အသားထဲမွေလာက္ထြက္၊ စေကာေလာက္မွ ေစာက္မနက္ေသာ ဇာဂနာသို႔ အိပ္ဖြင့္ေပးစာ (သို႔) ပ်က္လံုး

အႏုပညာသည္ဆိုတာမိမိတို႔တက္ေျမာက္လာတဲ့ပညာရပ္ေတြကို  ရုပ္ရွင္၊ သဘင္၊ ဂီတစသည္ျဖင့္ က်ရာ အခန္းက႑အသီးသီးမွ အသံုးခ်ၿပီး ျပည္သူေတြရဲ႕ ႏွလံုးစိတ္ဝမ္းကို ေပ်ာ္ရႊင္ ရယ္ေမာ ရေလာက္ေ အာ င္ ေပးစြမ္းေနၾကသူေတြကိုဆိုလိုပါတယ္။ အဲဒီအႏုပညာနဲ႔ မိသားစုစား၀တ္ ေနေရးကို တည္ေဆာက္ ယူေန ၾကတဲ့ ဘ၀သမားေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။ အဲ့ဒီလိုအႏုပညာသည္ေတြမွာ လူရႊင္ေတာ္ေတြဟာလည္း အေရးပါ အရာေရာက္တဲ့အခန္းက႑မွာ ပါ၀င္ၾကပါတယ္။

ေခတ္ကာလေျပာင္းလဲမႈႏွင့္အတူ လူရႊင္ေတာ္ေတြဟာ ေခတ္နဲ႔ေလ်ာ္ညီတဲ့ ျပက္လံုးေတြကို ဦးစားေပးၿပီး ပရိသတ္ေတြႏွစ္သက္လက္ခံေလာက္ေအာင္ ေရြးၿပီးျပက္ၾကရပါတယ္။ ကိုယ္ျပက္လိုက္တဲ့ ျပက္လံုးေတြကို ပရိတ္သတ္ႀကိဳက္လာတာနဲ႔အမွ် ငါျပက္သမွ် အမွန္ခ်ည္းပဲမို႔ ပရိတ္သတ္လက္ခံတယ္။ တုိင္းျပည္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္၊ အားနည္းခ်က္မွန္သမွ်ကို အထိေရာက္ေအာင္ျပက္လံုးေတြနဲ႔ ေထာက္ျပရ မယ္ဆို ၿပီး ေသြး နားထင္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ျပက္လံုးဆိုတာ နားေထာင္တဲ့ပရိတ္သတ္အားလံုးအတြက္ အက်ိဳးျပဳမယ့္ မွတ္ သားစရာ ဗဟုသုတေတြကို ရယ္စရာနဲ႔ေရာၿပီး ေဖ်ာ္ေျဖရတာျဖစ္ပါတယ္။ လူသေဘာသဘာ၀၊ ဓေလ့ထံုးစံ၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြကို လူရႊင္ေတာ္ေတြရဲ႕ အာဝဇၨန္းနဲ႔ ပရိတ္သတ္ရယ္ေမာေအာင္ ထိုးထြင္းဥာဏ္ ထုတ္ထား တဲ့ျပက္လံုးမ်ိဳးေတြမ ထုတ္ႏိုင္ၾက ေတာ့ဘူး။

