ေရျမင့္ေပမယ့္ ၾကာမတင့္ ျဖစ္ရပံုမ်ား

၁၉၉၇ခုႏွစ္ေလာက္ကထင္ပါတယ္။ပုသိမ္ျမိဳ႕အေနာက္ေတာင္တုိင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္မွာက်င္းပျပဳလုပ္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးေန႔(တပ္မေတာ္ေန႔)စစ္ေရးျပအခမ္းအနားကုိက်ေနာ္တုိ႔ဟုိင္းၾကီးကၽြန္း ေရတပ္စခန္းဌာနခ်ဳပ္ကအရာရွိ/စစ္သည္ေတြသြားေရာက္အားျဖည့္ေပးခဲ့ရဖူးပါတယ္။
အဲဒီမွာ ဒုတိယဗုိလ္မွဴးၾကီး တဦးက စစ္ေရးျပ စစ္ေၾကာင္းမွဴးလုပ္တယ္။ အဲဒီ ဒုဗုိလ္မွဴးၾကီးဟာ လူဟန္က ပိန္ပိန္ပါးပါး စစ္ေရးျပ အမိန္႔ေပးသံ ၾကည္လင္ျပတ္သားမႈ ရွိသလုိ စစ္ဝတ္တန္ဆာ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈကလည္း တကယ့္ကုိ စမတ္ က်က်၊ သြားလာလႈပ္ရွားတဲ့ေနရာမွာ ဖ်တ္ဖ်တ္လတ္လတ္၊ သူ႔ကုိၾကည့္ရတာ စစ္သားေကာင္း တဦး ရဲ႕ ၾကန္အင္လကၡဏာနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ ပံုမ်ဳိး။

တန္းစီတဲ့ေနရာမွာ ေနာက္က်ရင္ အရာရွိ/စစ္သည္မေရြး အျပစ္ေပးတတ္တယ္။ တၾကိမ္မွာ အလံကုိင္တပ္ဖဲြ႔က အရာရွိေတြ တန္းစီကြင္းဝင္ ေနာက္က်တာကုိ လက္ေထာက္ေမွာက္လုပ္ခုိင္းျပီး အျပစ္ေပးပါတယ္။

ျပီးေတာ့ ရဲေဘာ္ေတြေရွ႕မွာပဲ အဲဒီအရာရွိအဖဲြ႔ကုိ သတိေပးစကားေျပာတယ္။ “မင္းတုိ႔လည္း စစ္သား၊ ရဲေဘာ္ ေတြလည္း စစ္သား၊ ကုိယ္ခ်င္းစာတရား ထားပါ.. ေနရာတကာ သက္ေတာင့္သက္သာ မေနခ်င္နဲ႔.. အထူးသျဖင့္ မင္းတုိ႔မွတ္ထားၾက.. အရာရွိဆုိတာ ပါးပိန္ရမယ္.. ဗုိက္ခ်ပ္ရမယ္”...တဲ့။ သူ႔ခႏၶာကုိယ္ အခ်ဳိးအစားနဲ႔ ခုိင္းႏႈိင္း ေျပာဆုိေနသလားေတာ့ မသိ။

သူနဲ႔အတူ တာဝန္မထမ္းေဆာင္ဖူးေလေတာ့ သူ႔အေၾကာင္း က်ေနာ္တုိ႔ေသခ်ာ မသိပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ေရွ႕မွာ အဆူခံထိတဲ့ အရာရွိငယ္ေတြကေတာ့ သူ႔ကြယ္ရာမွာ သူ႔ကုိ ဂ်ဳိၾကည့္ၾကည့္ျပီး ျမည္တြန္ေတာက္တီးတာ ေတြ႔ရ ပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ပုိင္းမွာ အစားေရွာင္၊ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ျပီး ဝိတ္ေလွ်ာ့ဖုိ႔ၾကိဳးစားေနတဲ့ အရာရွိေတြကုိ ျမင္တုိင္း “အရာရွိဆုိတာ ပါးပိန္ရမယ္.. ဗုိက္ခ်ပ္ရမယ္” စကားသံကုိ က်ေနာ္ ၾကားေယာင္မိ စျမဲ။

