ပညာေရးၿပိဳကြဲတာနဲ႔ အမ်ိဳးသားေရး ၿပိဳကြဲတာ ဘာဆိုင္လို႔တုန္းလို႔ ေမးမယ္ဆိုရင္ ေျဖရေတာ့မွာပါ။ ပညာေရး မလြတ္လပ္တာေၾကာင့္ အမွားအမွန္ကို ခြဲျခားသိႏိုင္ဖို႔ခက္ခဲသြားပါတယ္။ အမွားအမွန္ကို ခြဲျခားမသိေတာ့ တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ တေန႔ တိုင္းျပည္ကို ဦးေဆာင္တဲ့အခါမွာ မွန္မွန္ကန္ကန္ ဦးေဆာင္ဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ ကူေတာ့ပါ။ မလြတ္လပ္တဲ့ ပညာေရးက စက္ရုပ္ကေလးေတြကိုပဲ ေမြးဖြားေပးေနတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
ကေန႔ျမန္မာျပည္ ႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းဟာ စိတ္ပ်က္စရာေတြ၊ ေၾကကြဲစရာေတြ၊ ဝမ္းနည္းစရာေတြ၊ လွည့္စားတာေတြ၊ လစ္လွ်ဴရႈတာေတြ၊ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ၊ ဗိုလ္က်အႏိုင္က်င့္တာေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနပါတယ္။ အဲသလို အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ဆက္တိုက္ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းဟာ အေကာင္းဖက္ကို ဦးတည္ဖို ႔ဆိုတာ မလြယ္လွပါ။ အေကာင္းဖက္ကို ဦးတည္တဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြ မရွိဘဲ ဒီအတိုင္းဆက္သြားေနရင္ ဒီႏိုင္ငံဟာ တစံုလံုးေသာ အမ်ိဳးသားေရးၿပိဳကြဲမႈကို ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္ၿပီး ရင္ဆိုင္ရဖြယ္ ရွိပါတယ္။
မၾကာေသးခင္က ျမန္မာႏိုင္ငံသမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္ရေအာင္ပါ။ လြတ္လပ္ေရးမရခင္ အလံနီေတြ အရင္ ဆံုး ေတာခိုပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ရက္ေပါင္း ၉၀ ေလာက္ပဲ ရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ပါတယ္။ ေနာက္တႏွစ္မွာေတာ့ ကရင္အမ်ိဳးသားေတြရဲ့ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္ လွန္ေရး စခဲ့ပါတယ္။ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္က ကရင္တပ္မ်ား ေတာခိုၾကပါတယ္။ လက္ဝဲလိုင္းျဖစ္တဲ့ ဗမာ့တပ္မေတာ္က တပ္ရင္းတခ်ိဳ႔လည္း ေတာခိုၾကပါတယ္။ တဆက္ထဲဆိုသလို ေနာက္ပိုင္း ႏွစ္မ်ားမွာ တိုင္းရသားနယ္ေျမ အသီးသီးမွာ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးတပ္ေတြ ေပၚေပါက္လာပါတယ္။
ခရစ္ယာန္ ဘာသာကိုးကြယ္သူ ကခ်င္ေတြ အစိုးရကို လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္တာဟာ တျခားတိုင္းရင္း သားမ်ာနဲ႔ ႏိုင္းစာရင္ အေတာ္ေလး ေနာက္က်ပါတယ္။ မွတ္မိသေလာက္ဆိုရင္ ၁၉၆၀ ေနာက္ပိုင္းလို႔ ထင္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ဝန္ႄကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုရဲ့ ဗုဒၶဘာသာကို ႏိုင္ငံေတာ္ ဘာသာအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳ လိုက္တဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဆက္တိုက္ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ျခင္းပါ။ ခ်င္းေတာင္တန္းမွာ မီဇိုးသူပုန္ ရွိခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္ မေျပာပေလာက္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္မ်ား ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ခ်င္းေတာင္တန္းမွာလည္း လက္နက္ ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး ဆင္ႏႊဲဖို႔ လႈပ္ရွားမႈေတြ ရွိလာခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ စီအန္အက္ဖ္ ဃၵၤ ခ်င္းေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔အစည္းဟာ လူသိထင္ရွားျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
