ကမၻာေက်ာ္ စာေရးဆရာႀကီးရဲ႕ အေမ့ခံ အိမ္အိုေဟာင္း

 

ေဆာင္းေန ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေအာက္ရွိ ကိုလိုနီေခတ္လက္ရာ နီညိဳေရာင္ တိုက္ခံအိမ္အိုႀကီးသည္ သစ္ပင္ၿခံဳႏြယ္တို႔ အၾကား အထီးက်န္ ရပ္ တည္ေနသည္။ တဘက္တခ်က္ရွိ သစ္ပင္ႀကီးႏွစ္ပင္ေၾကာင့္ အိမ္အို ႀကီးက ပိုမိုညိဳ႕မႈိင္း အထီးက်န္ေနသည္။ သက္ငယ္ႏွင့္ ျမက္ရိုင္း ငုတ္ တိုမ်ား ၿခံရံထားေသာ လူတေယာက္စာ ေျမနီလမ္းေလး၏ အဆံုးတြင္ တည္ရွိေနေသာ ထိုအိမ္ႀကီးသည္ ကမာၻေက်ာ္ စာေရးဆရာႀကီးေဂ်ာ့အိုဝဲလ္ (George Orwell) ျမန္မာျပည္ တြင္ ေနသြားစဥ္ ေခတၱ ကြန္းခုိခဲ့ရာ ေနအိမ္ျဖစ္သည္။

ေဂ်ာ့အိုဝဲလ္၏ Burmese Days ဆိုသည့္ ကမာၻေက်ာ္ ၀တၳဳတအုပ္ ဇာတ္အိမ္တည္ခဲ့ရာ ထိုေနရာသည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ကသာ ၿမိဳ႕နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးရံုးမွ အရာရွိတခ်ိဳ႕ကို ေနထိုင္ခြင့္ ေပးထား သည့္ေန ရာျဖစ္ လို႔ ေနသည္။ အိမ္အေပၚထပ္မွာ မိသားတစု၊ ေအာက္ထပ္မွာ မိသားတစု ေနထိုင္ေသာ္ လည္း အိမ္ႀကီးကို ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းမႈ မရွိသေလာက္ ျဖစ္ေၾကာင္း အိမ္နံရံေပၚ တြယ္တက္ေနသည့္ ၿခံဳႏြယ္မ်ားႏွင့္ ညစ္ပတ္ေနသည့္ ေလွကားထစ္မ်ားကို ၾကည့္ရံုႏွင့္ သိႏိုင္ပါသည္။
“နံရံ အဂၤေတကြာက်တာေတြြ၊ တံခါးေတြ ယိုင္ရြဲ႕ေပါက္ၿပဲေနတာေတြ၊ အမိုးေတြ ၿပိဳပ်က္က်ေနတာေတြ၊ အေဆာက္အအံု ေအာက္ေျခမွာ ေရညိႇေရေမွာ္ တြယ္ေနတာေတြဟာ အစဥ္အလာ ဒါမွမဟုတ္ အထိမ္းအမွတ္ကို တန္ဖိုး ထားတတ္သူေတြ အတြက္ေတာ့ စိုးရိမ္ဖြယ္ရာ ျဖစ္ေနပါၿပီ” ဟု ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ထုတ္ The Messenger သတင္းဂ်ာနယ္ အတြဲ ၃၊ အမွတ္ ၈ မွ ကသာၿမိဳ႕သား ကာတြန္းဆရာ ဟာဂ်ဴလီ (ကသာ) ၏ေဆာင္းပါးတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

