ဖဆပလ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရံုး၌ ၇-၇-၈၉ ေန႔တြင္ ေျပာၾကားသည့္ မိန္႔ခြန္း
* * * က်မတို႔ ဇူလိုင္လ (၇) ရက္ေန႔ဟာ သမဂၢ ၿပိဳကြဲတဲ့ေန႔လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသား လူငယ္မ်ား က်ဆံုးတဲ့ေန႔လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီေန႔ဟာ ပညာေရးန႔ဲလည္း သက္ဆိုင္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔လည္း သက္ဆိုင္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီေန႔နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ႏိုင္ငံေရး ကိစၥမ်ား၊ ပညာေရး ကိစၥမ်ား ေျပာတဲ့အခါ အတိတ္၊ ပစၥဳပၸန္နဲ႔ အနာဂတ္ဟာ ဆက္စပ္ေနတယ္ဆိုတာ က်မတို႔ သတိထားဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒီေတာ့ အတိတ္က ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာမ်ားကို ေလ့လာတဲ့ အခါမွာ အခုပစၥဳပၸန္မွာ ဘယ္လိုျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ က်မတို႔ ၾကည့္ရမယ္။ ေက်ာင္းသား သမဂၢကို ဘာျဖစ္လို႔ ၿဖိဳခြဲ သြားသလဲဆိုတာ က်မတို႔ ျပန္ၿပီးေတာ့ ၾကည့္ရမွာပဲ။ ဘယ္လိုနည္းေတြနဲ႔ ၿဖိဳခြဲသြားသလဲဆိုတာ က်မတို႔ ျပန္ၿပီးေတာ့ ၾကည့္ရပါလိမ့္မယ္။
၁၉၆၂ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ပစ္သတ္ျခင္း၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢကို ၿဖိဳခြဲျခင္းမျဖစ္ခင္မွာ ေက်ာင္းသားမ်ားဟာ အဲ့ဒီတုန္းက စစ္အာဏာပိုင္မ်ားနဲ႔ ေဆြးေႏြးပါ၊ ညိႇႏႈိင္းပါဆိုၿပီးေတာ့ ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ ဒါကိုလည္း ျငင္းခဲ့တယ္။ ဒီစစ္အာဏာပိုင္မ်ားဟာ ေက်ာင္းသားမ်ားနဲ႔ ေက်ာင္းသား သမဂၢအေရးကို ေျဖရွင္းတဲ့ေနရာမွာ Aid to Civil Power လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို မလိုက္နာဘဲ ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ ေျဖရွင္းတဲ့နည္း၊ ညိႇႏႈိင္းတိုင္ပင္တဲ့နည္းကို ျငင္းဆန္ခဲ့တဲ့ Aid to civil Power ဆိုတဲ့ တပ္မေတာ္ တခုအေနန႔ဲ ထိန္းသင့္ထိန္းထိုက္တဲ့ စည္းမ်ဥ္းေတြကို မထိန္းခဲ့တာကေတာ့ ဦးေနဝင္းပဲ။ အဲ့ဒီဟာကို အားလံုးရင္ဆိုင္ရမယ္။
က်မ ဒီလိုေျပာေနရျခင္းအေၾကာင္းဟာ ဦးေနဝင္းကို သက္သက္ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ တိုက္ခိုက္ခ်င္လို႔ မဟုတ္ဘူး။ အခု ပစၥဳပၸန္ျဖစ္ေနတဲ့ ကိစၥေတြနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနလို႔ပါ။ တေန႔တုန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေစာေမာင္ဟာ မိန္႔ခြန္းေျပာသြားပါတယ္။ အဲဒီမိန္႔ခြန္းထဲမွာ Aid to Civil Power ဆိုတာ သူအယံုအၾကည္မရွိဘူး ဆိုတာကိုလည္း ေျပာသြားပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အဒီသေဘာထားေတြဟာ ဦးေနဝင္း သေဘာထားေတြနဲ႔ တထပ္ထဲပါပဲ။ ဦးေနဝင္းရဲ႕ သေဘာထားေတြနဲ႔ တထပ္ထဲမို႔လို႔ အခုထိတိုင္ေအာင္ ဦးေနဝင္းရဲ႕ ဩဇာအာဏာဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံေပၚမွာ လႊမ္းမိုးေနတယ္ဆိုတာ အင္မတန္မွ ထင္ရွားပါတယ္။