အမ်ိဳးသားေရးၿပိဳကြဲမႈဟာ ျမန္မာနဲ႔ တိုင္းရင္းသားမ်ားအၾကား ယံုၾကည္မႈပ်က္ျပားတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပြားရတယ္ လို႔ ေယဘုယ် ျမင္ၾကပါတယ္။ တကယ္ကေတာ့ အမ်ိဳးသားေရးၿပိဳကြဲမႈဟာ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း အၾကားမွာ လည္း ျဖစ္ပြားႏိုင္သလို ရွမ္းအခ်င္းခ်င္း၊ ရခိုင္အခ်င္းခ်င္း၊ မြန္အခ်င္းခ်င္း ၾကားမွာလည္း ျဖစ္ပြားႏိုင္တဲ့ ကိစၥရပ္ တခုပါ။
ျမန္မာျပည္ဟာ လြတ္လပ္ေရးရအၿပီး မၾကာခင္မွာ အမ်ိဳးသားေရးၿပိဳကြဲမႈကို ျပည္တြင္းစစ္မီးႀကီးနဲ႔အတူ ပထမအႄကိမ္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရၿပီးပါၿပီ။ ဒီလို အေျခအေနထိ ေရာက္သြားေအာင္ စတင္မွားခဲ့တဲ့သူေတြကေတာ့ ထိပ္ပိုင္းျမန္မာႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြေၾကာင့္လို႔ ေျပာရမွာပါပဲ။ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ တည္ရွိေနတဲ့ သေဘာထားကြလြဲမႈ၊ ယံုၾကည္မႈပ်က္ျပားျခင္း၊ ဒီမိုကေရစီကို ဖက္တြယ္ရမယ့္အစား လက္နက္နဲ႔အာဏာကို ဖက္တြယ္အားထားျခင္း စတာေတြက ျပည္တြင္းစစ္ ျဖစ္ပြားလာေအာင္ တြန္းပို႔ခဲ့တာပါ။ ျမန္မာျပည္လြတ္ လပ္ေရး မရခင္ကာလေလးမွာ စစ္အတြင္းတုန္းက အဂၤလိပ္ဝန္ႄကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ျဖစ္တဲ့ ဝင္စတန္ခ်ာခ်ီက ဒီလိုေျပာခဲ့ပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးရရင္ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ခ်ၾကလို႔ ျပည္တြင္းစစ္အထိ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ မွတ္ခ်က္ခ်ပါတယ္။ အဲသလို မွတ္ခ်က္ခ်တာကို ျမန္မာႏိုင္ငံေရးသမားေတြဖက္က ဘယ္လိုျမင္သလဲဆိုေတာ့ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႔က လြတ္လပ္ေရးေပးရမွာ တြန္႔တိုေနတာေၾကာင့္ ဒီလိုစကားမ်ိဳးေျပာတယ္လို႔ ျပန္ၿပီး ေဝဖန္ၾက ပါတယ္။ တကယ္တန္းမွာေတာ့ လြတ္လပ္ေရးလည္း ရေရာ ျပည္တြင္းစစ္ ျဖစ္ခဲ့ရတာ ဘယ္သူမွ မျငင္းႏိုင္ တဲ့ အခ်က္ပါ။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း ဦးေဆာင္တဲ့ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းဖို႔ အခြင့္အလမ္းရသြားခဲ့တာက ျမန္ မာ ေခါင္းေဆာင္ အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ မညီညႊတ္လို႔ ယံုၾကည္မႈပ်က္ျပားခဲ့ရလို႔ ျဖစ္ခဲ့တာလို႔ သံုးသပ္လိုပါ တယ္။ အရပ္သားႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ ျမန္မာေတြနဲ႔ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ျမန္မာေတြအၾကား ၿပိဳကြဲခဲ့ရတဲ့ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ အဲတာအျပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းကိုယ္တိုင္ အာဏာရဲ့ တပ္မက္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ သေဘာကို သိသြားတာကလည္း တပိုင္းလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း ဘုန္းမီးေန လေတာက္ပစဥ္ အခါက မၾကာခဏေျပာခဲ့ဖူးတာ ရွိပါတယ္။ အဲတာက ဘာတုန္းဆိုေတာ့ ဗမာ့တပ္မေတာ္ ဟာ ရိုးရိုးဖြဲ႔ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔ ဖြဲ႔ခဲ့တာလို႔ ႂကြားလံုးထုတ္ေလ့ရွိပါတယ္။ သူဆိုလိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုတာက နယ္ခ်ဲ႔အဂၤလိပ္ကို အာခံခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးေခတ္က ႏိုင္ငံေရးသမားကို ဆိုလိုတာပါ။
