၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးႏွင့္ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား(ေဆာင္းပါး)

ပဏာမသေဘာတူညီခ်က္ လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီးေသာ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ အဖြ႔ဲအစည္းမ်ားႏွင့္ အစုိးရစစ္တပ္တုိက္ပြဲ မ်ား အခုတစ္ေလာ ျဖစ္ပြားလာပါသည္။
ကရင္ျပည္နယ္တြင္ DKBA ႏွင့္ BGF ၊ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းတြင္ SSA/SSPP ႏွင့္ အစုိးရစစ္တပ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပုိင္း ၌ RCSS ႏွင့္ အစုိးရစစ္တပ္ စသျဖင့္ တုိက္ပြဲေတြ ျဖစ္ပြားေနပါသည္။ျဖစ္ပြားရသည့္ အဓိကအေၾကာင္းရင္းမွာ အစုိးရစစ္တပ္မ်ား အတင္းဝင္ေရာက္ ေနရာယူလာမႈ မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အစုိးရ စစ္တပ္သည္ သူတုိ႔ကုိယ္သူတုိ႔ “ႏုိင္ငံေတာ္စစ္တပ္” ျဖစ္သည္။ သုိ႔အတြက္ မည္သည့္ေနရာေဒသသုိ႔မဆို အခ်ဳပ္အငင္ မရွိ ဝင္ထြက္သြားလာမည္၊ တပ္စြဲေနရာခ်ထားမည္၊ ယင္း သုိ႔ ေမာက္မာလွေသာ သေဘာထားျဖင့္ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔ အစည္းမ်ား ထိန္းခ်ဳပ္ တပ္စြဲ အေျချပဳထားသည့္ နယ္ေျမေဒသမ်ားသုိ႔ ဇြတ္တုိးဝင္ေရာက္လာသျဖင့္ ယခုကဲ့သို႔ တုိက္ပြဲမ်ား ျဖစ္ပြား လာရျခင္းျဖစ္သည္။စစ္တပ္တြင္ဤသေဘာထားႏွင့္ ဤလုပ္ရပ္ရွိေနသမွ်တုိက္ပြဲမ်ားသည္ ဆက္လက္ ျဖစ္ ပြားေနမည္သာျဖစ္သည္။
“၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” ေရးသားအတည္ျပဳျခင္း မျပဳႏုိင္မီက (နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရသည္ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီခဲ့ၾကရာတြင္ “စုိးမိုးထိန္းခ်ဳပ္ ထားေသာ နယ္ေျမႏွင့္ လက္နက္ကိုင္တပ္”ကို အသိအမွတ္ျပဳခဲ့သည္။ ထုိသို႔ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းမွာ သေဘာ႐ိုးျဖင့္မဟုတ္။ ပရိယာယ္ျဖင့္ အခ်ဳိသပ္ လုိက္ေလ်ာသည့္သေဘာ မ်ဳိးသာ ျဖစ္သည္။ထိုစဥ္က တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးရန္ (နဝတ-နအဖ)စစ္အစုိးရထံ ေတာင္း ဆုိခဲ့ၾကဖူး သည္။ တင္ျပခဲ့ၾကဖူးသည္။ ထုိတင္ျပခ်က္ကို (နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရက တုန္႔ျပန္သည္မွာ သူတုိ႔သည္ စစ္အစုိးရျဖစ္သည္ ေနာင္အရပ္သား အစုိးရေပၚေပါက္လာမွ “ႏုိင္ငံေရးစကားေျပာၾကပါ” ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးအရ မေဆြးေႏြးခဲ့ၾကရ၊ သုိ႔ ေသာ္လည္း “ညီလာခံ”သုိ႔ ပါဝင္တက္ေရာက္ ခဲ့ၾကသည္။ ယခုအခါ “၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒ” အတည္ျဖစ္ၿပီး “အစုိးရသစ္” ေပၚေပါက္လာေသာအခါတြင္ တစ္ခ်ိန္က သေဘာတူညီထား သည့္အတုိင္း တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ ၎တုိ႔ စုိးမိုးထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္နယ္ေျမႏွင့္ တပ္ကို အသိအမွတ္ ျပဳ၍ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ၿပီ။ အသိအမွတ္လည္း မျပဳႏုိင္။ သုိ႔အတြက္ ပဏာမသေဘာတူညီခ်က္ လက္မွတ္ေရးထုိးျခင္း၊ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ေဆြးေႏြးျခင္း ဟူေသာ ကိစၥမ်ား ေဖၚထုတ္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ျပန္လည္ လက္မွတ္ထိုးၾကရျခင္းျဖစ္သည္။
ယင္းသို႔ ပဏာမအဆင့္/ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ေဆြးေႏြးမႈမ်ား ေဖၚထုတ္လာရျခင္း၏ အဓိကရည္ရြယ္ ခ်က္မွာ ဦးသိန္းစိန္ ႀက့ံဖြံ႔ အစုိးရအေနျဖင့္ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ ၎တို႔ စုိးမိုး ထိ္န္းခ်ဳပ္ထားသည့္ နယ္ေျမႏွင့္ တပ္ကို (နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရ အသိအမွတ္ ျပဳထားခဲ့သည့္အတုိင္း ဆက္လက္ အသိအမွတ္မျပဳလုိေတာ့၍ ျဖစ္သည္။
“၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒ” အရ ၎တို႔သည္ တစ္ျပည္လံုးကို စိုးမိုးထားႏုိင္ေသာ အစုိးရႏွင့္ စစ္တပ္ျဖစ္ေနၿပီ မဟုတ္ပါလား။သုိ႔ျဖင့္ ဦးသိန္းစိန္ႀကံ့ဖြံ႔အစုိးရသည္ တစ္ခ်က္ခုတ္ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ သေဘာထားျဖင့္ တစ္ခ်ိန္က “အသိအမွတ္ျပဳမႈ”ကို ပယ္ဖ်က္ၿပီး တစ္ဆက္တည္းတြင္ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အင္အားစုမ်ား၏ လက္နက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားကို “နယ္ျခားေစာင့္တပ္”အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းကာ အေျခခံဥပေဒေဘာင္ထဲ ထုိးထည့္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဦးသိန္းစိန္ႀကံ့ဖြံ႔အစိုးရသည္ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ တန္းတူရည္ရွိေသာ ႏုိင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြးမႈကို မည္သုိ႔မွ် ျပဳလုပ္ျခင္းမရွိဘဲ “၂၀၀၈အေျခခံ ဥပေဒ”ေဘာင္ထဲ အတင္းေမာင္းသြင္းေနသည္။ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးမႈကို “လႊတ္ေတာ္ ထဲတြင္ ေဆြးေႏြး ပါ”ဟု အခ်ဳိသပ္ေနသည္။ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ”ထဲက ဇယား (၁)ႏွင့္ (၂)ပါ အခ်က္အလက္မ်ား ဟုိတိုး ဒီျဖည့္ လုပ္႐ံုမွ်ျဖင့္ “တန္းတူေရးႏွင့္ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္”မ်ား ရရွိလာမည္ဟု လွည့္ပတ္ ျမွဴဆြယ္ေနသည္။
“ပင္လံုကဲ့သုိ႔ညီလာခံႀကီး” ဆုိသည္ႏွင့္ ျဖားေယာင္းေနသည္။ အဆိုးရြားဆံုးမွာ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ား၏ အဓိက ႏုိင္ငံေရး ေတာင္းဆိုခ်က္ျဖစ္ေသာ “တန္းတူေရးႏွင့္ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္”ကို “လက္ပ္ေတာ့ပ္ ကိုင္ခ်င္ပါၿပီ” ဆုိေသာစကားျဖင့္ သ႐ုပ္ဖ်က္ ျခင္း ျဖစ္သည္။
“လက္နက္ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး” လဲလွယ္ၿပီးေနာက္ “လက္ပ္ေတာ့ပ္ႏွင့္ တန္းတူေရး/ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္” လဲလွယ္ရမည့္ သေဘာ ျဖစ္ေနသည္။ လက္ရွိအေျခအေနတြင္ မိမိတို႔ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔ အစည္းမ်ားအေနျဖင့္ ဦးသိန္းစိန္ႀကံ့ဖြ႔ံအစုိးရႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးအရ တန္းတူရည္တူ ေဆြးေႏြးႏုိင္ဖုိ႔ လိုအပ္ပါ သည္။ တန္းတူေရးႏွင့္ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ကို အာမခံႏုိင္ေသာ ႏုိင္ငံေရးသေဘာတူညီ ခ်က္မ်ား အေျခခံ က်က်ရရွိေရးကို ဦးတည္ေဆြးေႏြးရမည္ဟု ယူဆပါသည္။ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” ေဘာင္ထဲသုိ႔ အလ်င္ စလို ဝင္ျခင္း လံုးဝ မျဖစ္သင့္ပါ။ မိမိတို႔တုိင္းရင္းသား ဘုိးေဘးမ်ဳိးဆက္မ်ားသည္ “၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ” ကို ဥပေဒေဘာင္ထဲက ျပင္ဆင္ရန္ လံုးပမ္းခဲ့ဖူးသည့္ အေတြ႔အႀကံဳ ရွိခဲ့ဖူးပါသည္။ ထုိသုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾက စဥ္ကလည္း ျပည္နယ္မ်ား နစ္နာေနသည့္အခ်က္မ်ားကိုသာ ေရြးထုတ္ၿပီး ျပင္ဆင္ၾကမည္လား ဟူသည့္ ႀကံဆခ်က္ ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးပါသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ အေပၚယံလိမ္းေဆးနည္းမ်ားျဖင့္ ျပည္ေထာင္ စုစစ္ စစ္ ျပင္ဆင္ဖြဲ႔စည္း တည္ေဆာက္၍ မရႏုိင္၊ အေျခခံဥပေဒကို အရင္းအျမစ္က်က် ျပဳျပင္ေရး ဆြဲမွသာ ျဖစ္ႏုိင္လိမ့္မည္ဟူ ေသာ နည္းလမ္းအမွန္ကို သေဘာေပါက္ခဲ့ၾကသည္။