အိမ္ႀကီး၏ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ သစ္ပင္ၿခံဳႏြယ္မ်ား ထူထပ္စြာ ေပါက္ေရာက္ေနၿပီးလူေန၍ ျဖစ္ရံုေလာက္သာ ရွင္းလင္းထား၏။ အ၀တ္လွန္းရန္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ ပလက္စတစ္ ႀကိဳးတန္း ေလ်ာ့ရိေလ်ာ့ရဲမ်ားႏွင့္ မီးဖိုေခ်ာင္ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းမ်ားက အိမ္ႀကီးကို ဂရုစိုက္မႈ လံုး၀မရွိေၾကာင္း သက္ေသျပေနသည္။ အိမ္အေပၚ ထပ္ အေနာက္ျခမ္း ဆင္၀င္ေဆာင္ႏွင့္ လသာေဆာင္တို႔မွာ ယိုင္နဲ႔ေန သည္။ ေဆာင္း ရာသီ ျဖစ္သည့္ အတြက္ ေတာင္ဘက္ မ်က္ႏွာမူ ေဆာက္လုပ္ထားေသာ အိမ္ႀကီး၏ အတြင္းပိုင္းတြင္ ေနေရာင္ျခည္ မ်ား ျဖာ က်ေနသည္။ ေနေရာင္ျခည္ေၾကာင့္ပင္ အိမ္အိုႀကီး၏ ပ်က္စီးေနေသာ အတြင္းပိုင္းကို မ်က္၀ါး ထင္ထင္ျမင္ေနရသည္။ ပြတ္လံုးမ်ားျဖင့္ တန္ဆာဆင္ထားေသာ ေလွကားလက္ရမ္းမ်ားႏွင့္ မီးလင္းဖိုကို အလွဆင္ထားသည့္ ပန္းကႏုတ္မ်ားတြင္ ဖုန္ထုတက္ေနသည့္အျပင္ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္လည္း အသံုး မျပဳေတာ့သည့္ ပစၥည္းေဟာင္းမ်ားကို ျဖစ္သလို စုပံု ထားသည္။ ထိုေနရာသည္ ေဒၚလာသန္းခ်ီ အကုန္အက်ခံၿပီး ႏိုင္ငံတကာမွ ခရီးသည္မ်ား ႏွစ္စဥ္လာေရာက္ ၾကည့္ရႈရာ ေနရာျဖစ္သည္။

ထိုေနရာကို လုပ္ငန္းရွင္ တခ်ိဳ႕က စကိတ္ကြင္းအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းလဲမည္ ဆိုသည့္ သတင္းမ်ားလည္း ထြက္ေပၚေနသည္။ ကမာၻလွည့္ ခရီးသည္မ်ား စိတ္၀င္စားမႈ အလြန္မ်ားေသာ ေနရာျဖစ္သည့္ ထိုေနရာ မ်ိဳးကို မူလတန္ဖိုးႏွင့္ေသြဖည္သြားေစမည့္ စကိတ္ကြင္းအျဖစ္ ေျပာင္းလဲျခင္းသည္ သင့္ေတာ္ပါ ၏ေလာ။

“ခရီးသည္ေတြက က်မတို႔ရဲ႕ သေဘၤာခရီးစဥ္ေတြကို ေရြးခ်ယ္တဲ့ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က ကသာပါ။ ကသာက ေဂ်ာ့အို၀ဲလ္ရဲ႕ ေနအိမ္ဟာ အဓိက သူတို႔ သြားခ်င္တဲ့ ေနရာျဖစ္တယ္။ ဧည့္သည္ ၁၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ ဒီအိမ္ႀကီးကို ၾကည့္ခ်င္လို႔ ဒီခရီးစဥ္ကို ေရြးတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို စကိတ္ကြင္းလုပ္မယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေပ်ာက္ပ်က္သြားမယ္ဆိုရင္ သူ႔ရဲ႕ သမိုင္းတန္ဖိုးလည္း ေပ်ာက္ပ်က္သြားမွာပဲ” ဟု ဧရာ၀တီျမစ္ တြင္း သေဘၤာခရီးစဥ္မ်ား စီစဥ္သည့္ ဧရာ၀တီ မင္းသမီးမွ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ဒါရိုက္ တာ ေဒၚတင့္တင့္လြင္က ဧရာ၀တီကို ေျပာသည္။

သမိုင္း၀င္ အေဆာက္အဦးႏွင့္ ေနရာမ်ားကို ေရွးမူလ လက္ရာမ်ားမွေသြဖည္၍ ျပဳျပင္မြမ္းမံျခင္း၊ အလံုးစံု ဖ်က္စီး၍ အသစ္ျပန္လည္ေဆာက္လုပ္ျခင္းမ်ားေၾကာင့္ မူလတန္ဖိုး ေလ်ာ့က်ၿပီး တန္ဖိုးမဲ့ အေျခအေနသို႔ လံုး၀ ေျပာင္းလဲ သြားႏိုင္သည္ဟု ၎က ဆိုသည္။