အမွန္ကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမားဟာ တပ္မေတာ္ထဲဝင္ၿပီး အမႈထမ္းတယ္ ဆိုကတဲက စစ္သားျဖစ္သြားပါၿပီ ။ ႏိုင္ငံေရးသမား မဟုတ္ေတာ့ပါ။ ပေရာဖက္ရွင္နယ္ စစ္သားပီပီသသ ျဖစ္ဖို႔ပဲ လိုပါေတာ့တယ္။ အဲသလိုမွ မဟုတ္ဘဲ ႏိုင္ငံေရးသမားက စစ္ယူနီေဖာင္း ဝတ္ထားတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးဆိုရင္ ဒါဟာ ျပႆနာလို႔ ရႈျမင္ရေတာ့ မွာပါ။ ရုပ္ကသာ စစ္သားျဖစ္ေနေပမယ့္ စိတ္က ႏိုင္ငံေရးသမားအျဖစ္မွာပဲ ရွိေနေသးတာကိုး။ ဥပမာ ဆိုရ ရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းကိုယ္တိုင္လည္း သခင္ႏိုင္ငံေရးသမား ျဖစ္ခဲ့သလို သူ႔ရဲ့ ညာလက္ရံုး ဗိုလ္ေအာင္ႄကီး ဟာလည္း တကယ္တန္းေတာ့ ယူနီေဖာင္းဝတ္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားပါ။ ပီဘိစစ္သားစိတ္ ရွိသူမ်ားမ ဟုတ္ပါ။ စစ္သားက စစ္သားလို မက်င့္ႄကံဘဲ အရပ္သားႏိုင္ငံေရးသမားလို စဥ္းစားေတြးေခၚ လုပ္ကိုင္မယ္ ဆိုရင္ အာဏာကို သိမ္းယူတဲ့လမ္းမွာသာ ဂိတ္ဆံုးရတယ္ ဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔ ႀကံဳခဲ့ၿပီးပါၿပီ။
မၾကာေသးခင္က ျမန္မာႏိုင္ငံသမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္ရေအာင္ပါ။ လြတ္လပ္ေရးမရခင္ အလံနီေတြ အရင္ ဆံုး ေတာခိုပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ရက္ေပါင္း ၉၀ ေလာက္ပဲ ရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ပါတယ္။ ေနာက္တႏွစ္မွာေတာ့ ကရင္အမ်ိဳးသားေတြရဲ့ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္ လွန္ေရး စခဲ့ပါတယ္။ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္က ကရင္တပ္မ်ား ေတာခိုၾကပါတယ္။ လက္ဝဲလိုင္းျဖစ္တဲ့ ဗမာ့တပ္မေတာ္က တပ္ရင္းတခ်ိဳ႔လည္း ေတာခိုၾကပါတယ္။ တဆက္ထဲဆိုသလို ေနာက္ပိုင္း ႏွစ္မ်ားမွာ တိုင္းရသားနယ္ေျမ အသီးသီးမွာ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးတပ္ေတြ ေပၚေပါက္လာပါတယ္။
ခရစ္ယာန္ ဘာသာကိုးကြယ္သူ ကခ်င္ေတြ အစိုးရကို လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္တာဟာ တျခားတိုင္းရင္း သားမ်ာနဲ႔ ႏိုင္းစာရင္ အေတာ္ေလး ေနာက္က်ပါတယ္။ မွတ္မိသေလာက္ဆိုရင္ ၁၉၆၀ ေနာက္ပိုင္းလို႔ ထင္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ဝန္ႄကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုရဲ့ ဗုဒၶဘာသာကို ႏိုင္ငံေတာ္ ဘာသာအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳ လိုက္တဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဆက္တိုက္ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ျခင္းပါ။ ခ်င္းေတာင္တန္းမွာ မီဇိုးသူပုန္ ရွိခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္ မေျပာပေလာက္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္မ်ား ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ခ်င္းေတာင္တန္းမွာလည္း လက္နက္ ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး ဆင္ႏႊဲဖို႔ လႈပ္ရွားမႈေတြ ရွိလာခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ စီအန္အက္ဖ္ ဃၵၤ ခ်င္းေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔အစည္းဟာ လူသိထင္ရွားျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