က်မတို႔ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္ မရင္ဆိုင္ႏိုင္လို႔ရွိရင္ေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ေျဖရွင္းႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ က်မ ဒီကိစၥေတြကို ေဖာ္ျပတာပါ။ အခုအခ်ိန္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေစာေမာင္ဟာ ဘယ္လိုပဲ ဦးေနဝင္းဟာ အၿငိမ္းစားသြားၿပီလို႔ေျပာေျပာ၊ ဦးေနဝင္းလုပ္တဲ့အတိုင္း ဆက္ၿပီး လုပ္မယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ဦးေနဝင္းရဲ႕ အာဏာေအာက္မွာ ရွိတယ္လို႔ပဲ က်မတို႔ သတ္မွတ္ရမွာပဲ။ ျပည္သူလူထုနဲ႔ ေက်ာင္းသား လူငယ္မ်ားကို လက္နက္နည္းနဲ႔ ဆက္ၿပီးေတာ့ ေခ်မႈန္းဦးမယ္၊ ထိခိုက္ဦးမယ္ဆိုလို႔ ရွိရင္ေတာ့လည္း ဦးေနဝင္းရဲ႕ အမိန္႔အရ လုပ္တယ္လို႔ပဲ က်မတို႔ သတ္မွတ္ရမွာပဲ။ ဒီေတာ့ နဝတ အစိုးရ အေနနဲ႔ တကယ္ပဲ ဦးေနဝင္းရဲ႕ ဩဇာအဏာ ေအာက္ကေနၿပီးေတာ့ လြတ္ကင္းတယ္ဆိုတာ ျပခ်င္လုိ႔ရွိရင္ ဦးေနဝင္းနည္းေတြကို ဆက္ၿပီးေတာ့ မသံုးပါနဲ႔ေတာ့။ သမဂၢကို ၿဖိဳခြဲတဲ့ ဦးေနဝင္း၊ ေက်ာင္းသားမ်ားကို သတ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ ဦးေနဝင္းရဲ႕ နည္းေတြကို လံုးလံုးဆက္ၿပီးေတာ့ မသံုးပါနဲ႔ေတာ့ ဆိုၿပီးေတာ့ က်မတို႔ ဒီကေန႔ ဆက္ၿပီးေတာ့ ေတာင္းဆိုရမွာပဲ။
ဒါႏိုင္ငံေရးအရ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအရ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာမ်ားကို ႏိုင္ငံေရးနည္းနဲ႔ ေျဖရွင္းတယ္ဆိုတာ ညိႇႏိႈင္းေဆြးေႏြး တိုင္ပင္တဲ့နည္းပါ။ အရင္တုန္းက ႏိုင္ငံျခားကိုလိုနီအစိုးရမ်ားေတာင္မွ ဒီနည္းကို သံုးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ က်မတို႔အခ်င္းခ်င္း ဒီနည္းကို ပိုၿပီးေတာ့ သံုးသင့္ပါတယ္။ အခ်င္းခ်င္း ညိႇႏိႈင္းရမယ္၊ ေဆြးေႏြးရမယ္၊ တိုင္ပင္ရမယ္။ အမ်ားေကာင္းက်ဳိးအတြက္ ေဆြးေႏြးရမွာ၊ ညိႇႏိႈင္းရမွာ၊ တိုင္ပင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ညိႇႏိႈင္း၊ ေဆြးေႏြး၊ တိုင္ပင္တယ္ဆိုတာ စကားရည္လုပြဲမဟုတ္ပါဘူး။ အ႐ႈံးအႏိုင္ရွာတဲ့ပြဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူလူထုအတြက္ အေကာင္းဆံုးအေျဖရွာတဲ့ပြဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို က်မတို႔အားလံုး ဦးတည္ရမယ္။
ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားဟာ လြတ္လပ္ေရးမရခင္ကတည္းက ႏိုင္ငံေရးမွာ ပါဝင္ခဲ့တယ္၊ ပါလည္း ပါဝင္သင့္တယ္။ က်မတုိ႔အားလံုးမွာ တာဝန္ရွိပါတယ္။ ေက်ာင္းသားမ်ားဟာ ႏိုင္ငံေရးတာဝန္မ်ားလည္း ရွိတယ္။ ပညာေရးတာဝန္မ်ားလည္း ရွိတယ္။ ပညာေရးတာဝန္ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းသားမ်ားဟာ ပညာရွာဖို႔ပဲ။ ဒါေပမဲ့ တန္ဖိုးရွိတဲ့ပညာဆိုတာ ဘာလဲ။ က်မအျမင္ေတာ့ တန္ဖိုးရွိတဲ့ပညာဆိုတာ အမ်ားေကာင္းက်ဳိးအတြက္ သံုးႏိုင္တဲ့ ပညာသာျဖစ္ရမယ္။ အမ်ားေကာင္က်ဳိးအတြက္ မသံုးႏိုင္တဲ့ ပညာဟာ တန္ဖိုးမရွိႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်မတို႔ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားဟာ အမ်ားေကာင္းက်ဳိးအတြက္ သံုးႏိုင္တဲ့ ပညာမ်ဳိးကို ရွာရမယ္။ ဒီလိုရွာတဲ့ေနရာမွာ ပညာမာန္တက္ဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။
ေက်ာင္းသားသမဂၢ ၿဖိဳခြဲေရးကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လို႔ မနက္တုန္းက အခမ္းအနားမွာ ပါဝင္ခဲ့တဲ့ အရင္တုန္းက ေက်ာင္းသားေဟာင္း ဦးတင္ေမာင္ဝင္းဟာ ေျပာသြားပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္အခါတုန္းက အျပင္မွာ တပ္ေတြကရွိတယ္၊ တပ္မေတာ္သားမ်ားဟာ ရွိတယ္၊ အတြင္းမွာ ေက်ာင္းသားမ်ားဟာ ရွိတယ္၊ အဲသလို တပ္မေတာ္သားမ်ားက ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေသနတ္ေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထားတဲ့အခါက်ေတာ့ ေက်ာင္းသားမ်ားဟာ ေဒါသျဖစ္ၿပီးေတာ့ ေအာ္လိုက္ၾကတယ္တဲ့။ မင္းတို႔ သံုးေယာက္ေပါင္းလို႔မွ (၇) တန္းေအာင္ရဲ႕လားလို႔ ေျပာလိုက္ၾကတယ္တဲ့။ (ဩဘာသံမ်ား) က်မနဲ႔ နားလည္းမႈလဲြၿပီလို႔ ထင္ပါတယ္။ က်မ မေျပာသင့္ဘူးလို႔ ေျပာမလို႔၊ ဒီလိုဟာ မေျပာသင့္ပါဘူး။ ဒီလို (ေျပာတာဟာ) ပညာမာန္ပါတယ္လို႔ က်မ ထင္ပါတယ္။
ရဲေဘာ္မ်ား၊ တပ္မေတာ္သားဟာလည္း က်မတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံသူ၊ ႏိုင္ငံသားအခ်င္းခ်င္းပဲ။ ဒီလိုတပ္မေတာ္ထဲကို ဝင္သြားရတဲ့ တပ္မေတာ္သားမ်ားဟာ ဘယ္လိုအေျခအေနက လာလဲဆိုတာ က်မတို႔ ျပန္ၿပီးေတာ့ စဥ္းစားရမယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ မိသားစုထဲက လာတာပါ။ က်မတို႔တိုင္းျပည္ ဆင္းရဲေနလို႔ အဲ့ဒီလို ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ မိသားစုေတြ ရွိေနတာပဲ။ အဲ့ဒီေတာ့ ပညာဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ တခါထဲ ေျပာသြားမယ္။ ဒီတပ္မေတာ္သားမ်ားဟာ ဟုတ္တယ္၊ သံုးေယာက္ေပါင္းလို႔ (၇) တန္းေအာင္ခ်င္မွလည္း ေအာင္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ က်မတို႔ဟာ ႏွိမ္ဖို႔ မလိုပါဘူး။
အေရးအခင္းတုန္းက ျပည္သူလူထု ေအာ္သြားတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံ တခုရွိတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေပးတဲ့ စစ္ပညာ၊ ေက်ာင္းသားျပည္သူ သတ္ဖို႔ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ အဲဒီေတာ့ တပ္မေတာ္သားမ်ားကို စစ္ပညာေပးထားတယ္။ စစ္ပညာဆိုတာ ဘာလဲ။ ျပည္သူလူထုကို ကာကြယ္ဖို႔၊ ျပည္သူလူထုအက်ဳိး ထမ္းေဆာင္တဲ့ပညာပဲ။ အဲ့ဒီလို ျပည္သူလူထုအက်ဳိး ထမ္းေဆာင္တဲ့ ပညာမရွိလုိ႔သာ တပ္မေတာ္သားမ်ားကို ပညာမရွိဘူးလို႔ က်မတို႔ ေျပာရမွာပဲ။ (၇) တန္းမေအာင္လို႔ မဟုတ္ဘူး။ ဆယ္တန္းမေအာင္လို႔ မဟုတ္ဘူး။ တကၠသိုလ္မေရာက္လို႔ မဟုတ္ဘူး။ မွန္မွန္ကန္ကန္ ျပည္သူလူထုအက်ဳိး ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ေပးထားတဲ့ပညာကို အလြဲသံုးစား လုပ္လို႔သာျဖစ္တယ္။