လူတေယာက္ ဝင္ေငြေလးအဆင္ေျပလုိ႔ အရင္ကထက္ပုိျပီး ဝဝျဖိဳးျဖိဳး ျဖစ္လာတာေတြ႔ရရင္ “လွလုိ႔ဝလုိ႔ပါလား” ဆုိျပီး ခပ္ေျမွာက္ေျမွာက္ေလး ေျပာတာေတြရွိသလုိ “အဆီရစ္ေနျပီ” လုိ႔ ခပ္ႏွိမ္ႏွိမ္ ေျပာတာလည္း ၾကံဳရတတ္ ပါတယ္။ ခႏၶာကုိယ္ ဝျဖိဳးစုိေျပျခင္းဟာ လုပ္ငန္းဌာနအဆင္ေျပ ေကာင္းမြန္ျခင္း “အမွတ္လကၡဏာ” ကုိ ေဆာင္ သလုိလုိ။

အမ်ားစုအေနအထားကလည္း အဲဒီလုိျဖစ္ေနတာကုိး။ ဒါေပမဲ့ ဝင္ေငြေတြ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း ရာထူး အရွိန္အဝါ ဘယ္ေလာက္တုိးတုိး “ေရျမင့္ၾကာျမင့္” လုိက္ဘက္ညီ တုိးတက္ဖုိ႔ ခဲယဥ္းတာက “လူ႔ဂုဏ္သိကၡာ” တရား..။

လူတေယာက္အတြက္ ခႏၶာကုိယ္ ပိန္ျခင္း၊ဝျခင္းထက္ ဂုဏ္သိကၡာ အေရာင္လက္ျခင္း၊မဲြျခင္းက ပုိအေရးမၾကီး ပါလား။

တေလာက သစ္ထူးလြင္ ဝက္ဆုိဒ္မွာ တင္ထားတဲ့ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ကုိ မိတ္ေဆြတဦး ရွယ္ေပးလုိ႔ ဖတ္လုိက္ရ ပါတယ္။

ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္(ေရ) မိသားစုရဲ႕ မေတာ္မတရား လုပ္မႈေတြအေၾကာင္း ဖြင့္ခ်ထားတဲ့ စာပါ။ ေဆာင္းပါးကုိ ဖတ္ျပီးခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ ယံု၏ မယံု၏ သံသယတဝက္နဲ႔ပါ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္း ဆုိေတာ့ က်ေနာ္သိထားတဲ့ ဗုိလ္မွဴးၾကီး ဥာဏ္ထြန္းက ဒီေဆာင္းပါးထဲမွာ ေရးထားတဲ့အတုိင္း ကုိယ္က်ဳိးၾကည့္ ေမာက္မာမယ့္လူ မဟုတ္ဘူး လုိ႔ မွတ္ယူထားမိလုိ႔ပါ။

ဒါနဲ႔ လူၾကီးအသုိင္းအဝုိင္းမွာ အေတာ္အတန္ဝင္ဆံ့တဲ့ မိတ္ေဆြၾကီးတခ်ဳိ႕ကုိ ထပ္မံ စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့မွ ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း အတည္ျပဳခ်က္ကုိ ရပါေတာ့တယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဥာဏ္ထြန္းရဲ႕ သားတေယာက္ဟာ အေတာ့္ကုိ နာမည္ဆုိးထြက္ေနတယ္လုိ႔လည္း သိရပါတယ္။ ျပီးေတာ့ လူၾကီးေတြ နာမည္ပ်က္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းထဲမွာ မိသားစုဝင္ေတြရဲ႕ ေလာဘရမက္ ငန္းငန္းတက္မႈက အေရးပါတယ္လုိ႔ ေနာက္ဆက္တဲြ မွတ္ခ်က္ေပးပါတယ္။