အမ်ိဳးသားေရးၿပိဳကြဲမႈဟာ ျမန္မာနဲ႔ တိုင္းရင္းသားမ်ားအၾကား ယံုၾကည္မႈပ်က္ျပားတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပြားရတယ္ လို႔ ေယဘုယ် ျမင္ၾကပါတယ္။ တကယ္ကေတာ့ အမ်ိဳးသားေရးၿပိဳကြဲမႈဟာ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း အၾကားမွာ လည္း ျဖစ္ပြားႏိုင္သလို ရွမ္းအခ်င္းခ်င္း၊ ရခိုင္အခ်င္းခ်င္း၊ မြန္အခ်င္းခ်င္း ၾကားမွာလည္း ျဖစ္ပြားႏိုင္တဲ့ ကိစၥရပ္ တခုပါ။
ျမန္မာျပည္ဟာ လြတ္လပ္ေရးရအၿပီး မၾကာခင္မွာ အမ်ိဳးသားေရးၿပိဳကြဲမႈကို ျပည္တြင္းစစ္မီးႀကီးနဲ႔အတူ ပထမအႄကိမ္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရၿပီးပါၿပီ။ ဒီလို အေျခအေနထိ ေရာက္သြားေအာင္ စတင္မွားခဲ့တဲ့သူေတြကေတာ့ ထိပ္ပိုင္းျမန္မာႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြေၾကာင့္လို႔ ေျပာရမွာပါပဲ။ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ တည္ရွိေနတဲ့ သေဘာထားကြလြဲမႈ၊ ယံုၾကည္မႈပ်က္ျပားျခင္း၊ ဒီမိုကေရစီကို ဖက္တြယ္ရမယ့္အစား လက္နက္နဲ႔အာဏာကို ဖက္တြယ္အားထားျခင္း စတာေတြက ျပည္တြင္းစစ္ ျဖစ္ပြားလာေအာင္ တြန္းပို႔ခဲ့တာပါ။ ျမန္မာျပည္လြတ္ လပ္ေရး မရခင္ကာလေလးမွာ စစ္အတြင္းတုန္းက အဂၤလိပ္ဝန္ႄကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ျဖစ္တဲ့ ဝင္စတန္ခ်ာခ်ီက ဒီလိုေျပာခဲ့ပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးရရင္ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ခ်ၾကလို႔ ျပည္တြင္းစစ္အထိ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ မွတ္ခ်က္ခ်ပါတယ္။ အဲသလို မွတ္ခ်က္ခ်တာကို ျမန္မာႏိုင္ငံေရးသမားေတြဖက္က ဘယ္လိုျမင္သလဲဆိုေတာ့ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႔က လြတ္လပ္ေရးေပးရမွာ တြန္႔တိုေနတာေၾကာင့္ ဒီလိုစကားမ်ိဳးေျပာတယ္လို႔ ျပန္ၿပီး ေဝဖန္ၾက ပါတယ္။ တကယ္တန္းမွာေတာ့ လြတ္လပ္ေရးလည္း ရေရာ ျပည္တြင္းစစ္ ျဖစ္ခဲ့ရတာ ဘယ္သူမွ မျငင္းႏိုင္ တဲ့ အခ်က္ပါ။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း ဦးေဆာင္တဲ့ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းဖို႔ အခြင့္အလမ္းရသြားခဲ့တာက ျမန္ မာ ေခါင္းေဆာင္ အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ မညီညႊတ္လို႔ ယံုၾကည္မႈပ်က္ျပားခဲ့ရလို႔ ျဖစ္ခဲ့တာလို႔ သံုးသပ္လိုပါ တယ္။ အရပ္သားႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ ျမန္မာေတြနဲ႔ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ျမန္မာေတြအၾကား ၿပိဳကြဲခဲ့ရတဲ့ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ အဲတာအျပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းကိုယ္တိုင္ အာဏာရဲ့ တပ္မက္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ သေဘာကို သိသြားတာကလည္း တပိုင္းလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း ဘုန္းမီးေန လေတာက္ပစဥ္ အခါက မၾကာခဏေျပာခဲ့ဖူးတာ ရွိပါတယ္။ အဲတာက ဘာတုန္းဆိုေတာ့ ဗမာ့တပ္မေတာ္ ဟာ ရိုးရိုးဖြဲ႔ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔ ဖြဲ႔ခဲ့တာလို႔ ႂကြားလံုးထုတ္ေလ့ရွိပါတယ္။ သူဆိုလိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုတာက နယ္ခ်ဲ႔အဂၤလိပ္ကို အာခံခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးေခတ္က ႏိုင္ငံေရးသမားကို ဆိုလိုတာပါ။