“ေဂ်ာ့အို၀ဲလ္အိမ္ကို ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ဌာန၊ အဲဒီဌာနကို က်မတို႔ ၀င္ေၾကးေပးခ်င္တယ္။ ရတဲ့ ၀င္ေၾကးနဲ႔ အိမ္ကို ေရွးမူ လက္ရာမပ်က္ ထိန္းေစခ်င္တယ္။ ထိန္းသိမ္းလို႔ ရတယ္။ အခုက ၀န္ထမ္းေတြ ေနတဲ့ အိမ္သာသာပဲ ရွိတယ္။ တင္းနစ္ကုတ္၊ ကလပ္၊ အိမ္ေတြကို ေရွးမူမပ်က္ဘဲနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကိုေသေသ ခ်ာခ်ာ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ၀င္ေၾကး အတိုင္းအတာ တခုထိေကာက္ယူ ေစခ်င္တယ္” ဟု ၎က ဆက္ေျပာ သည္။
ကသာကို ကမာၻက သိေစခဲ့သည့္ စာေရးဆရာႀကီး ေဂ်ာ့အိုဝဲလ္ သည္ Burmese Days ၀တၳဳဇာတ္လမ္း တြင္ ေက်ာက္တံတား ဟု ဖန္တီးခဲ့ရာ ၿမိဳ႕ေလးျဖစ္သည့္ စစ္ကိုင္းတိုင္းေဒသႀကီး အထက္ ပိုင္းရွိ ကသာၿမိဳ႕သို႔ ၁၉၂၆ ခုႏွစ္တြင္ အိႏၵိယ ပဋိညာဥ္္ခံ ပုလိပ္အျဖစ္ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။
၀တၳဳ ဇာတ္လမ္းတြင္ အဓိက ေနရာအျဖစ္ ပါ၀င္ခဲ့သည့္ British Club တည္ရွိရာ ေနရာ သည္ လည္း ေဂ်ာ့ အိုဝဲလ္၏ ေနအိမ္ႏွင့္ မျခား တန္ဖိုးထားသူ ကင္းမဲ့ေနသည္။ တခ်ိန္က မ်က္ႏွာျဖဴ အရာရွိမ်ားႏွင့္ စည္ကားေနခဲ့မည္ ျဖစ္ေသာ၊ ျမန္မာ တိုင္းရင္းသားႏွင့္ အိႏၵိယ တိုင္းရင္းသားမ်ား ၀င္ခြင့္ရရန္ အလြန္ ခက္ခဲခဲ့ေသာ British Club သည္ ယခု အခ်ိန္တြင္ေတာ့ ကသာၿမိဳ႕နယ္ သမ၀ါယမ အသင္း စုရံုးအျဖစ္ ေျပာင္းလဲေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ရံုးအေဆာက္အဦး ျဖစ္သည့္အတြက္ ေနအိမ္ေလာက္ ပ်က္စီးမႈ မမ်ားေသာ္လည္း တဘက္ရွိ ၀န္ထမ္းအိမ္ယာမ်ားမွ အနံ႔အသက္မ်ားက စိတ္အေႏွာင့္ အယွက္ ျဖစ္ေစျပန္ သည္။

British Club သို႔ အ၀င္လမ္း ေဘးတဘက္တခ်က္တြင္ အုန္းပင္မ်ား အစီအရီ တည္ရွိေနၿပီး လမ္းဘယ္ဘက္ ေဘးတြင္ေတာ့ တင္းနစ္ကုတ္ ရွိေနသည္။ တင္းနစ္ကုတ္ႏွင့္ British Club အၾကားမွာ ေျမကြက္လပ္ တခုႏွင့္ တဘက္ရွိ ၀န္ထမ္း တန္းလ်ားမ်ားသို႔ သြားရာလမ္းၾကား တခုခံ ေနေသး သည္။ British Club သည္ ကုန္းေစာင္းတခုကို ေမးတင္ေဆာက္လုပ္ထားၿပီး တိုက္ေရွ႕ဘက္မွ ၾကည့္လွ်င္ တထပ္၊ အေနာက္ဘက္မွ ၾကည့္လွ်င္ ၂ ထပ္ ျမင္ရေသာ အေဆာက္အဦး ျဖစ္သည္။ အေနာက္ဘက္တြင္ တခ်ိန္က ဧရာ၀တီျမစ္တည္ရွိခဲ့ၿပီး အခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ကသာၿမိဳ႕၏ ရပ္ကြက္သစ္ တခုျဖစ္လို႔ ေနသည္။ British Club ဆိုတာ ေခတ္ေကာင္းစဥ္ ကာလတုန္းက အေနာက္ဘက္ လသာေဆာင္မွေန၍ ဧရာ၀တီကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ခဲ့ၾကမည္ျဖစ္သည္။

