခ်ိတ္ဆက္ ေဆာင္ ရြက္မႈ အားေကာင္းလာ
ျခင္းဟာ တဦးတေယာက္၊ တစုတဖြဲရဲ႕ ဦးစီးခ်ဳပ္ကိုင္မႈ စနစ္ကိုလည္း
ေလ်ာ႔က်လာေစတယ္လို႔ ကိုယ္က ျမင္ တယ္။ သူတလူ ငါတမင္း စနစ္နဲ႔ ကြန္ယက္ဖြဲ႔
စုစည္းလုပ္ကိုင္မႈ စနစ္ႏွစ္ခုရဲ႕ အဓိက ျခားနားခ်က္ကေတာ႔
ခုိင္မာအားေကာင္းတဲ့ ခ်ိတ္ ဆက္မႈ ရွိ/မရွိပါပဲ။ ခုိင္မာအားေကာင္းတဲ႔
ခ်ိတ္ဆက္မႈ မရွိတဲ့ ကြန္ယက္တခုဟာ သူတလူ ငါတမင္း ျဖစ္ေနမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။
သင္တန္းအေၾကာင္းကို
ဆက္ရရင္ ကြန္ယက္ဖြဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ အေၾကာင္းကို သေဘာေလာက္
မိတ္ဆက္ေပးၿပီးတဲ႔ေနာက္မွာ Globali sation (ကမၻာမႈျပဳျခင္း) ရဲ႕
ေကာင္းက်ိဳးနဲ႔ ဆုိးျပစ္ေတြကို ေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ Globalisation ဟာ
နယ္ပယ္အရပ္ရပ္မွာ ရွိၾကတဲ့ ကိုယ္တုိ႔အားလံုးရဲ႕ ဘဝေတြအေပၚ သက္ေရာက္မႈ
တစံုတရာေတာ႔ ရွိေနတာ အေသအခ်ာပါပဲ။ ဘယ္လို အခန္းက႑ ေတြမွာ ဘယ္လုိ သက္ေရာက
္မႈေတြ ရွိေနသလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကိုေမးၿပီး ဆရာက ကိုယ္တုိ႔ကို
ဦးေႏွာက္မုန္တုိင္း ဆင္ခိုင္းပါတယ္။ ကိုယ္႔အျမင္ အရေတာ႔ Globalisation
ဆိုတာဟာ တားဆီးဖုိ႔ မလြယ္တဲ႔ ကမၻာလံုးခ်ီ ေျပာင္းလဲမႈ လႈိင္းတခုပါ။
ဒါေပမယ့္ Globalisation ကို တခ်ဳိ႕သူေတြကေတာ႔ Globalisation ကို
အေနာက္ပံုတူကူးျခင္း (Westernisation)၊ အေမရိကန္မႈျပဳျခင္း
(Americanisation)၊ ေခတ္သစ္ ကိုလိုနီစနစ္ (Neo-colonialism)၊ ေခတ္ သစ္
အရင္းရွင္စနစ္ (Neo-capitalism) စသည္ျဖင့္ အမည္တပ္ၾကပါတယ္။
ကိုယ္႔အျမင္အရေတာ့
ေရဟာ ျမင္႔ရာကေန နိမ့္ရာကို စီးသလုိပဲကမၻာလံုးခ်ီတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈလႈိင္းဟာ
အားေကာင္းရာ ေဒသေတြကေန အား နည္း ရာ ေဒသေတြဆီ စီးဆင္း ဝင္ေရာက္လာမွာ
အေသအခ်ာပါပဲ။ ကမၻာမႈျပဳျခင္းဟာ အေမရိကန္မႈျပဳျခင္းမွ မဟုတ္ဘူး၊ ျမန္မာမႈ
ျပဳျခင္း (Myanmarisation) ဘာလုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ရမွာလဲ…။ Easternisation ေရာ
ဘာလို႔ မျဖစ္ႏုိင္ရမွာလဲ။ ကိုယ္တုိ႔ရဲ႕ အားေကာင္းတဲ႔ ယဥ္ ေက်းမႈေတြ၊
တန္ဖိုးစံေတြ၊စိတ္ကူး စိတ္သန္းေတြ၊ အေတြးအေခၚ အယူအဆေတြကို ဝါးလံုးေခါင္းထဲ