အမွန္ကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမားဟာ တပ္မေတာ္ထဲဝင္ၿပီး အမႈထမ္းတယ္ ဆိုကတဲက စစ္သားျဖစ္သြားပါၿပီ ။ ႏိုင္ငံေရးသမား မဟုတ္ေတာ့ပါ။ ပေရာဖက္ရွင္နယ္ စစ္သားပီပီသသ ျဖစ္ဖို႔ပဲ လိုပါေတာ့တယ္။ အဲသလိုမွ မဟုတ္ဘဲ ႏိုင္ငံေရးသမားက စစ္ယူနီေဖာင္း ဝတ္ထားတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးဆိုရင္ ဒါဟာ ျပႆနာလို႔ ရႈျမင္ရေတာ့ မွာပါ။ ရုပ္ကသာ စစ္သားျဖစ္ေနေပမယ့္ စိတ္က ႏိုင္ငံေရးသမားအျဖစ္မွာပဲ ရွိေနေသးတာကိုး။ ဥပမာ ဆိုရ ရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းကိုယ္တိုင္လည္း သခင္ႏိုင္ငံေရးသမား ျဖစ္ခဲ့သလို သူ႔ရဲ့ ညာလက္ရံုး ဗိုလ္ေအာင္ႄကီး ဟာလည္း တကယ္တန္းေတာ့ ယူနီေဖာင္းဝတ္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားပါ။ ပီဘိစစ္သားစိတ္ ရွိသူမ်ားမ ဟုတ္ပါ။ စစ္သားက စစ္သားလို မက်င့္ႄကံဘဲ အရပ္သားႏိုင္ငံေရးသမားလို စဥ္းစားေတြးေခၚ လုပ္ကိုင္မယ္ ဆိုရင္ အာဏာကို သိမ္းယူတဲ့လမ္းမွာသာ ဂိတ္ဆံုးရတယ္ ဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔ ႀကံဳခဲ့ၿပီးပါၿပီ။
သမိုင္းကလည္း အဲသလို အတိအက် ျပဆိုထားၿပီးပါၿပီ။ တခါ အရပ္သားႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ အခ်င္းခ်င္း အၾကားမွာ ယံုၾကည္မႈၿပိဳကြဲခဲ့ရလို႔ ႏွစ္ရွည္လမ်ား စစ္အာဏာသိမ္းတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ရၿပီး အေညွာင့္ေပါက္ခါစ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီလည္း ေသဆံုးခဲ့ရပါတယ္။ ဒါဟာ ပထမအႀကိမ္ အမ်ိဳးသားေရးၿပိဳကြဲခဲ့ျခင္းလို႔ ဆိုႏိုင္ပါ တယ္။
အမ်ိဳးသားေရး ၿပိဳကြဲမႈရဲ့ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္ ျပည္တြင္းစစ္ ေနရာအႏွံ႔ ျဖစ္ပြားခဲ့တာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္စီး ပြားေရးပ်က္ခဲ့ပါတယ္။ ပညာေရးက်န္းမာေရး နိမ့္က်ခဲ့ရပါတယ္။ အာဏာရွင္စနစ္ သက္ဆိုးရွည္ျပန္ပါတယ္။ အာဏာရွင္စနစ္ သက္တန္းၾကာ လာတာရယ္ တိုင္းျပည္ အဖက္ဖက္ကနိမ့္ပါး လာတာေတြက ဆက္ လက္ၿပီး အမ်ိဳးသားေရးၿပိဳကြဲမႈ ျဖစ္ေစဖို႔ တြန္းအား သဖြယ္ ျဖစ္လာျပန္ပါတယ္။ အာဏာရွင္စနစ္ဆိုေတာ့ ပါဝါအေပ်ာ့ကို သံုးတာထက္ ပါဝါအမာကို သံုးရတာ ပိုၿပီးအာသီသ ရွိတာေၾကာင့္လို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ပါဝါအမာကို သံုးရေတာ့ ဗိုလ္က်တာေတြ၊ ႏွိပ္စက္တာေတြ၊ တကိုယ္ေကာင္းဆန္တာေတြ၊ ခြဲျခားတာေတြ ရွိလာပါတယ္။ အဲသလို ရွိလာတာေၾကာင့္ တိုင္းရင္းလူမ်ိဳးေပါင္းစံုနဲ႔သာမက ျမန္မာခ်င္းလည္း ယံုၾကည္မႈ ကင္းမဲ့ လာရပါတယ္။ ႏိုင္ငံသားမ်ား အခ်င္းခ်င္း၊ ႏိုင္ငံသားမ်ားနဲ႔ အစိုးရအၾကား၊ တိုင္းရင္းသား တမ်ိဳးနဲ႔ တမ်ိဳးအၾကား ယံုၾကည္မႈ ကင္းမဲ့ ေနရျခင္း အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ ဖြတ္သထက္ညစ္ရပါတယ္။
အမ်ိဳးသားေရး ၿပိဳကြဲမႈရဲ့ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္ ျပည္တြင္းစစ္ ေနရာအႏွံ႔ ျဖစ္ပြားခဲ့တာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္စီး ပြားေရးပ်က္ခဲ့ပါတယ္။ ပညာေရးက်န္းမာေရး နိမ့္က်ခဲ့ရပါတယ္။ အာဏာရွင္စနစ္ သက္ဆိုးရွည္ျပန္ပါတယ္။ အာဏာရွင္စနစ္ သက္တန္းၾကာ လာတာရယ္ တိုင္းျပည္ အဖက္ဖက္ကနိမ့္ပါး လာတာေတြက ဆက္ လက္ၿပီး အမ်ိဳးသားေရးၿပိဳကြဲမႈ ျဖစ္ေစဖို႔ တြန္းအား သဖြယ္ ျဖစ္လာျပန္ပါတယ္။ အာဏာရွင္စနစ္ဆိုေတာ့ ပါဝါအေပ်ာ့ကို သံုးတာထက္ ပါဝါအမာကို သံုးရတာ ပိုၿပီးအာသီသ ရွိတာေၾကာင့္လို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ပါဝါအမာကို သံုးရေတာ့ ဗိုလ္က်တာေတြ၊ ႏွိပ္စက္တာေတြ၊ တကိုယ္ေကာင္းဆန္တာေတြ၊ ခြဲျခားတာေတြ ရွိလာပါတယ္။ အဲသလို ရွိလာတာေၾကာင့္ တိုင္းရင္းလူမ်ိဳးေပါင္းစံုနဲ႔သာမက ျမန္မာခ်င္းလည္း ယံုၾကည္မႈ ကင္းမဲ့ လာရပါတယ္။ ႏိုင္ငံသားမ်ား အခ်င္းခ်င္း၊ ႏိုင္ငံသားမ်ားနဲ႔ အစိုးရအၾကား၊ တိုင္းရင္းသား တမ်ိဳးနဲ႔ တမ်ိဳးအၾကား ယံုၾကည္မႈ ကင္းမဲ့ ေနရျခင္း အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ ဖြတ္သထက္ညစ္ရပါတယ္။