ဒီေတာ့ ပညာဆိုတာဟာ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ားသာ ပိုင္ဆိုင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ တပ္မေတာ္သားမ်ားလည္း ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္တယ္။ မွန္ကန္တဲ့ စစ္ပညာကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မတို႔ (၂၆) ႏွစ္အတြင္းမွာ ေက်ာင္းသားေတြကိုလည္း မွန္ကန္တဲ့ ေတြးေခၚတတ္တဲ့ပညာကို မေပးထားဘူး။ တပ္မေတာ္သားေတြကိုလည္း မွန္ကန္တဲ့စစ္ပညာကို မေပးထားဘူး။ အဲ့ဒီလိုမေပးတာလည္း ဦးေနဝင္းပဲ။ တရားခံကိုေတာ့ က်မတို႔ အားလံုးသိရမယ္။ ဦးေနဝင္း ဘာျဖစ္လို႔ ဒီတိုင္းျပည္ကို ဒီေလာက္ၾကာၾကာ အုပ္စိုးသြားလဲ။ က်မတို႔အားလံုးေၾကာင့္ပဲ။ ျပည္သူလူထုက ဘာျဖစ္လို႔ လူတေယာက္ရဲ႕ ဩဇာအာဏာ၊ မွန္မွန္မလုပ္ႏိုင္တဲ့ လူတေယာက္ရဲ႕ ဩဇာအာဏာ၊ တန္ဖိုးရွိတဲ့ ပညာကို နားမလည္တဲ့ လူတေယာက္ရဲ႕ ဩဇာအာဏာကို ဒီတိုင္းျပည္ေပၚမွာ ဒီေလာက္ၾကာၾကာ လႊမ္းမိုးခြင့္ေပးသြားသလဲ။ ဒါက်မတို႔ အားလုံးမွာ တာဝန္ရွိပါတယ္။
အခု ဒီမွာရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားကေတာ့ တာဝန္အကင္းလြတ္ဆံုးပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ အခုေတာင္မွ (၂၆) ႏွစ္အရြယ္မရွိတဲ့ လူငယ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ငယ္ငယ္ေလးေတြမို႔လို႔ မလုပ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း အားလံုးကေတာ့ တာဝန္ရွိတာပဲ။ ဘယ္လိုမွ က်မတို႔ဟာ ဒီတာဝန္ ေအာက္က ရုန္းကန္ၿပီးေတာ့ ထြက္လို႔မျဖစ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ႕ ကံၾကမၼာကို ဖန္တီးတာဟာ ႏိုင္ငံသူ၊ ႏိုင္ငံသား အေပါင္းျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ က်မတို႔အားလံုးဟာ တာဝန္ရွိခဲ့ၿပီ။ အရင္တုန္းက အျဖစ္အပ်က္ေတြအတြက္ တာဝန္ရွိခဲ့ၿပီ။ မွားတဲ့ႏိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္ေတြ၊ မွားတဲ့ ပညာေရးလမ္းစဥ္ေတြနဲ႔ က်မတို႔ တိုင္းျပည္ဟာ ႏႊဲခဲ့ရၿပီ။ ေနာင္က်လို႔ရွိရင္ မွန္ကန္တဲ့ႏိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္နဲ႔ မွန္ကန္တဲ့ပညာေရးလမ္းစဥ္ေတြသာ ဒီတိုင္းျပည္မွာ ရွိဖို႔လိုပါတယ္။
ဒီေတာ့ က်မတို႔ရဲ႕ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားဟာ အခုအခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းေတြပိတ္ေနတယ္။ ပညာေရးနဲ႔ ကင္းကြာေနတယ္ဆိုတာ ေက်ာင္းပညာေရးနဲ႔ ကင္းကြာေနတယ္။ ေလာကထဲမွာ ပညာရွာေနတယ္။ ေလာကႀကီးထဲမွာ ပညာရွာေနတဲ့အခါ ႏိုင္ငံေရးအသိုင္းအဝိုင္းထဲမွာ ပညာရွာတဲ့အခါမွာလည္း တန္ဖိုးရွိတဲ့ ပညာရွာဖို႔ လိုပါတယ္။ အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ဆိုတဲ့ ပညာ ရွာၾကပါတယ္။ အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ဆိုတဲ့ ပညာဟာ ေက်ာင္းတခါမွ မေနဖူးတဲ့ လူေတာင္မွ ရွာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုပညာေတြ က်မတို႔ႏိုင္ငံသူ၊ ႏိုင္ငံသားေတြမွာ အားလံုးရွိလို႔ရွိရင္ ဒီတိုင္းျပည္က ႏိုင္ငံေရးစနစ္ကလည္း မွန္ကန္မယ္။ လူမႈေရးစနစ္မလည္း မွန္ကန္မယ္။ လူမႈေရးစနစ္၊ ႏိုင္ငံေရးစနစ္၊ ပညာေရးစနစ္၊ စီးပြားေရးစနစ္ဆိုတာ အားလံုး ဆက္ႏြယ္ေနပါတယ္။ ဒါလည္း အားလံုးသိၿပီးသားပဲ။ ဒီေတာ့ မွန္ကန္တဲ့ပညာ ရွာေရးဆိုတာ မွန္ကန္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေရးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ တခါထဲနဲ႔ ေက်ာင္းသားမ်ားဟာ ႏိုင္ငံေရးေရာ၊ ပညာေရးေရာ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ လုပ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းမ်ားပိတ္ေနတာေတာင္မွ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ လုပ္သြားႏိုင္ပါတယ္။
အခုဆိုလို႔ရွိရင္ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ (၇ ဇူလိုင္) သတိရတဲ့အခါမွာ အင္မတန္မွ ဝမ္းနည္းတယ္။ တို႔ရဲ႕တိုင္းျပည္မွာ အင္မတန္မွ ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္း ျပဳမူသြားၾကတယ္။ ယဥ္ေက်းတဲ့ တိုင္းျပည္တခုမွာ မျဖစ္သင့္၊ မျဖစ္ထိုက္တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြဟာ ျဖစ္သြားၾကတယ္။ ယဥ္ေက်းတဲ့တိုင္းျပည္တခု ျပန္ၿပီးေတာ့ျဖစ္ေအာင္ က်မတို႔ ႀကိဳးစားရမယ္။ ဒီလိုယဥ္ေက်းတဲ့ တိုင္းျပည္တခုျဖစ္ဖို႔ဆိုတာကလည္း ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားရဲ႕ လက္ထဲမွာ ရွိပါတယ္။ ေစာေစာက ဝိဓူရဦးခ်စ္ေမာင္ ေျပာသြားတဲ့အတိုင္းပဲ အနာဂတ္ဆိုတာကလည္း လူငယ္ေတြရဲ႕ လက္ထဲမွာ အမ်ားဆံုးပဲရွိပါတယ္။ ဒီအနာဂတ္ကို ခ်ီတက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ မွန္မွန္ကန္ကန္ ခ်ီတက္သြားၾကပါ။ က်မတို႔တိုင္းျပည္ရဲ႕ ေရွ႕ေရးကို အၿမဲပဲၾကည့္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ က်မတို႔ တမင္သက္သက္ တပ္မေတာ္သားမ်ားရဲ႕ ပညာေရးကို ထည့္ၿပီးေတာ့ ေျပာတာပါ။ တပ္မေတာ္နဲ႔ ျပည္သူ အစဥ္အၿမဲကြဲေနလို႔ေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒီတပ္မေတာ္သားမ်ားဟာ အင္မတန္မွ ဆင္းရဲတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းမ်ားက လာတယ္ဆိုတာ က်မတို႔ သတိထားရမယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ က်မတို႔မွာ ၾကင္နာစိတ္ေတြ ရွိရမယ္။