လူရႊင္ေတာ္ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ ကိုယ့္တာဝန္ယူထားတဲ့ လူရႊင္ေတာ္အဖဲြ႔အတြက္ စံနမူနာေကာင္းျဖစ္ရပါ့ မယ္။ အႏုပညာသည္ ပီသရပါမယ္။ ကိုယ့္ျပက္လံုးေတြရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ ကို ေမွ်ာ္ေတြးဆင္ျခင္ တက္ရပါ မယ္။ အခုေတာ့အရည္အေသြးျမွင့္မားတဲ့ ျပက္လံုးေတြမဟုတ္ဘဲ လူပုဂိၢဳလ္၊ အဖဲြ႔အစည္းကို အၿငိဳးအေတးနဲ႔ တမင္ရည္ရြယ္ပုတ္ခတ္တဲ့ ျပက္လံုးေတြျဖစ္ေနပါတယ္။ ဥပမာတစ္ခုေျပာရရင္ လက္ရွိႏိုင္ငံေတာ္သမၼတကို ဟာသလူရႊင္ေတာ္ “ မိုးေက်ာ္ ” ေအာက္ေမ့လို႔ဆိုၿပီး ျပက္လိုက္တယ္။ အဲဒီျပက္လံုးသာ သိပ္ရယ္ စရာ ေကာင္းေအာင္ရွာေဖြထားတဲ့ ျပက္လံုးထင္ပါရဲ႕၊ ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္၊ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္၊ အိမ္ေထာင္ ဦးစီးတစ္ေယာက္ကို ႏိုင္ငံသားအားလံုးက အေရာင္မတင္ေပးရင္ ဘယ္သူကလာၿပီး အသိအမွတ္ ျပဳေတာ့ မလဲ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာယိုယြင္းေနတဲ့အရာမွန္သမွ်ကို ခ်က္ခ်င္းျပန္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ဖို႔ နတ္သိၾကားလည္း မဖန္တီးႏိုင္ပါဘူး။ ကိုယ့္ႏုင္ငံရဲ႕ အႀကီးဆံုးပုဂိၢဳလ္ကို ဟာဟလုပ္လိုက္တဲ့ လူရႊင္ေတာ္ကေရာ ေျခာက္ပစ္ကင္းတဲ့လူ ဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ေမးခ်င္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ျပက္လံုးဟာ ဟာသ မျဖစ္ေတာ့ဘဲ ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္း ရည္ရႊယ္ေနတဲ့ျပက္လံုးျဖစ္သြားရတာပါပဲ။ ေျပာခ်င္တဲ့အဓိပၸါယ္က လုူရႊင္ေတာ္ ပီသစြာ အႏုပညာအလုပ္အေပၚ လိပ္ျပာသန္႔သန္႔၊ ေစတနာမွန္မွန္နဲ႔လုပ္ပါ။ အျခား လူပုဂိၢဳလ္္ အဖဲြ႔အစည္း ပ်က္စီးရာေၾကာင္း အခၽြန္နဲ႔မၿပီးမွ နင္းတက္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ကေတာ့ အႏုပညာသည္ မသပီသရာ ေရာက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီလိုအႏုပညာသည္မ်ိဳးကို ပရိတ္သတ္က လက္ခံမွာမဟုတ္သလို တျဖည္းျဖည္း ေမွးမွိန္ ေပ်ာက္ကြယ္တဲ့အထိ ျဖစ္သြားႏုိင္ပါတယ္။ လူရႊင္ေတာ္ရဲ႕ ျပက္လံုးစကားေၾကာင့္ သမၼတႀကီးကေတာ့ ဘာမွမျဖစ္သြားပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေျပာတဲ့လူရႊင္ေတာ္ကိုေတာ့ ယိုသူမရွက္ျမင္သူရွက္ တဲ့ကိန္းဆိုက္ေနလို႔ ေျပာလိုက္ရတာပါ။

ကိုလူရႊင္ေတာ္ရဲ႕ ျပက္လံုးနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး စာေမအႏုပညာသည္ေတြျဖစ္ၾကတဲ့သြားေလသူ စာေရး ဆရာႀကီး နဲ႔ ဆရာမႀကီးေတြကို ရွိေစခ်င္ၾကားေစခ်င္ပါတယ္။ “ ငါတို႔ေဟာေျပာသမွ်၊ ေရးသမွ်ေတြဟာ တိုင္းျပည္ အတြက္ အုတ္တစ္ခ်က္၊ သဲသစ္ပြင့္ပါ။ ျပည္သူ႔အကိုယ္စား ေျပာျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ စြန္႔လႊတ္ အနစ္နာခံတဲ့ စိတ္နဲ႔ ေျပာရတာပါ” ဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြကမွ အမွတ္တယ္သင့္ေလ်ာ္တဲ့ ဟာသျပက္လံုးေလးေတြ ျဖစ္ ထိုက္ပါေသးတယ္။

ဒီေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္က်ရာတာ၀န္ကိုထမ္းေဆာင္ေနၾကတဲ့ ႏုိင္င့ံ၀န္ထမ္းအသီးသီးဟာ ကိုယ့္စည္း ကိုယ့္ကမ္းနဲ႔ ကိုယ့္အလုပ္အေပၚ စိတ္ရင္းအမွန္နဲ႔ လုပ္ဖို႔လိုပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္ကာလဟာ ပြင့္လင္းျမင္သာ တဲ့ေခတ္ျဖစ္ေနၿပီမို႔ ကိုယ္ေျပာစကား၊ ကိုယ္အလုပ္ဟာ ႏိုင္ငံနဲ႔ လူမ်ိဳး ဒါမွမဟုတ္ လူပုဂိၢဳလ္ အဖဲြ႔အစည္း တစ္ခုခုကို ပုတ္ခတ္ထိခိုက္အက်ိဳးယုတ္ေစတယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္အျပစ္ကို ၀န္ခံၿပီး ေပးဆပ္ရဲဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဟာသအႏုပညာ၀န္ထမ္းမ်ားအေနနဲ႔  မိမိခ်စ္ေသာ၊ မိမိအား ထမင္းေကၽြးေနေသာ ပရိတ္သတ္ မ်ားအတြက္ ဟာသျပက္လံုးေတြကို ေရြးခ်ယ္တင္ဆက္သင့္ၿပီး ျပက္လံုးကေန ပ်က္လံုးသို႔ ဦးတည္ ရည္ရြယ္ေသာ ျပက္လံုးမ်ားကို ေရွာင္ၾကဥ္သင့္ပါေၾကာင္း ေစတနာစကားပါးလိုက္ပါသည္။

ဖိုး၀