ယင္းသုိ႔ သေဘာေပါက္သည့္အတုိင္း “၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ” ကို “တျပည္ေထာင္စနစ္” (Unitary state) မွ ျပည္ေထာင္စုစစ္ စစ္ (Federal state) ျဖစ္လာေစရန္ အေျခခံဥပေဒေဘာင္ထဲကေန တရားဥပေဒႏွင့္ အညီ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသည္။ ထုိသုိ႔ႀကိဳးပမ္းခဲ့မႈ မ်ားႏွင့္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုမ်ား၏ နစ္နာမႈမ်ား ကို ေတာင္ႀကီးဦးထြန္းျမင့္ ေရးသားျပဳခဲ့ေသာ စာအုပ္၊ စာတမ္းမ်ားတြင္ အတိအ လင္း ပါရွိပါသည္။ (ထိုစာအုပ္စာတမ္းမ်ားကုိ ယခု ကာလတြင္ ျပန္လည္ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝသင့္ပါသည္) မိမိတုိ႔ တုိင္းရင္းသားဘိုး ဘြား အဆက္ဆက္၏ အားထုတ္ႀကဳိးပမ္းမႈသည္ ၁၉၆၂ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၂ရက္ေန႔တြင္ စစ္တပ္ အာဏာသိမ္းမႈျဖင့္ အဆံုးသတ္ခဲ့ ၾကရသည္ မဟုတ္ပါလား။ “၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ” သည္လည္း နိဂံုးခ်ဳပ္ ခဲ့ရသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ယခု “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” တြင္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားအတြက္ “၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ”မွာကဲ့သို႔ “အခြင့္အလမ္း”မ်ဳိး မပါရွိ ေခ်။ ျပင္ဆင္ႏုိင္သည့္ အခြင့္သာခ်က္မ်ဳိးလည္း မရွိေခ်။ “၁၉၄၇အေျခခံဥပေဒ”သည္ “၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒ”ႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္လွ်င္ ျပင္ဆင္ရန္ လြယ္ကူေသာ အေျခခံဥပေဒ အမ်ဳိးအစား ျဖစ္ပါသည္။
“၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒ”သည္ ျပင္ဆင္ရန္ အင္မတန္ခက္ခဲေသာဥပေဒ (rigid constitution) ျဖစ္ၿပီး ဥပေဒဆုိင္ရာစံႏႈန္း၊ ႏုိင္ငံ ေရးဆုိင္ရာစံႏႈန္း၊ ယုတၱိေဗဒဆုိင္ရာ စံႏႈန္းမ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီဆီေလွ်ာ္သည့္ အေျခခံဥပေဒ မဟုတ္ေၾကာင္း ျပည္တြင္းျပည္ပ ဥပေဒပညာရွင္မ်ားက စနစ္တက် ေထာက္ျပေဝဖန္ထားၿပီး အေျခခံဥပေဒသစ္တစ္ခု ထပ္မံ ေရးဆြဲအစားထိုးရန္ အႀကံျပဳ တုိက္ တြန္းေဆာ္ၾသေနပါသည္။
မိမိတုိ႔ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေနျဖင့္ ယင္းအခ်က္မ်ားကို အေလးအနက္ အသိအမွတ္ျပဳၿပီး အေျခခံ ဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး / အသစ္အစားထုိး ေရးဆြဲေရးလႈပ္ရွားမႈကို နီးနီးကပ္ကပ္ ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္သြားရန္၊ အားေပးေထာက္ခံ သြားရန္ႏွင့္ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။ ထုိ႔အျပင္ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ မိမိတို႔၏ သေဘာထားအျမင္မ်ား ကို ေဖာ္ထုတ္သြားရမည္ဟု ယူဆပါသည္။
သုိ႔ပါ၍ မိမိတို႔တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အင္အားစုမ်ားအေနျဖင့္ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးလႈပ္ရွား မႈႏွင့္ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ ပြဲတုိ႔ကို ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ေပါက္ေပါက္လာသည့္ အေျခအေန အေပၚ မူတည္၍ မိမိတို႔တည္ရွိမႈကို ျဖစ္ထြန္းေပၚ ေပါက္လာသည့္ အေျခအေနသစ္ႏွင့္အညီ လိုက္ ပါေဆာင္ရြက္ သြားၾကရမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
အသစ္ျဖစ္ေပၚလာမည့္ အေျခခံဥပေဒသစ္တြင္ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးမ်ား၊ တန္းတူေရးႏွင့္ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ကို တကယ္ တမ္း အာမခံႏုိင္သည့္မူမ်ား အေျခခံက်က် ျပ႒ာန္းပါရွိလာေသာ အေျခ အေန အခ်ိန္အခါတြင္ အေျခခံဥပေဒေဘာင္ထဲသို႔ဝင္ရန္ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္သင့္ပါေၾကာင္း တုိက္တြန္းေရး သားအပ္ပါသည္။
(ေမာင္ေက်ာ္စြာ)