ကမာၻအႏွံ႔အျပားက ျမန္မာကို စိတ္၀င္စား၍၊ ကသာကို စိတ္၀င္စား၍၊ေဂ်ာ့အို၀ဲလ္၏ ဖန္တီးမႈအတြင္းက British Club၊ တင္းနစ္ကုတ္ႏွင့္ ဧရာ၀တီကို စိတ္၀င္စား၍ မိုင္ေထာင္ခ်ီ ခရီးကို လာၾကေသာ ခရီးသည္မ်ား သည္ မိမိတို႔ ႀကံဳေတြ႔ သိျမင္ရမည့္ ျမင္ကြင္း၊ ပတ္၀န္းက်င္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္ကူးပံုေဖာ္ လာၾက မည္ သာ ျဖစ္သည္။ စိတ္ကူးႏွင့္ လက္ေတြ႔သည္ ကြာျခားၿမဲ ျဖစ္ေသာ္ျငား ႏိုင္ငံတကာ ခရီးသည္တို႔ စိတ္၀င္စားသည့္ သမိုင္း၀င္ အေဆာက္အဦး မ်ားကို ယခုကဲ့သို႔ ထိန္းသိမ္းမႈမဲ့၊ အခေၾကးေငြေကာက္ယူမႈ နတၳိ၊ အမွတ္တရ ၀ယ္ယူစရာ လက္ေဆာင္ပစၥည္းေလးမွ်ပင္ မရွိသည့္ အေျခအေနမ်ိဳးကို ထိုခရီးသြားတို႔ စိတ္ကူးထားၾကမည္ မဟုတ္သည္ကေတာ့ ေသခ်ာပါသည္။

၁၉၃၄ ခုႏွစ္တြင္ ထုတ္ေ၀ခဲ့သည့္ Burmese Days သည္ ေဂ်ာ့အို၀ဲလ္၏ အထင္ရွားဆံုး စာအုပ္တအုပ္ မဟုတ္ေသာ္လည္း အေနာက္တိုင္းရွိ စာဖတ္သူမ်ားအေပၚ ၾသဇာလႊမ္းမိုးခဲ့သည့္ စာအုပ္ ျဖစ္သည္။ ကိုလိုနီေခတ္ အတြင္းက ကသာၿမိဳ႕တြင္ တာ၀န္က်ခဲ့သည့္ မ်က္ႏွာျဖဴ သစ္ေတာအရာရွိ လူငယ္တဦးကို အေျခတည္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ မ်က္ႏွာျဖဴ အရာရွိ၊ အရာထမ္း ၀န္ထမ္းမ်ား၏ အထီးက်န္ဆန္မႈ၊ ကိုလိုနီ စနစ္၏ လူမ်ိဳး၊ အသားအေရာင္ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈ၊ ကိုလိုနီေခတ္ ျမန္မာတိုင္းရင္းသား ေဒသခံတို႔၏ေအာက္ က်ေနာက္က် ႏိုင္မႈတို႔ကို အေသးစိတ္ ျခယ္မႈန္းထားသည္။

ေခတ္အဆက္ဆက္ ျဖတ္သန္းခဲ့သည့္ သမိုင္းျဖစ္စဥ္၏ အရိပ္မ်ား တည္ရွိေနဆဲ ထိုအိမ္အိုႀကီး၊ British Club ႏွင့္ တင္းနစ္ကုတ္တို႔ကို မိုင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ ခရီးျဖတ္သန္း၍ လာေရာက္ ၾကည့္ရႈသူမ်ားႏွင့္ မိမိတို႔ ၿမိဳ႕ရြာ၏ သမိုင္း၀င္ အေဆာက္အဦးကို ထိန္းသိမ္းလိုသူ ကသာၿမိဳ႕ခံမ်ား ရွိေနပါလွ်က္ႏွင့္ ယခုအခ်ိန္ထိ ေရွးမူမပ်က္ ထိန္းသိမ္းမႈ တစံုတရာ ဘာေၾကာင့္ မရွိေသးသနည္း ဆိုသည့္ ေမးခြန္းကိုေတာ့ သက္ဆုိင္သူမ်ားကေျဖၾကပါလိမ့္မည္။