သမၼတႀကီးကေတာ္က အၿငိမ္းစားယူရင္ မုန္႔ဟင္းခါးေရာင္းမယ္လို႔ေၿပာတဲ့သတင္းကိုႀကားလိုက္ရတုန္းက Over ၿဖစ္တယ္လို႔
ထင္လိုက္မိတယ္။ဒါေပမဲ့ သမၼတႀကီးလိုဘဲ "ကင္း"
တဲ့လူႀကီးတစ္ေယာက္ မုန့္ဟင္းခါးနဲ႔ ထမင္း၊ ဟင္း ေရာင္းေနတာကို
ကိုယ္တိုင္ေတြ႕ၿမင္လိုက္ရေတာ့ .........
တစ္ေန့က သထံု ဘက္ကိုခရီးထြက္ရင္း ဘီးလင္း က
ေအာင္ၿပည့္စံု ဆိုတဲ့ ထမင္းဆိုင္မွာ ေန႔လည္စာ ၀င္စားၿဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို့အေရာက္မွာ ခရီးသည္တင္ကားႀကီး ၂စီးက
အထြက္ပါ။
ဆိုင္ထဲမွာ ခရီးသည္ေတြစားသြားတဲ့ ပန္းကန္ေတြကို သိမ္းခိုင္းၿပီး စားပြဲေတြကို ကိုယ္တိုင္ သုတ္သင္ ရွင္းလင္းေနတဲ့၊ ၿမင္ဘူးတဲ့ လူႀကီးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
ဆိုင္က ၿမန္မာ ထမင္း၊ ဟင္း ေရာင္းၿပီး မုန့္ဟင္းခါးလည္း တစ္ေနကုန္ ေရာင္းပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ထမင္း ဟင္းေတြမွာၿပီး ဆိုင္အလုပ္သမားကို ေသခ်ာေအာင္ ေမးႀကည့္လိုက္ေတာ့ " ဟုတ္ပါတယ္၊ အဲဒါ ဆိုင္ရွင္ပါ၊ အဘလြန္းပါ " ေၿဖပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ထမင္းဆိုင္ရွင္ႀကီး အၿငိမ္းစား ၿပည္ေထာင္စုစာရင္းစစ္ခ်ဳပ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လြန္းေမာင္(ၿငိမ္း) ကေတာ့ စားပြဲေတြ သန္႔ရွင္ေရး လုပ္ၿပီးလို႔ ေကာင္တာမွာ ၿပန္ထိုင္ေနပါၿပီ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္လြန္းေမာင္ ဘယ္လိုလူဆိုတာကိုသူနဲ႔အတူ သိကၽြမ္း၊ ဆက္ဆံ၊ လုပ္ကိုင္ဘူးတဲ့ စစ္ဖက္၊ အရပ္ဖက္ ကလူေတြအားလံုး သိႀကမွာပါ။
ရိုးသားေၿဖာင့္ မတ္တဲ့သူတစ္ဦးပါ။
တပ္မေတာ္မွာ စစ္ေဆးေရးခ်ဳပ္ အထိတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ၿပီးမွ အရပ္ဖက္မွာ စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္တာပါ။ ၿပည္ေထာင္စုစာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ ဆိုတဲ့ရာထူးဟာ သိႀကတဲ့အတိုင္း လုပ္ပိုင္ခြင့္ အမ်ားႀကီးရွိ ပါတယ္။"၀ိုက္" မယ္ဆိုရင္ အမ်ားႀကီးပါ။ "စစ္ေတာင္း" ဆိုတဲ့စကားေတာင္ ရွိေသးတာဘဲ။
ဒါေပမဲ့ ဦးလြန္းေမာင္ကေတာ့ ေၿပာေလာက္ေအာင္ ပိုင္ဆိုင္မႈမရွိပါဘူး၊ ဒီေနရာမွာေတာ့ သမၼတႀကီးနဲ႔ အတူတူပါဘဲ။ ဒါေႀကာင့္မို႔လည္း တၿခားအၿငိမ္းစားလူႀကီးအခ်ိဳ့ ကုမၸဏီႀကီးေတြ၊ လုပ္ငန္းႀကီးေတြမွာ ရွယ္ယာ/ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြနဲ႔ ႏွပ္ေနခ်ိန္မွာ ဦးလြန္းေမာင္ကေတာ့ ကိုယ္တိုင္ ေကာင္တာထိုင္၊ ကိုယ္တိုင္ စားပြဲရွင္းနဲ႔ လုပ္ေနရတာေပါ့။
ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာ စြပ္က်ယ္ခ်ိဳင္းၿပတ္၀တ္ၿပီး ထမင္းဆိုင္မွာ လုပ္ေနတဲ့လူနဲ႔ ေခါင္းေပါင္းႀကီးေတြ၊ တိုက္ပံု ႀကီးေတြ ၀တ္ၿပီး မိန္႔မိန္႔ႀကီးထိုင္ေနတဲ့ လူေတြကိုႏွိဳင္းယွဥ္ၿပီး " ပန္ကာေအာက္မွာ ထိုင္ေနတဲ့ သူခိုး " အေႀကာင္းစပ္ဆိုထားတဲ့ ကဗ်ာကို သတိရေနတုန္းမွာဘဲ၊ ဘုရားဖူးကား၂စီး၀င္လာလို႔ " ကားေတြ ၀င္လာၿပီေဟ့၊ ခရီးသည္ေတြ ဘာသံုးေဆာင္မလဲ ေမးႀက " ဆိုတဲ့ ေအာင္ၿပည့္စံု ထမင္းဆိုင္ရွင္ႀကီးရဲ့ အလုပ္သမားေတြကို တပ္လွန့္သံေႀကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္အေတြးမ်ား ရပ္တန့္သြားပါေတာ့ တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ ဇနီးသည္ရယ္၊ အတူပါလာတဲ့အဖြဲ႕ေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္လြန္းေမာင္ အေႀကာင္းေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ႀကားသိထားတာမို႔လို႔ ေလးစားစြာနဲ႔ဘဲ အဘလြန္းကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္ခြာ လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ဆိုင္ထဲမွာ ခရီးသည္ေတြစားသြားတဲ့ ပန္းကန္ေတြကို သိမ္းခိုင္းၿပီး စားပြဲေတြကို ကိုယ္တိုင္ သုတ္သင္ ရွင္းလင္းေနတဲ့၊ ၿမင္ဘူးတဲ့ လူႀကီးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