လသာမေနဘဲ ကမၻာက သိေအာင္၊ ကမၻာလံုး ခ်ီ ျဖန္႔က်က္ႏုိင္ေအာင္ ခ်ျပႏုိင္ဖုိ႔၊
ျဖန္႔ျဖဴးမွ်ေဝႏုိင္ဖုိ႔ပဲ အေရးၾကီးတာပါ။ ကိုယ့္ရဲ႕ အဲဒီအျမင္ကို
အားလံုးသိေအာင္ေျပာဆို ေဆြး ေႏြးျဖစ္ခဲ့ပါ တယ္။ ၿပီးေတာ့ race to the
bottom လို႔ ေခၚတဲ့ ခ်မ္းသာတဲ့ ႏုိင္ငံၾကီးေတြက ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံေတြ၊
ဆင္းရဲတဲ့ ႏုိင္ငံေတြ ဆီ အၿပိဳင္အဆုိင္ တုိးဝင္ၿပီး
ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံလာၾကတာေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ သက္ေရာက္မႈေတြ အေၾကာင္းလည္း
အၾကမ္းဖ်ဥ္း ေျပာဆိုေဆြးေႏြး ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ အေသး စိတ္ ေတြကိုေတာ့
ေနာက္အပတ္မွ ေဆြးေႏြး ၾကမယ္လို႔ ဆုိၿပီး အိမ္မွာဖတ္ခဲ့ဖုိ႔
စာရြက္အပို္င္းအစေလးေတြ တ ေယာက္တပိုင္း ေပးလုိက္တယ္။
အိမ္စာလုပ္ရတာ သူမ်ားထက္ ပိုမ်ားသြားတာေပါ့။ ကိုယ္ရတဲ့ စာရြက္ပိုင္းေလး ႏွစ္ခုထဲမွာ ေရးထားတဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတြက “လူေတြကုန္ သြယ္ၾကတဲ႔အခါ ႏွစ္ဦး ႏွစ္ဘက္ ဘယ္လို အက်ိဳးရွိေစသလဲ”
ဆိုတဲ့ ကိစၥနဲ႔ Outso urcing မွာ ပါဝင္ပတ္သက္ေနတဲ့ အခ်ိဳ႕ေသာကိစၥရပ္ေတြ
ကဘာလဲတဲ့။ အဲဒီ အေၾကာင္းေတြကို အိမ္မွာဖတ္ခဲ့ၿပီး ေနာက္အပတ္ က်မွ
Globalisation ျဖစ္စဥ္ထဲကို ပိုၿပီး နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း တုိးဝင္ၾကည့္ ၾကမယ္
ဆိုတဲ့စကားနဲ႔ ဆရာက အတန္းကို ဆင္းလိုက္တယ္။ ကိုယ့္အ တြက္ေတာ့ တကယ့္ကို
အံ့ၾသဖြယ္ရာ အခ်ိန္ေတြ ပါပဲ။ What a wonderful time !
ဤေဆာင္းပါးရွင္
ေနဘုန္းလတ္သည္ လူသိမ်ားေသာ နာမည္ႀကီး ဘေလာ့ဂါ ေနဘုန္းလတ္ျဖစ္ သည္။ ၂ဝဝ၈
ခုႏွစ္တြင္ အဖမ္းဆီးခံခဲ့ ရကာ ဗီဒီယို အက္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၃၂(ခ)၊ အေရးေပၚ
စီမံခ်က္ အက္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၅(ည) တို႔ျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၁၂ ႏွစ္ ခ်မွတ္ခံခဲ့ရကာ
၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇန္ နဝါရီလ ၁၃ ရက္ေန႔ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ အမိန္႔အရ
ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္ လာခဲ့သည္။)
No comments:
Post a Comment