ခုေနာက္ပုိင္း တပ္မေတာ္ထဲမွာ ေျပာေနက် စကားတခု။ “ငါ့သားမ်ား စစ္ထဲဝင္ရင္ေလ သူ႔ကုိ ေျပာလုိက္ပါ.. ပုဒ္မ(၈၇၀) ကုိ ေနာေက်ေအာင္ အရင္ေလ့လာထား” တဲ့။

ပုဒ္မ(၈၇၀) ဆုိတာ ဂရဝ(ဂါရဝ တရား) ကုိ ဆုိလုိတာပါ။ ၃၈ ျဖာမဂၤလာ တရားေတာ္ထဲက “ဂါရေဝါစ.. နိဝါေတာစ” လာ ရုိေသေလးစားထုိက္သူကုိ “ဂါရဝ” ထား ဆက္ဆံတာက မဂၤလာတရားနဲ႔ ညီပါတယ္။ သိကၡာရွိတဲ့ လူၾကီးေတြဟာ “ဂါရဝ တရား” ကုိ သတိထား လက္ခံေလ့ရွိပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ အျပန္အလွန္ မမွန္ကန္တဲ့ အက်ဳိးစီးပြားေတြျဖစ္ထြန္းဖုိ႔ “ဂါရဝ တရား” နဲ႔ တံတားထုိးၾကသူေတြ အဖုိ႔ေတာ့ ရေလလုိေလ အုိတေစၦ ျဖစ္လာၾကကုန္ေရာ... တခ်ဳိ႕လည္း အစကေတာ့ ရုိးရုိးေလး ေနာက္မွ အရူးအမဲသား ေကၽြးမိသလုိ ျဖစ္သြားတာ...။

“ဂါရဝ တရား” ဆုိတဲ့ ေနရာမွာလည္း ေလဒီေတြ တန္ခုိးထြားတဲ့ ေခတ္မုိ႔ “ေလဒီဂါဂါ” ရဲ႕ အခန္းက႑က အေရးပါလာျပန္တယ္။ လူေတြ ေျပာေျပာေနတဲ့ Lady First (ေလဒီကုိ ဂါဂါလုပ္တတ္မွ) ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေပါက္တာ မ်ားတယ္မုိ႔လား။

ဒီေနရာမွာ သေဘၤာစီအုိ တေယာက္ ေျပာခဲ့ဖူးတာကုိ အမွတ္ရမိလုိ႔ပါ.. “စစ္တပ္ထဲမွာ လူၾကီးအေတာ္မ်ားမ်ား ဟာ ရာထူးၾကီးေလ မိန္းမေၾကာက္ေလပဲ” တဲ့။ (သူေျပာဆုိသံုးႏႈန္းခဲ့တဲ့ မူရင္းစကားက ပုိျပီး နင့္သီးပါတယ္)
ရ ဗ စ မွဴး တဦးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေျပာခဲ့တာပါ။

ရံုးပိတ္ရက္ တရက္မွာ ဗ်ဴဟာစစ္ေရယာဥ္စုမွဴး မိသားစု ေနအိမ္ေျပာင္းပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ခုန စီအုိရဲ႕ သေဘၤာ ရပစ(တန္-၄၀၀) လြန္းက်င္းမွာ ေဒါက္တင္ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္ဆုိေတာ့ သူ႔သေဘၤာမွာရွိတဲ့ စစ္သည္ (၁၀) ဦးကုိ အရံသင့္ပဲ လုပ္အားေပးေခၚသြားတယ္။ အိမ္ေထာင္ပစၥည္း ပရိေဘာဂေတြကုိ တပ္က FAW ကားၾကီး နဲ႔ ေခါက္ကယ္ျပန္ကယ္ သယ္လုိက္တာ.. ေန႔လည္ (၂) နာရီေလာက္မွ ျပီးပါတယ္။