ဆိုင္က ၿမန္မာ ထမင္း၊ ဟင္း ေရာင္းၿပီး မုန့္ဟင္းခါးလည္း တစ္ေနကုန္ ေရာင္းပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ထမင္း ဟင္းေတြမွာၿပီး ဆိုင္အလုပ္သမားကို ေသခ်ာေအာင္ ေမးႀကည့္လိုက္ေတာ့ " ဟုတ္ပါတယ္၊ အဲဒါ ဆိုင္ရွင္ပါ၊ အဘလြန္းပါ " ေၿဖပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ထမင္းဆိုင္ရွင္ႀကီး အၿငိမ္းစား ၿပည္ေထာင္စုစာရင္းစစ္ခ်ဳပ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လြန္းေမာင္(ၿငိမ္း) ကေတာ့ စားပြဲေတြ သန္႔ရွင္ေရး လုပ္ၿပီးလို႔ ေကာင္တာမွာ ၿပန္ထိုင္ေနပါၿပီ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္လြန္းေမာင္ ဘယ္လိုလူဆိုတာကိုသူနဲ႔အတူ သိကၽြမ္း၊ ဆက္ဆံ၊ လုပ္ကိုင္ဘူးတဲ့ စစ္ဖက္၊ အရပ္ဖက္ ကလူေတြအားလံုး သိႀကမွာပါ။
ရိုးသားေၿဖာင့္ မတ္တဲ့သူတစ္ဦးပါ။
တပ္မေတာ္မွာ စစ္ေဆးေရးခ်ဳပ္ အထိတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ၿပီးမွ အရပ္ဖက္မွာ စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္တာပါ။ ၿပည္ေထာင္စုစာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ ဆိုတဲ့ရာထူးဟာ သိႀကတဲ့အတိုင္း လုပ္ပိုင္ခြင့္ အမ်ားႀကီးရွိ ပါတယ္။"၀ိုက္" မယ္ဆိုရင္ အမ်ားႀကီးပါ။ "စစ္ေတာင္း" ဆိုတဲ့စကားေတာင္ ရွိေသးတာဘဲ။
ဒါေပမဲ့ ဦးလြန္းေမာင္ကေတာ့ ေၿပာေလာက္ေအာင္ ပိုင္ဆိုင္မႈမရွိပါဘူး၊ ဒီေနရာမွာေတာ့ သမၼတႀကီးနဲ႔ အတူတူပါဘဲ။ ဒါေႀကာင့္မို႔လည္း တၿခားအၿငိမ္းစားလူႀကီးအခ်ိဳ့ ကုမၸဏီႀကီးေတြ၊ လုပ္ငန္းႀကီးေတြမွာ ရွယ္ယာ/ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြနဲ႔ ႏွပ္ေနခ်ိန္မွာ ဦးလြန္းေမာင္ကေတာ့ ကိုယ္တိုင္ ေကာင္တာထိုင္၊ ကိုယ္တိုင္ စားပြဲရွင္းနဲ႔ လုပ္ေနရတာေပါ့။
ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာ စြပ္က်ယ္ခ်ိဳင္းၿပတ္၀တ္ၿပီး ထမင္းဆိုင္မွာ လုပ္ေနတဲ့လူနဲ႔ ေခါင္းေပါင္းႀကီးေတြ၊ တိုက္ပံု ႀကီးေတြ ၀တ္ၿပီး မိန္႔မိန္႔ႀကီးထိုင္ေနတဲ့ လူေတြကိုႏွိဳင္းယွဥ္ၿပီး " ပန္ကာေအာက္မွာ ထိုင္ေနတဲ့ သူခိုး " အေႀကာင္းစပ္ဆိုထားတဲ့ ကဗ်ာကို သတိရေနတုန္းမွာဘဲ၊ ဘုရားဖူးကား၂စီး၀င္လာလို႔ " ကားေတြ ၀င္လာၿပီေဟ့၊ ခရီးသည္ေတြ ဘာသံုးေဆာင္မလဲ ေမးႀက " ဆိုတဲ့ ေအာင္ၿပည့္စံု ထမင္းဆိုင္ရွင္ႀကီးရဲ့ အလုပ္သမားေတြကို တပ္လွန့္သံေႀကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္အေတြးမ်ား ရပ္တန့္သြားပါေတာ့ တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ ဇနီးသည္ရယ္၊ အတူပါလာတဲ့အဖြဲ႕ေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္လြန္းေမာင္ အေႀကာင္းေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ႀကားသိထားတာမို႔လို႔ ေလးစားစြာနဲ႔ဘဲ အဘလြန္းကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္ခြာ လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
Credit : Khin Htay
No comments:
Post a Comment