ဒီတပ္မေတာ္သားမ်ားဟာ က်မတို႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြလို ပညာသင္ရတဲ့ အခြင့္အေရးေတြ မရွိခဲ့ဘူး။ တပ္မေတာ္ထဲမွာ ဦးေနဝင္းတို႔လို ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးေပးလိုက္တဲ့ စစ္ပညာေတြ၊ မမွန္မကန္တဲ့ စစ္ပညာေတြသာ ရွိခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ဒီလိုမမွန္မကန္တဲ့ စစ္ပညာေတြအစား မွန္ကန္တဲ့အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓာတ္ေတြ က်မတို႔ ျပန္ၿပီးေတာ့ သြင္းေပးရမယ္။ ဒါ အားလံုးမွာ တာဝန္ရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံဟာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ႏိုင္ငံျဖစ္ဖို႔၊ တည္တံ့ခိုင္ၿမဲ၊ ဂုဏ္သကၡာရိွတဲ့ တပ္မေတာ္ ရွိဖို႔ လိုပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ အထူးသျဖင့္ စိတ္ဝမ္းကြဲေနတာကေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ တပ္မေတာ္ ၾကားထဲမွာပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ တပ္မေတာ္လက္ထဲမွာ အခံရဆံုးက ေက်ာင္းသားေတြပဲ။ စစ္ဆိုလို႔ ေရေတာင္စစ္မေသာက္ဖူးလို႔ က်မကို ေျပာပါတယ္။ ေရ စစ္မေသာက္လို႔ရွိရင္ေတာ့ ပိုးဝင္ရံုပဲရွိတယ္။ အဲဒီေတာ့ က်မတို႔ ဒီလိုစိတ္ေတြ ထားလို႔မျဖစ္ဘူး။ ေက်ာင္းသားမ်ားဟာ ပညာသင္တဲ့လူေတြပဲ။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ပိုၿပီးေတာ့ သေဘာထားႀကီးရမယ္။ ပိုၿပီးေတာ့ အျမင္က်ယ္ရမယ္။ သေဘာထားႀကီးႀကီး အျမင္က်ယ္က်ယ္နဲ႔ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြရွိရမယ္။ ပညာမရွိတဲ့လူနဲ႔ ရုန္းေနလို႔၊ နဘမ္းသတ္ေနလို႔လည္း မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ တန္းတူညီတူျဖစ္ေအာင္ ပညာေပးၿပီးမွ နဘမ္းသတ္တာမွ နဘမ္းသတ္ရက်ဳိး နပ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႀကိဳးစားၾကပါ။
စစ္ပညာမ်ား ျပန္ၿပိးေတာ့ သင္ေပးႏိုင္ရမယ္၊ စစ္ပညာဆိုတာ ျပည္သူ႔အတြက္၊ ျပည္သူ႔ကို ကာကြယ္ဖို႔၊ ျပည္သူကိုသတ္ဖို႔ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ က်မတို႔ ျပန္ၿပီးေတာ့ သင္ေပးရမယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ က်မတို႔ သတိထားရပါလိမ့္မယ္။ မေန႔တေန႔တုန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေစာေမာင္ေျပာသြားတဲ့ မိန္႔ခြန္းထဲမွာ ျပည္သူလူထုကို ၿခိမ္းေျခာက္တဲ့ အရိပ္ေယာင္ေတြ ပါတယ္လို႔ က်မ ျမင္ပါတယ္။ ဒီလို ၿခိမ္းေျခာက္တဲ့ အရိပ္ေယာင္ဆိုတာ က်မ လံုးလံုးမႏွစ္သက္ပါဘူး။ ဒီလို အာဏာကို ကိုင္ၿပီးေတာ့၊ လက္နက္ကို ကိုင္ၿပီးေတာ့ ျပည္သူလူထုကို ၿခိမ္းေျခာက္တယ္ဆိုတာ အင္မတန္မွ မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ မဟုတ္မမွန္ကန္တာေတြ ေျပာၿပီးေတာ့ ဒီမိုကေရစီေရးကို ထိုးႏွက္ေနတယ္။ ဒါေတြက ဆိုးလွပါၿပီ။ က်မတို႔ႏိုင္ငံမွာ အာဏာစက္ ဆက္ၿပီးေတာ့ သံုးသြားမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ေတာ့ ဘယ္လိုမွ အဖတ္ဆယ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ျပည္သူလူထုကလည္း ဘယ္ေတာ့မွ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အာဏာစက္သံုးတဲ့ အေလ့အထႀကီးကိုေတာ့ က်မတို႔ ဒီကေနၿပီးေတာ့ ရပ္ဆိုင္းရေတာ့မယ္။ နဝတ အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံအေပၚမွာ ေစတနာရွိရင္၊ နဝတ အေနနဲ႔ ဦးေနဝင္းရဲ႕ အမိန္႔အာဏာကို လြန္ဆန္ရဲတဲ့ သတၱိရွိရင္ အာဏာစက္ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို လံုးလံုး ဆက္ၿပီးေတာ့ မသံုးပါနဲ႔ေတာ့။ ျပည္သူလူထုနဲ႔ ဒီမိုကေရစီလိုလားတဲ့ အင္အားစုေတြနဲ႔ ညိႇႏိႈင္း၊ ေဆြးေႏြး၊ တိုင္ပင္ရဲတဲ့ သတၱိကိုသာ ေမြးျမဴပါ။ အဲ့ဒါမွ တကယ့္သတၱိပါ။ ေသနတ္ႀကီးရွိလို႔ ပစ္ရဲတယ္ဆိုတာဟာ သတၱိမဟုတ္ပါဘူး။ ဘာမွ လက္ထဲမွာ မရွိဘဲနဲ႔ အမွန္တရားအရ အေျဖရွာခ်င္တဲ့ သတၱိမ်ဳိးသား က်မတို႔ လိုခ်င္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ က်မတို႔ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား၊ ဒီမိုကေရစီလိုလားတဲ့ အင္အားစုမ်ားကလည္း အတိတ္ကျဖစ္ရပ္မ်ားကို စဥ္းစားၿပီးေတာ့ မွန္မွန္ကန္ကန္လုပ္ဖို႔ သႏၷိဌာန္ခ်ၾကပါ။ က်မ ဒါ ထပ္တလဲလဲေျပာေနတဲ့ကိစၥပါ။ မွန္မွန္ကန္ကန္လုပ္ရင္ က်မတို႔ တေန႔မဟုတ္တေန႔ ေအာင္ျမင္ရမယ္။ ျပည္သူလူထုရဲ႕ မွန္ကန္တဲ့အင္အား၊ ညီၫႊတ္မႈအင္အားကို ဘယ္သူမွ ေရရွည္လြန္ဆန္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ နဝတ လည္း လြန္ဆန္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ တပ္မေတာ္လည္း လြန္ဆန္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ နဝတတို႔၊ တပ္မေတာ္တို႔ဆိုတာလည္း ျပည္သူလူထုက ေကၽြးေမြးထားတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ျပည္သူလူထုအေပၚမွာ အင္မတန္မွ ေက်းဇူးရွိပါတယ္။ ေက်းဇူးရွင္ကို ေက်းဇူးမသိတတ္လို႔ရွိရင္ေတာ့ ဒုကၡေရာက္စၿမဲပဲ။ ဒီေတာ့ က်မတို႔ရဲ႕ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားအေနနဲ႔ စိတ္ဓာတ္မက်ပါနဲ႔။ ၿခိမ္းေျခာက္တာေၾကာင့္ မေၾကာက္ပါနဲ႔။ ဒါေပမဲ့ သတၱိဆိုတာေတာ့ ရွိပါ။
က်မကို ဆရာေတာ္ႀကီးတပါးကေနၿပီးေတာ့ မိန္႔လိုက္သလိုေပါ႔ေလ။ အရင္တုန္းက ေဖေဖ့ကိုလည္း မိန္႔ခဲ့ပါတယ္ ဆိုၿပီး က်မကို ထပ္ၿပီးေတာ့ မိန္႔လိုက္ပါတယ္။ ေျခာက္တိုင္းလည္း မေၾကာက္ပါနဲ႔၊ မေၾကာက္ဘဲလည္း မေနပါနဲ႔ေပါ႔ေလ။ ေျခာက္တိုင္းလည္း မေၾကာက္ပါနဲ႔၊ မေၾကာက္ဘဲလည္း မေနပါနဲ႔ဆိုတာဟာ သတိထားရမယ္။ အကာအကြယ္ ယူရမယ္။ ဒီလိုၿခိမ္းေျခာက္ေနတယ္ဆိုတာ နားလည္ရမယ္။ ဘယ္လိုသေဘာနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ေနသလဲဆိုတာ က်မတို႔ နားလည္ရမယ္။ က်မတို႔ရဲ႕ အေကာင္းဆံုးအကာအကြယ္ကေတာ့ ညီၫႊတ္မႈအင္အားပဲ၊ စည္းကမ္းပဲ။ က်မတို႔ ညီညီၫႊတ္ၫႊတ္ စည္းကမ္းရွိရွိနဲ႔ လုပ္သြားမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ က်မတို႔ကို ရန္ရွာဖို႔ အင္မတန္မွ ခဲယဥ္းပါလိမ့္မယ္။ အခုလို ေက်ာင္းသား လူငယ္မ်ားဟာ စည္းကမ္းရွိရွိ တညီတၫႊတ္ အခမ္းအနာႀကီး က်င္းပသြားႏိုင္တယ္ဆိုတာဟာ အင္မတန္မွ အားတက္စရာျဖစ္ပါတယ္။ မနက္တုန္းကလည္း ပါတီေပါင္းမ်ားစြာဟာ (၇) ရက္ေန႔ ဇူလိုင္လ အခမ္းအနားမ်ားကိုလည္း က်င္းပသြားပါတယ္။ ဒီလိုညီၫႊတ္မႈအင္အားဟာ တေန႔ထက္တေန႔ တက္လာတယ္ဆိုတာ ျမင္ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီလိုတက္လာတဲ့ ညီၫႊတ္မႈအင္အားနဲ႔ပဲ က်မတို႔ ေအာင္ပန္းကို ဆင္ႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ပန္းတိုင္ကို ေရာက္သြားမွာပါ။ တေျဖးေျဖး မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ပိုၿပီးေတာ့ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေရာက္ေရးအတြက္ က်မတို႔ ပိုၿပီးေတာ့ ႀကိဳးစားရမယ္။
ဒီေနာက္ တလ၊ ႏွစ္လအတြင္းမွာ ဆိုလို႔ရွိရင္ အခမ္းအနားအမ်ဳိးမ်ဳိး က်င္းပရမယ္ဆိုတာ က်မ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေစာေမာင္ကေနၿပီးေတာ့ (၇) ရက္ေန႔ ဇူလိုင္လ၊ (၁၉) ရက္ေန႔ ဇူလိုင္လဆိုၿပီးေတာ့ ႀကိမ္းေမာင္းေနတယ္လို႔ ေျပာသြားပါတယ္။ က်မ ႀကိမ္းေမာင္းေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သတိေပးေနတာပါ။ ျပည္သူလူထုကို၊ ဒီအခမ္းအနားေတြရွိတယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္အားလံုးဟာ က်မတို႔ႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာမ်ားကို လက္နက္နည္းနဲ႔ ေျဖရွင္းခဲ့လို႔ျဖစ္တယ္။ ေနာင္ထပ္ၿပီးေတာ့ လက္နက္နည္းနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာမ်ား မေျဖရွင္းႏိုင္ေအာင္လို႔ က်မတို႔ ႀကိဳးပမ္းသြားရမယ္။ စည္းကမ္းရွိရွိ၊ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ႀကိဳးပမ္းသြားရမယ္။ ဒါပဲ က်မ ထပ္တလဲလဲ ေျပာသြားတာပါ။ က်မ စပီကာမေကာင္းလို႔ ေအာ္မိလို႔ ႀကိမ္းေမာင္းေနတယ္ထင္သလားေတာ့ မသိဘူး။ ဒီေတာ့ က်မတို႔ ျပည္သူလူထုက ဒါကို စိတ္ထဲမွာထားပါ။ ေနာင္ ဒီတိုင္းျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာမ်ားကို လက္နက္နည္းနဲ႔ မေျဖရွင္းေရး၊ မေျဖရွင္းႏိုင္ေအာင္လို႔ က်မတို႔ ႀကိဳးစားရမယ္။ ဆက္ၿပီး ႀကိဳးစားသြားရမွာပဲ။ ဒီ ႏွစ္လ၊ သံုးလရဲ႕ ျပႆနာမ်ားကို က်မတို႔ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ေက်ာ္လႊားႏိုင္လို႔ရွိရင္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ရႏုိင္တယ္လို႔ က်မ ယံုၾကည္ပါတယ္။ အရင့္အရင္တုန္းက ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားဟာလည္း ဆက္ၿပီးေတာ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕အက်ဳိးကို ထမ္းေဆာင္သြားႏိုင္မယ္လို႔ က်မ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒီယံုၾကည္ခ်က္အတိုင္းပဲ အားလံုး ညီညီၫႊတ္ၫႊတ္၊ သတၱိရွိရွိ၊ သတိရွိရွိနဲ႔ ဆက္လက္ခ်ီတက္သြားၾကပါလို႔ ေတာင္းပန္ရင္းနဲ႔ က်မ နိဂံုးခ်ဳပ္ပါတယ္။ ။
(ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အဂၤလိပ္လို ေရးသားထားေသာ “ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမွ လြတ္ကင္းေရး (Freedom from Fear)” စာအုပ္ကို ျမန္မာ ဘာသာျပန္၍ ေဒါက္တာေအာင္ခင္ တည္းျဖတ္ထုတ္ေဝထားသည့္ စာအုပ္မွ ကူးယူးေဖၚျပပါသည္။)
ေရႊဟသၤာ(org)
No comments:
Post a Comment