လုပ္အားေပးရာက ျပန္ေရာက္လာတဲ့ စစ္သည္ေတြ သေဘၤာမွာခ်က္ထားတဲ့ ထမင္းအုိးကုိ အလုအယက္ ႏႈိက္ေနတာ ေတြ႔ရလုိ႔ စီအုိက “မင္းတုိ႔ ထမင္းမစားရေသးဘူးလား” ေမးေတာ့ “စီအုိရယ္... ထမင္းေကၽြး ဖုိ႔ေနေနသာသာ ဗ်ဴဟာမွဴးကေတာ္က ေရေတာင္ ဝဝတုိက္ခ်င္တာမဟုတ္ဘူး” လုိ႔ တပည့္ေတြ က ျပန္ေျဖ ၾကတဲ့အခါ သူ႔စိတ္ထဲမွာ မေကာင္းနုိင္။ လူ ၁၀ ေယာက္စာ ထမင္းစရိတ္ သူ႔အိပ္ထဲက က်ခံျပီး နီးစပ္ရာ ထမင္းဆုိင္ ကုိ လႊတ္လုိက္ရတယ္ တဲ့။ ျဖစ္ပံု..ျဖစ္ပံု..။

အဲဒီဗ်ဴဟာမွဴးရဲ႕ စီအုိ...အဲ.. မိန္းမဟာ ဂြင္ဖန္တဲ့ေနရာမွာ အေတာ္နာမည္ၾကီးတယ္။ ေအာက္ဂြင္ ဘက္ကုိ သေဘၤာတစီးထြက္ေတာ့မယ္လုိ႔ သတင္းထြက္ရင္ သူ႔အတြက္ လာဘ္ရႊင္ျပီေပါ့။ သေဘၤာမွာ ခရီးတေခါက္ တဲြဘက္ခ်င္သူေတြ ဗ်ဴဟာမွဴး အိမ္ျခံစည္းရုိးနားမွာ ရစ္သီ ရစ္သီ လုပ္ေနၾကတယ္။ ဗ်ဴဟာမွဴးကို ေတြ႔ခ်င္လုိ႔ ေတာ့ မဟုတ္။

က်ေနာ္ ပင္လယ္ျပင္ခရီး စလုိက္တဲ့ အေခါက္မွာ ခရီးမထြက္ခင္ တညၾကိဳျပီး သေဘၤာမွာ သြားအိပ္ရပါတယ္။ ညသန္းေခါင္ေလာက္ အခ်ိန္က်မွ ဆက္သြယ္ေရးတပ္သား အလုပ္မ်ားရတယ္။ ေရယာဥ္မွာ ပင္လယ္ျပင္ ခရီး တေခါက္ တဲြဘက္မယ့္ စစ္သည္စာရင္းကုိ ဗ်ဴဟာရံုးက အဆက္မျပတ္ ပုိ႔ေပးေနတာ။ ဗ်ဴဟာမွဴးရဲ႕ ႏႈတ္မိန္႔။ မနက္ျဖန္ မနက္မွ တရားဝင္ေၾကးနန္း ပုိ႔မယ္တဲ့။

ေနာက္ေန႔မနက္ သေဘၤာထြက္ခါနီးက်မွ ညက စာရင္းေပးထားတဲ့ စစ္သည္ေတြ သမၻာန္ေလးေတြကုိယ္စီ နဲ႔ ေရာက္လာၾကတယ္။ သေဘၤာထြက္ျပီး မၾကာပါဘူး... သူတုိ႔ထဲက တေယာက္ ညည္းတြားသံထြက္လာ တယ္။ “လခြီးတဲ့မွ...တညလံုး မအိပ္ရေသးဘူး..ခုမွ အိပ္ခ်င္လာျပီ”

“ဘာေတြလုပ္ေနလုိ႔လဲ..”