အဲသလိုျဖစ္ေနတဲ့ ၾကားထဲမွာ မူလတန္းကစလို႔ တကၠသိုလ္အဆင့္အထိ ပညာေရးကလည္း ေအာက္ တန္းေနာက္တန္း က်လာခဲ့ပါတယ္။ ပညာေရးေအာက္တန္းက်လာတာ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ျဖစ္လာေတာ့ လူငယ္ေတြဟာ အသိပညာရွင္ အတတ္ပညာရွင္ ျဖစ္ခ်င္တာထက္ စစ္ဗိုလ္ ျဖစ္လိုတဲ့စိတ္ ပိုမ်ား လာပါ တယ္။ စစ္ဗိုလ္မျဖစ္ခ်င္တဲ့ သူေတြက တတ္ႏိုင္ရင္ ႏိုင္ငံျခားကို ထြက္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရရွည္ မွာ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ တန္းတန္းတူတူ လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္ေျပာႏိုင္တဲ့ မ်ိဳးဆက္ေတြ တစတစ ၾကဲပါးသြားပါတယ္။
အခုလက္ရွိကာလမွာ အစိုးရက အရပ္သားအစိုးရလို႔ ေျပာေပမယ့္ ဘယ္သူကမွ မယံုပါဘူး။ မယံုတာက လည္း ညစ္နည္းမ်ိဳးစံုသံုးၿပီး အစိုးရ ျဖစ္လာတာ လူတိုင္းသိေနလို႔ပါ။ ၂၀ဝ၈ နာဂစ္အေျခခံဥပေဒေၾကာင့္ လည္း ပိုဆိုးပါတယ္။ ဒါႀကီးသက္ဆိုးရွည္ေနသမွ် တိုင္းရင္းသားမ်ား အားလံုးၾကားမွာ တန္းတူရည္တူ ရွိတဲ့ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ဖို႔ ဆိုတာ ေဝးသထက္ ေဝးေနဦးမွာပါပဲ။ တန္းတူရည္တူ မရွိဘဲနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ယံုၾကည္မႈကို တည္ေဆာက္ၾကမွာလဲ။ ယံုၾကည္မႈကို အရင္သက္သက္ ပထမဆံုး တည္ေဆာက္လို႔ မရပါ။ တန္းတူရည္တူရွိေၾကာင္း သက္ေသျပဖို႔ အရင္ဆံုးလိုအပ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နာဂစ္ဖြဲ႔စည္းပံု ျပင္ဆင္ဖို႔ အားလံုးေသာ အင္အားစုေတြက တိုက္တြန္းေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးေတြၾကားမွာ ကိုပါႀကီးလို အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးေတြ၊ လက္ပံေတာင္းတခုလံုးနဲ႔ ေဒၚခင္ဝင္း ကိစၥမ်ိဳးေတြ၊ ကခ်င္ ဆရာမႏွစ္ဦးရဲ့ ေၾကကြဲဖြယ္ အျဖစ္ဆိုးေတြ၊ အိုးမဲ့အိမ္မဲေတြနဲ႔ ဘူဒိုဇာေတြ ၊ ေတာင္ေပၚေဒသက တိုက္ပြဲေတြ၊ စစ္ေရွာင္ဒုကၡ သည္ေတြ၊ ကိုးကြယ္ရာဘာသာ ေျပာင္းလဲျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒ အတည္ျပဳဖို႔ ႄကိဳးစားေနတာေတြ၊ အဲတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္ မဟုတ္သူမ်ားဖက္က စိုးရိမ္ ထိတ္လန္႔ေနမႈေတြ၊ မြတ္စလင္ဆန္႔က်င္ေရးကို မီးထိုးေပးေနတာေတြ၊ တရုတ္ကုမၸဏီေတြ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ေနတာေတြ၊ ႏိုင္ငံသားမျဖစ္ေသးသူေတြကို မဲေပးခြင့္ အခြင့္အေရး ေပးတာေတြ၊ ရိုင္းရိုင္းျပျပ စကားေျပာတဲ့ ဝန္ႀကီးေတြ၊ မျဖစ္ႏိုင္တာေတြ အဓိပၸါယ္မဲ့တာေတြကို အလုပ္ထင္ၿပီး ေျပာေနတဲ့ လႊတ္ေတာ္ အမတ္ေတြ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရတာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ ကိုင္ေတြေၾကာင့္လို႔ စြပ္စြဲတာမ်ိဳးေတြ၊ ဒါေတြအား လံုးဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ေနာက္တခ်ီ အမ်ိဳးသားေရးၿပိဳကြဲဖို႔အတြက္ အသင့္ရွိေနတဲ့ ေလာင္စာေတြ ျဖစ္ေန ပါတယ္။
အခုလက္ရွိမွာလည္း ေက်ာင္းသားေတြက အမ်ိဳးသားပညာေရးဥေပဒကို ျပင္ဆိုင္ဖို႔ လမ္းေလွ်ာက္ဆႏၵျပ တယ္။ အစိုးရက ေဆြးေႏြးမယ္လို႔ ပထမကမ္းလွမ္းတယ္။ ဟုတ္မလိုလိုနဲ႔ တကယ္တန္း ေျပာၾကဆို ၾကေတာ့ ဝန္ႀကီးဦးေအာင္မင္းက ေက်ာင္းသားေတြ သပိတ္လွန္ဖို႔ပဲ ဖိေျပာေနတယ္။ ဘာမွ ေရေရရာရာ လည္း မေဆြးေႏြးရေသးဘူး ဘာသေဘာ တူညီခ်က္မွလည္း အဖတ္မတင္ေသးခင္ ဘယ္သူက သပိတ္လွန္ မွာလဲ။ ေက်ာင္းသားေတြဖက္က ေျပာထားၿပီးသားပါ။ သူတို႔အေနနဲ႔ အခုလို ဆႏၵျပေနတာဟာ အစိုးရျပဳတ္ က်ေအာင္ လုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ ပညာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ ပညာေရး အဆင့္အတန္း ျမင့္မားလာဖို႔ လုပ္ေန တာပါလို႔ အတိအလင္း ေျပာထားပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ပညာေရးဝန္ႀကီးကလည္း ဥပေဒကိုေတာ့ျဖင့္ စမ္းသံုးၾကည့္ပါဦး ေနာင္မွာ လိုတိုးပိုေလွ်ာ့ လုပ္တာေပါ့ဆိုတဲ့ စကားမ်ိဳးေျပာေသးတယ္။ ဥပေဒတခုဟာ အစကထဲက မေကာင္းတဲ့ အခ်က္ေတြပါေနတာ လူတိုင္းသိထားၿပီးသားပါ။ မေကာင္းတဲ့ ဥပေဒကို စမ္း သံုးၾကည့္ပါဦးလို႔ ေျပာေနတာက မစြံတဲ့ပစၥည္းကို ေရာင္းလိုေဇာနဲ႔ ေျပာေနတဲ့ ကုန္တိုက္က အေရာင္းစာေရး မလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
တကယ္တန္းေျပာရရင္ တခ်ိန္က အမ်ိဳးသားေရး ၿပိဳကြဲခဲ့ရလို႔ တိုင္းျပည္ဟာ ေအာက္တန္းေနာက္တန္းက်ခဲ့ တယ္။ အဲတာရဲ့ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္ ပညာေရးလည္း သူမ်ားေနာက္မွာ ေရာက္ခဲ့ရတယ္။ ေျပာရရင္ ႏိုင္ငံေရး သာမက အမ်ိဳးသားပညာေရးပါ ၿပိဳကြဲခဲ့ရပါတယ္။ အခုလို ဒီမိုကေရစီကို သြားေနၿပီ ေခတ္ေျပာင္း ေနၿပီဆိုတဲ့ ကာလမ်ိဳးမွာ ေအာက္တန္းက်ခဲ့ရတဲ့ ပညာေရးကို ျပန္လည္ဆယ္မဖို႔ ေက်ာင္းသားေတြ ႀကိဳးစားေနျခင္းဟာ သာဓုေခၚစရာ မဟုတ္ဘူးလား။ ဒါေပမဲ့ တေန႔ကပဲ ေက်ာင္းသား သပိတ္စစ္အေၾကာင္း အၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခြဲ ခံလိုက္ရပါတယ္။ အေတာ္ဝမ္းနည္းဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ လက္နက္မဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပသူေတြေတာင္ အၾကမ္းဖက္ခံရမွေတာ့ က်န္တာကေတာ့ ေျပာေနဖို႔ေတာင္ မလိုေတာ့ပါ။ ခ်ဳပ္ေျပာရရင္ေတာ့ အစိုးရ အေနနဲ႔ ပညာေရးအပါအဝင္ တျခားေသာ ကိစၥရပ္မ်ားမွာ တရားမွ်တမႈကို မ်က္ကြယ္ျပဳၿပီး ဒီအတိုင္း ဆက္သြား ေန လို႔ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ဟာ ေနာက္ထပ္တႀကိမ္ တစံုလံုးေသာ အမ်ိဳးသားေရး ၿပိဳကြဲမႈကို ထပ္မံရင္ဆိုင္ရလိမ့္ မယ္။ ေလာင္စာေတြ စုပံုေနပါၿပီ။
DVB
အခုလက္ရွိကာလမွာ အစိုးရက အရပ္သားအစိုးရလို႔ ေျပာေပမယ့္ ဘယ္သူကမွ မယံုပါဘူး။ မယံုတာက လည္း ညစ္နည္းမ်ိဳးစံုသံုးၿပီး အစိုးရ ျဖစ္လာတာ လူတိုင္းသိေနလို႔ပါ။ ၂၀ဝ၈ နာဂစ္အေျခခံဥပေဒေၾကာင့္ လည္း ပိုဆိုးပါတယ္။ ဒါႀကီးသက္ဆိုးရွည္ေနသမွ် တိုင္းရင္းသားမ်ား အားလံုးၾကားမွာ တန္းတူရည္တူ ရွိတဲ့ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ဖို႔ ဆိုတာ ေဝးသထက္ ေဝးေနဦးမွာပါပဲ။ တန္းတူရည္တူ မရွိဘဲနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ယံုၾကည္မႈကို တည္ေဆာက္ၾကမွာလဲ။ ယံုၾကည္မႈကို အရင္သက္သက္ ပထမဆံုး တည္ေဆာက္လို႔ မရပါ။ တန္းတူရည္တူရွိေၾကာင္း သက္ေသျပဖို႔ အရင္ဆံုးလိုအပ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နာဂစ္ဖြဲ႔စည္းပံု ျပင္ဆင္ဖို႔ အားလံုးေသာ အင္အားစုေတြက တိုက္တြန္းေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးေတြၾကားမွာ ကိုပါႀကီးလို အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးေတြ၊ လက္ပံေတာင္းတခုလံုးနဲ႔ ေဒၚခင္ဝင္း ကိစၥမ်ိဳးေတြ၊ ကခ်င္ ဆရာမႏွစ္ဦးရဲ့ ေၾကကြဲဖြယ္ အျဖစ္ဆိုးေတြ၊ အိုးမဲ့အိမ္မဲေတြနဲ႔ ဘူဒိုဇာေတြ ၊ ေတာင္ေပၚေဒသက တိုက္ပြဲေတြ၊ စစ္ေရွာင္ဒုကၡ သည္ေတြ၊ ကိုးကြယ္ရာဘာသာ ေျပာင္းလဲျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒ အတည္ျပဳဖို႔ ႄကိဳးစားေနတာေတြ၊ အဲတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္ မဟုတ္သူမ်ားဖက္က စိုးရိမ္ ထိတ္လန္႔ေနမႈေတြ၊ မြတ္စလင္ဆန္႔က်င္ေရးကို မီးထိုးေပးေနတာေတြ၊ တရုတ္ကုမၸဏီေတြ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ေနတာေတြ၊ ႏိုင္ငံသားမျဖစ္ေသးသူေတြကို မဲေပးခြင့္ အခြင့္အေရး ေပးတာေတြ၊ ရိုင္းရိုင္းျပျပ စကားေျပာတဲ့ ဝန္ႀကီးေတြ၊ မျဖစ္ႏိုင္တာေတြ အဓိပၸါယ္မဲ့တာေတြကို အလုပ္ထင္ၿပီး ေျပာေနတဲ့ လႊတ္ေတာ္ အမတ္ေတြ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရတာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ ကိုင္ေတြေၾကာင့္လို႔ စြပ္စြဲတာမ်ိဳးေတြ၊ ဒါေတြအား လံုးဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ေနာက္တခ်ီ အမ်ိဳးသားေရးၿပိဳကြဲဖို႔အတြက္ အသင့္ရွိေနတဲ့ ေလာင္စာေတြ ျဖစ္ေန ပါတယ္။
အခုလက္ရွိမွာလည္း ေက်ာင္းသားေတြက အမ်ိဳးသားပညာေရးဥေပဒကို ျပင္ဆိုင္ဖို႔ လမ္းေလွ်ာက္ဆႏၵျပ တယ္။ အစိုးရက ေဆြးေႏြးမယ္လို႔ ပထမကမ္းလွမ္းတယ္။ ဟုတ္မလိုလိုနဲ႔ တကယ္တန္း ေျပာၾကဆို ၾကေတာ့ ဝန္ႀကီးဦးေအာင္မင္းက ေက်ာင္းသားေတြ သပိတ္လွန္ဖို႔ပဲ ဖိေျပာေနတယ္။ ဘာမွ ေရေရရာရာ လည္း မေဆြးေႏြးရေသးဘူး ဘာသေဘာ တူညီခ်က္မွလည္း အဖတ္မတင္ေသးခင္ ဘယ္သူက သပိတ္လွန္ မွာလဲ။ ေက်ာင္းသားေတြဖက္က ေျပာထားၿပီးသားပါ။ သူတို႔အေနနဲ႔ အခုလို ဆႏၵျပေနတာဟာ အစိုးရျပဳတ္ က်ေအာင္ လုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ ပညာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ ပညာေရး အဆင့္အတန္း ျမင့္မားလာဖို႔ လုပ္ေန တာပါလို႔ အတိအလင္း ေျပာထားပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ပညာေရးဝန္ႀကီးကလည္း ဥပေဒကိုေတာ့ျဖင့္ စမ္းသံုးၾကည့္ပါဦး ေနာင္မွာ လိုတိုးပိုေလွ်ာ့ လုပ္တာေပါ့ဆိုတဲ့ စကားမ်ိဳးေျပာေသးတယ္။ ဥပေဒတခုဟာ အစကထဲက မေကာင္းတဲ့ အခ်က္ေတြပါေနတာ လူတိုင္းသိထားၿပီးသားပါ။ မေကာင္းတဲ့ ဥပေဒကို စမ္း သံုးၾကည့္ပါဦးလို႔ ေျပာေနတာက မစြံတဲ့ပစၥည္းကို ေရာင္းလိုေဇာနဲ႔ ေျပာေနတဲ့ ကုန္တိုက္က အေရာင္းစာေရး မလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
တကယ္တန္းေျပာရရင္ တခ်ိန္က အမ်ိဳးသားေရး ၿပိဳကြဲခဲ့ရလို႔ တိုင္းျပည္ဟာ ေအာက္တန္းေနာက္တန္းက်ခဲ့ တယ္။ အဲတာရဲ့ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္ ပညာေရးလည္း သူမ်ားေနာက္မွာ ေရာက္ခဲ့ရတယ္။ ေျပာရရင္ ႏိုင္ငံေရး သာမက အမ်ိဳးသားပညာေရးပါ ၿပိဳကြဲခဲ့ရပါတယ္။ အခုလို ဒီမိုကေရစီကို သြားေနၿပီ ေခတ္ေျပာင္း ေနၿပီဆိုတဲ့ ကာလမ်ိဳးမွာ ေအာက္တန္းက်ခဲ့ရတဲ့ ပညာေရးကို ျပန္လည္ဆယ္မဖို႔ ေက်ာင္းသားေတြ ႀကိဳးစားေနျခင္းဟာ သာဓုေခၚစရာ မဟုတ္ဘူးလား။ ဒါေပမဲ့ တေန႔ကပဲ ေက်ာင္းသား သပိတ္စစ္အေၾကာင္း အၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခြဲ ခံလိုက္ရပါတယ္။ အေတာ္ဝမ္းနည္းဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ လက္နက္မဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပသူေတြေတာင္ အၾကမ္းဖက္ခံရမွေတာ့ က်န္တာကေတာ့ ေျပာေနဖို႔ေတာင္ မလိုေတာ့ပါ။ ခ်ဳပ္ေျပာရရင္ေတာ့ အစိုးရ အေနနဲ႔ ပညာေရးအပါအဝင္ တျခားေသာ ကိစၥရပ္မ်ားမွာ တရားမွ်တမႈကို မ်က္ကြယ္ျပဳၿပီး ဒီအတိုင္း ဆက္သြား ေန လို႔ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ဟာ ေနာက္ထပ္တႀကိမ္ တစံုလံုးေသာ အမ်ိဳးသားေရး ၿပိဳကြဲမႈကို ထပ္မံရင္ဆိုင္ရလိမ့္ မယ္။ ေလာင္စာေတြ စုပံုေနပါၿပီ။
DVB
No comments:
Post a Comment