“ညက ဗ်ဴဟာမွဴးအိမ္သြားတာေလ.. အဖြားၾကီး အျပင္သြားေနလုိ႔ ျခံေရွ႕လမ္းေပၚမွာ ထုိင္ေစာင့္ေနရတယ္.. သန္းေခါင္ေလာက္မွ အဖြားၾကီးျပန္ေရာက္လာလုိ႔ သူတုိ႔အိမ္ အကူရဲေဘာ္ကတဆင့္ ေတြ႔ခြင့္ေတာင္းရတာ။ ကိစၥဝိစၥ ေျပာဆုိျပီး အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အဝတ္အစားထည့္ လုိအပ္တာစီစဥ္နဲ႔ မုိးလင္းသြားေရာ...”

သူတုိ႔တေတြ “ေလဒီ ဂါဂါ” လုပ္ခဲ့ရတဲ့ ပမာဏက ေငြသား ပံုးလုိက္။ ပင္လယ္ျပင္မွာ ေရယာဥ္ စစ္ဆင္ေရး ရလဒ္ ဘဲဥ မကဲြမခ်င္း ဒီေကာင္ေတြ သက္ျပင္း တခ်ခ်နဲ႔။ ေအာက္ေျခအဆင့္ သေဘၤာတေခါက္ လုိက္ရဖုိ႔ အေရးမွာေတာင္ ဒီေလာက္ျဖစ္ေနတာ... အထက္ပုိင္း ဌာနအေျပာင္းအေရႊ႕ေတြ ဆုိရင္.......

....................................


ဟုိင္းၾကီးကၽြန္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ တာဝန္က်တုန္းကလည္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတပ္မွဴးရဲ႕ ကေတာ္ဟာ ဟုိင္းၾကီးရြာထဲ ကုိ ေရာက္ရင္ ေစ်းထဲကဆုိင္ေတြမွာ သူလုိခ်င္တဲ့ ပစၥည္းကုိ လက္ညွဳိးထုိးယူသြားတာပဲ.. သူ႔ေနာက္မွာ ေရကင္း လံုျခံဳေရးတာဝန္ခံက တေကာက္ေကာက္လုိက္ျပီး သူယူသြားသမွ် ဒုိင္ခံေငြရွင္းေပးရ တယ္။ အဝတ္အစားနဲ႔ အသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းေတြသာမက တခါတရံမွာ ေရႊတုိေရႊစေလးေတြပါ..ယူသြား တတ္တာ။

ဘုရားပန္းကုိ ေန႔စဥ္ အသစ္လဲတယ္ ဆုိပဲ။ (အမွန္တကယ္ ဘာသာေရးၾကည္ညိဳတာ ဟုတ္မဟုတ္ ေျပာဖုိ႔ ခက္ေပမယ့္ အလကားရလုိ႔လုပ္ေနတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္) ေနာက္ ဆံုးေတာ့ ေရကင္းလံုျခံဳေရး က ျဖတ္သြားတဲ့ ေလွမွန္သမွ် မလြတ္တမ္းေတာင္း... အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတပ္မွဴးလည္း နာမည္ပ်က္...။

ဒီေတာ့ ဝိဓူရ အမတ္ၾကီးရဲ႕ ဆံုးမစကား ေလးခုထဲက တခုကုိ အထူးသတိျပဳ လုိက္နာေစခ်င္ပါတယ္။

သတင္းစီးဆင္းလည္ပတ္မႈေတြ တအားျမန္ဆန္ေနတဲ့ အင္တာနက္ေခတ္မွာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အေျပာင္းအလဲေတြ လည္း ျဖစ္ေနခ်ိန္ဆုိေတာ့ ေရျမင့္ၾကာျမင့္ ဂုဏ္သေရတင့္သူေတြသာ ျပည္သူေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားထဲမွာ နာမည္ေကာင္း မွတ္တမ္းတင္က်န္ရစ္ပါလိမ့္မယ္။

ေနမင္းသူ (၁၇-၅-၂၀၁၂)

ဧရာ၀တီ(Blog)